Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-07-25 22:28

Geplaatst: 14-07-25 22:28

Wat een verdrietig nieuws TS. Y;(

Ik weet niet hoe het in België werkt maar in Nederland heb je verschillende organisaties waar je terecht kan. Zo zijn er ook organisaties die er voor de naasten zijn om hun te ondersteunen en te begeleiden in deze tijd.

Ik zal wat Nederlandse sites doorsturen. Misschien kan je hier wat mee om te kijken of zoiets in België er ook is. Misschien haal je ook al wat uit deze sites.

https://www.kanker.nl
https://www.olijf.nl (gaat over vrouwen maar 'fijne' dingen voor naasten.)
https://www.kwf.nl

Nederland heeft ook verschillende inloophuizen. Wellicht heeft België dit ook? Ik heb dit als zeer fijn ervaren en het voelde als een huiskamer waar je alles kwijt kan en alles kan vragen wat je maar wil. Dit konden mijn ouders als naasten ook. Er komt gelukkig steeds meer aandacht voor de naasten en hoe je er het beste mee kan omgaan, ook kwa financiën.

**Geplaatst**: 14-07-25 22:32

Geplaatst: 14-07-25 22:32

Och meis wat een verdrietige tijd voor jullie.
Het leven is nu een rollercoaster en ik denk eerlijk gezegd dat je niks anders kunt doen dan je ouders te steunen door te helpen met de alledaagse dingen in huis zodat je je moeder ook ontlast. Boodschappen doen e.d

Het financiele gedeelte hoor jij je niet druk over te maken.
Gewoon er zijn en elkaar ondersteunen dmv veel liefde te geven.
Er nog ondanks deze ellende een ,mooie, tijd van te maken.

Ik heb dit ook gedaan toen mijn vader zo ziek was. Dat is nu 10 jaar geleden maar ben blij ik er voor ze was en ja daar heb ik met alle liefde wat dingen die ik normaal belangrijk vond even voor gelaten want die kwamen daarna wel weer.

Heel veel sterkte gewenst

**Geplaatst**: 14-07-25 22:33

Geplaatst: 14-07-25 22:33

Wat een verschrikkelijk nieuws, heel veel sterkte de komende tijd, het gaat een hele zware periode worden. Zorg ook goed voor jezelf, en zoek iemand waar ook jij je zorgen bij kwijt kan. Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-07-25 22:51

Geplaatst door de TopicStarter : 14-07-25 22:51

Bedankt voor jullie steun.

Ik had al wel bedacht dat er vooral negatieve ervaringen zouden zijn.

Mijn zus had een fb pagina gevonden met zulke ervaringen, en het is echt niet rozengeur en maneschijn wat daar verteld wordt zei ze. Ik lees het bewust dus niet.

Ik heb gelukkig enkele vrienden om mee te praten.

Qua financiën, ik betaal maandelijks al een vast bedrag als "inwoonkosten".

Helpen met huishouden is niet altijd zo heel makkelijk omdat ik fulltime werk en daarnaast ook naar de paarden moet die volledig in eigen beheer staan.
Ik rij zo nu en dan wel eens met de auto naar de winkel zodat ze ook wat meer tegelijk kunnen meenemen. Mijn ouders hebben beide namelijk geen auto of rijbewijs en doen alles te fiets, ook boodschappen.

**Geplaatst**: 14-07-25 22:54

Re: Vader heeft hersentumoren en nu?

Geplaatst: 14-07-25 22:54

Laat hen een afspraak maken met de sociale dienst van de mutualiteit, zodat zij aan de hand van zijn dossier aanvragen voor tegemoetkomingen waar mogelijk kunnen indienen. Er is veel mogelijk, maar die mensen weten alle stappen. Heeft hij een hospitalisatieverzekering?

**Geplaatst**: 14-07-25 22:54

Geplaatst: 14-07-25 22:54

Jeetje TS, wat heftig. Allereerst, heel veel sterkte voor jou en je gezin. :knuffel:

Er komt veel op jullie af nu. Zowel emotioneel als op praktisch gebied. Niet het moment voor overhaaste beslissingen zoals stoppen met je hobby. Bovendien is het juist nu belangrijk iets in je leven te hebben wat rust en afleiding biedt.

Er zijn forums, chats, telefoonlijnen en websites waar je als familie van iemand met kanker steun kunt krijgen. Of dat nou in de vorm is van je verhaal kwijt kunnen of informatie over waar je moet zijn voor financiële steun etc. Misschien is dit een nuttige link.
https://www.komoptegenkanker.be/wat-we-doen/zorg

Vertel mensen wat er aan de hand is. Op je werk, op stal, bij vrienden. Waardevolle hulp komt soms uit onverwachte hoek maar alleen als men weet wat er speelt. Je kunt erbij zeggen dat je er verder niet over wil praten als je daar niet op zit te wachten.

Blijf communiceren met je moeder. Zij weet ook niet wat haar te wachten staat. Het is goed mogelijk dat ze gewoon even haar zorgen kwijt moet en niet van jou verwacht dat jij de financiële problemen oplost. Als je graag wilt helpen, vraag haar dan concreet wat je kunt doen.

**Geplaatst**: 14-07-25 23:03

Geplaatst: 14-07-25 23:03

Art_Ificious schreef:
Bedankt voor jullie steun.

Ik had al wel bedacht dat er vooral negatieve ervaringen zouden zijn.

Mijn zus had een fb pagina gevonden met zulke ervaringen, en het is echt niet rozengeur en maneschijn wat daar verteld wordt zei ze. Ik lees het bewust dus niet.

Ik heb gelukkig enkele vrienden om mee te praten.

Qua financiën, ik betaal maandelijks al een vast bedrag als "inwoonkosten".

Helpen met huishouden is niet altijd zo heel makkelijk omdat ik fulltime werk en daarnaast ook naar de paarden moet die volledig in eigen beheer staan.
Ik rij zo nu en dan wel eens met de auto naar de winkel zodat ze ook wat meer tegelijk kunnen meenemen. Mijn ouders hebben beide namelijk geen auto of rijbewijs en doen alles te fiets, ook boodschappen.

Duidelijk, hoe moeilijk de situatie nu ook is, het is belangrijk dat je ouders hulp zoeken en niet de gevolgen van het ziek zijn van je papa op jou afwentelen. Ik snap heel goed dat je mama ook in de paniek modus schiet want het is niet niks. Sterkte.

**Geplaatst**: 14-07-25 23:14

Geplaatst: 14-07-25 23:14

Oh TS, wat een rotnieuws hebben jij en je familie gekregen, waar jullie allemaal op jullie eigen manier ondersteboven van zijn.

Ik heb, helaas, iets soortgelijks meegemaakt. Mijn vader is bijna een jaar geleden overleden aan prostaatkanker. Bij ons kwam het slechte nieuws wel geleidelijker binnen - eerst zou het te genezen zijn, toen bleek de kanker toch uitgezaaid.

Wat ik zelf ervaren heb, is dat het ontzettend belangrijk is om tijd voor jezelf te blijven nemen. Je wil natuurlijk bewust tijd met je vader doorbrengen nu, en je ouders zo veel mogelijk helpen. Daar heb je juist ontspanning voor nodig, even je gedachten verzetten, iets leuks voor jezelf doen. Anders is het niet vol te houden.

Wat ik ook gemerkt heb, is dat heel veel mensen met je meeleven, willen helpen, een luisterend oor willen bieden. Probeer daar gebruik van te maken. Als je dat moeilijk vindt kun je ook vertellen wat er aan de hand is (of dát er iets aan de hand is, zonder details, als je dat prettiger vindt), maar dat je er niet over wil praten.

Hou ook in gedachten dat jij niet de hoofdverantwoordelijke bent in deze situatie. Doe geen impulsieve dingen, zoals stoppen met je paarden. Laat dit nieuws bezinken en ga met je ouders in gesprek.

**Geplaatst**: 14-07-25 23:46

Geplaatst: 14-07-25 23:46

Heel veel sterkte met dit vreselijke nieuws! Ik zou de paarden niet gelijk weg doen, maar misschien kun je minderen? Ik weet niet hoeveel paarden je nu hebt, maar wellicht kun je het bij 1 houden en eventueel een betalende pensionklant nemen als dat mag van degene waar je de paarden hebt gestald?

**Geplaatst**: Gisteren, 07:56

Geplaatst: Gisteren, 07:56

Art_Ificious schreef:
luuntje schreef:
Wat een ellendig nieuws.
Ik wil jou en je familie heel veel sterkte wensen.

Woon je nog thuis?
Ik zou je hobby/paarden niet zomaar stoppen.
Jij hebt ook je ontspanning nodig.

Ik woon nog thuis. Maar de stress/spanningen die thuis hangen putten mij ook uit.
Ik ben zelf gevoelig aan omgevingsfactoren.

Er gebeurt nogal wat in je leven.
Pats, boem is alles anders.
Wellicht is het voor het complete gezin beter dat je wat afstand neemt?
Op jezelf gaan wonen en dan af en toe een paar uur voor je ouders zorgen zodat je dat langer vol kan houden en er niet volledig aan onderdoor gaat!

**Geplaatst**: Gisteren, 08:11

Geplaatst: Gisteren, 08:11

Ten eerste een hele dikke knuffel want het is niet niks :knuffel:

Om op je vraag te komen ik ben helaas ook mantelzorger voor mijn vader geweest door zijn hersenbloeding was hij zo veranderd dat hij soms agressief werd.Ook ik woonde toen thuis en kreeg alles van dichtbij mee. Ik ging toen 1 dag minder werken om te schilderen maar ook om te zorgen dat mijn moeder er even uit kon. Ook kon ze naar de kerk en boodschapjes doen zonder zorgen om hem. Andersom zorgde zij er voor dat ik naar de paarden kon. Ik vind het nog steeds onwijs knap van mijn moeder dat ze dit gedaan heeft en het tot het laats heeft kunnen doen voor hem.

Wat ik je mee wil geven is let goed op je eigen grenzen want die moet je nog heel vaak gaan aangeven zoek desnoods een chaletje voor je zelf dat je je kan terug trekken uit alles want zo iets gaat dag en nacht door. Probeer hoe lastig het ook is dingen met je moeder te bespreken hoe, wat, waar wanneer jullie je rust pakken.
En pak alle hulp aan die je aangeboden krijgt. Ik weet niet precies hoe het in belgie zit maar wij konden uiteindelijk zorg thuis voor de ochtend krijgen wat heel erg fijn was.

Mocht je vragen hebben of even van je af willen kletsen mijn pb box staat open

**Geplaatst**: Gisteren, 08:15

Geplaatst: Gisteren, 08:15

TS, er zijn “inloophuizen” waar je als naaste terecht kan. Wellicht zit er eentje in jouw buurt ?
https://www.allesoverkanker.be/leven-me ... loophuizen

Dikke knuffel, dit is gewoonweg een zeer rottige situatie, hoe je ‘t ook draait of keert. :(:)

**Geplaatst**: Gisteren, 08:45

Geplaatst: Gisteren, 08:45

Bah wat een rotnieuws zeg!
Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: Gisteren, 08:52

Re: Vader heeft hersentumoren en nu?

Geplaatst: Gisteren, 08:52

Vanuit het Nederlandse tvprogramma "Over mijn lijk" zijn Alex, Jegor en Roy met een hersentumor nog in leven. Je zou hun verhaal eens op kunnen zoeken, als je zou willen.

Probeer met je ouders te communiceren over de hele situatie, dat voorkomt stress en ideeën in je hoofd maken.

Wat betreft jouw paarden: die zou ik niet zomaar wegdoen. Ook hierin geldt: praat met je ouders.

Hulp in de vorm van een psycholoog lijkt mij ook niet overbodig. Het is hun werk om naar je te luisteren.

Sterkte.

**Geplaatst**: Gisteren, 09:00

Geplaatst: Gisteren, 09:00

Eerst en vooral heel veel sterkte, ik begrijp heel goed dat je niet goed weet wat er op je afkomt en dat dat onzekerheden en angst veroorzaakt.

Zelf ben ik een patiënt, ik heb mijn paarden gehouden, naast mijn gezin en familie en vrienden, zijn de paarden een heel belangrijke houvast geweest, ik heb de verzorging slechts korte tijd uit handen moeten geven, daarna deed ik dit weer zelf.
Het geeft heel wat afleiding, en in mijn geval is het een motivator en stimulans om ook zorg te kunnen geven aan hun. Paarden houden is niet goedkoop, maar als je ze in eigen beheer hebt valt het meestal mee.

Zoals voorgaande berichten, moet je je zeker bevragen bij de sociale dienst wat ze kunnen betekenen voor je vader. Zelf ben ik iets meer dan een jaar terug aan het werk, weliswaar gedeeltelijk 16 van de 32 uur, de rest krijg ik bijgepast. Nadat mijn eerste nabehandeling afgelopen is 29/10 hoop ik over meer energie te beschikken en de uren verder op te kunnen bouwen.

Heel veel courage Art enne je vader zal zeker appreciëren als je er voor hem bent en dat je doet wat je gelukkig maakt. Als ouder wil je je kinderen het liefst zo gelukkig mogelijk zien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 09:24

Re: Vader heeft hersentumoren en nu?

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 09:24

Even kort heb niet de tijd om op iedereen te reageren maar 1 reactie sprong even ertussenuit.

Op mezelf wonen is geen optie. Financieel kan ik dat zelf niet aan alles is enorm duur geworden, en tegenwoordig hoor ik ook dat alleenstaanden niet snel meer iets vinden want gezinnen met kinderen en koppels die met 2 gaan werken krijgen voorrang.
Daarnaast is het ook weg gegooid geld omdat ik omwille van werk en paarden niet vaak thuis ben.

**Geplaatst**: Gisteren, 09:37

Geplaatst: Gisteren, 09:37

Allereerst heel veel sterkte....

Het enige wat ik je mee kan geven is vraag hulp.

In het ziekenhuis weten ze vaak wel wat voor hulporganisaties er zijn zowel voor psychisch als fysieke hulp. En directe mensen in de omgeving vragen ook vaak: ''is er iets wat ik kan doen? Dan moet je het laten weten''. Je kan dan altijd zeggen dat je het op dit moment nog niet weet, maar er later graag op terugkomt. Mensen helpen heel graag mee aan iets concreets, zoals bijvoorbeeld een keer de boodschappen doen. Of voor 3 dagen vooruit koken. Of jouw paarden een dagje overnemen qua zorg. Of een keer het hele huis stofzuigen en dweilen. Je mag mensen daarvoor gewoon bellen en zeggen dat je het moeilijk vindt om om hulp te vragen maar er wel heel erg mee geholpen zou zijn. Ook je ouders rijden (taxi''en) naar het ziekenhuis kan je in je omgeving vragen of iemand daarmee wil helpen.

En ik zou eigenlijk zelf een andere huisarts zoeken als je twijfelt over de integriteit bij moeilijke vragen.

**Geplaatst**: Gisteren, 10:23

Geplaatst: Gisteren, 10:23

Tieneke schreef:
Laat hen een afspraak maken met de sociale dienst van de mutualiteit, zodat zij aan de hand van zijn dossier aanvragen voor tegemoetkomingen waar mogelijk kunnen indienen. Er is veel mogelijk, maar die mensen weten alle stappen. Heeft hij een hospitalisatieverzekering?

En als aanvulling hierop, kan het OCMW misschien ook nog iets voor jullie betekenen. Ook die mensen weten vaak beter de weg tussen alle regels en instanties.

Verder heel veel sterkte, en blijf vooral met elkaar praten. Toen mijn moeder kanker kreeg en mijn vader in de paniekmodus schoot, werden mijn zus en ik vaak vergeten in alle communicatie. En dat leverde dus veel onbegrip en aannames van diverse kanten op, waardoor er veel onnodige stress was.

En als je wilt helpen, zoals al gezegd werd, hou het simpel. Doe eens de boodschappen, maak tijd om eens te koken, stofzuig een keertje, zorg voor de was. Dat soort relatief kleine dingen kan al heel veel stress wegnemen, en ik merkte bij ons thuis, maar ook bij vrienden, dat dat achteraf het meest gewaardeerd werd.

**Geplaatst**: Gisteren, 10:36

Re: Vader heeft hersentumoren en nu?

Geplaatst: Gisteren, 10:36

Zijn al veel goede tips gegeven.

Kan je met je zus praten?
Lijkt mij voor haar ook lastig. En misschien kunnen jullie elkaar steunen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 10:39

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 10:39

Mijn zus ziet helaas vaak ziektes en sterfgevallen, zij werkt in een rusthuis, ze kan er denk ik net wat beter mee omgaan dan ons.

Mijn moeder en ik hebben samen nog wel wat afleiding aan onze wekelijkse Country line dance avond wat we al een jaar samen doen. Papa vind het niet erg dat we af en toe eens weg zijn van huis. Hij belt wel naar mama en er wordt ook heen en weer gestuurd om te vragen hoe hij zich voelt.

Eergisteren waren ik en mama ook weg naar een optreden van een country zanger. Dat geeft haar toch wel wat ontspanning ook.

Mutualiteit is direct van in begin al aangesproken en een dossier opgemaakt. Dit zit al goed, mijn ma heeft hier ervaring mee van toen zij kanker had.

Laatst bijgewerkt door Art_Ificious op Gisteren, 10:42, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: Gisteren, 10:41

Geplaatst: Gisteren, 10:41

Wat een verschrikkelijk nieuws

Kostgeld betaal je al, geen idee of dat ook een bedrag is wat ook echt je kosten een beetje dekt.
Als dat zo is zou ik zeker niet meer gaan betalen.
Heel rot, maar in die zin moeten ouders ook hun eigen boontjes doppen.

Dus zeker je paarden niet weg doen. Geen idee hoeveel je er nu hebt.
Maar zeker Baron niet, dat is jouw steun.

Je zegt ik kan niet veel helpen thuis want naast werk heb ik ook nog de paarden.
Maar dat heeft iedereen met paarden. En draaien dan ook het huishouden of een deel daarvan.
En dat zou voor je ouders wel een hele verlichting kunnen zijn.
Dat je eens kookt, of poetst of weet ik veel wat op dat moment hard nodig is.

Daarnaast is het misschien toch goed om eens te kijken naar wat hier een praktijkondersteuner heet, of een psycholoog of wat er in België ook voor is.
Want bij vrienden praten is fijn, maar het zijn geen hulpverleners, maar vrienden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 10:45

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 10:45

Koken mag ik niet doen, mijn vader is heel kieskeurig en kookt liever zelf

(als dat niet meer gaat kookt mama).
Huishoudelijke taken zoals was en poetsen kan ik natuurlijk wel mee helpen.
Mijn eigen was en slaapkamer deed ik al wel zelf.

Baron verkoop ik niet, nooit. Dat heb ik gezworen gehad, zonder dat paard ben ik zelf niet sterk meer namelijk.
Maar mijn jaarling zou ik eventueel wel kunnen verkopen moest het nodig zijn. En dan eventueel een stalling zoeken op basis van halfpension /volpension zodat ik niet dagelijks naar stal moet of uren op de wei nog zelf moet uitmesten etc.
Al is stalling duurder dan een wei huren.

**Geplaatst**: Gisteren, 10:48

Re: Vader heeft hersentumoren en nu?

Geplaatst: Gisteren, 10:48

Haha, nee dat dan maar niet doen.

Maar elk ander klusje in huis dat je ouders niet hoeven is gewoon weer fijn.
Inderdaad met de auto even boodschappen of stoffen en dweilen.
Dat het huis opgeruimd en zuiver is.

Goed zo!. Echt goed dat je zegt Baron gaat nooit!

**Geplaatst**: Gisteren, 10:59

Geplaatst: Gisteren, 10:59

Art_Ificious schreef:
Mijn zus ziet helaas vaak ziektes en sterfgevallen, zij werkt in een rusthuis, ze kan er denk ik net wat beter mee omgaan dan ons.

Allereerst heel veel sterkte.

Maar deze opmerking, wat anderen al gezegd hebben niet invullen voor een ander. Werken met vreemden, die je natuurlijk leert kennen, is compleet anders als familie. Laat staan 1 van je ouders. Dus alsjeblieft niet denken dat zij er beter mee om kan gaan. Die last legt ze zichzelf waarschijnlijk al op en dke is echt niet terecht. Praat met haar erover, jullie zouden juist steun bij elkaar moeten vinden.

Verder ben ik het niet helemaal eens met de opmerkingen dat je niet meer zou moeten gaan betalen. Dat ligt er maar net aan wat je nu betaalt aan kostgeld. Dat ouders eigen boontjes zouden moeten doppen, oké dat kan een mening zijn. Maar dan wel als het volwassen kind ook alles voor zichzelf betaalt. Maar ook daarbij geldt, ga het gesprek aan. Wie weet willen ze helemaal geen hulp daarmee

**Geplaatst**: Gisteren, 11:07

Re: Vader heeft hersentumoren en nu?

Geplaatst: Gisteren, 11:07

Och TS, wat een vreselijk nieuws :(:)

. Heel veel sterkte.