Bokt.nl

Imre schreef:

Lang verhaal kort: ik ben uiteindelijk weggegaan. Hoe je het omschrijft is heel herkenbaar. Ik heb er ruim drie jaar over gedaan om het besluit te nemen. Toen hij uiteindelijk toch in therapie ging werd het namelijk wel weer een tijdje wat beter tussen ons, maar niet goed genoeg. Ik kreeg op den duur ook de schuld van de meest idiote dingen en was liever op mijn werk dan thuis. Toen er in mijn directe familie iemand ernstig ziek werd heb ik eindelijk voor mezelf gekozen. Ik dacht: is dit de rest van mijn leven mijn partner? Mijn situatie? Ik had al jaren zo hard gewerkt voor die relatie, ik kon het niet meer. We waren 15 jaar samen.

In mijn ogen heb je drie opties: doorgaan zoals je nu doet, accepteren dat hij in de winter zo is en je eigen plan trekken in die maanden en dus langs elkaar heen leven, of weggaan. Is de rest van jullie tijd samen leuk genoeg om die winterperiode te kunnen accepteren als hij hier nooit iets aan zal gaan doen?

Schaduwbokt schreef:

Wauw, wat veel reacties. Dank!

Even een voorbeeldje van zo net. We zitten in onze eigen kamers maar op hoorafstand. Komt er met boze stem uit de andere kamer, "wat heb je nu weer allemaal met PayPal betaald? Nu staan we bijna rood. Je weet toch dat je eerst de rekening moet aanvullen."
Ik heb natuurlijk niets besteld. Maar ik weet al dat ik dat niet moet zeggen. Dus ik heb inmiddels geleerd met 'we' te praten. Dus ik denk hardop mee, wat 'we' besteld kunnen hebben. Uiteindelijk blijkt het natuurlijk dat mijn partner zelf dingen heeft gekocht. Maar de eerste zure discussie van de ochtend hebben we alweer gehad.

Ik kan overigens niet gaan zeggen, slik jij D3 maar tegen depressie. Ik zal zeggen dat we het gaan slikken voor botten. Niet gelogen. Maar of mijn partner dat wil doen, is de vraag ...

Hannanas schreef:

Zo te lezen is niet zijn winterdepressie de angel in jullie relatie. Een depressie is heel naar maar gaat niet hand in hand met zulke giftige onaardige asociale egoïstische gedragingen.

Ik zou met een coach jezelf gaan bekijken, wie jij bent en hoe jij in het leven staat en hoe gelukkig jij bent. Dan kun je daarna meer in balans naar je situatie kijken en daar naar handelen.

gaucho schreef:

Even een observatie van de zijlijn: jij probeert zijn probleem op te lossen, terwijl hij vind dat er geen probleem is. Daar ga je niet uitkomen. Jij wringt jezelf nu zelfs in allemaal bochten om het probleem kleiner te maken.

Richt je op wat jij nodig hebt, als jij behoefte heb aan frisse lucht, ga lekker wandelen. Aan hem of hij meegaat of niet. Als jij hem van hem iets nodig hebt, communiceer dat. En vul niet voor hem in dat iets beter voor hem zou zijn.

Winged schreef:

TS, Heel zwart wit gezegd: Hij ziet geen probleem. Dus heeft geen hulpvraag.

De vraag is meer: hoe ga jij hiermee om en hoe kun je voor jezelf die 3 maanden aangenamer maken?

Schaduwbokt schreef:

Winged schreef:

TS, Heel zwart wit gezegd: Hij ziet geen probleem. Dus heeft geen hulpvraag.

De vraag is meer: hoe ga jij hiermee om en hoe kun je voor jezelf die 3 maanden aangenamer maken?

Exact dát is een deel van mijn vraag. Hoe gaan anderen die zo'n partner hebben hiermee om?

Hannanas schreef:

Zo te lezen is niet zijn winterdepressie de angel in jullie relatie. Een depressie is heel naar maar gaat niet hand in hand met zulke giftige onaardige asociale egoïstische gedragingen.

Ik zou met een coach jezelf gaan bekijken, wie jij bent en hoe jij in het leven staat en hoe gelukkig jij bent. Dan kun je daarna meer in balans naar je situatie kijken en daar naar handelen.

Schaduwbokt schreef:

Tja wat ik wil voor mezelf, en vooral voor hem, is dat die leuke man die 9 maanden mijn maatje is, er in de winter er ook is.

's Zomers wandelen we, bezoeken we veel leuke dingen, hapje eten her en der, weekendjes uit, zwemmen, genieten we echt van het leven.

Maar in de winter heeft hij daar geen zin in.

Secricible, erg goed dat je hulp hebt gezocht en jouw reacties toen en die van je man herken ik dus!

Schaduwbokt schreef:

Exact dát is een deel van mijn vraag. Hoe gaan anderen die zo'n partner hebben hiermee om?

gaucho schreef:

Even een observatie van de zijlijn: jij probeert zijn probleem op te lossen, terwijl hij vind dat er geen probleem is. Daar ga je niet uitkomen. Jij wringt jezelf nu zelfs in allemaal bochten om het probleem kleiner te maken.

Richt je op wat jij nodig hebt, als jij behoefte heb aan frisse lucht, ga lekker wandelen. Aan hem of hij meegaat of niet. Als jij hem van hem iets nodig hebt, communiceer dat. En vul niet voor hem in dat iets beter voor hem zou zijn.

Winged schreef:

Ik snap heel goed dat je in die 3 maanden ook je leuke vent wil. Logisch ook, want je hebt er een relatie mee. Stiekem vitamines geven met een slecht excuus of de lampen stiekem aanpassen is daarin géén gezonde reactie.

Zijn depressie is géén excuus om jou rot te behandelen. Nu niet, morgen niet, nooit niet. Ja, hij mag best kribbig zijn. Maar dan wel met het besef dat hij kribbig is.
Mijn vent is momenteel ook verre van leuk. Het is alleen wel zo dat hij zich daarvan bewust is, zijn best probeert te doen en ook accepteert dat hij op zijn plek wordt gezet door mij (en andersom). Houdt overigens ook in dat er flinke discussies zijn. Alleen dan wel met het respecteren van elkaars grenzen.

Autumnn schreef:

Schaduwbokt schreef:

Exact dát is een deel van mijn vraag. Hoe gaan anderen die zo'n partner hebben hiermee om?

Ik denk niet, want niemand pikt dit gedrag toch van zijn of haar partner? 3 maanden op je tenen moeten lopen, op je woorden moeten letten, niet te veel of te weinig lachen of praten. Alsjeblieft zeg TS, dit is toch niet vol te houden op de lange termijn?
Als je echt bij hem wilt blijven is om je waardigheid te behouden het enige antwoord: 3 maanden ergens anders wonen.