Bokt.nl

Ninx schreef:

Petpa schreef:

Mag ik vragen hoe oud hij is en wat voor werk hij doet?

22, en eigenlijk heeft hij meer 'bijbaantjes'. Het is hem nooit gelukt een opleiding af te ronden.
Op een of andere manier is het hem wel altijd gelukt overal en nergens binnen te komen.
Tot het moment dat hij echt heel zwaar werd, toen verloor hij zijn zelfvertrouwen en durfde niet meer overal op af te gaan.
Heel knap dus dat het hem nu wel weer gelukt is.

Ibbel schreef:

Karlijnxxx schreef:

Ozempic of een zelfde medicatie

En dat wordt dus niet voorgeschreven zonder lifestyle interventieprogramma. En terecht.

Tink89 schreef:

Morganlefay schreef:

Oa is er vaak is een te laag testosterongehalte. Dus de medische molen in combinatie met begeleid wonen.
Zelf hieraan "sleutelen" gaat m niet worden.
Kijk of een Wajong kan worden aangevraagd. Als dat niet lukt wil een Bijstand ook werken maar wel in combi met een traject wat niet gebaseerd is op werken maar op leven.

Wacht even hoor. Ik ben helemaal voor hulp. Maar iemand met adhd en overgewicht hoeft toch niet meteen de Wajong in? Met structurele begeleiding en hulp kan er echt nog heel veel. En de structuur van werken (al is dat dan misschien niet fulltime) kan ook heel helpend zijn in het vinden en behouden van een ritme e.d.

Ik zou eens met de huisarts/praktijkondersteuner gaan praten (dat moet dan wel vanuit neef komen) en kijken naar begeleidingsopties. Een ambulant begeleider en diëtist kan echt al goed helpen. En eventueel een keer per week samen zitten, een lijstje maken met wat er die week op het menu staat (en dan ook meteen bedenken wanneer hij voor twee dagen kan koken, bij jullie kan mee-eten etc), de boodschappen bestellen en receptjes/to do lijstjes klaarleggen. Structuur bieden!

Ninx schreef:

Katja schreef:

Waar is hij geweest voor ADHD testen?

ADHD centraal

Cayenne schreef:

Ik ben zelf ook morbide zwaar geweest en echt het is cliché maar waar: Hij zal het afvallen zelf HEEL graag moeten willen.
Anders is het vechten tegen de bierkaai.
Een maagverkleining of ballon hoeft niet meteen nodig te zijn. Ik heb dat overigens ook niet nodig gehad.
Bij mij ging de knop echt om en ging ik gezond eten (deed ook aan troosteten) en rustig aan sporten.
Niet meteen als een idioot tekeer gaan, want een zwaarlijvig lichaam is al topsport voor het hart zelf.
Ik zou in de eerste plaats naar de dokter gaan en daar een gesprek aanvragen.
Maar nogmaals: zonder 200% inzet van je neefje gaat het echt niet lukken.
En bij mentale problemen is het inderdaad ook zaak om daar eerst aandacht aan te besteden.
Vaak komt daarna pas ruimte om af te vallen en dan gaat het ook meestal stukken makkelijker.

Ninx schreef:

Dank voor al jullie input... dit geeft stof tot nadenken, heel fijn!

Paar toelichtingen: natuurlijk helpt het niet wanneer hij eventjes komt wandelen en eten... Zoals iemand hier al benoemd is dat meer om te laten weten dat er altijd een plek voor hem is, en soms even te voelen en ervaren hoe het ook kan. En dat hij zijn verhaal kwijt kan.
Ondanks het feit dat ik therapeut ben, of misschien dankzij, weet ik dat we externe hulp nodig hebben.

Hij wil enorm graag zelf, hij haat zichzelf.... walgt van zijn gewicht... dit zijn zijn woorden.
Ronduit verdrietig.
Maar voor iemand met een geringe opvoeding en dus geen basis vaardigheden aangaande het voor jezelf zorgen en ontzettende ADHD is dit topsport. Dus zelf willen is 1 ding, zelf kunnen zal moeten met hulp.

ADHD is onze insteek geweest.
Hij heeft maar liefst 8 maanden op de wachtlijst gestaan om getest te worden. Gisteren was dan eindelijk de test-dag.
Ik moet alle ins and outs nog horen van hem. Maar zij hebben aangegeven dat hij eerst zijn andere problemen moet oplossen (gewicht, oude pijn) voordat hij daar aan de slag kan.
Dit bevreemd me. Het zou juist zo fijn zijn om meer multi disciplinair aan de slag te kunnen gaan. En zoals iemand hier al terecht opmerkt ligt die ADHD als een dikke betonnen muur voor alle andere mogelijke interventies.
Nu hebben ze me gisteren ook gebeld tijdens het vraaggesprek daar, om zaken als familielid toe te lichten. En eerlijk gezegd vroeg ik me gaandeweg dat gesprek al af of ze überhaupt weten wat ADHD inhoudt.
Enfin, daar ga ik dus nog achteraan. En mocht ik bot vangen, dan zoeken we maar particulier.

Wajong is nog niet aan de orde. Hij heeft nu net weer een baan voor 3 dagen, en dat geeft hem veel zelfvertrouwen. Hij heeft dan een heel klein stukje ritme en veel sociale contacten.

Wat zijn gewicht betreft: ik lees dus veel verschillende ervaringen. Een vriend van ons had hetzelfde gewicht, en is nu op gezond gewicht op eigen beweging.
Maar die had een stabiele jeugd gehad, was ondernemer, had dus al meer basis, een heldere kop en meer doorzettingsvermogen. Voor mijn neef zullen we meer uit de kast moeten trekken.
Huisarts is goede eerste stap.
Maar ook daar zullen we, gezien alle wachtlijsten overal, misschien wel naar mogelijkheden moeten zoeken die je zelf moet financieren.

Soepblik schreef:

Ninx schreef:

Dank voor al jullie input... dit geeft stof tot nadenken, heel fijn!

Paar toelichtingen: natuurlijk helpt het niet wanneer hij eventjes komt wandelen en eten... Zoals iemand hier al benoemd is dat meer om te laten weten dat er altijd een plek voor hem is, en soms even te voelen en ervaren hoe het ook kan. En dat hij zijn verhaal kwijt kan.
Ondanks het feit dat ik therapeut ben, of misschien dankzij, weet ik dat we externe hulp nodig hebben.

Hij wil enorm graag zelf, hij haat zichzelf.... walgt van zijn gewicht... dit zijn zijn woorden.
Ronduit verdrietig.
Maar voor iemand met een geringe opvoeding en dus geen basis vaardigheden aangaande het voor jezelf zorgen en ontzettende ADHD is dit topsport. Dus zelf willen is 1 ding, zelf kunnen zal moeten met hulp.

ADHD is onze insteek geweest.
Hij heeft maar liefst 8 maanden op de wachtlijst gestaan om getest te worden. Gisteren was dan eindelijk de test-dag.
Ik moet alle ins and outs nog horen van hem. Maar zij hebben aangegeven dat hij eerst zijn andere problemen moet oplossen (gewicht, oude pijn) voordat hij daar aan de slag kan.
Dit bevreemd me. Het zou juist zo fijn zijn om meer multi disciplinair aan de slag te kunnen gaan. En zoals iemand hier al terecht opmerkt ligt die ADHD als een dikke betonnen muur voor alle andere mogelijke interventies.
Nu hebben ze me gisteren ook gebeld tijdens het vraaggesprek daar, om zaken als familielid toe te lichten. En eerlijk gezegd vroeg ik me gaandeweg dat gesprek al af of ze überhaupt weten wat ADHD inhoudt.
Enfin, daar ga ik dus nog achteraan. En mocht ik bot vangen, dan zoeken we maar particulier.

Wajong is nog niet aan de orde. Hij heeft nu net weer een baan voor 3 dagen, en dat geeft hem veel zelfvertrouwen. Hij heeft dan een heel klein stukje ritme en veel sociale contacten.

Wat zijn gewicht betreft: ik lees dus veel verschillende ervaringen. Een vriend van ons had hetzelfde gewicht, en is nu op gezond gewicht op eigen beweging.
Maar die had een stabiele jeugd gehad, was ondernemer, had dus al meer basis, een heldere kop en meer doorzettingsvermogen. Voor mijn neef zullen we meer uit de kast moeten trekken.
Huisarts is goede eerste stap.
Maar ook daar zullen we, gezien alle wachtlijsten overal, misschien wel naar mogelijkheden moeten zoeken die je zelf moet financieren.

het probleem is dat je niet zomaar met adhd "aan de slag kan". Er is geen magische oplossing voor (ook medicijnen zorgen er niet voor dat het nu opeens wel gaat), en zelfs als je na uitgebreide psychotherapie beter begrijpt hoe je hoofd in elkaar zit en waarom, betekent dat niet dat de klachten verdwenen zijn. Pas als oude trauma's zijn begrepen en verholpen kan je aan de slag om met je eigen adhd om te leren gaan, omdat dán pas het besef komt dat je die klachten gebruikte om een andere confrontatie uit de weg te gaan. Je leert enkel met ADHD leven terwijl je actief met jezelf aan de slag bent.

ADHD gaat niet over en wordt in veel gevallen onterecht gebruikt als excuus. "Ik kan niet veranderen want eerst moet ik met mijn adhd om leren gaan" is niet waar. Veel vaker staat er iets anders in de weg van verandering, dus ik snap heel goed dat er wordt gesuggereerd om daar eerst mee aan de slag te gaan. Eerst de blokkade opruimen, daarna kan je aan de slag met veranderen en leer je ondertussen met je ADHD om te gaan.

Ik zou als eerste een goede psychotherapeut zoeken.

Bron: een ADHD'er.

daantjuhhh schreef:

Mentaal gaat altijd voor of samen met lichamelijk.

Lichamelijk gaat nooit voor mentaal.

purny schreef:

daantjuhhh schreef:

Mentaal gaat altijd voor of samen met lichamelijk.

Lichamelijk gaat nooit voor mentaal.

Hier ben ik het niet mee eens.
Ik heb zelf over de 100 kg gewogen.
Nu het lichamelijk goed gaat, ik ben inmiddels 31,5 kg afgevallen gaat het mentaal veel beter.