Bokt.nl

Dorine92 schreef:

Wel jammer dat mensen het als een nadeel ervaren. Ik denk dat dit gewoon aangepraat wordt door de omgeving. Zeker als je niet in de pas loopt en een mening hebt (en die blijft volhouden), moet je luisteren, je mond houden en normaal doen.
En vanwege het sterke rechtvaardigheidsgevoel zul je niet gauw buigen, of dat wel doen en er last van hebben. Dat laatste is zonde.

Dorine92 schreef:

Wel jammer dat mensen het als een nadeel ervaren. Ik denk dat dit gewoon aangepraat wordt door de omgeving. Zeker als je niet in de pas loopt en een mening hebt (en die blijft volhouden), moet je luisteren, je mond houden en normaal doen.
En vanwege het sterke rechtvaardigheidsgevoel zul je niet gauw buigen, of dat wel doen en er last van hebben. Dat laatste is zonde.

veerledec schreef:

Bij veel HB kinderen komt onderpresteren voor. Ik ken ook meer HB kinderen met gedrags/schoolproblemen dan zonder.

verootjoo schreef:

Daarom zeg ik persoonlijkheidsprofiel.
Ik vind het nl echt geen diagnose maar het kan dat anderen daar anders over denken hoor.

Blacky94 schreef:

Dorine92 schreef:

Wel jammer dat mensen het als een nadeel ervaren. Ik denk dat dit gewoon aangepraat wordt door de omgeving. Zeker als je niet in de pas loopt en een mening hebt (en die blijft volhouden), moet je luisteren, je mond houden en normaal doen.
En vanwege het sterke rechtvaardigheidsgevoel zul je niet gauw buigen, of dat wel doen en er last van hebben. Dat laatste is zonde.

Mwah, is het echt (altijd) aanpraten? Ik heb er zelf o.a. veel last van omdat ik vaak het idee heb dat anderen mij niet goed begrijpen. En ik soms "niet snap" waarom anderen zoiets "simpels" niet begrijpen.

MoppieFilou schreef:

Best veel mensen die dit herkennen zo te lezen! Heel interessant om te weten te komen hoe en wat jullie precies ervaren!

Zaken die ik bij mezelf herken, om te beginnen toen ik nog kind was, zijn:
- Vaak zie je baby's/peuters genieten van een dutje in de kinderwagen, maar daar was bij mij geen sprake van hoor! Ik moest en zou alles gezien hebben en stelde blijkbaar ook overal vragen over.
- Ik was heel laat met lopen (ongeveer 2 jaar oud denk ik), zodanig dat mijn ouders zich zorgen begonnen te maken over of er niet iets mis zou zijn, met allerlei onderzoeken erop en eraan, maar ik was kerngezond. Kruipen vond ik niks aan, dus die fase slagen we over, en als ik dan begon met lopen doen we dat ook meteen perfect toch?
- Ook op de lagere school fietste ik overal doorheen. Al in het eerste leerjaar (ik ben van België, geen idee met welke klas dat in Nederland overeenkomt ) haalde ik het hoogste leesniveau, iets wat de juf nog nooit had meegemaakt. Ook doorheen de latere jaren kreeg ik steeds extra oefeningen en uurtjes bij de zorgjuf voor extra uitdaging.
- Ik ben ook altijd heel creatief geweest. Nu nog steeds overigens (niet meer in de zin van tekenen ofzo, daar begin ik beter niet aan ), als er ergens een 'probleem' opduikt verzin ik er wel een creatieve oplossing voor!

Dingen die ik op volwassen leeftijd merk:
- Tijdens het studeren wil ik alles tot in het kleinste detail begrijpen. Wat in mijn studie (diergeneeskunde) overigens niet altijd mogelijk is omdat er gewoon heel vaak zaken zijn die niet perfect te verklaren zijn. Zo stel ik heel regelmatig vragen aan vriendinnen over dingen waar zij nog niet eens bij stilgestaan hebben. Het antwoord kan ik dan meestal ook wel vergeten natuurlijk.
- Als ik ergens voor ga, ga ik er ook voor de volle 100% voor. Wat overigens ook een valkuil is, want je kan nooit ALLES over ALLES weten en kunnen uiteraard. Zo is mijn droombeeld om een dierenarts te worden die zowat overal in gespecialiseerd is zodat ik elke patient van begin tot eind kan verder helpen, maar in de praktijk is dat niet bepaald haalbaar vrees ik.
- Ik merk inderdaad ook dat ik vaak enkele stappen oversla in het denkproces van een niet hoogbegaafd iemand, waardoor ze mij dan ook niet altijd begrijpen. Ik zie mijzelf hierin zeker niet als de norm (waarvan ik lees dat dat bij sommige hoogbegaafden wel een probleem is) en slaag er meestal wel in om het dan eenvoudiger uit te leggen.
- Een sterk rechtvaardigheidsgevoel herken ik ook heel erg. Ik ben wel totaal niet assertief dus durf er meestal weinig van te zeggen, maar kan mij er wel heel erg over opwinden als iets niet eerlijk is.
- Ik denk daarnaast ook niet dat ik 'onder' iemand zou kunnen werken. Ik denk graag zelf na, en zeker als ik denk dat mijn idee beter is dan dat van mijn baas, denk ik niet dat ik zomaar een 'slechter' idee zou kunnen uitvoeren. Op stages is dit absoluut geen probleem, omdat ik natuurlijk ook besef dat ik nog geen dierenarts ben en al helemaal niet zoveel ervaring heb als zij, dus dan geldt het principe, kijk en leer .
- Ik ben er redelijk zeker van dat ik hoogsensitief ben, hoewel ik dit volgens mij een hele tijd 'genegeerd' heb. Pas nu ik er aandacht aan besteed merk ik dat ik mijn rustmomentjes soms echt wel nodig heb.
- Ik ben ZEER perfectionistisch. Waarschijnlijk heel fijn voor de mensen rondom mij waarvoor ik iets moet doen, helaas is het dat minder voor mezelf. Ik ben hier ook heel erg tegenaan gelopen in mijn studies. Vanaf het moment dat het écht veel leerstof begon te worden, te veel om nog op mijn manier te kunnen studeren, paniekeerde ik en geraakte ik niet meer verder. Dit sluit dan meteen ook aan bij mijn faalangst. Hierdoor moet ik bepaalde handelingen echt heel vaak gedaan hebben voor ik hierin zelfzeker ben.
- Ik verveel me redelijk snel en wil altijd met iets bezig zijn. Heb een keertje een vakantiejob gedaan in een aluminiumbedrijf, waar ik allerlei producten op rekken moest steken, die gingen dan door een machine heen, en dan mochten ze er weer allemaal vanaf. Ik kwam daar gewoon huilend buiten omdat ik het zó saai en verschrikkelijk vond om een hele dag zoiets hersenloos te doen .
- Ik heb veel te weinig zelfvertrouwen, en dit samen met mijn perfectionisme en faalangst (waar ik niets aan deed, ik bleef maar doorgaan met het idee dat als ik maar hard genoeg werkte ik uiteindelijk wel tevreden zou zijn met het resultaat) heeft geleid tot OCD (en dit is dan weer de manier geweest waarop ik terecht ben gekomen bij hoogbegaafdheid wat hierin zeker een rol zal hebben gespeeld).
- Mijn hersenen draaien overuren. Ik ben volgens mij bijna nooit NIET aan het nadenken. Ik kan alles ook 100 keer overdenken.
- Verder heb ik nooit echt aansluiting gevonden bij leeftijdsgenoten omdat ik zelf steeds volwassener was dan zij. Nu nog (ben zelf 22) ga ik vaak liever om met volwassen (en dan bedoel ik mensen die vaak minstens dubbel zo oud zijn dan ik) dan leeftijdsgenoten (enkele uitzonderingen daargelaten die al net zo volwassen zijn als ik). Het lijkt wel alsof ik er een beetje tussenin hang in deze fase van mijn leven. De mensen van mijn leeftijd zijn me te onvolwassen, maar ik voel me dan zelf weer te onvolwassen om om te gaan met mensen die veel ouder zijn dan ik. Ik kan niet meepraten over de dingen die op hun leeftijd normaal zijn, zoals kinderen, hun werk, het gezinsleven...

Ik vergeet er vast nog wel een paar hoor, maar ik denk dat dit al een heel goed beeld geeft van mijn persoonlijkheid.

veerledec schreef:

De belangrijkste trigger was bij hem het achterblijven van de executieve functies, wat je bij HB vaak ziet en waar ik me voor zijn toekomst nog het meeste zorgen om maak. Hoe gaat dat aspect hier bij de HB-mensen, nu en in het verleden?

upendo schreef:

Dat is het hele ding, dat er dingen door elkaar lopen met ASS, ADHD en HB.

prompter schreef:

In mijn hoofd heerst veel rust.