Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly


                                                         Pino96 schreef:Geluiden van het paard vind ik nooit storend eigenlijk. Ik train nu veel op ontspanning dus likken/kauwen geniet ik best wel van (gek genoeg….)
Hondenpootjes/nagels op de houten vloer kunnen mij wel ergeren!
Maar toch minder erg dan de “mensengeluiden”.
Herken het helemaal, die boosheid die in één keer heel heftig op komt zetten waardoor ik dan snauw.
En het schuldgevoel daarna, omdat je weet dat niemand het express doet.
 
 zo ook piepjesgeluiden uit de neus. Een waterijsje met je tanden afbijten, ook zo'n geluid of Piepschuim over elkaar heen schuiven. Ik kan ook niet tegen het geluid van de tv wat mega hard staat of heel veel omgevingsgeluid om me heen. Vaak probeer ik me ervoor af te sluiten maar als het te erg is maak ik best een opmerking of het minder kan. Ze kunnen me raar vinden maar ik kan me er giga aan irriteren  
                                                         
 Ik kan al helemaal gek worden van hele normale geluiden. Helaas een bijkomend voordeel van autisme. 
 
 Niet dat ik dat ooit zou doen, maar van binnen kunnen de irritaties ontzettend hoog oplopen dan. 
 
                                                         Deemiii schreef:Ik heb hier ook heel erg last van! Ligt er idd wel aan welke personen het zijn, van de een kan ik eetgeluiden meer verdragen als van de ander.
Maar het meest vervelende vind ik nog dat ik mijn eigen woede/irritatie heel moeilijk kan ‘verbergen’. Mensen zien het gewoon aan me dat ik geïrriteerd ben en soms kan ik ook niet anders als boos reageren, heel vervelend.
Mijn vriend snurkt heel hard ‘s nachts, ene periode gaat het goed en de andere periode kan ik het al niet hebben als hij zucht in zijn slaap. Als hij dan begint te snurken ben ik weleens in staat om een kussen op zijn hoofd te drukken.Niet dat ik dat ooit zou doen, maar van binnen kunnen de irritaties ontzettend hoog oplopen dan.
Als de tv harder dan 12 staat word ik ook geïrriteerd, ik kan dat niet hebben. Voor mijn gevoel sta ik dan midden in een concert zo hard als dat het klinkt, terwijl 12 op deze tv echt heel zacht is.![]()
Maar ik merk ook de laatste tijd dat ik sowieso heel geïrriteerd raak als iemand iets ‘verkeerds’ zegt (bijvoorbeeld ik stel een vraag en diegene antwoord maar met een heel verhaal, en draait eigenlijk om de vraag heen (bijv: hoelang gaat het nog duren? A: nou ik moet nog dit en dit en dit doen. / en puntje bij paaltje dus geen antwoord op de vraag geven)). Echt heel vervelend want zo bedoelen het helemaal niet zo maar mijn geduld is gewoon heel snel op ofzo. Voel me achteraf ook super schuldig dat ik dan zo kattig heb gereageerd.
 
                                                         
 luuntje schreef:Achterburen hadden gisteren een gillend kleinkind te spelen.
Ik ben binnen gaan zitten.
Hoge gegil kan ik niks mee. Zeker als er niks van wordt gezegd.
Afzuigkap ook zo’n herrieding.
Of afzuig ding in het toilet. Ik zit liever in het donker dan in de herrie.
Oordoppen en koptelefoons zijn fijn.
Maar soms is het wenselijk dat je mensen toch wel hoort.
                                                         

 
 
  Utixo schreef:Mijn grootste irritatielijstje, niet op volgorde, want van alles gaan mijn nekharen overeind staan;
*Snurken.
*Kreunen of luid ademen. Stop hiermee.
*Etende mensen in alle vormen, smakken, kraken, slurpen.
*Likkende beesten. Ik ga ook over mijn nek als mensen verkondigen dat hun loopse teef "zichzelf zo goed schoonhoud". Gadverdamme.
*Afzuiger.
*Verschillende soorten geluiden door elkaar heen.
*Als mensen spelletjes spelen met het muziekje erbij aan.
*Toetstoon van de telefoon.
Ik ben gewoon een ietsiepietsie intolerant voor geluid.
 ) van buiten waar ze met de wegen bezig zijn waar ik tussenin woon en ga zo maar door. Ik ben wel altijd alert op hoe ik eet en of ik niet smak, waardoor ik het liefst YouTube of tv aan heb als ik eet (ook als ik alleen ben, al gaat dat tegenwoordig wel steeds beter). In januari waren we eventjes met de familie weg en toen was ik samen met m'n (stief)zus bij m'n vader en stiefmoeder in het huisje waar zij bleven en steeds als we gingen eten deed m'n zus de tv aan. Ik had dat niet door verder zocht er niks achter, en toen ze even weg was zei m'n vader dat ze dus niet tegen eet geluiden kan. Mijn zus heeft jaren in het buitenland gewoond waardoor we elkaar eigenlijk heel zelden maar zagen en ik wist dit dus niet. Telkens als we nu dus wel op dezelfde plek zijn en eten ben ik dus heel alert en bang dat ik smak of te hard kauw.. voor mij ook niet fijn want ik durf dus amper te kauwen als ik naast haar zit en met mijn eetproblematiek verleden is dat juist wel belangrijk en kauw ik gemiddeld veel meer dan andere mensen ook nog eens..