Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-11-21 12:56

Geplaatst: 11-11-21 12:56

Ik heb heel veel meegemaakt w.b missers maar de gene die mij het meeste bijstaat is het moment waarop ik mijn moeder in een bloedbad aantrof in bed.
Ze had een bloedneus die zijn weerga niet kende.
Onze huisarts was net met pensioen en de praktijk was overgenomen door een jonger exemplaar.
Mijn moeder was net 2 dagen thuis na 6 maanden in het ziekenhuis/revalidatie gewoond kunnen we het wel noemen.
De assistente wimpelde mij af dat ik het revalidatiecentrum moest bellen waarna ik nog maals aangaf dat echt alles onder het bloed zat en ze een emmertje onder haar neus haf waar inmiddels zeker 10 cm in stond.
Revalidatie stuurde (tja je doet toch wat) mij door naar het zh en deze hebben haar met de ambu op laten halen.
Zowel ik, de revalidatie als het ziekenhuis zijn verhaal gaan halen bij de huisarts hoe ze dit hebben kunnen laten gebeuren.
Sinds die tijd stonden ze direct op scherp wanneer ik belde voor m'n moeder.
Laten we het houden op een valse start want uiteindelijk was de vertrouwensband zo gegroeid dat de huisarts het leven van mijn moeder beëindigd heeft buiten haar werktijden (s'nachts).

**Geplaatst**: 11-11-21 13:03

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 11-11-21 13:03

Het vervelende van een huisarts zijn is dat je van heeeeeel veel dingen een heeeeeeel klein beetje weet. Daarbuiten is de gezondheidszorg geen exacte wetenschap en weet je soms ook echt niet hoe het zit.

**Geplaatst**: 11-11-21 13:26

Geplaatst: 11-11-21 13:26

Oh ja ik ben ook weggestuurd met een we kunnen er niks aan doen.

Ik heb een veel te lage bloeddruk. Eet maar meer zout kreeg ik te horen...

Aambeien van mijn zwangerschap. Ondanks dat de aambeien niet meer actief zijn.... het zwellichaampje weghalen willen ze niet. Ziekenhuis heeft wel een aparte afdeling daarvoor waar ik geen verwijzing voor nodig heb. Dus daar moet ik nu heen.

Ik belde van de week om oxitocine neusspray omdat ik door de stress van het alleenstaand zijn en wel alle ballen hoog moeten houden geen voeding meer schoot in de middag terwijl ik voelde dat ik niet leeg was.

Belde ze me een paar uur terug. Ja zegt ze we kunnen er weinig aan doen. De enige optie die we hebben is een neus spray die een lichaams eigen hormoon nabootst.

Ik zeg ja dat vroeg ik toch ook of jullie daar een recept voor kunnen uitschrijven. Waarom dan opeens doen als of het jullie idee is?

**Geplaatst**: 11-11-21 13:34

Geplaatst: 11-11-21 13:34

Liselot schreef:
Het vervelende van een huisarts zijn is dat je van heeeeeel veel dingen een heeeeeeel klein beetje weet. Daarbuiten is de gezondheidszorg geen exacte wetenschap en weet je soms ook echt niet hoe het zit.

En tel daar bij op dat mensen ook niet altijd goed kunnen aangeven wat hun klachten zijn/wat ze ervaren.
Achteraf praten is altijd makkelijk maar het is verrekte lastig om met "vage" en "niet duidelijk omschreven" klachten tot een goede diagnose te komen.

Neemt natuurlijk niet weg dat er echt wel fouten gemaakt worden!

**Geplaatst**: 11-11-21 13:55

Geplaatst: 11-11-21 13:55

Karin_deB schreef:
Liselot schreef:
Het vervelende van een huisarts zijn is dat je van heeeeeel veel dingen een heeeeeeel klein beetje weet. Daarbuiten is de gezondheidszorg geen exacte wetenschap en weet je soms ook echt niet hoe het zit.

En tel daar bij op dat mensen ook niet altijd goed kunnen aangeven wat hun klachten zijn/wat ze ervaren.
Achteraf praten is altijd makkelijk maar het is verrekte lastig om met "vage" en "niet duidelijk omschreven" klachten tot een goede diagnose te komen.

Neemt natuurlijk niet weg dat er echt wel fouten gemaakt worden!

Absoluut!

**Geplaatst**: 11-11-21 14:00

Geplaatst: 11-11-21 14:00

Hier ook weinig vertrouwen in huisartsen. Het lastige is inderdaad dat ze een beetje weten van heel veel. Ik heb wel het idee dat veel artsen uitgaan van een lage pijngrens of dat mensen snel overdrijven, dat moeders overbezorgd zijn etc terwijl dat echt niet voor iedereen geldt.

Mijn broer is zeer zwaar gehandicapt geraakt nadat de artsen zijn hersenvliesontsteking niet herkende. Als ouders voel je je machteloos dat je niet serieus wordt genomen. Hij lag al compleet in nekkramp toen de artsen een keer in actie kwamen. Het leven van mijn broer is min of meer verwoest (nauwelijks kwaliteit van leven) maar ook het hele gezin heeft hier gigantisch onder geleden. Dus het niet serieus nemen van klachten door huisartsen kan nogal heftige gevolgen hebben.

Dat een knie of schouderklacht een keer verkeerd wordt geïnterpreteerd door een ha is vervelend maar staat imo echt in het niets in vergelijking met het missen van levensbedreigende ziekten.

**Geplaatst**: 11-11-21 14:01

Geplaatst: 11-11-21 14:01

En de een komt met iedere scheet bij de HA terwijl er niet echt wat is. De ander belt pas bij drama. Als huisarts moet je het allemaal maar inschatten in dat consult van 5minuten.

Ik weet nog hoe mijn huisarts vertelde dat ik niet depressief kon zijn "want je zit er veel te goed bij"
Ik was toen een aantal weken bij de vervanger geweest. Die zei hetzelfde, tot hij me op een slecht moment zag en twijfelde of het verantwoord was me wel naar huis te laten gaan.

**Geplaatst**: 11-11-21 14:10

Geplaatst: 11-11-21 14:10

De tijd voor een consultatie is natuurlijk ook veel te krap uitgemeten.
Oké, dan kan je meer patiënten op een dag zien (

), maar of de zorg er echt mee gebaat is, is een andere vraag natuurlijk.
Teveel werk, te weinig huisartsen, teveel patiënten... allemaal geldige reden natuurlijk. Daar niet van.

Ik ben op het punt gekomen dat ik voor de belangrijkste zaken lijntjes heb openstaan waar ik zonder verwijzing naartoe kan.
Voor de rest mijd ik de HA zoveel mogelijk.

**Geplaatst**: 11-11-21 14:12

Geplaatst: 11-11-21 14:12

Weet je, ik zit al 55 jaar bij die praktijk en al best lang bij dezelfde HA, die toen op vakantie was en dat was mijn pech zeg maar.
Daaarbij schijnt het een crime te zijn om iemand door te verwijzen naar de SEH.

**Geplaatst**: 11-11-21 14:20

Geplaatst: 11-11-21 14:20

Waarom gaat het zo vaak fout... Als het al echt zo vaak fout gaat, dan denk ik dat de redenen waarom liggen in de antwoorden die al zijn gegeven:

- van héél veel ziektebeelden de basisinfo kennen, geen specialistische kennis;
- te weinig tijd om patienten goed te zien/onderzoeken;
- in het oordeel afhankelijk van wie de informatie geeft op welke manier;
- artsen zijn mensen, mensen maken fouten.

Uiteraard zijn er artsen die beter zijn dan de ander, zijn er artsen die misschien een ander beroep moeten zoeken, maar ik denk toch echt dat het grootste deel naar eer en geweten doet wat hij/zij kan in de tijd die hem/haar gegeven wordt.

Laatst bijgewerkt door _San87_ op 11-11-21 14:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-11-21 14:20

Geplaatst: 11-11-21 14:20

Oef hier kan ik ook pagina's over schrijven.

Na meer dan 10 jaar is er bij mij ook nog niet bekend waarom ik als ik "natuurlijk" (dus zonder aan de pil of spiraaltje) menstrueer zeer ernstig ziek word met bloedarmoede als gevolg. Kan van huisarts wisselen wat ik wil maar niemand neemt mij serieus als ik zeg dat ik iedere maand anderhalve week op bed lig met koorts, niet kunnen lopen, overgeven, flauwvallen, buikpijn, rugpijn en nog liever er een einde aan maak dan dat iedere maand te moeten doorstaan. Hoe vaak ik niet als antwoord heb gekregen, "dat hebben alle vrouwen, het hoort er gewoon bij" of dat ik mij wel heel erg aanstel...

Maarja als we het kunnen onderdrukken met pillen, spiralen, prikken, implanons en andere dingen dan is er vast niks aan de hand toch?

**Geplaatst**: 11-11-21 14:23

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 11-11-21 14:23

Wat ik ook vooral jammer vind is dat veel huisartsen liever aan symptoombestrijding doen dan aan de oorzaak zoeken van een probleem.

**Geplaatst**: 11-11-21 14:28

Geplaatst: 11-11-21 14:28

Liselot schreef:
Het vervelende van een huisarts zijn is dat je van heeeeeel veel dingen een heeeeeeel klein beetje weet. Daarbuiten is de gezondheidszorg geen exacte wetenschap en weet je soms ook echt niet hoe het zit.

Klopt, maar als een dokter in het ziekenhuis aangeeft dat er bij klachten een controle moet komen van bloedwaardes (via de huisarts) en de HA zegt dat bloedprikken en evt doorsturen niet nodig is... tja dan heb je wel een probleem.

Ik ben een DES-dochter en hoor elke 2 jaar een uitstrijkje te krijgen.. sinds ik hier woon (ruim 11 jaar) niet gehad, want blijkbaar bestaat dit niet in het noorden.

**Geplaatst**: 11-11-21 14:39

Geplaatst: 11-11-21 14:39

Mijn moeder is tot drie keer toe naar huis gestuurd met een vermeende blaasontsteking. Bleek blaaskanker te zijn uiteindelijk. Was toen al spierinvasief en dus niet meer te genezen..

We verwachten dat ze er volgend jaar nog is maar langer dan dat niet meer.

Diagnose is in januari gesteld. Ze liep al sinds oktober bij de huisarts.

Je verwacht toch dat je ze kunt vertrouwen.. blijkt vaak niet zo.

**Geplaatst**: 11-11-21 14:56

Geplaatst: 11-11-21 14:56

Daihyo schreef:
Wat ik ook vooral jammer vind is dat veel huisartsen liever aan symptoombestrijding doen dan aan de oorzaak zoeken van een probleem.

Helemaal mee eens. Heel erg jammer dat een pilletje geven zo snel wordt gedaan.

Mooi voorbeeld.
Na 2 jaar naar mijn nieuwe huisarts, we zijn naar een ander dorp verhuist. Dus ik ga heen met een knobbel in mijn borst en zegt de beste man heel mooi "Oh jij bent nieuw heb je nog nooit gezien in de 2 jaar dat je bent ingeschreven, knap hoor. Maar je bent 29 jaar dus je lichaam zal wel schreeuwen om een kind dus dat zal wel helemaal niks zijn maar het is protocol om je door te sturen naar het zh"
In het bewuste zh alle onderzoeken gedaan en het was geen borstkanker dus helemaal opgelucht (ha had toch gelijk) na 1,5 week terug geroepen vanuit het zh van de patholoog anatoom had nog een keer gekeken en het as een zeer agressieve vorm. Daar ben ik nog steeds heel blij mee. De beste ha heeft nooit er meer een woord aan gegeven en kom er ook niet meer. Kom hem nog wel tegen bij cliënten en dan is die ook meteen een stuk aardiger

**Geplaatst**: 11-11-21 16:08

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 11-11-21 16:08

Hier vooral met de HAP slechte ervaring. Op zondag daarkomen met een deels gevoelloos gezicht en tintelende linker arm en werd weggestuurd met ga maar slapen is stress morgen wel over. Maandag naar de eigen huisarts en daar gingen alle alarmen af en een dag later was ik op de tia poli in het ziekenhuis en kreeg ik meerdere onderzoeken. Uiteindelijk was het na nog meer onderzoeken de diagnose MS niet acuut wel erg ***. Maar zelfs mijn huisarts heeft een klacht ingediend bij de HAP dat ze totaal verkeerd gehandeld hadden.

Eigen praktijk alleen maar lof. Gaan niet te lang zelf doormodderen maar sturen je optijd naar het zkh. Al is het om even uit te sluiten zoals laatst met zoon bij de orthopeed. Ze nemen de tijd en horen je ook echt.

**Geplaatst**: 11-11-21 17:16

Geplaatst: 11-11-21 17:16

Daihyo schreef:
Wat ik ook vooral jammer vind is dat veel huisartsen liever aan symptoombestrijding doen dan aan de oorzaak zoeken van een probleem.

Herkenbaar. Ik hou klachten na een gebroken rib maar ipv kijken waarom dat ding pijn blijft doen is zijn advies een pijnarts of meer pijnstillers.
Ehm nee, maak eerst maar eens een scan van die rib wat daar nou aan de hand is

**Geplaatst**: 11-11-21 18:16

Geplaatst: 11-11-21 18:16

Er zijn helaas erg veel slechte huisartsen. Mijn vader had een hartaanval, terwijl de huisarts (ook familievriend) op hem zat in te praten dat hij aan het hyperventileren was. Toen mijn vader na 45 minuten bewusteloos op de grond lag heeft hij pas een ambulance gebeld. Mijn vader heeft ruim 10 dagen op de IC gelegen, en niemand verwachtte dat hij het zou halen. Hij is nog een aantal jaren blijven leven, maar met 23 % hartfunctie was dat eigenlijk een verschrikking. Iedereen (ook cardiologen, artsen etc) vroeg waarom hij niet eerder was opgenomen... dan was de schade heel erg veel minder geweest.

Mijn zoon had lampolie binnengekregen en overgegeven en werd heel snel doodziek. De huisarts (niet dezelfde als de eerste) zei dat het spierpijn was en stuurde hem naar huis. Een paar uur later werd hij met spoed opgenomen. Hij heeft 14 dagen in het ziekenhuis gelegen (eerst op de IC) met een chemische longontsteking, waar hij zijn leven lang de gevolgen van zal ondervinden.

Ik was onverwacht en onbedoeld (aan de pil) zwanger geraakt. Had een feestweekend gehad met vrienden en vroeg aan mijn toenmalige huisarts (weer een andere, een vrouw ditmaal) of het kwaad kon dat ik had gedronken en gerookt. 'Nee hoor, maakt niks uit. Je kunt ook gewoon doorgaan daarmee, maar zou de laatste drie weken voor de bevalling wel minderen.' (Het was pré-internet, en mijn eerste zwangerschap, maar DAT kon ik me niet voorstellen. Heb direct een andere huisarts gezocht)

Mijn huidige huisarts is erg slecht, rare diagnoses, ondeskundig handelen met gevolgschade, foute verwijzingen etc etc. Hij neemt je sowieso niet serieus.

Ik heb eenmaal een heel goede huisarts gehad (maar helaas verhuisd) en een aantal heel behoorlijke, maar meer dan de helft was echt ver beneden de maat. (Ik ben nogal eens verhuisd, vandaar.)

Veel mensen zeggen dat huisartsen artsen zijn die niet goed genoeg zijn om verder te komen. Dat denk ik niet, maar denk wel dat er erg veel huisartsen zijn die onvoldoende deskundig zijn, onvoldoende opgeleid zijn, te weinig geïnteresseerd zijn en slechte sociale vaardigheden hebben.

Het waarderingssysteem voor huisartsen werkt niet, want eigenlijk iedereen die ik daarover spreek zegt dat je het maar beter niet kan aangeven als je ontevreden bent, want dan word je nog slechter behandeld.

**Geplaatst**: 11-11-21 18:30

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 11-11-21 18:30

Huisarts is absoluut een op zichzelf staande specialisatie en het is echt niet waar dat ze ergens anders niet worden toegelaten

Heb meerdere huisartsen in mijn vriendenkring en weet genoeg van de toelating en toetsing etc om dat te kunnen ontkrachten.

Wat wel een serieus probleem is, is dat huisartsen worden "afgerekend" als ze "teveel" patiënten doorsturen.
En er wordt door de specialisten ook te gemakkelijk terugverwezen naar de huisarts zonder een fatsoenlijk afbouw advies mbt medicatie.

Wij hebben een fantastische huisarts, die eerlijk aangeeft van sommige dingen geen verstand te hebben, maar wel wat te willen uitzoeken.

Maar toen manlief deze zomer thuis kwam uit het ziekenhuis na een bewogen opnameperiode, met het advies om de medicatie iom de huisarts af te bouwen, en de huisarts niet op de hoogte was gesteld door de specialist over hoe en wat, moest ze toch ook echt wel even schakelen.
Terwijl het best wel specialistische toepassing van medicatie was, wat de huisarts echt niet zomaar zonder meer kon weten (er zijn ook diverse specialisten nodig geweest om de medicatie aanvankelijk juist in te stellen, dus zomaar aannemen dat een huisarts die zorg wel even kon overnemen, was gewoon niet realistisch).

**Geplaatst**: 11-11-21 18:42

Geplaatst: 11-11-21 18:42

Ik herken dit dus helemaal niet. Ik ben patiënt bij een grote praktijk en voel mij steeds serieus genomen. Ze nemen steeds het zekere voor het onzekere en ook duidelijke (bel)afspraken voor opvolging van een probleem of uitslag. Ik zie daar bijna elke keer een andere arts omdat het mij oprecht niet uitmaakt. Ik vraag mij wel af of mensen wel duidelijk en feitelijk kunnen uitleggen wat hun klachten zijn, zonder te overdrijven of juist te bagataliseren. Ik heb trouwens dezelfde ervaringen bij de huisartsenpost.

Maar ik moet zeggen dat als je daar zit ook mensen langs zie komen die ik, als ik de huisarts was, een volgende keer met een korreltje zout zou nemen. De laatste keer dat ik er zat kwam er een jongedame binnenlopen die volgens haar een gebroken voet/been had. Ze kon de voet prima belasten tot ze haar verhaal deed bij de balie. Toen werd er plots gehinkt, de pijn was gelukkig tijdelijk weg toen ze koffie ging halen. Ik vermoed dat die hink weer terug is gekomen met de dokter in zicht.

**Geplaatst**: 12-11-21 07:59

Geplaatst: 12-11-21 07:59

Ik heb de afgelopen 1,5 week 6 verschillende huisartsen gezien met mijn premature baby van 5 weken die nauwelijks dronk en veel spuugde. Uitdroging was nog niet aan de orde omdat ie net voldoende had.
De 6e x was mijn man met hem op de HAP en heeft geëist naar de spoed te mogen en toen pas kwam de verwijzing naar de kinderarts. Nu ligt hij sinds 2 dagen opgenomen omdat zijn situatie wel slecht was. Maar 'helaas' geen koorts, geen slechte ademhaling en geen slecht hartritme en dan ga je gewoon weer naar huis. Eindelijk worden we gehoord.

Ik ga niet overstappen, ergens anders is het net zo poedersuiker. Maar ik ga dit wel aangeven bij hen dat dit alles behalve goed is geweest.

**Geplaatst**: 12-11-21 08:11

Geplaatst: 12-11-21 08:11

Wat jammer om zo de negatieve ervaringen te lezen, alle keren dat een huisarts goede daden heeft verricht of min of meer of echt levens heeft gered vallen hierdoor zo in het niet. Het gaat gelukkig ook heel erg vaak goed.

Ik denk in ieder geval dat ze niet met opzet een verkeerde diagnose zouden stellen, maar het kan wel grote consequenties hebben.

Bij het eerste voorbeeld in de op ben ik wel verbaasd, met de omschrijving dacht ik gelijk aan mogelijk een hersenvliesontsteking.

**Geplaatst**: 12-11-21 08:31

Re: Huisartsen, waarom gaat het zo vaak fout?

Geplaatst: 12-11-21 08:31

Ook hier voor een deel slechte ervaringen met huisartsen. En dan met name die van mijn schoonouders. Schoonvader wilde hij niet doorsturen -> thuis overleden aan longontsteking
Schoonmoeder te laat doorgestuurd -> overleden aan eierstokkanker.

Zelf heb ik gelukkig nu wel goede ervaringen met huisartsen. Dus dat kan ook.

**Geplaatst**: 12-11-21 08:47

Geplaatst: 12-11-21 08:47

Ik ben ontzettend blij met mijn huisarts en doe ook veel voorwerk om met concrete vragen en oplossingen bij haar te komen.

Huisartsen zijn momenteel te kort. Vaak start dit al in de opleiding waar geneeskunde studenten huisarts zien als een back-up plan als hun specialisatie niet lukt.
Vervolgens krijgen huisartsen maar 5 minuten per patiënt om een diagnose te stellen. En worden ze ook nog afgerekend op het aantal verwijzingen die ze schrijven.

Huisartsen zitten ook niet de hele dag maar in de praktijk mensen te zien. Ze moeten ook buiten die 5 minuten onderzoek doen naar specialistische behandelingen. Contacten zoeken met andere instellingen, ziekenhuizen bellen etc. Dat is naast de huisbezoeken die ze ook nog doen.

Ik heb het meeste problemen met de assistentes aan de telefoon. Ik merk dat daar heel veel communicatie verloren gaat en dat je niet serieus genomen wordt.

**Geplaatst**: 12-11-21 08:56

Geplaatst: 12-11-21 08:56

Daarom ga ik dus bijna nooit naar een huisarts. Ik vertrouw ze voor geen meter meer.

2 jaar geleden klopte mijn pa aan voor een bult op zijn hoofd. Zou een vetbult zijn. Een half jaar geleden klopte mijn pa aan voor geheugenverlies. Testje gedaan, was inderdaad slecht. Maar dat zou zijn ADD zijn.
In juni heeft mijn vader vermoedelijk snachts een epileptische aanval gehad wat niemand gemerkt heeft. Dus hij werd sochtends kotsmisselijk wakker en en was heel naar en warrig. Was volgens de huisarts een ontsteking aan het evenwichtsorgaan.

Inmiddels zijn we een hele tijd verder. Heeft mijn pa een maand geleden weer een heftige aanval gehad, toch met spoed scans laten maken... een gigantische hersentumor. Zo groot dat zelfs zijn schedel aangetast is en niet meer beschermt.
Gelukkig is de prognose goed en wordt hij begin december geopereerd.

Ook mijn broertje is inmiddels al 2x naar huis gestuurd met een gekneusd lichaamsdeel. Maar na een paar dagen na flink aandringen toch foto's laten maken. Weldegelijk gebroken. Beide keren.