Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-01-22 15:45

Geplaatst: 27-01-22 15:45

Hier ook helaas veel ervaring met miskramen….. voordat je dochter (nu 4,5jr) geboren werd,
Had ik 4 miskramen gehad en 1 buitenbaarmoederlijke. ( daarbij me eileider verloren) en heel veel zh opnames ivm niet afkomen vrucht, tot bijna bloed transfusies aan toe)

Deze 5 incl me dochter de zwangerschappen kwamen spontaan tussen de behandelingen door.

Toen me dochter ruim een jaar was ik weer natuurlijk zwanger geworden en ook deze eindigde in een miskraam.

Omdat erg geen zwangerschappen toen ontstaan zijn voor mijn dochter dachten we geen ivf meer tedoen en de natuur zijn gang te laten gaan… tot Max me 40 jr…

Ik werd bijna 39.. en begon toch steeds meer ‘ tekriebelen’ om toch nog een ivf tedoen…

Dus stappen gaan ondernemen….

We hebben 1 punctie gehad met 8 eiblaasje…. Dus heb je wel enige hoop op minimaal de helft waar een eicel in zit….

Niet dus…. we hadden maar 1 blaasje waar een eicel in zat…
Dus hoop dat dit hem zou worden was wel gelijk wel…

Wand was nog een lang proces… bevruchting… goeie deling… innesteling… en dan hopelijk hartje en blijven zitten…

Dat waren hele spannende weken…. Voor de eerste echo… en toen dat ok was…. Dat het bleef zitten…

Ben nu bijna 35 wk ver….

Dus meiden, hou hoop! Dat is het enige wat ik jullie met mijn verhaal wil zeggen!

Geef nooit op!

**Geplaatst**: 27-01-22 15:55

Geplaatst: 27-01-22 15:55

Ik voel mij altijd een beetje rot als ik over miskramen praat. Ik wil namelijk echt niet dat iemand "medelijden" met mij heeft en ik ben er super sterk uitgekomen en ik waardeer mijn gezin ontzettend veel omdat ik weet dat het niet vanzelfsprekend is om kinderen te krijgen.

In 2007 heb ik een vroeggeboorte gehad van onze eerste zoon Joey. Hij is vlak na de bevalling in mijn armen overleden. Daarna heb ik in 3 jaar(en een paar maanden) tijd 14 miskramen gehad. Elke keer tussen de 9 en 16 weken. De eerste 4x waren het ergste, daarna heb ik het voor mijzelf moeten aanvaarden om er niet aan onderdoor te gaan. Ze hebben nooit een oorzaak kunnen vinden voor de vele miskramen en ook niet voor de vroeggeboorte van onze zoon. Ik en mijn man zijn volledig nagekeken en het lag ook niet aan eventuele genetische afwijkingen. In 2010 was ik weer zwanger en ik werd streng in de gaten gehouden doormiddel van weekelijkse echo's en bloedonderzoeken in het WKZ. Ik had namelijk wel bloedingen en de hele zwangerschap weeën. Die zwangerschap is gelukkig wel goed gegaan en onze zoon is inmiddels 11 jaar en al een hele kerel aan het worden. Toen onze zoon 3 jaar was werd ik onverwachts weer zwanger en kreeg ik weer een miskraam met 13 weken. Ik was er zo klaar mee en was geestelijk helemaal op, dat mijn man toen voorstelde om zichzelf te laten helpen. Dit is dan ook gedaan.

Ik ken het taboe op miskramen of vroeggeboortes trouwens gelukkig ook niet. Wel heb ik geen vertrouwen meer in de medische wereld door het hele gebeuren. De vroeggeboorte van Joey had voorkomen kunnen worden als de gynaecologen, echoscopisch personeel en zelfs de vroedvrouw gewoon naar mij hadden geluisterd en de nasleep van de bevalling was ook ontzettend slecht. De placenta zat deels vast na de geboorte en ik ben toen onder narcose gebracht voor een curettage. Dit is niet goed gedaan en 3 weken later ben ik bijna doodgebloed doordat er nog een deel placenta in mijn baarmoeder had zitten. Zodra ik opstond kwam het bloed er met liters tegelijk uit. Ik heb toen met spoed opnieuw een curettage en bloedtransfusies gehad.

Ik heb mijzelf altijd "aangepraat" dat het kindje niet gezond zou zijn als ik het (weer) verloor. Dat was voor mij de enige manier om het een soort van een plekje te geven en om niet gek te worden...

**Geplaatst**: 27-01-22 20:11

Geplaatst: 27-01-22 20:11

Wat goed dat je dit topic opent, er wordt inderdaad niet veel over gepraat terwijl het wel vaak voorkomt. Er wordt vaak ook gezegd dat mensen wachten tot 12 weken met vertellen ‘want stel dat het mis gaat’, maar ook daarna kan het nog mis gaan.. Ik vond het juist fijn om mijn verdriet te kunnen delen. Erover praten hielp erg om het te verwerken.

Mijn eerste zwangerschap eindigde in een miskraam rond week 9. Het was onze eerste poging en mijn man en ik waren zo gelukkig met het idee dat er echt een kindje zou komen. We hadden totaal geen rekening gehouden met deze afloop. De miskraam zelf verliep gelukkig geheel natuurlijk, zonder medisch ingrijpen.
Maar oh wat heeft het een impact gehad op mijn wens om moeder te worden. Ik voelde me zo verdrietig en boos maar ook schuldig, dat ik niet in staat was dit kindje leven te geven.
Na 2 maanden was ik weer zwanger maar het onbezorgde was eraf. Pas na de 20 weken echo durfde ik echt te gaan geloven dat dit kindje wel zou leven.
Inmiddels is mijn zoon bijna 2 en ben ik voor de derde keer zwanger. Het gaat goed en ik heb het vertrouwen in mijn lichaam terug, maar het verdriet om die eerste verloren zwangerschap is er nog steeds. Binnenkort is de uitgerekende datum en dat blijft je toch wel bij.

Djoena, wat enorm heftig om jouw verhaal te lezen :knuffel:

**Geplaatst**: 27-01-22 20:25

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 27-01-22 20:25

Veel sterkte TS en iedereen anders.

Hier helaas ook veel ‘ervaring’.

3 kindjes en in totaal 12 zwangerschappen gehad. 9 miskramen. 2 keer op 20 weken, 2x 16 weken, 3x rond de 12 weken en dan nog eentje op 10 en op 8 weken.

Nooit een reden gevonden, en na enkele miskramen kwam dan telkens wel een goeie zwangerschap, alleen na de laatste 2 miskramen ( na ons laatste kindje), merkte ik dat dit telkens zo’n aanslag op je lijf is, dat we beslist hebben te stoppen en de wens om nog een 4de kindje, op te bergen….

Hier altijd heel open met iedereen over gepraat en dan gaan anderen ook praten, heel bizar eigenlijk, want best veel vrouwen hebben een of meer miskramen, het helpt ook als je weet dat het echt wel vaak voorkomt en niet direct betekend dat je bv geen kinderen kan krijgen.

**Geplaatst**: 27-01-22 21:00

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 27-01-22 21:00

Op dit moment ruim 26 weken zwanger.
2 dagen terug, ongepland, bij de arts beland. Ik hou veel vocht vast en mijn huisarts maakte zich dusdanig zorgen dat het ziekenhuis erbij betrokken werd. Ik ben al medisch.

De assistent in het ziekenhuis belde de arts: patiënt, 36 jr, 26 weken zwanger, 7 gravida.

7 gravida. Daar is die weer.
7.... miskramen.

Helaas hier ook maar al te goed bekend mee. De meeste met 6 tot 8 weken. Vorig jaar januari de meest heftige gehad, met 11 weken en verplichte opwekking of curettage.

Het is en blijft een heel nare gebeurtenis.
Pas als ik dit meisje op mij heb liggen heb ik rust.
Niet zolang ze in mijn buik zit.
Ookal trapt ze heel vaak, wat geruststellend is, gerust ben ik er niet op..

**Geplaatst**: 27-01-22 21:22

Geplaatst: 27-01-22 21:22

Heftig jullie ervaringen. Meer dan dertig jaar geleden begonnen aan kinderen. Meteen raak en zes weken later zeg ik tegen mijn man, ik voel me niet zwanger meer en inderdaad een missed abortion. Curettage gehad en na twee maanden weer zwanger. Zoals velen aanhalen, het onbezorgde zwanger zijn is er af. Goed gegaan en dochter geboren. Zeven maanden later weer zwanger en niet door want gaf borstvoeding en niet ongesteld geweest. Bij de echo negen weken zwanger maar geen hartslag. Weer curettage en zwangerschap daarna weer zonder problemen. Arts in ziekenhuis zei dat één op zes en misschien nog wel meer in een miskraam eindigden. Van onze eerste was ik eind april uitgeteld en juist die datum blijft je bijstaan want je eerste is extra speciaal.
Het mooie is dat onze dochter op dezelfde datum nu uitgeteld is van haar eerste, we wisten met zes weken dat ze zwanger was maar ik reageerde heel ingetogen. Ze zei meteen dat ze dat snapte, bij de dertien weken echo van haar kreeg ik de echo meteen doorgestuurd met de opmerking, deze leeft oma. Toen was ik pas opgelucht.

**Geplaatst**: 27-01-22 22:04

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 27-01-22 22:04

Hier ook een vroege miskraam met onze eerste zwangerschap.
We testen 2e paasdag positief en waren door het dolle heen. De vreugde was van vrij korte duur want binnen de 1e week dat wij het wisten kreeg ik last van flink bloedverlies. Bij de verloskundige met 6 weken een echo gehad, hier was een mooi vruchtzakje te zien maar geen vruchtje of hartslag.
Week later terug, vruchtje zichtbaar maar geen hartslag.

Een week later naar het ziekenhuis met de hoop dat er toch nog een hartslag was gekomen. Maar dit was er niet en het vruchtje was nog maar een schaduw.
Hierop met de tabletten de kleine er af laten komen.

Daarna de wens niet laten gaan voor een kleine, maar ohh wat is het dan zuur om weer ongesteld te worden iedere maand!

Begin oktober hadden we weer een positieve test in handen! Zo onwerkelijk, en ik ben pas gaan genieten vanaf de 13 weken echo waar we het hartje voor het eerst hoorde.
Momenteel 20+6 dagen en voel ik de kleine met flinke regelmaat.

**Geplaatst**: 27-01-22 22:14

Geplaatst: 27-01-22 22:14

Ik heb ok een miskraam gehad kindje stopte helaas met 6 weken met groeien en met 12 weken is het uitzicht zelf " gekomen". Twas even zeer emotioneel. Maar heb continu tegen mezelf gezet:

Dit kindje heeft er zelf voor gekozen om niet te komen omdat het niet levensvatbaar op de wereld.kwam.

**Geplaatst**: 27-01-22 22:22

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 27-01-22 22:22

Dat is het ook Doezel, bijna altijd is er in aanleg iets fout , maar omdat met 12,13 weken andere hormonen erbij moeten komen krijg je vaak dan pas bloedingen.
Maar ja, verstandelijk is het prima te handelen, gevoel is iets compleet anders. En dan hadden wij nog heel veel geluk dat het zwanger worden op zich geen enkel probleem was. Mijn man zei wel eens, zwanger worden is het probleem niet, zwanger blijven wel. En dan hadden wij er maar twee, als ik sommige ervaringen hier lees zijn wij nog gelukkig.

**Geplaatst**: 27-01-22 23:15

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 27-01-22 23:15

Ik had mijn 2e zwangerschap er juist heel veel vertrouwen in, bij de 1e niet. Terwijl ik hier zo veel andersom lees.

1e keer voelde ik mij niet zwanger en was nog zo beduust en stond nog op mijn kop van alle hormonen die ik gespoten had.
De 2e keer (terug plaatsing in eigen cyclus) was ik echt zo enorm zwanger, misselijk, moe, paste geen BH meer, allemaal voor de 1e echo. Toen dat niet goed zat voelde ik mij zo door mijn eigen lijf voor de gek gehouden.

Ik ben wel zo'n eigenwijze muts die lekker eerst hippiade is gaan rijden voordat ik die miskraam op ging wekken.
Oog houden voor de leuke dingen hebben we steeds geprobeerd, dus de arts keek eerst even raar toen ik vroeg of die pillen een paar dagen later mocht nemem (kreeg ze donderdag middag mee, zaterdag hippiade). M'n man gaf me groot gelijk.

**Geplaatst**: 28-01-22 09:29

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 28-01-22 09:29

Ik vind het ook een soort van rouwproces waar je doorheen gaat. De hoop en toekomst beginnen al bij een positieve test, hormonen doen daar een fantastisch schepje bij!
En als dan blijkt dat het nieuwe persoontje in je leven niet meer bestaat... dan doet dat zeer. En dan ook weer je hormonen waar je nog last van hebt _-:(

Dat had ik bij de laatste miskraam heel erg, nog steeds kotsen terwijl er niks levensvatbaar in mn baarmoeder zat, ja daar kon ik echt boos om worden! Stom lijf.. maar goed again hormonen zijn daar schuldig aan.

Ik ben altijd heel open geweest naar vrienden over mn icsi trajecten en pogingen en als het fout ging kreeg ik veel steun van hen maar ook bokt heeft mij er doorheen geholpen. Wetende dat er vele zijn die jou verdriet maar al te goed kennen en precies weten wat ze moeten zeggen. Die ook na een paar weken nog steeds even "inchecken". En die begrijpen dat dit iets is wat vele vrouwen in stilte met zich meedragen. :knuffel:

**Geplaatst**: 28-01-22 10:13

Geplaatst: 28-01-22 10:13

Wat een ervaringen allemaal, vrouwen :knuffel:

Goed om het te delen!

Mijn eerste zwangerschap is ook in een missed abortion geëindigd. Bij de termijnecho kwamen we erachter dat het vruchtje al een tijdje gestopt was met groeien. De echoscopiste die zoekt en zoekt en kijkt en nog eens draait en.. stil blijft. Dat blijft me altijd bij. Uiteindelijk was ik zelf degene die vroeg “zouden we nu niet eigenlijk iets moeten zien?” En dit werd met ja beantwoord.

Geboorte is een paar dagen later spontaan op gang gekomen, vond ik fijn. Ik heb ook wel echt weeën gehad, ondanks de vroege termijn. Helaas het vruchtje in alle commotie doorgespoeld, dat had ik achteraf graag anders gedaan.

Het verdriet was heftig, je verliest niet alleen een kindje maar ook een heel toekomstbeeld wat er al aan vast plakte. Desalniettemin nooit het idee gehad dat dit wat zou zeggen over het wel of niet kunnen krijgen van kinderen; dit stond er voor mijn gevoel helemaal los van. Daarna succesvol zwanger geworden van een zoon en nu weer in verwachting. De eerste weken blijven spannend en met name bij de tweede zwangerschap was ik een beetje cynisch in het begin. Als in “ja ja, eerst zien dan geloven”.

Wens jullie allemaal kracht, sterkte, dikke knuffels en gezonde zwangerschappen als dat nog de wens is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-22 10:57

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-22 10:57

Wauw, wat een reacties! Wat naar om te zien dat het zo vaak voorkomt, maar wat fijn om te zien dat we niet de enigen zijn

**Geplaatst**: 05-02-22 15:09

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 05-02-22 15:09

Ik heb in januari 2021 ook een miskraam gehad, vruchtje was gestopt met groeien op 6 weken. We kwamen hier achter met de vitaliteitsecho op 8 weken. Abortus wel op moeten wekken met medicatie. Uiteindelijk een tweede dosis nodig gehad, heftigheid viel gelukkig mee.

Maar was er wel echt even kapot van toen we het hoorden. Mijn oma was overleden eind november 2020 en een maand later kwam ik erachter dat ik zwanger was. Wat een mooi nieuws na een periode van zoveel verdriet.

Ik heb ook echt op een roze wolk geleefd, geen moment gedacht dat het mis zou gaan. Ik had ook totaal geen weet van hoe vaak het fout gaat de eerste keer, hier kwam ik pas achter toen ik na de miskraam ging praten erover.

Bijna alle vrouwen die ik sprak hebben de eerste keer een miskraam gehad. Het is inderdaad eigenlijk zonde dat er zo weinig over gepraat wordt, het een taboe lijkt te zijn. Zelf ben ik er vrij open over, juist omdat ik vind dat er meer over gepraat zou worden.

Mijn lichaam herstelde zich gelukkig weer vrij vlot. Mentaal had ik wel een paar maanden langer nodig. Helaas ook in 2021 weer ons portie verdriet gehad door het in moeten slapen van 2 van onze katten. Vooral bij de jongste (pas 1,5 jaar) kwam dit ontzettend hard aan bij mij en ik heb het er nog steeds moeilijk.

Maar toen we weer gingen proberen was het gelukkig weer in 1x raak. Al ga je toch met een ander gevoel de zwangerschap in. Ik voelde dit keer ook alles, vanaf de bevruchting. Elke echo was toch wel weer even spannend.

Gelukkig vandaag alweer 19 weken zwanger van een gezond meisje

alle medische onderzoeken zijn goed gegaan (gisteren de laatste gehad) ook bij mijzelf, alles gaat zoals het moet gaan

Al blijf ik er toch wel elke keer naar uit kijken om haar weer te zien

mijn bloeddruk is iets verhoogd dus heb elke maand controle bij de gynaecoloog. Kan ik haar toch elke maand even zien

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-22 09:50

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-22 09:50

Calanddra, wat fijn dat je er zo open over bent en wat heerlijk dat je nu weer zwanger bent

Gefeliciteerd!

Ik heb het er toch af en toe nog een beetje moeilijk mee. Dikke babyboom in onze vriendenkring en merk dat ik het toch moeilijk vind om te vragen hoe het met de zwangerschappen gaat. Gelukkig weet iedereen ervan en hoop ik dat ze het mij niet kwalijk nemen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-22 17:02

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-22 17:02

Spoiler:
Stiekem goed nieuws hier! Fingers crossed dat het deze keer wel goed gaat

**Geplaatst**: 23-02-22 18:14

Geplaatst: 23-02-22 18:14

Ik duim voor jullie!

**Geplaatst**: 24-02-22 08:23

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 24-02-22 08:23

Ik duim mee!

**Geplaatst**: 24-02-22 08:58

Geplaatst: 24-02-22 08:58

Voorzichtig gefeliciteerd

**Geplaatst**: 24-02-22 09:09

Geplaatst: 24-02-22 09:09

Gefeliciteerd! Wat een spannende tijd zal nu voor jullie aanbreken. Ik hoop dat alles goed zal gaan.

Na een missed abortion in oktober ‘20, werd ik in mei afgelopen jaar opnieuw zwanger. Het vrolijke en onbevangen gevoel wat ik de eerste zwangerschap had, was er die eerste weken absoluut niet. Ik stond er veel sceptischer in en kon alleen maar aftellen naar de echo. Pas vanaf het moment dat ik de baby ging voelen, kreeg ik er echt vertrouwen in. Maar het is allemaal goed gegaan en nu typ ik dit berichtje terwijl er een drie weken oud meisje op mijn borst ligt te ~~spugen~~ slapen.

**Geplaatst**: 28-02-22 12:58

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 28-02-22 12:58

Ik duim mee, TS!

**Geplaatst**: 28-02-22 12:59

Geplaatst: 28-02-22 12:59

PoelieWoelie schreef:
Spoiler:
Stiekem goed nieuws hier! Fingers crossed dat het deze keer wel goed gaat

Aaah wat spannend! Ook ik duim mee voor jullie

**Geplaatst**: 01-03-22 13:56

Geplaatst: 01-03-22 13:56

Ik duim voor jullie!

Moet zeggen dat dit topic me wel goed doet. Ik was 6 weken zwanger en helaas is het gisteren mis gegaan. Onze eerste zwangerschap en dus miskraam.
Niet zo heftig als wat ik hier lees van sommigen, maar jezus wat voel ik me klote...
Het is inderdaad echt een rouwproces.

**Geplaatst**: 01-03-22 14:26

Re: Ik heb een miskraam gehad..

Geplaatst: 01-03-22 14:26

Ik duim mee!

Hier eerste zwangerschap op 9 weken geëindigd in miskraam.

Kort daarna opnieuw zwanger en dan heb ik op 7 weken opnieuw een vruchtje verloren, bij de gyn laten nakijken of alles in orde was want ik bleef misselijk en bleek dat er nog een vruchtje aanwezig was.

Mijn eerste dochter had dus oorspronkelijk een twee-eiige zus of broer, dat zullen we nooit weten.

Ik moet er niet bij vertellen dat die zwangerschap emotioneel zwaar was: enerzijds fysiek aan een stuk door heel misselijk en overgeven = van 60 kg naar 50 kg (en ik ben 1m70) in 3 maanden en anderzijds constant bang als ik me even iets minder misselijk voelde ...

Daarna tussen dochter twee en dochter 3 nog 2x een miskraam.

Dus op 5 jaar 3 gezonde dochters en afscheid moeten nemen van 4 vruchtjes.

Ik persoonlijk kan er pas goed over praten nu alles gepasseerd is en ik geen kinderwens heb. Ik ben er nu ook heel open over omdat mocht er iemand in mijn omgeving nood hebben aan iemand met dezelfde ervaring wil ik het er gerust over hebben, de eerste jaren niet, te pijnlijk.

**Geplaatst**: 01-03-22 14:38

Geplaatst: 01-03-22 14:38

TS wat tof voor je, ik duim met je mee!

PineApple schreef:
Ik duim voor jullie!

Moet zeggen dat dit topic me wel goed doet. Ik was 6 weken zwanger en helaas is het gisteren mis gegaan. Onze eerste zwangerschap en dus miskraam.
Niet zo heftig als wat ik hier lees van sommigen, maar jezus wat voel ik me klote...
Het is inderdaad echt een rouwproces.

Dikke knuffel!