Bokt.nl

pateeke schreef:

. Soms help je gewoon echt meer door te zeggen dat je niet meer kan doen dan een luisterend oor bieden als het nodig is of eens wat te eten te brengen, maar je wel ziet dat de persoon nood heeft aan meer hulp en dan dus door te verwijzen naar een hulpverlener.

pateeke schreef:

Plausibel schreef:

Kun je nog aankomen met : zelfredzaam zijn, zelf problemen oplossen, trekken aan dood paard maar soms moet je echt even voor twee denken.
Uiteindelijk leert iemand dan weer op eigen pootjes met jou mee te lopen en uiteindelijk weer zonder zijwieltjes (zonder jouw continue hulp).

Ik kan me voorstellen dat dat jouw ervaring is. Mijn ervaring zowel privé als professioneel is dat je echt verantwoordelijkheid bij de persoon in kwestie moet laten liggen en je anders heel gemakkelijk terechtkomt in de reddingsdriehoek waar Janneke het over heeft. Als vriend, partner,… ben je niet de hulpverlener van de persoon met een burn-out en ik denk dat het belangrijk is te voorkomen dat je in die rol terecht komt en dus ook duidelijk te zijn over tot waar jouw rol als naaste reikt. Soms help je gewoon echt meer door te zeggen dat je niet meer kan doen dan een luisterend oor bieden als het nodig is of eens wat te eten te brengen, maar je wel ziet dat de persoon nood heeft aan meer hulp en dan dus door te verwijzen naar een hulpverlener.
Het moeilijke met dingen overnemen is dat je dingen kan doen met de beste bedoelingen, maar dit voor de persoon met een burn-out oid niet perse helpend is. De persoon gaat zelf met therapie moeten leren voelen wat hij of zij nodig heeft en waar zijn of haar grenzen liggen om er op die manier ook rekening mee te kunnen houden en anderen te laten weten aan welke hulp ze behoefte hebben.
Je kan meedenken en zoeken, maar het is uiteindelijk de persoon zelf die moet nagaan wat voor hem of haar helpend is en hoe hij of zij geholpen kan worden, hoe moeilijk dat ook is.
Ga je dingen overnemen, beslissingen of keuzes maken voor iemand die dat op dat moment niet kan, dan riskeer je keuzes of beslissingen te maken die voor de persoon op dat moment niet passend zijn en dat kan dan op zijn beurt weer leiden tot conflict (want jij hebt dan iets beslist waarmee die persoon bv over zijn grenzen gaat).

Plausibel schreef:

Als je echt iemand om je heen hebt met een zware burn-out of depressie kan je verantwoordelijkheid neerleggen wat je wilt, maar dan gebeurt er echt niets.
Je kunt wel ritme en regelmaat aanbieden en vanuit daar kleine keuzes bij iemand zelf neerleggen. Uiteraard alles bespreken en iemand aansporen dingen zelf te doen maar een taak als: bel de dokter even. Is soms echt teveel als iemand in die diepe put zit.

Eva1975 schreef:

Het heeft al 3 maanden geduurd voor het besef kwam dat hij in de ziekteweg moest, en daarna nog eens een hele tijd voor dat er professionele hulp ingeschakeld werd... (toen zag hij pas in dat hij er niet zelf uit zou komen)

Janneke2 schreef:

Als er overleg met de psycholoog mogelijk is over hem, kan dat een mogelijk handvat zijn.