Citaat:"Daahaag ouwe ouwe oma, ik zal je missen als je doodgaat!" Whoeps

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Sterre98 schreef:Een van mijn tantes, (geestelijk en lichamelijk gehandicapt met het iq en eq van een 2/3 jarige), haar moeder kwam te overlijden, in dit geval heel ziek en veel pijn.
Er is aan haar verteld dat mama veel pijn had, maar dat ze nu geen pijn meer heeft. Dat ze nu bij papa en opa en oma is en dat ze over ons waakt.
Ze moest even huilen en na een half uur was het oke. Toen was het: mama is dood en ze slaapt nu, ze heeft geen pijn meer.
Kinderen (en mensen met t iq van een kind) denken veel minder moeilijk over de dood dan volwassenen dat doen. Wij hangen er veel emotie aanvast, jongere kinderen doen dat veel minder.
Ik zou dat gewoon uitleggen, zo is het vroeger bij mij ook gegaan.
Kan geen tips geven voor boekjes omdat mijn tante niet kan lezen.
Maar de tip van de begrafenis ondernemer is een goeie! Die weten vaak heel veel natuurlijk.
karijn schreef:Geen suggesties maar ik denk dat je het met zelf uitleggen ook een heel eind komt? Het hoeft naar mijn mening helemaal niet complex te zijn. Ze denken nog niet heel erg diep na op die leeftijd is mijn ervaring.
karijn schreef:Hoe dan ook, wat je als ouder ook doet, hoe je het wil vertellen of met welk boekje dan ook…niks is verkeerd of beter. We doen allemaal ons best. De een kiest ervoor om te vertellen dat opa of oma naar de hemel gaat om een sterretje te worden, de ander vertelt gewoon dat iemand zo ziek is, dat hij of zij niet meer beter kan worden. En hoe kinderen erop reageren, is niet te voorspellen, ook al denk je je kind goed te kennen (ik sta nog steeds voor verrassingen met mijn uberpubers). Zolang je er maar bent om vragen te beantwoorden. En durf ook te zeggen als ouder dat je ook niet altijd het antwoord hebt. Ook Google weet niet alles.