Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-05-24 21:19

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 04-05-24 21:19

Heel erg herkenbaar, die angst en de taboe er op.

Ik heb gelukkig nooit zulke dingen meegemaakt met paarden, maar dit lezen doet mij ook niet veel goed eerlijk gezegd. Ik ben gewoon bang. Ik zit te veel in mijn hoofd en denk te veel na over de dingen die kunnen gebeuren en waarom ze gebeuren. Zo was het onlangs waaierig toen mijn paard vervoerd moest worden. Ik was zo gestresst en echt ziek daardoor. Mijn hoofd ging maar door over het feit dat dat al een slecht teken was dat hij 1) niet zou laden en 2) dat er van alles mis zou gaan op de training, dat het me niet gegund is dat het goed gaat en het toch wel weer slecht zal uitdraaien.
Ook die gedachte heb ik met mijn jonkie. Zij is erg expressief in dingen laten zien. Als ze bang is of schrikt laat ze dit goed zien. Voor mij is dat een "teken" dat ik over vijf jaar met haar niet zal kunnen rijden, dat ik een egoistisch persoon ben omdat ik per se een paard wou in een speciaal kleurtje en dat is nu mijn karma geworden dat wij met elkaar nog geen band hebben en ik soms heel onzeker ben in haar bijzijn.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zie een leuk filmpje over iemand die gek doet op zijn paard en omdraait in het zadel. "Hey dat wil ik ook eens proberen, lijkt me leuk" mijn lichaam gaat dan al hartkloppingen doen en mijn hoofd is al aan het malen dat dat allemaal niet veilig is, dat ik dat niet moet doen want stel mijn paard rent er ineens keihard vandoor of bokt als ik er op zit,..

Mijn hoofd staat dus nooit stil. Ik ben nu op zoek naar een coach die mij hiermee zou kunnen helpen.. Want ik ben er klaar mee. Mijn paarden zijn voor mij dus geen ontspanning meer en in plaats van dat ik op of naast het paard mijn hoofd leeg maak, word het vol :')

**Geplaatst**: 04-05-24 21:21

Geplaatst: 04-05-24 21:21

Wat een heftige verhalen. Virtuele knuffel aan iedereen die het nodig heeft.

Ik ben, na 3x in 1 les(!) van hetzelfde paard te zijn gevallen wat huiverig geworden. Gelukkig alle drie keren goed gevallen. (En ik vind het daarom ook zo stoer dat jullie weer op het paard willen klimmen na een heftige val! Jullie komen er wel weer :(:)

En ook voor jullie die niet meer opstappen; echt super dat je voor jezelf de grens hebt neergelegd en er naar luistert. Knap!)

Iets later ben ik overgestapt naar een andere manege, en dat is een wereld van verschil. Alles gaat op mijn tempo. Tijdens les 3 zat ik op een braaf paard welke wel hard galoppeert. De instructeur zag in de galop aan mijn houding dat ik het spannend vond, en sindsdien ben ik alleen maar op de rustige stabiele paarden gezet. Daarmee heb ik vertrouwen teruggekregen. Nu rijd ik op andere stallen ook weer buitenritten mee. Zonder rengalop, dat wel. Maar ook dat gaat op mijn eigen tempo wel weer eens komen!

**Geplaatst**: 04-05-24 21:25

Geplaatst: 04-05-24 21:25

Ik ben ooit serieus gelanceerd door mijn ruintje.
Normaal gesproken stikbraaf, maar toen dus even niet. Gevolg: volledig gekneusd voorhoofd en gezicht en zwaar gekneusde ribben.
Op zich niks ernstigs maar mijn vertrouwen in hem was wel helemaal weg.
Wat mij heel erg geholpen heeft was een bijrijdertje wat totaal onverwacht op ons pad kwam.
Ze had een enorme klik met hem en was helemaal onbevangen.
Hij was bij haar zijn normale, brave, zelf, dat heeft mij over de drempel geholpen.

En ja, ik vond het destijds ook lastig om mijn angst bespreekbaar te maken.
Inmiddels denk ik: so what?
Als het er is, mag het benoemd worden.
Als een ander dat niet begrijpt heeft diegene het geluk gehad nog niet in een vergelijkbare situatie gezeten te hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-24 22:23

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-24 22:23

urst ontzettend herkenbaar! Hoe meer je ook ziet in de paardenwereld, hoe meer jezelf er over na gaat denken.
@kookabbura ach super knap dat hey weer beter gaat!
@bitchy oef dat klinkt ook erg heftig! Zelf heb ik nu ook een bijrijdster die alles met die van mij doet. Werkt super goed! Dat denk ik dus ook, die mensen gaan het misschien ook wel ooit begrijpen.

**Geplaatst**: 04-05-24 22:34

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 04-05-24 22:34

Was ik de meest belangrijke zin in mijn verhaal vergeten

Ga op je eigen tempo, en luister goed naar jezelf.

**Geplaatst**: 04-05-24 22:55

Geplaatst: 04-05-24 22:55

Paardjes101 schreef:
@janneke2 jazeker op zo’n moment ben je super kwetsbaar! Je kan niks en wil liever dat je helemaal alleen ben, maar je kan dan niks alleen
@olympic0rry pfoe dat is niet niks nee. Heb je geen liggend vervoer naar huis gehad?
@suikermeisje oeh jeetje! Dat soort lichamelijk pijn kan gewoon zo’n mentale beschadeging veroorzaken! Maar jeetje been gebroken… deed zeker heel veel pijn om jou op die brancard te krijgen?
@annash oef ontzettend heftig!! Dat lanceren is ook zo ontzettend heftig, omdat je dan volledig de controle kwijt ben! Toch bizar wat zo’n val allemaal kapot kan maken. Wel ontzettend knap dat je weer wedstrijden rijdt!
@kinke tja dat denk ik ook, maar sommige denken daar toch anders over helaas… Tja eigelijk hoort zo’n brancard rit natuurlijk helemaal niet schamend te zijn, maar het voelde voor mij echt als the roll of shame. Ik huilend en kreunend door een groep mensen die je allemaal aan kijkt was niet helemaal me ding.
@elisa2 ja het was echt enorm heftig! Het verkrampt inderdaad ook echt in je lichaam die angst, zo erg!

Deed idd gruwelijk veel pijn. Alarmcentrale wilde geen ambu sturen en moest zelf gaan praten omdat ze het niet geloofden. Maar goed, m'n been bewoog op een punt waar geen gewricht zit was genoeg om te zeggen... Ben geopereerd en heb 6 weken oxycodon nodig gehad om de pijn een soort van onder controle te krijgen. Voor m'n operatie zat het een aantal uur in gips, toen deed het weinig pijn meer. Heb tegen de ambulancebroeder zelfs gezegd met de hoeveelheid pijn: geef me alsjeblieft wat of maak me af

**Geplaatst**: 04-05-24 23:04

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 04-05-24 23:04

Paardrijden is voor mij al een lange tijd geen ontspanning meer. Ik geniet van het ernaast zijn. Heb het vele malen weer geprobeerd hoor, maar er blijft maar een soort van onrustigheid, ik kan me op een paard bijna niet meer ontspannen.
Mijn eerste val was van een hengst in de springles, ik reed hem normaliter met een stang, maar van de instructie moest ik op een trensje in de les rijden. Hij was de hele tijd onrustig en toen gooide iemand de kantine deur open en los ging hij. Het was een rodeo en uiteindelijk heb ik het niet uit kunnen zitten. Ik werd gelanceerd en kwam recht op mijn hoofd terecht tussen de bakrand en muur, met een enorm zware hersenschudding tot gevolg, heb bijna een maand plat gelegen.
Tweede maal was ik te onzeker en paardlief begon rodeo en bokte me er af (hij schrok er zelf van) ik heb toen mijn sleutelbeen gebroken, het heelde echter niet en na een half jaar met een rotte en kapotte schouder te hebben rondgelopen met een peuter ook nog, is het na 6 maanden eindelijk operatief gezet middels wat plaatwerk. Na een jaar is het metaal er weer uitgehaald, maar mijn hele schoudergordel is sindsdien aan gort. Dus nee, ik snap het taboe ook niet en ik denk dat velen wel met een angst rond lopen.

**Geplaatst**: 04-05-24 23:14

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 04-05-24 23:14

Ik zou het gewoon zo ontzettend jammer vinden als ik straks niet meer durf te rijden.
Het is toch je hobby. Ik vind de randzaken om het paard heen ook leuk, maar het doel was toch rijden.
Mijn bijrijder doet het super leuk met mijn paard en zij is nergens bang voor. Ik maak me zelfs vanaf de grond nu al druk om dingen waar hij eventueel van kan gaan schrikken.
Bij haar doet hij dat dus niet, omdat zij helemaal niet zo denkt en er dus ook niet op reageert.

Ik ga in ieder geval zo’n airbag vest kopen, hopelijk helpt dat iets tegen de angst om weer te vallen.
En misschien contact opnemen met Puurpaardners. Zij zit redelijk in de buurt.

**Geplaatst**: 04-05-24 23:25

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 04-05-24 23:25

Ik ben nog aan het denken wat ik ga doen, eerst de merrie maar oppakken na het veulentje.

**Geplaatst**: 04-05-24 23:41

Geplaatst: 04-05-24 23:41

Wat een heftige verhalen komen hier voorbij... :knuffel:

Hier in 2022 hard gevallen. In die week eerst een keer gevallen, maar goed terecht gekomen. Daarna twee dagen later weer gevallen. Zelfde hoek, zelfde kant en tijdens aanspringen in galop. Paard ging aan kletter, met hoge bokken sprongen die ik niet uit kon zitten.

Naar de huisartsenpost geweest, gelukkig niets gebroken. Wel last van mijn bekken en enkel. Uiteindelijk is mijn enkel na een periode fysiotherapie die niet hielp, in het gips gezet.
Enkel is nu, jaren later, nog steeds een probleem en heb binnenkort een second opinion. Röntgen en mri in 2022 niets op te zien maar toch zit er iets niet goed want ik heb bijna altijd pijn.
En dan niet te spreken over het gedoe wat die val qua werk teweeg heeft gebracht... Dat werd uiteindelijk een conflict met de werkgever omdat ik niet 100% kon functioneren in het gips (logisch lijkt me). En dat heeft er toen, toen ik weer uit het gips was en 100% beter, toe geleid dat ik ontslag heb genomen.
Daar heb ik nu nog last van. Mijn werkgever geloofde mij niet helemaal, alsof ik voor de lol in het gips ga natuurlijk. Ik werd ook elke dag twee keer gebeld, of ik niet kon komen werken. Advies bedrijfsarts probeerden ze altijd een andere draai aan te geven. Dus mentaal zat ik er echt doorheen. Zelfs nu, als ik ziek ben en ik meld me ziek op mijn huidige werk, vind ik dat echt heel eng. Uit angst niet geloofd te worden ofzo.

Ik had geen vertrouwen meer in dat paard dus gestopt daar. Na eerst "revalideren" met mijn enkel, even geen paard gereden maar toch kriebelt dat. Toen een heel lief, braaf paard gevonden. Die heeft mij echt het vertrouwen weer terug gegeven! Helaas vanwege omstandigheden moest ik daar stoppen en ben ik terug gegaan naar de boer waar ik heel vroeger ook heb gereden. Die had nog wat jonkies staan. Dat gaat wel goed nu! Ik heb er zelf al een aantal keren op gezeten, met hulp van een prof. Nu gaat zij hem wel overnemen tijdelijk, omdat zij hem natuurlijk kan doorpakken. En ik niet zeker weet of ik dat durf als het moment daar is.

Tot nu toe voelt hij heel safe aan. Maar ik merk wel dat bij elk blaadje dat ritselt, ik denk: oh gaat hij dat zien? Gaat hij daar spanning op geven?
Dat blijft erin zitten helaas...

Voor de mensen die trouwens extra houvast zoeken tijdens het rijden, ik heb een safety belt gekocht. Erg fijn, handig en stevige "riem"!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-05-24 11:17

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst door de TopicStarter : 05-05-24 11:17

@kookaburra dat is zeker heel belangrijk inderdaad!
@suikermeisje oei oei wat pijnlijk allemaal!
@wintu oef wat pijnlijk! Ik snap ook niet dat instructeurs vaak toch door duwen als je zelf aangeeft dat het niet gaat met rijden. Ze heeft zeker wel der excuses aangeboden toen je met een zware hersenschudding op de brancard lag, of heeft ze dat niet gedaan? En zo’n sleutelbeen breuk is ook zeker niet niks. Ik snap wel dat jouw ontspanning daardoor helemaal weg is. Vind het echt kwadelijk van die instructeur hoor!
@puppetje dat snap ik volledig! Gewoon doen wat voor jou goed voelt!
@zertab oef dat klinkt ook heftig! Mensen zeggen vaak ach ja en dan breek je wat boeie, maar dat kan wel een hele grote invloed zijn op je priveleven.

**Geplaatst**: 05-05-24 11:26

Geplaatst: 05-05-24 11:26

Ik ben 2 keer gevallen in de afgelopen 5 jaar: in 2020 werd ik op een te sensibel paard voor mijn wiebelbeentjes gezet tijdens een les waardoor ik mijn schaambeen, stuitje en kruisbeen gebroken heb.

Ook ik moest er weer gewoon op toen ik eenmaal in de benen was, wat achteraf alleen mogelijk gemaakt werd door de adrenaline en heb zelfs weer gegaloppeerd, zij het aan de longe. Uiteindelijk heeft me het revalideren 9 maanden gekost, wat ook bij mij niet werd geloofd door mijn werkgever ' want het helen van een breuk duurt maar 6 weken en geen 9 maanden' aldus werkgeefster :roll:

Ik heb een jaar na dit ongeluk een andere manege gezocht, ben er weer opgeklommen en heb uiteindelijk bij 1 paard weer het vertrouwen gekregen om te galopperen. Helaas moest ik ook op andere paarden rijden wat me heeft doen besluiten om een eigen paard waar ik me vertrouwd op voel te gaan zoeken, wat ook gelukt is.
Mijn muts is echt doodbraaf maar toch zit ik nu weer sinds 2 weken thuis met een gebroken ruggewervel doordat ik zelf 2 maanden geleden een domme fout maakte (ik vergat de teugels mee te nemen bij het afwenden doordat ik was afgeleid waardoor mijn muts recht door ging en ik linksaf

) op de foto's was niks te zien direct na de val maar ws heeft er een scheurtje gezeten die de afgelopen tijd langzaam is doorgescheurd tot dat het de breuk was die ik nu heb.
Ik heb net een nieuwe werkgever en zit nog in mijn proeftijd, helaas mogen ze je hier in duitsland dan gewoon ontslaan als ze willen dus het is nog even afwachten wat de chef beslist.

**Geplaatst**: 05-05-24 11:27

Geplaatst: 05-05-24 11:27

Elisa2 schreef:
Zoiets is ook enorm heftig, bijna alle verhalen die ik hier lees. Dat soort trauma,s gaan ook in het lichaam zitten. (celgeheugen) Dus het is niet heel raar dat dit mentaal ook gaat spelen.

Ik herken het zelf ook na een trap van een paard. Lichaam lijkt veel sneller in shock/ angst te schieten dan daarvoor. Zoiets gaat geheel onbewust.

Dit soort trauma's met zo'n heftige fysieke impact gaan zeker in je lijf zitten. :))

Je lijf kan bij (volgens jouw hoofd) de minste aanleiding terug naar die angst schieten.

Haptotherapie kan je daarbij heel goed helpen. Het helpt je oude angst als zodanig te herkennen en te verwerken. Ik zou zelf (evt naast cognitieve therapie) na zo'n heftig ongeluk ook zeker naar een haptotherapeut gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-05-24 12:57

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst door de TopicStarter : 05-05-24 12:57

@lizenlotte oef ben je de eerste keer in de split gevallen? Dat ze jou er nog op gezet hebben vind ik echt erg! Mag hopen dat je daarna wel ben afgevoerd naar het ziekenhuis of ben je zelf gegaan? Die tweede is ook niet niks geweest zeg poeh!
@Ir111 dat klinkt interessant ik ga even kijken!

**Geplaatst**: 05-05-24 13:49

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 05-05-24 13:49

Nee, ws is mijn schaambeen al gebroken voor ik er af viel tijdens het bokken door het neerkomen op het zadel, mijn kruisbeen is ws gebroken toen ik tegen de wand aan gegooid werd en mijn stuitje bij het neerkomen.
Ik heb het paard zelf nog afgezadeld en ben ook zelf naar het zh gereden, de instructrice/eigenaresse was vooral geirriteerd en heeft zich nul om mij bekommerd :-( later kwam ik er achter dat ze hier op het forum geen beste naam heeft als handelaar en dat er hier ook meerdere zijn die door een paard wat ze bij haar hebben gekocht nare ongelukken hebben meegemaakt. Helaas is mijn verhaal dus geen geval van een eenmalig iets..

**Geplaatst**: 05-05-24 13:53

Geplaatst: 05-05-24 13:53

Ik steek ook mn vinger op.
Ben 3 jaar geleden achterover gevallen met mn paard. Hij sloeg toen heel hard zijn achterhoofd vol tegen mijn gezicht.
De klap herinner ik mij nog, de val niet. Dat was zwart zeg maar. Ik ging op mn knieen zitten en bloede hevig uit mijn neus en zag alleen maar witte vlekken voor mn ogen.
Mijn man was er bij, had het hele gebeuren gefilmd..
Mijn neus was gebroken en ik had een schuin scheurtje voor in mn bovenkaak.
Het zwol enorm, mn ogen werden blauw en mijn voortanden waren gevoelloos.

Ik heb van het hele gebeuren ook vreselijke angst gehad voor een paar jaar. Ik vond het traumatisch.
Als we het filmpje terug keken en je hoorde die klap dan werd je echt niet lekker.
Dat heb ik ook gedelete.
Die ging overigens zowat het hele ziekenhuis door toen ik daar zat.
Mensen gruwde er van..

Ik heb dat paard verkocht want bleef angstig op hem.
Met mn andere paarden gaat het nu o.k, daar voelde ik ook angst de eerste periode.
Ik heb nu een harde punt midden op mn neus. Een stuk bot wat uit steekt en blijvende pijn aan mijn voortanden. Een soort druk voel je daar.

Enkel mensen die zelf eens heel hard gevallen zijn begrijpen je angst.
Nu 3 jaar verder is die angst wel echt een heel stuk verdwenen. Maar ben wel voorzichtiger gebleven.

**Geplaatst**: 05-05-24 14:35

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 05-05-24 14:35

Bijzonder (en tegelijkertijd toch mooi? Niet helemaal het goede woord... maar meer het gevoel van lotgenoten) om te zien hoe vaak dit voorkomt. Het paard waar ik vanaf ben gevallen is niet van mij en train ik nog wel, we hebben echt wel stappen gemaakt. Maar vooral op ander terrein moet er echt nog een hoop gebeuren, en dat wordt denk ik nog wel een dingetje.

Popstra wat jij zegt heb ik ook gehad, stonden twee mensen bij die het hebben zien gebeuren waarvan 1 ook gelijk zei: jeetje wat kraakte je cap hard. En die stond echt 30 meter verderop. Die bleek uiteindelijk ook wel kapot (binnenschaal) en is door Samshield netjes en gratis gerepareerd.

**Geplaatst**: 05-05-24 14:47

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 05-05-24 14:47

Ik moest aan dit topic denken, misschien haal je/jullie er inspiratie uit: [RIJ-ITP] Van nooit meer erop durven, naar rijden op de Hippiade

**Geplaatst**: 05-05-24 15:48

Geplaatst: 05-05-24 15:48

ellepel schreef:
https://www.puurpaardners.nl/ ik weet dat zij erg goed is,eventueel neem je contact met haar op

Bedankt voor deze tip! Ik heb me aangemeld voor het thema weekend op 1 en 2 juni samen met mijn paard.
Hopelijk helpt het ons weer op de goede weg!

**Geplaatst**: 05-05-24 16:19

Geplaatst: 05-05-24 16:19

Wat "fijn" om hier lotgenoten te vinden. Ik herken jullie verhalen dat het eerst vooral in de je hoofd zit. Je bedenkt wat er allemaal kan gebeuren en daar wordt je bang voor. Maar ik herken ook dat de angst lichamelijk is, het komt op en je kan er niks aan doen lijkt het.

Ik heb drie keer een zwaar ongeluk gehad met blijvend letsel. Na twee keer bleef ik wat bang, maar het leek te doen. De derde keer was echter de druppel. Mijn lichaam neemt de angst volledig over. Helaas heb ik daardoor mijn maatje waar ik vanaf gelanceerd werd moeten verkopen aan vrienden. Ik wilde graag een ander paard, maar de gedachten om daarop te moeten rijden bleek te veel...

Nu heb ik mijn oudere lease IJslander over kunnen nemen. Ik zou nooit een schimmel of een oud paard kopen, maar wat ben ik er nu blij mee. Zij is zo ontzettend braaf! Op sommige momenten ben ik toch nog erg bang, maar op veel momenten ook niet en genieten we samen van het buiten rijden

**Geplaatst**: 05-05-24 16:41

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 05-05-24 16:41

Angst is in veel gevallen een gevaarlijke emotie. Angst, afwachtend, zenuwachtig zijn allemaal eigenschappen die paarden feilloos aanvoelen. En zo kom je in een cirkel..
Dus ik vind je heel verstandig dat je zo met je angst aan het werk bent. Petje af.
Daarnaast zorg voor een basis die goed is. Dus een braaf paard. Je hebt een deel karakter en een deel management. Denk aan niet teveel krachtvoer, vrije beweging, van tr voren even los/longeren.

Ik heb geen angst van een val. Ook niet perse angst. Maar ben met de jaren 'gewoon' voorzichtiger geworden. Waar eerst niks te gek was, denk ik nu wel iets vaker na zeg maar..

**Geplaatst**: 05-05-24 16:42

Geplaatst: 05-05-24 16:42

Kinke schreef:
Heftig ongeluk heb je gehad TS. En niet meer dan logisch dat je angst hebt gekregen. Ik kan me juist niet voorstellen dat iemand hierna geen angst zou hebben.
Ik vraag me iets af...waarom noem je het moment dat je op de brancard wordt verplaatst een 'roll of shame'?

Ik weet niet of dat voor TS ook zo was, maar na mijn heftige val lag ik op m’n rug in de bak en moest om hulp roepen omdat ik niet meer overeind kon komen van de pijn. Diegene die me hoorde en heeft gevonden heeft direct een ambulance gebeld en hulp geregeld: paard op stal, m’n vriend werd gebeld door stalgenoten die verzamelden zich om mij heen in afwachting van de ambulance. Toen ik werd afgevoerd schaamde ik me ook rot…ik weet niet precies waarom, maar t was wel zo…ik voelde me tot last van iedereen, ik voelde me bekeken en kwetsbaar en vond die ambulance onzin…misschien een soort ontkenning oid? Ik bleek helaas ernstig gewond, dus ambu was echt nodig. Ik heb 3 weken in het ziekenhuis gelegen, met 11 gebroken ribben, klaplong als complicatie, hersenschudding en gekneusde rug. Het heeft wel iets van 4 maanden geduurd voor ik weer een beetje uit de voeten kon. De eerste x er op was verschrikkelijk, ik heb staan huilen van angst dat ik er op moest. Het heeft jaren geduurd voor ik weer ‘normaal’ in de bak waar ik viel durfde te rijden. Het is dat de val knullige, domme pech was en niet omdat mijn paard iets naars had gedaan want denk dat ik er anders nooit meer op was gestapt. Ik ben wel altijd heel open geweest over m’n angst, ik zeg het ook gewoon als iets m’n angst triggert. Het ‘probleem’ ligt bij mij en niet bij m’n paard. Ik zie vaak dat andere ruiters ook angstig zijn maar het probleem bij het paard leggen (en dan heb ik t over paarden die gewone niet heftige paardendingen doen; niet over bokken, steigeren en dat soort narigheid). Terwijl een paard vaak reageert op de spanning van de ruiter en het gewoon ok is om angstig te zijn. Ik snap dat iig als geen ander; ik heb bijna elke dag nog pijn. Die val heeft een enorme impact op m’n leven gehad; ik ben ander werkzaam doen omdat ik m’n oude job fysiek niet meer aan kon. Maar dat heeft me dus ook veel goeds gebracht gek genoeg. :')

Stalgenoten praten met mij vaak over hun angst met het paardrijden, misschien wel omdat ik weet hoe het is? Het zijn veel meer mensen dan ik dacht die er lastvan hebben

**Geplaatst**: 06-05-24 09:42

Re: Mentale pijn na een val

Geplaatst: 06-05-24 09:42

De chirurg die mijn gebroken knie repareerde na een val zei dat ongelukken met paarden qua letsel te vergelijken zijn met motorongelukken.

**Geplaatst**: 06-05-24 10:05

Geplaatst: 06-05-24 10:05

Als ik sommige verhalen lees, snap ik nu beter waarom ze op de seh zo door bleven vragen of ik niet meer schade had dan een gebroken sleutelbeen, nadat ik in januari met paard en al onderuit ben geklapt. Ze vertelde dat wanneer ze zien dat een paardrijongeval binnen komt, de alarmbellen af gaan bij ze.
Achteraf blijk ik ook een klap op mijn hoofd te hebben gehad, maar kwam hier pas weken later achter.

Maar om op angst terug te komen, ik kan mij het heel goed voorstellen. Zeker als je er moedwillig af bent gegooit.
In mijn geval: absoluut geen angst voor mijn paard en het rijden, het was immers echt een ongeluk, maar wel heul voorzichtig geworden met ondergrond. Heb ook nog steeds niet het gas vol open getrokken met haar en springen zie ik ook nog niet zitten, maar dat is meer omdat ik fysiek ook nog niet helemaal ben hersteld.

**Geplaatst**: 06-05-24 10:39

Geplaatst: 06-05-24 10:39

Jennyxx schreef:
Wat "fijn" om hier lotgenoten te vinden. Ik herken jullie verhalen dat het eerst vooral in de je hoofd zit. Je bedenkt wat er allemaal kan gebeuren en daar wordt je bang voor. Maar ik herken ook dat de angst lichamelijk is, het komt op en je kan er niks aan doen lijkt het.

Taal kan ingewikkeld zijn.
Angst is vooraleerst je overlevingsinstinct.
En je instinct zet van alles en nog wat in gang: dat nare gevoel in mijn buik is dat het bloed daar wegtrekt: het is nodig in je spieren (om te hollen of te slaan).
Je zintuigen gaan 'wagenwijd open', jijzelf hoort dus ieder blaadje ritselen...
En ook je spieren zelf reageren, holle rug, opgetrokken schouders, handen hoog, knieën en heupen fors gebogen - allemaal niet handig in het zadel.

De verlichte zit kan veel soelaas bieden.
Ten eerste voelen we van nature veel meer met onze voeten en benen dan onze billen. En je krijgt er een paar extra schokbrekers bij.