Één van de belangrijkste gereedschappen vind ik de 'reddingsdriehoek'.
Een schema met drie posities.
Als iemand die altijd klaar staat voor anderen vermoed ik dat je wel eens 'in de hoek van de redders' kunt staan.
Dit is vaak ook de hoek waar de klappen vallen.

De vervolgers zijn degenen die die klappen uitdelen.
De derde positie benoem ik met het woord 'zielepiet'. (Gebruikelijk is het woord slachtoffer, maar dat woord kan heel veel betekenen.)
....let vooral op de interactie tussen de zielepiet ('ik kan niets! Hellup!') en de redder ('ik doe ALLES!')
Het gevolg is vaak stank voor dank...
Op internet staat het een en ander over, in het plaatselijke jargon.
'Spelen' (vaste patronen van interactie) en over 'de bollen'.
Er zijn boeken over en je kunt ook losse cursussen volgen.
Er zijn ook therapeuten die er mee werken.
(Nadeel is wel: qua therapie 'moet' je de echte ellende op gegeven moment de nek omdraaien met emdr, somatic experiencing, hypnotherapie, gespecialiseerde kinesiology etc. Elisa noemde er nog meer.
Dit valt onder 'logisch nadenken'. Nuttig, maar net niet alles.)
.... een mens wordt voorgesteld als drie bolletjes.
Uiteraard kun je daar hartelijk om lachen zo simplistisch - maar er zit wel veel in.
Het onderste bolletje heet 'je kind', en representeert onder andere jouw jeugd.
Daar zit dus veel ellende.
Het bovenste bolletje heet je Ouder, en van vroeger gok ik dat je een stevige "boe ouder" hebt opgelopen.
Maar met wat mazzel kun je voor jezelf een troostende, steunende en voorzichtig uitdagende ('Toe maar, probeer maar, je kunt meer dan je vaak denkt!') ouder zijn.
En in het midden hebben we de Volwassene: dat deel van jou dat puur logisch denkt en zich op feiten richt.
Hoe zit het precies? Wat werd er gezegd? Hoe kun je dit doen?
En in jezelf kun je er naar streven om je Kind ruimte en bescherming te bieden, 'boe ouders' het zwijgen op te leggen, je troostende Ouders goed naar voor te halen en je Volwassene te vragen goed bij de les te zijn.