Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-12-22 13:58

Geplaatst: 15-12-22 13:58

Wat vervelend voor je Ts. Vooral dat vrienden zijn weggevallen na moeilijke gebeurtenissen.

Ik ben best wat verhuisd en heb geen vriendinnen meer vanuit mijn jeugd. Soms vind ik dat wel jammer. Maar aan de andere kant, vrienden kunnen niet altijd meegroeien met de ontwikkelingen die je als persoon doormaakt. Dan is het veel leuker om om te gaan met mensen die passen bij de persoon die je op dat moment bent.

Na de verhuizingen heb ik Bokt topics aangemaakt en met sommigen spreek ik al bijna 10 jaar regelmatig af. Daarnaast ben ik ook erg actief met meeting topics aanmaken. Echt super gezellig.
De laatste tijd zijn daar ook weer een aantal bokkers van overgebleven waar ik ook regelmatig mee afspreek. En ik weet zeker dat dit allemaal mensen zijn waar ik bij terecht kan als ik een luisterend oor nodig heb. Andersom net zo.
Wellicht is dat ook leuk voor jou om te doen?

**Geplaatst**: 15-12-22 13:59

Geplaatst: 15-12-22 13:59

Het is niet voor niets dat de uitdrukking bestaat: beter een goede buur dan een verre vriend.

Als je het in perspectief van een relatid of huwelijk zet en dan bedenkt hoeveel relaties en familiebanden uit elkaar vallen omdat het leven nou eenmaal dynamisch is.
Hoe realistisch is het dan dat iedereen wel levenslange diepgewortelde vrienden heeft.

Het investeren in je omgeving is belangrijk (doe ik ook veel te weinig) maar een verwachting dat er iemand altijd voor je zal zijn is in veel gevallen een realistische teleurstelling.

**Geplaatst**: 15-12-22 14:26

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 14:26

Ik heb verschillende hele goede vrienden, maar die zie ik niet zo vaak. Soms zelfs jaren niet. Maar de band die er is, is er, en het is ongelofelijk waardevol om met deze mensen oud te worden, te zien wie zij worden, hun commentaar te horen op welke kant ik op ga. Ik heb ook geen vrienden nodig om leuke dingen mee te doen - bijpraten op zich is al een geweldig leuk doel.

In je verhaal lees ik vooral dat je contacten kwijtraakt, maar niet wat jij eraan doet om er ook voor die ander te zijn. Wat verwacht jij van vriendschappen en het onderhoud ervan?

**Geplaatst**: 15-12-22 15:03

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 15:03

Ik herken me hier zeker in TS. Voornamelijk sinds ik wat ouder ben geworden en het leven wat hectischer wordt op zijn beurt, zijn er veel contacten weggevallen en degene die er nog wel zijn zie of spreek ik niet zo vaak.

Ook ik heb veel mensen online ontmoet. Via verschillende platformen eigenlijk, mijn langste online vriendschap gaat nu al denk ik zo'n 17 jaar - en vaak werden die vriendschappen ook uiteindelijk fysiek, spraken we regelmatig af etc. Dit blijft voor mij nu eigenlijk de makkelijkste manier om aan nieuwe contacten te komen op persoonlijk gebied.

**Geplaatst**: 15-12-22 15:37

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 15:37

Heel herkenbaar, alleen ik zit er niet zo mee. Eigenlijk is het ook een bewuste keus geworden om er niet meer in te investeren.

Vroeger had ik een paar vriendinnen en verder wel contacten, maar niet dat ik alles deelde met vriendinnen.

Levens zijn allemaal een andere kant op gegaan en mensen oordelen ook vriendinnen, dus spreek niemand meer van vroeger. Heb sommigen wel op fb, maar er geen contact mee.

Had wel jaren geleden iemand toegelaten, maar bleef ondanks dat het voelde als vriendschap wel afgepast. Ik hoef niet alles te delen en ook niet veel samen te doen. Dat is stuk gelopen en mis het eigenlijk niet. Haar sowieso niet.

Wel heb ik altijd veel contact met mijn moeder en doe ik verder alles met mijn man en of zoon samen. Dat voelt toch eigen en voel ik me meer op mn gemak.

Vertrouwen is bij mij wel een groot ding, dus ook al heb ik morgen een vriendin, zal ik nooit alles delen of samen doen en daar heb ik ook echt geen behoefte aan.

Ik snap bijv ook nooit dat mensen echt alles delen met een vriendin, ook over hun man of kinderen bijv. Dat deel ik echt met niemand. Wat mijn man en ik hebben is echt 100% prive.

Wel heb ik wel leuke oppervlakkige contacten en die onderhoud ik ook wel. Kan soms weken of maanden tussen zitten en dan stuur ik eens een berichtje. Maar merk wel dat als je het een keer niet eens bent of anders in zaken staat zoals met paarden, je dat toch snel gaat merken.
Ik kan prima een meningsverschil hebben en toch goed contact behouden. Tenzij mensen echt filmpjes en foto's plaatsen van wat mij te ver gaat, dan haak ik wel wat af.
Of ik like het dan niet en dat kan soms wel een ding zijn. Mensen lijken nogal snel alles af te wegen. Maar ik like niks wat ik niet echt leuk vind.

Ik zie wel mensen die echt dik bevriend zijn en bijv ook samen een weekendje weg gaan of op vakantie en dan snap ik het eigenlijk niet eens zo goed. Ik voel die behoefte niet en mis het ook niet. Maar snap wel dat dat dus echte vrinedschap moet zijn.

**Geplaatst**: 15-12-22 15:48

Geplaatst: 15-12-22 15:48

Napie schreef:
Al een paar keer dit willen schrijven maar ook weer gewist. Uit schaamte denk ik. Want steeds meer kom ik tot de conclusie dat ik al jaren geen echte vrienden meer heb. En dan bedoel ik een vriendin waar je samen leuke dingen mee gaat doen, die je regelmatig belt en waar je bij terecht kan als je een luisterend oor nodig heb.

Ik had vroeger altijd vriendinnen op de middelbare school. Ik voelde me wel altijd de meeloper in de groep. Geen hoog zelfbeeld. Ik verhuisde naar een andere stad. Daar heb ik wel mensen leren kennen maar voornamelijk op stal waar je vooral op stal mee af sprak. Opnieuw verhuisd naar Friesland. Het duurde daar ook even voor ik goede vrienden had. Voornamelijk weer mensen van stal of mijn werk. 1 goede vriendin overgehouden. Gescheiden. Toen gemerkt wie wel of niet mijn echte vrienden waren. Sommige mensen bleven, sommige stelden teleur.

Nieuwe vriend ontmoet aan de andere kant van het land. Na een aantal jaar ben ik bij hem gaan wonen. Hier lukt het gewoon slecht om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik heb enorm goede collega’s maar niet een vriendin waar ik op aan kan. Ik dacht er 1 te hebben maar die heeft mij zo teleurgesteld toen ik kanker had.

En dat is me nu vaker overkomen. Op het moment dat ik een moeilijke periode door maak dan zie ik wie mijn vrienden zijn en wat ik aan ze heb en ik raak zo teleurgesteld dat het mijn sociale angst alleen maar verder aanwakkerd. Ik voel me steeds minder gemakkelijk op een feestje of met bezoek. Dan besef ik ook dat ik het liefste eigenlijk alleen ben in mijn eigen huisje. Maar ik raak sociaal alleen maar meer geïsoleerd. Ik weet gewoon niet hoe ik dit kan aanpakken.

Wat wil ik hier mee bereiken? Misschien ten eerste ervoor uitkomen. Ik schaam mij ervoor. Misschien dat andere mensen er ook moeite mee hebben? Herkend iemand zich hierin en heb je het aangepakt en hoe dan?

Wat ik een paar keer teruglees is iets in de trant van: "ik kom erachter dat het geen echte vrienden zijn". Maar wat zijn echte vrienden?

Ik ben zelf wel iemand met vriendschappen. Ook wel langerlopende (alleen geen uit mijn basisschoolperiode). Maar doorheen verschillende levensfasen veranderen vriendschappen ook. Ik ben er in moeilijke periodes voor sommige vrienden niet voldoende geweest, omdat ik zelf volledig verstrikt was. En in andere periodes ben ik er wel geweest. Andersom is dat ook zo. En de ene fase staat een contact wat meer op de voorgrond dan een andere fase. Wat ik wel verwacht: dat als je elkaar spreekt ik een soort veiligheid en empathie naar elkaar voel. Maar ik stel zeker geen hoge eisen wbt attent-zijn oid. Dat is vaak gewoon niet realistisch in het huidige klimaat van drukke levens, jonge gezinnen etc. Je doet er ook niet goed aan om wat dat betreft al je behoeften op één contact te projecteren (in het algemeen hoor TS, ik zeg niet dat jij dat doet).

Mensen die wel dat soort (in mijn ogen hoge) eisen stellen, heb ik niet graag in mijn leven. Zo had ik een keer een kennis die blijkbaar boos was dat ik, toen haar moeder ziek was, alleen had geappt en niet was langsgekomen. Terwijl in mijn beleving het zo was dat ik juist attent was geweest om te appen

(want ik kende haar amper/pas net en maakte zelf een heftige kraamtijd door). Zij had trouwens ook nul oog voor mijn situatie, maar dat vond ik niet erg omdat ik haar pas net kende en zij zo haar eigen dingetjes had. Zo zie je maar hoe percepties en verwachtingen kunnen verschillen.

**Geplaatst**: 15-12-22 15:58

Geplaatst: 15-12-22 15:58

Echte vrienden... ik vind het een verademing dat je hier een topic over hebt geopend @Napie. Niet dat ik oplossingen weet, maar vind het wel 'fijn' om andere ervaringen te lezen en die van mezelf te delen.

Vriendschap, ik vind het ook bij tijden een steeds lastiger concept. Verhuizingen, relatie van 25 jaar die eindigde, hobby die ik niet meer uitoefen, ander werk, hebben het bij mij ook best lastig gemaakt mbt 'vriendschappen'.
Mensen waarvan ik dacht daar kan ik altijd terecht waren opeens totaal uit beeld, ik heb het dan over de periode na mijn scheiding.

Sinds februari van dit jaar woon ik grotendeels in een andere stad dan waar ik ruim 25 jaar heb gewoond, gewerkt, geleefd. Alhoewel ik best wel wat mensen heb die ik kan bellen en waar ik terecht kan vind ik het ongelofelijk lastig iets nieuws op te bouwen. Corona heeft hierin ook niet geholpen moet ik zeggen, met werk giga druk en sociaal als je thuis bent bijna geen mogelijkheden. Ik vind het wel erg prettig niet steeds meer in de omgeving te zitten waar ik die 25 jaar zat met relatie, kind, huis, omgeving etc dat ik niet steeds word geconfronteerd met mensen die altijd weer vragen hoe is het met ... mijn ex }:0

want dat gebeurde regelmatig. Dat ik denk, daar wil ik het helemaal niet meer over hebben. Of ik werd er gewoon erg verdrietig van om het er over te hebben.

Dus het voelt wel als een soort herstart, maar geen makkelijke

had ook echt gedacht dat het makkelijker zou zijn... En ik ben van mezelf best een optimistisch en ondernemend persoon. Maar echte vrienden... pfff....

Daarbij hebben twee volgens mij mijn beste vriendinnen gezondheidsissues waarbij bezoeken in corona tijd vrijwel onmogelijk was. En een andere beste vriendin woont in Canada, ook niet echt handig :-)

GElukkig is er dan nog telefoon, maar ik ben niet zo'n beller, ik vind het erg lastig spontaan te bellen.

En dan voel je je bij tijden echt wel eenzaam. Toen ik nog een eigen paard had was dat wat makkelijker, ging ik gewoon naar stal, kwam je altijd wel iemand tegen (of mensen die je niet tegen wilde komen

) maar sinds die hobby is weggevallen (kan het me simpelweg niet meer permitteren financieel) is er wel sprake van een flink gat.

Langzamerhand wordt dat gat weer enigszins opgevuld door andere dingen (doe bijv een cursus Italiaans momenteel, erg leuk, heb ander werk / mijn werk anders ingericht waardoor ik interessante mensen spreek en ontmoet). Ik doe naast mijn werk ook vrijwilligerswerk, een maatjesproject, en dat is ook leuk om te doen. Kom je toch op plekken waar je anders nooit komt :-)

Maar hoe het ooit was, tijdens die lange relatie, met een flink sociaal netwerk, zo wordt het nooit meer. ER is bij mij ook wel het een en ander 'geknakt', doordat een aantal mensen die ik echt als vriend/vriendin beschouwde dit simpelweg echt niet bleken te zijn.

@Napie je zei misschien heb ik er hulp bij nodig, dat kan maar zo. Gewoon om het voor jezelf weer een beetje op gang te krijgen. Maar ik vind het super dapper dat je het topic hebt geopend. Dat geeft ook al wat 'lucht'. En vergeet niet dat jij heel ziek bent geweest, dat een periode van rouw en reflectie daar zeker onderdeel van is :(:)

Sorry, lang verhaal geworden Y;(

**Geplaatst**: 15-12-22 16:16

Geplaatst: 15-12-22 16:16

Napie schreef:
Een sport of hobby beoefenen met anderen is zeker iets waar ik mij toe moet zetten. Probleem is alleen dat ik simpelweg niet weet hoe te handelen om een stap verder te nemen. Ik durf mezelf altijd slecht uit te nodigen bij iemand anders of iemand bij mij. Ik ontmoet wel nieuwe mensen en in een groep kan ik best wel functioneren maar het kost me wel veel energie. Ik kan niet mezelf zijn. Ik ben introvert en ik heb er soms moeite mee om interesse naar een ander te houden. Dat geef ik toe, omgekeerd ben ik vaak ook niet een goede vriendin geweest. Ik moet echt dingen opschrijven en onthouden wat er bij mensen speelt. Ik weet niet waarom ik deze skill mis. Ik ben verpleegkundige. Professioneel moet en kan ik dit heel goed maar er zit een groot verschil in mij tussen professional en privé.
Ik heb nooit grote verwachtingen gehad van mensen. In de periode dat ik ziek was, heb ik heel veel aandacht en berichten gehad maar ik liet me teleurstellen door degene waar ik juist een bericht van verwachte. Ik heb er begrip voor dat het hartstikke moeilijk is iemand te benaderen met een moeilijke ziekte. Ik ben er altijd heel open geweest en absoluut geen klager. Wel wat lotgenotencontact over gehouden maar dan gaat het voornamelijk over de ziekte ( hoewel ik met een leuk clubje de Dam tot Dam heb gelopen, ik weet alleen niet hoe ik dit kan onderhouden)
Voor degene die nieuwsgierig zijn: ik ben 45 en woon in de omgeving van Boxtel. Geen kinderen.

Ik vraag me nav dit stukje af of je ze niet hebt, of dat je ze niet ziet omdat je op de verkeerde mensen focussed.

Soms willen we dingen van mensen omdat we ze op een bepaalt moment of een bepaalde manier hebben leren kennen, die die mensen je eigenlijk niet kunnen bieden. Maar daar houd je dan zo aan vast (ik ook hoor, dit is dus geen verwijt) dat je soms "mist" hoeveel mensen er wél echt voor je zijn. Is dit iets om over na te denken voor jou denk je?
Zijn er mensen waarop je je richt, waarvan je graag zou willen dat ze op een bepaalde manier zouden reageren die dat niet doen. Die maken dat je misschien wel gewoon "mist" dat je een groep rond je hebt die al die dingen wel voor je zouden willen doen.

**Geplaatst**: 15-12-22 17:12

Geplaatst: 15-12-22 17:12

Ik vind het dapper dat je dit durft te plaatsen TS! Niet 100% gerelateerd, maar ik denk dat jij mogelijk wel iets zou kunnen hebben aan de TED-talks van Brené Brown ('Listening to Shame' en 'The Power of Vulnerability'. Al ben ik bevooroordeeld, ik vind dat iedereen het op zijn minst één keer moet bekijken. :))

)

Ik heb het 'geluk' dat ik wel wat vrienden van de middelbare school over gehouden heb, maar ik maak mij ook soms zorgen over het feit dat ik sindsdien geen hechte vriendschappen meer ontwikkeld heb. Zeker nu ik in een andere stad studeer (al bijna vijf jaar lang), wordt het soms wel eenzaam. In mijn geval ligt het grootste aandeel ook bij mezelf (ik vind andere mensen al snel 'saai' of te 'kortzichtig' of ik verwacht direct 'de connectie' te voelen, maar tegelijk ben ik mogelijk ook de saaie persoon want ik geef mezelf niet snel bloot).

Al denk ik ook dat de schaamte van buitenaf komt. Er ligt een bepaalde druk op het 'hebben van vrienden', mensen die het raar vinden dat je geen vrienden hebt of geen nieuwe vrienden meer maakt,... Ik heb voor mezelf besloten dat ik er eigenlijk redelijk comfortabel mee ben dat ik niet zo snel vrienden maak en dat dat gewoon oké is.
Desondanks pieker ik er soms toch nog over hoe, waar en wanneer ik ooit nog nieuwe vrienden zal maken, en of er toch niks 'mis' met me is.

Want eerlijk is eerlijk, ik mis echt wel een bepaalde sociale drive die andere van nature lijken te hebben. Uit jouw berichten lees ik mogelijk iets gelijkaardigs, dat maakt het natuurlijk iets moeilijker, het vraagt meer energie,... Ik denk dat je voor jezelf moet uitzoeken waar jouw waarden liggen, wat is voor jou belangrijk in het leven? Waar komen die waarden vandaan? Hoe zie jij vriendschap? Hoe zie jij jezelf als vriend voor iemand anders? Hoe leef je deze waarden na?

**Geplaatst**: 15-12-22 21:55

Geplaatst: 15-12-22 21:55

Ik vind echt op bezoek gaan, bij iemand thuis dus, ook niet altijd makkelijk moet ik eerlijk toegeven. Samen iets doen vind ik dan leuker.

Dat samen doen kun je trouwens ook doen als vrijwilliger. Misschien is dat een idee om het weer wat 'te proberen' ?? Het scheelt dat je dan niet de druk hebt dat je aardig gevonden wilt worden of vrienden wilt worden, dat kan soms heel verhelderend werken (is mijn ervaring).

**Geplaatst**: 15-12-22 23:34

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 15-12-22 23:34

Ach.. Ik vind t altijd zo vervelend om zulke berichten te lezen, en vooral omdat het me opvalt dat er vervolgens zoveel herkenning is door anderen. Echt best veel mensen worstelen hier mee.

Het goede nieuws is.. er zijn dus eigenlijk best veel mensen op zoek naar vrienden!

Een datingbureau dat ik ken, geeft nu bewust date/relatie coaching voordat ze je op een date sturen. Ze merken dat mensen vaak net even sociaal onhandig zijn waardoor het niet lukt. Ik vind het een mooi en goed initiatief.

Ik zou zeker kijken of je wat hulp kunt regelen zodat je kunt ontdekken waar het "mis gaat". Vaak is er vast een simpele truc voor.

En super knap dat je dit hebt geplaatst TS, ik denk dat je de grootste stap al hebt gezet nu. De bewustwording en het uitspreken..!

**Geplaatst**: 16-12-22 01:41

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 16-12-22 01:41

Ik moet eerlijk zeggen, na nog even nagedacht te hebben. Ik leg op zich best makkelijk contact, maar haak af bij echte vriendschap. Niet eens zeer bewust, maar ik vind het wel leuk om mensen te kennen en af en toe te spreken of eens te zien, maar zonder verplichtingen.
En soms merk ik ook wel dat mensen die ik gezellig vind weer wat minder contact zoeken, terwijl ik best vaker contact had gewild, maar niet TE vaak zeg maar.

**Geplaatst**: 16-12-22 07:03

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 16-12-22 07:03

Heb niet het hele topic gelezen, maar even een tip: ik vind de app Bumble heel handig om mensen te leren kennen!

het is een soort van Tindwr maar dan voor het maken voor vrienden (je moet 'm dan instellen op Bumble BFF).

Je kunt dan een profiel aanmaken met een paar foto's en jouw interesses, en dan kun je met iemand chatten en afspreken als je dat leuk lijkt.

Het handige is dat je met meer mensen kan afspreken en dan kunt kijken met wie er wel/niet een klik is. Begin gewoon eens met een koffie of wandeling en dan merk je vanzelf of er mogelijk een vriendschap in zit of toch niet

Je moet trouwens wel ook echt zelf initiatief (blijven) nemen. Vraag diegene in elk geval eens in de paar weken om af te spreken. Pas als je elkaar regelmatiger ziet kan de vriendschap ook meer diepgang krijgen. En het is natuurlijk ook net voor in hoeverre je jezelf durft open te stellen. Dar hoeft niet meteen, maar probeer langzaamaan na een tijdje ook wat meer kwetsbare dingen over jezelf te delen.. en ook dan kun je merken of diegene er goed op reageert of toch niet zo.. etc

**Geplaatst**: 16-12-22 07:37

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 16-12-22 07:37

Ik heb even in je profiel gekeken, TS, en ik zag dat je verpleegkundige bent. Nu ken ik wat mensen in de zorg, en wat ze vaak gemeen hebben, is dat ze weinig vrienden hebben buiten hun werk, om de doodeenvoudige reden, dat ze geen 9:00-17.00 uur baan hebben, maar op andere tijden werken en slapen, dan anderen.
Mijn man werkte jarenlang in ploegendienst, met dit effect: kennissen voelden zich bezwaard om zomaar aan te bellen, bang om hem uit zijn slaap te bellen, en op een gegeven moment verwaterde de relatie, want je mist het spontane elkaar opzoeken dan.

**Geplaatst**: 16-12-22 07:59

Geplaatst: 16-12-22 07:59

Ik vind het ook herkenbaar.
Geen vriendinnen van school overgehouden (mijn schooltijd was niet zo leuk ook) vroeger wel leuke stal vriendinnen gehad maar nadat we volwassen waren echt uit elkaar gegroeid. In die tijd had ik leuke collega's een groepje jonge mensen waarmee we wel eens gingen drinken enz maar niets diepzinnigs. Na mijn verhuizing en ontslag vielen deze collega's ook als vrienden weg. En inmiddels nog 3 x verhuisd wel dezelfde omgeving als eerste verhuizing. Maar vrienden maken dat gaat niet meer vanzelf. Ik heb wel aardig wat chihuahua kennissen met wie we wandelingen ondernemen heel erg leuk maar dit beperkt zich wel daartoe. En lunchen maar niet diepaand ook. Soms heb je de behoefte wel eens om gewoon met iemand over iets te hebben.

Ik heb ook afstand moeten nemen van mijn familie, door gebeurtenissen waar we met elkaar niet meer uit konden komen. Dat geeft wel echt een eenzaam gevoel, zeker als je niemand hebt om echt over zulke belangrijke gebeurtenissen te praten. Maaraar het is niet anders.

Ik heb er trouwens wel vrede mee. Ik heb mijn beestjes. Zit niet vast aan verplichtingen, omdat dat de andere kant is. Sociale contacten moet je onderhouden! En dat moet ook echt van twee kanten komen. Als er dan iets is zoals ziekte, verhuizing of gewoon even minder tijd. Dan merk je echt al snel dat de ander wel verder gaat en dat contacten verwateren

Ik ben eigenlijk gewoon moe geworden van steeds die energie steken in mensen die het achteraf niet waard bleken

Dat ik de oppervlakkige relaties (die overgens uiteindelijk steeds hechter worden) serieus ben gaan waarderen (leuk om met een groepje mensen zoals die chihuahua kennissen af en toe wat te ondernemen zonder verplichting, want kan je een x niet dan komt er wel een andere keer maar de gesprekken blijven oppervlakkig maar wel echt altijd gezellig) ik beschouw de mensen wel als echte vrienden/kennissen trouwens, maar niet als "hechte". Laatst ook met bokt dames samen paardgereden was ook erg gezellig $_/-\o_$ . En verder gewoon mijn eigen leventje samen met vriend en diertjes zonder echt "hechte" vriendengroep.

**Geplaatst**: 16-12-22 09:11

Geplaatst: 16-12-22 09:11

Mijn broer heeft een enorm groot en ook wederzijds loyaal vrienden netwerk. Echter is hij ook echt ieder weekend ergens heen en niet perse om de hoek.
Dat past totaal niet bij mijn introverte ik. Waar hij de kerstvakantie al vol heeft blijf ik even lekker een paar dagen helemaal alleen thuis en daar kijk ik al naar uit

Ik heb nog een vriendin van vroeger. Wel hebben we tussendoor jaren geen contact gehad maar dat is toen weer teruggekomen. Echter zit er 1500 km tussen, dus dat zijn uiteraard niet de vrienden die je een kopje soep komem brengen als je ziek bent. We zien elkaar hooguit 1x per jaar.

Als ik naar mijn ouders kijk waren hun vrienden ook levensfase afhankelijk. Andere mensen met kleine kinderen of werk collega‘s. Geen van de vroegere vrienden zien ze nog, er komen dan weer nieuwe mensen in je leven, maar inderdaad alleen als je er energie in blijft stoppen.

**Geplaatst**: 16-12-22 11:41

Geplaatst: 16-12-22 11:41

Fearn schreef:
Heb niet het hele topic gelezen, maar even een tip: ik vind de app Bumble heel handig om mensen te leren kennen! het is een soort van Tindwr maar dan voor het maken voor vrienden (je moet 'm dan instellen op Bumble BFF).

Je kunt dan een profiel aanmaken met een paar foto's en jouw interesses, en dan kun je met iemand chatten en afspreken als je dat leuk lijkt.

Het handige is dat je met meer mensen kan afspreken en dan kunt kijken met wie er wel/niet een klik is. Begin gewoon eens met een koffie of wandeling en dan merk je vanzelf of er mogelijk een vriendschap in zit of toch niet

Je moet trouwens wel ook echt zelf initiatief (blijven) nemen. Vraag diegene in elk geval eens in de paar weken om af te spreken. Pas als je elkaar regelmatiger ziet kan de vriendschap ook meer diepgang krijgen. En het is natuurlijk ook net voor in hoeverre je jezelf durft open te stellen. Dar hoeft niet meteen, maar probeer langzaamaan na een tijdje ook wat meer kwetsbare dingen over jezelf te delen.. en ook dan kun je merken of diegene er goed op reageert of toch niet zo.. etc

deze app kende ik nog niet.
Wat leuk dat er zo iets is ook!

**Geplaatst**: 16-12-22 12:29

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 16-12-22 12:29

Ik denk dat vriendschap iets is wat moet groeien. Je begint als kennissen die je bijv. kunt vinden op werk, sportclub of vereniging. Na enige tijd leer je die mensen dan beter kennen en kunnen er vriendschappen uit groeien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-12-22 01:24

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst door de TopicStarter : 17-12-22 01:24

Ik ben al zoveel geruster en voel me al zoveel normaler als ik jullie reacties lees. Wat fijn dat iedereen zo open reageert. Niet iets om voor te schamen eigenlijk.
Ik denk inderdaad dat mijn beroep best een rol speelt. Ik werk tussen de vrouwen. We delen veel lief en leed. Immers op dagen dat anderen liggen te slapen of feest vieren, zitten wij bij elkaar. Ik deel heel veel met mijn collega’s en had aan hun ook enorm veel steun tijdens mijn ziekteproces. Dat ontroerde mij enorm. Dat ik het gevoel had wat waard te zijn. Maar juist in die periode heb ik ook vertrouwen in sommige mensen verloren. Meerdere malen geprobeerd met sommige af te spreken en er was altijd wat. Nu valt het ook niet mee als de andere partij kinderen heeft en überhaupt het wel eens lijkt dat je geen rustig gesprek kan hebben.
Ik weet ook zeker dat het probleem voornamelijk bij mezelf ligt. De energie die er in gestoken moet worden heb ik niet altijd. Ik geef snel op omdat ik bang ben om teleurgesteld te worden. Een ex die altijd mijn vriendinnen wel erg leuk vond en ook twee maal met vriendinnen van mij intiem begon te chatten, werkt ook zeker niet mee aan je zelfvertrouwen.

**Geplaatst**: 17-12-22 10:58

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 17-12-22 10:58

Er is ook een verschil tussen mensen die wel kinderen en kleinkinderen hebben en degenen die dat niet hebben. Die laatsten hebben meer tijd en energie over voor vriendschappen. Ik zag ook vaak dat als er verkering kwam dat de aandacht voor vriendinnen ook verminderde. Allemaal begrijpelijk.En als je stopt met een hobby dan verdwijnen de vriendschappen die je vandaar had vaak ook. Het kan nuttig zijn om niet te veel te verwachten van vrienden want dan vallen ze ineens tegen.Ik heb daar zelf last van, dan zegt iemand in een gesprek iets wat bij mij verkeerd valt en vind ik die persoon minder leuk.Maar het is beter om voornamelijk op de positieve kanten van iemand te focussen.Vriendschap kan wat losser zijn dan een liefdesrelatie.

**Geplaatst**: 17-12-22 11:13

Geplaatst: 17-12-22 11:13

Ik heb mensen waarmee ik weleens afspreek zo eens in het jaar, maar niemand die ik echt zou benaderen als er iets aan de hand is denk ik zo. Maar ik heb ook geen behoefte aan meer contact. Het is zeker gezellig als ik dan afspreek, maar sociale contacten kosten mij gewoon veel energie en veel wonen ver weg. Ik ben erg op mezelf en zou prima met mijn man in the middle of nowhere kunnen wonen.

Eerst twijfelde ik erg, is het wel normaal? Ik hoor zoveel mensen om mij heen die regelmatig afspreken met vriendinnen, maar wat maakt het uit of iets normaal is? Of wat is eigenlijk normaal? Ik voel me er eigenlijk goed bij en heb het ook wel geaccepteerd. Anderen vinden het wel soms zielig ofzo als ik gewoon zeg dat ik niet echt vrienden heb, maar ze hoeven echt geen medelijden met mij te hebben

**Geplaatst**: 17-12-22 11:31

Geplaatst: 17-12-22 11:31

Napie schreef:
Ik ben al zoveel geruster en voel me al zoveel normaler als ik jullie reacties lees. Wat fijn dat iedereen zo open reageert. Niet iets om voor te schamen eigenlijk.
Ik denk inderdaad dat mijn beroep best een rol speelt. Ik werk tussen de vrouwen. We delen veel lief en leed. Immers op dagen dat anderen liggen te slapen of feest vieren, zitten wij bij elkaar. Ik deel heel veel met mijn collega’s en had aan hun ook enorm veel steun tijdens mijn ziekteproces. Dat ontroerde mij enorm. Dat ik het gevoel had wat waard te zijn. Maar juist in die periode heb ik ook vertrouwen in sommige mensen verloren. Meerdere malen geprobeerd met sommige af te spreken en er was altijd wat. Nu valt het ook niet mee als de andere partij kinderen heeft en überhaupt het wel eens lijkt dat je geen rustig gesprek kan hebben.
Ik weet ook zeker dat het probleem voornamelijk bij mezelf ligt. De energie die er in gestoken moet worden heb ik niet altijd. Ik geef snel op omdat ik bang ben om teleurgesteld te worden. Een ex die altijd mijn vriendinnen wel erg leuk vond en ook twee maal met vriendinnen van mij intiem begon te chatten, werkt ook zeker niet mee aan je zelfvertrouwen.

Als vrienden\vriendinnen je verraden of een gemene streek leveren, dan zijn ze je vriendschap niet waard. Die kun je beter kwijt dan rijk zijn.

**Geplaatst**: 17-12-22 11:38

Geplaatst: 17-12-22 11:38

Napie, heb je enig idee waarom de afspraken niet lukten? Was dat eenmalig of steeds dezelfde reden bij dezelfde vriendin?

Wat een rotstreken van je ex en die vriendinnen. Bah

**Geplaatst**: 17-12-22 12:11

Re: Geen echte vrienden

Geplaatst: 17-12-22 12:11

Ik heb op dit moment ook geen vrienden..
Sinds kort is mijn relatie verbroken en voel me daardoor ook erg eenzaam soms.
Op werk heb ik wel hele fijne en leuke collega's. Wat het wel iets dragelijker maakt. Maargoed, een goede vriend of vriendin hebben is toch iets anders.

Ik heb altijd moeite gehad met contacten onderhouden. Ok heb dan snel het idee dat ik anderen lastig val.
En dat heb ik zowel met vrienden als familie soms.
Afgelopen week drukte mijn schoonzus me weer op het hart dat ik haar altijd mag bellen/appen en haar daar echt niet mee lastig val. Maar blijf het lastig vinden om me daar overheen te zetten..
Het is niet dat ik niet sociaal ben, maar misschien meer onzekerheid?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-12-22 12:11

Geplaatst door de TopicStarter : 17-12-22 12:11

Er was steeds wel een reden waarop ze op het laatste moment afbelde of ik wou even op de koffie om mijn hart te luchten en dan had ze ook iemand anders op bezoek ineens zodat ik niet langs kon komen ( of je mag wel komen maar …. komt ook langs) Die komt ook zelden bij ons, wij altijd naar hun.