Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-10-21 20:21

Geplaatst: 09-10-21 20:21

Boras schreef:
Nu ben ik van Nederland en jij van België, maar ik zou hiervoor naar de huisarts gaan. Met of zonder hem.

Maar houd jij wel voldoende rekening met de privacy van je partner?

Ik zou niet blij zijn als mijn partner een privékwestie als deze op het internet ging bespreken terwijl er mogelijk mensen die me kennen meelezen. En dat ze daar dan tegenover mij vooral zouden moeten zwijgen

Nja ik vind jouw keuze ook wel privacy gevoelig. En onthoud, als een ander niet toe is aan hulp, kun je hem niet opdringen door maar zelf iets te regelen. Die stappen zal hij toch echt zelf moeten zetten.

**Geplaatst**: 09-10-21 20:25

Geplaatst: 09-10-21 20:25

Zijn jullie niet uit elkaar gegroeid? Als ik lees heeft je partner de laatste jaren alleen maar gegeven en gegeven. Natuurlijk snap ik dat jij en de kinderen het niet makkelijk hebben gehad, maar zat er de laatste twee jaar nog wel een serieuze relatie in?

Zou er niet zomaar het label depressief opplakken. En nu zal ik heel Bokt wel over me heen krijgen, maar dit gedrag kan er ook op wijzen dat je partner een ander heeft en jou niet meer 'wilt toelaten'. Zeker met zoveel uur per week buiten de deur werken is dat makkelijk als excuses. Hoe dan ook, ik zou proberen je partner mee te krijgen naar relatietherapie. Wat het ook is, er is meer aan de hand.

**Geplaatst**: 09-10-21 20:34

Geplaatst: 09-10-21 20:34

Mazida schreef:
Zijn jullie niet uit elkaar gegroeid? Als ik lees heeft je partner de laatste jaren alleen maar gegeven en gegeven. Natuurlijk snap ik dat jij en de kinderen het niet makkelijk hebben gehad, maar zat er de laatste twee jaar nog wel een serieuze relatie in?

Zou er niet zomaar het label depressief opplakken. En nu zal ik heel Bokt wel over me heen krijgen, maar dit gedrag kan er ook op wijzen dat je partner een ander heeft en jou niet meer 'wilt toelaten'. Zeker met zoveel uur per week buiten de deur werken is dat makkelijk als excuses. Hoe dan ook, ik zou proberen je partner mee te krijgen naar relatietherapie. Wat het ook is, er is meer aan de hand.

Hier ben ik het ook wel mee eens.
Iig niet er meteen een label op gooien.

Probeer er gewoon een goed gesprek over te hebben. Niet uitstellen, gewoon doen. Dat hoeft niet meteen als hij terug is van werk, maar laat hem weten dat je wilt praten.

**Geplaatst**: 09-10-21 21:28

Geplaatst: 09-10-21 21:28

Mazida schreef:
Zijn jullie niet uit elkaar gegroeid? Als ik lees heeft je partner de laatste jaren alleen maar gegeven en gegeven. Natuurlijk snap ik dat jij en de kinderen het niet makkelijk hebben gehad, maar zat er de laatste twee jaar nog wel een serieuze relatie in?

Zou er niet zomaar het label depressief opplakken. En nu zal ik heel Bokt wel over me heen krijgen, maar dit gedrag kan er ook op wijzen dat je partner een ander heeft en jou niet meer 'wilt toelaten'. Zeker met zoveel uur per week buiten de deur werken is dat makkelijk als excuses. Hoe dan ook, ik zou proberen je partner mee te krijgen naar relatietherapie. Wat het ook is, er is meer aan de hand.

Helemaal mee eens en niets meer aan toe te voegen. Ook wat betreft de tweede alinea.
Ik hoop natuurlijk voor TS dat haar man geen ander heeft, maar dit was wel mijn eerste gedachte..

**Geplaatst**: 09-10-21 21:41

Geplaatst: 09-10-21 21:41

Ik zou er ook niet gelijk zelf een stempel op plakken. Depressief is totaal iets anders dan burn-out of overspannen oid.
Bovendien past het 60uur blijven werken niet echt in het plaatje van zulke ziektebeelden.

Hulp kan je niet afdwingen, iemand moet dit zelf willen en er voor open staan. Je kan hem wel blijven steunen of voorzichtig wat porren wat er nu aan de hand is. Het 60 uur kunnen blijven werken rijmt voor mij niet met een eventuele burn-out of een depressie, maar klinkt mij eerder als vluchtgedrag.
Mogelijk is er veel veranderd in jullie relatie. Een kind krijgen is een Life Event en zet sowieso je relatie onder druk. Bij jullie waarschijnlijk nog heftiger aangezien het niet allemaal makkelijk ging.
Misschien is een relatietherapeut iets om de ontstane patronen in jullie relatie te ontdekken en eventueel weer te veranderen en de relatie te herstellen.

**Geplaatst**: 09-10-21 22:02

Geplaatst: 09-10-21 22:02

Earth schreef:
Boras schreef:
Nu ben ik van Nederland en jij van België, maar ik zou hiervoor naar de huisarts gaan. Met of zonder hem.

Maar houd jij wel voldoende rekening met de privacy van je partner?

Ik zou niet blij zijn als mijn partner een privékwestie als deze op het internet ging bespreken terwijl er mogelijk mensen die me kennen meelezen. En dat ze daar dan tegenover mij vooral zouden moeten zwijgen

Nja ik vind jouw keuze ook wel privacy gevoelig. En onthoud, als een ander niet toe is aan hulp, kun je hem niet opdringen door maar zelf iets te regelen. Die stappen zal hij toch echt zelf moeten zetten.

Je interpreteert me helemaal verkeerd. Kan gebeuren

**Geplaatst**: 09-10-21 22:45

Re: Partner depressief

Geplaatst: 09-10-21 22:45

Mijn advies ruimte geven. Hij moet er zelf achter komen dat dit niet werkt, dat kun jij nooit afdwingen of forceren. Wat je wel kunt proberen is praten dat je hem mist. Zonder oordeel, zonder diagnose, maar gewoon aangeven dat je de intimiteit en het samen zijn mist. Staat hij open om hier aan te werken, stel dan voor om bijv samen een avond te plannen om te ontspannen, weekend weg, dagje sauna of whatever. Probeer er te zijn waar je kunt, leg bijv af en toe een lief briefje klaar, kook zn lievelingseten, trek wat moois aan, net wat bij jullie past en wat jullie ook deden voor de kinderen. Ik denk dat een depressie of burn out ook te groot is trouwens. Over het algemeen kom je dan je bed niet meer uit en lukt niks meer. Waarschijnlijk hebben jullie heel lang in een overleefstand gestaan en nu ben jij daaruit en verwacht je dat hij ook zover is. Alleen, dat is zijn eigen weg. Als jij gaat aandringen om hulp, er steeds over begint of er op hint, gaat hij zich alleen maar meer afsluiten. Jullie zullen samen de verbinding die nu mist weer op moeten zoeken.

**Geplaatst**: 10-10-21 00:09

Re: Partner depressief

Geplaatst: 10-10-21 00:09

Ook niet verkeerd bedoeld, maar ik dacht van mijn ex ook dat hij depressief was. Uiteindelijk had hij een ander. Hoeft natuurlijk niet zo te zijn bij jou! Jullie situatie is natuurlijk slopend geweest. Ga goed in gesprek en geef hem de ruimte is de enige tip die ik kan geven.

**Geplaatst**: 10-10-21 08:31

Re: Partner depressief

Geplaatst: 10-10-21 08:31

Hier zag ik een aantal jaren terug ook bij mijn vriend, dat zijn gedrag steeds meer ging veranderen. Snel boos, kortaf, elke keer moe etc. Had nergens geen plezier meer in. En maar blijven werken fulltime op vrachtwagen(terwijl op het werk ook hoop gezeur was) en thuis nog veel op de boerderij.

Ik ben dus niet gaan afwachten en heb hem duidelijk een keuze gegeven, of we gaan samen naar de huisarts. Of ik ga tijdelijk ergens anders logeren en je zoekt het maar uit. Want ik heb geen zin om telkens de volle lading te krijgen.

Is hij duidelijk van geschrokken. En wou de week erop samen naar de huisarts, want dit moest hij nog doen en dat moest hij nog doen. Want het ging nog wel

Ik: Niks mee te maken, je gaat meteen bellen voor een afspraak.

Andere dag heengegaan en toen kwam het eruit dat hij zwaar overspannen was en tegen een burnout aan zat. En daar is hij echt goed van geschrokken. Heeft veel hulp gekregen van poh van zijn huisartsenpraktijk. Op het werk is er een speciaal iemamd ingeschakeld (liepen nog 5 a 6 collega's met de zelfde klachten

) En er is nog iemand ingeschakeld om het bedrijf weer gezond te krijgen.

Hij zei een poos later tegen mij, dat hij mij enorm dankbaar is geweest dat ik zo heb doorgepakt. Ook al vond hij het op dat moment niet leuk.

**Geplaatst**: 10-10-21 09:27

Re: Partner depressief

Geplaatst: 10-10-21 09:27

Een heel andere insteek: het klinkt alsof je man de afgelopen tijd het gezin draaiende heeft gehouden. Nu jullie kindje en jij weer rustiger en sterker zijn, hoeft hij niet meer jullie te dragen. Dat hij dan nu op is, vind ik heel logisch.

Persoonlijk zou ik het gesprek aangaan door aan te geven dat je onwijs blij en dankbaar bent voor hoe hij zich staande heeft gehouden en ook voor jou heeft gezorgd en dat het nu tijd is dat er iemand voor hem zorgt/hem ontlast. Dat je er nu graag voor hem wil zijn

**Geplaatst**: 10-10-21 09:36

Geplaatst: 10-10-21 09:36

Ja, het kan allemaal. Ik heb geen advies, maar wil je wel even een hart onder de riem steken, TS. Het is ontzettend moeilijk om aan te zien dat een dierbare niet lekker in zijn/haar vel zit.

**Geplaatst**: 10-10-21 17:10

Geplaatst: 10-10-21 17:10

Kan hij niet een tijdje wat minder werken? Ik vind 60 uur met een jong gezin erg veel, als een vrouw dat zou doen zou iedereen moord en brand schreeuwen.

Iets minder werken en meer tijden met z'n 2en of 3en. Als de 60 uur nodig is om rond te komen, dan kun je je afvragen of hij in loondienst niet beter af is. Als er echt zo veel werk is: iemand in dienst nemen of inhuren.

**Geplaatst**: 10-10-21 17:49

Re: Partner depressief

Geplaatst: 10-10-21 17:49

Let ook vooral op jezelf. Focus op je jezelf. Het zou vervelend zijn als jou toestand ook weer verslechterd door deze situatie. Support hem, maar zorg ook voor je eigen energie. Soms werkt het beter om je partner de ruimte te geven en even op jezelf te focussen. Mischien voelt hij vanuit jou heel veel druk om zichzelf te verbeteren en lukt het daarom niet. Voor de rest wil ik je sterkte wensen met de situatie!

**Geplaatst**: 10-10-21 17:54

Re: Partner depressief

Geplaatst: 10-10-21 17:54

Geef hem tijd en ruimte. Vroeg of laat zal er duidelijkheid komen, maar je moet het er niet uit willen sleuren. Hij zit even op een ander spoor dan jij, dat kan je niet forceren.

**Geplaatst**: 10-10-21 18:18

Re: Partner depressief

Geplaatst: 10-10-21 18:18

Wat een lastige situatie TS.
Ik heb ook geen advies alleen een sterkte van mijn kant.

**Geplaatst**: 10-10-21 23:05

Re: Partner depressief

Geplaatst: 10-10-21 23:05

Ik vind het wel opmerkelijk dat mensen zeggen dat je depressie niet kunt diagnosticeren zonder ervoor gestudeerd te hebben maar wel gelijk weten dat hij een ander heeft

Ik heb er wel voor gestudeerd en ik zou echt het gesprek met hem aangaan. Er zijn veel suggesties gedaan en het kan vanalles zijn.

**Geplaatst**: 11-10-21 00:43

Re: Partner depressief

Geplaatst: 11-10-21 00:43

Nou nee, er wordt niet gezegd dat hij per definitie een ander heeft, maar aangedragen als mogelijkheid om aan te geven dat je niet meteen automatisch van een depressie moet uitgaan

**Geplaatst**: 11-10-21 09:36

Geplaatst: 11-10-21 09:36

Mijn Klaas heeft 7 'tropenjaren' gewerkt en zich toen ".....eindelijk!" ziekgemeld.

Toen was hij er zogezegd ook klaar voor (om te stoppen) en het was meteen duidelijk voor hem dat hij niet meer terug wilde.

Diagnose van onszelf: burn out. Een lieve huisarts heeft een tijdje contact gehad en sprak onder andere de woorden: 'burn out is geen medische diagnose, dus ik kan die diagnose niet stellen'. (En toen werd het op depressie gegooid.)

In de zeven tropenjaren werden de vakanties steeds zeldzamer (1 week per jaar lukte net). De laatste vakantie sliep hij alleen maar.
Het jaar ervoor was hij humeurig, want 'nu liep hij hier in het bos, maar ondertussen gebeurde er XYZ op het werk en zodra hij terugkwam lag er een berg rotzooi op hem te wachten'.
.... en ik alle zeilen bijzetten om mij niet schuldig te voelen.
(Op een goede dag kon Klaas niet meer lezen. Hiephoi!!!)

En mbt een psycholoog : soms kan dat zin hebben. Als een soort privécursus grenzen stellen.
Burn out zelf is veel lichamelijker.
Rust kan beslist zin hebben, maar ik heb Klaas op gegeven moment naar de orthomoleculaire arts gestuurd : hoe zit het met cortisol? Serotonine, melatonine?
De overeenkomst van burn out en depressie zit m voornamelijk in de functies van cortisol: je bent moemoemoe, 'smorgens niet wakker te krijgen en pal uit het werk viel Klaas op de bank in slaap maar om 11 uur' savonds klaarwakker.

En daarna naar een gedegen therapeute die via gespecialiseerde kinesiologie 'stress uit de basale ganglia' (en de amygdala, de bnst, de dorsolaterale cortex en wat al niet).

**Geplaatst**: 11-10-21 10:07

Geplaatst: 11-10-21 10:07

Janneke2 schreef:
Diagnose van onszelf: burn out. Een lieve huisarts heeft een tijdje contact gehad en sprak onder andere de woorden: 'burn out is geen medische diagnose, dus ik kan die diagnose niet stellen'. (En toen werd het op depressie gegooid.)

Gelukkig is een paar jaar terug Burn-out wel als officiële ziekte geregistreerd.

Citaat:
Burn-out nu ook officieel een ziekte

Het is nu ook officieel: burn-out is een ziekte. Onlangs voegden de lidstaten van de WHO burn-out toe aan een catalogus met daarin 55.000 ziekten, symptomen en oorzaken van letsel.

**Geplaatst**: 11-10-21 10:09

Re: Partner depressief

Geplaatst: 11-10-21 10:09

Ts, hebben jullie 1 of 2 kindjes?

Ik zou je partner even stevig vertellen hoe jij in de wedstrijd zit want anders trek je de kar straks alleen.

**Geplaatst**: 11-10-21 10:44

Geplaatst: 11-10-21 10:44

MarcoBorsato schreef:
Ts, hebben jullie 1 of 2 kindjes?

Ik zou je partner even stevig vertellen hoe jij in de wedstrijd zit want anders trek je de kar straks alleen.

‘Even stevig’. Ik betwijfel of je ervaring hebt met dit soort dingen, want dat is dus niet echt een aanpak die z’n vruchten zal gaan afwerpen als ik deze situatie op basis van TS haar beschrijving lees.

**Geplaatst**: 11-10-21 10:50

Re: Partner depressief

Geplaatst: 11-10-21 10:50

Wat er ook mis mag zijn met je partner, hij zal er zelf uit moeten komen.

Stel dat hij inderdaad overspannen of burned out is. Maar hij geeft dit niet toe. Dan zit hij dus nog steeds niet op de bodem. Klinkt heel cru, maar pas op het moment dat een mens op de bodem van de put komt en in ziet dat het zo niet verder kan, zal er hulp worden gezocht.

Het punt is dat niemand dat voor een ander kan bepalen. Je kunt er over proberen te praten en je zorgen uiten, maar je kunt het nit voor hem oplossen. Dat kan alleen hij zelf.

Het enige wat jij kunt doen, is goed voor jezelf zorgen en proberen zelf in balans te blijven tot hij op het breekpunt komt. Hij zit nu waarschijnlijk in zijn berustende, luie fase. (Ik heb de kracht niet om iets te veranderen )

Doorbijten, laat hem weten dat je er bent, maar zorg goed voor jezelf. Hij moet het zelf ontdekken en aanpakken.

**Geplaatst**: 11-10-21 11:09

Geplaatst: 11-10-21 11:09

MarcoBorsato schreef:
Ts, hebben jullie 1 of 2 kindjes?

Ik zou je partner even stevig vertellen hoe jij in de wedstrijd zit want anders trek je de kar straks alleen.

Haar partner heeft ook de kar getrokken toen TS uit de running was.
Zou wat zijn als hij toen haar even stevig had verteld hoe hij daar over dacht.

**Geplaatst**: 11-10-21 11:20

Geplaatst: 11-10-21 11:20

Brainless schreef:
MarcoBorsato schreef:
Ts, hebben jullie 1 of 2 kindjes?

Ik zou je partner even stevig vertellen hoe jij in de wedstrijd zit want anders trek je de kar straks alleen.

Haar partner heeft ook de kar getrokken toen TS uit de running was.
Zou wat zijn als hij toen haar even stevig had verteld hoe hij daar over dacht.

Dit inderdaad...

Hier kamp ik al 7 jaar met depressies en trekt mijn partner de kar al heel wat meer als mij al jaren lang bovenop zijn gemiddeld 40/50urige werk weken. Veelal ook omtrent de verzorging van onze zoon, maar zeker ook met huishoudelijke taken bv. Vind ik dat leuk voor hem? Nee, ik zou echt heel heel heel graag gewoon mentaal gezond en gelukkig willen zijn en vooral voor hem/mijn gezin. En ik heb het helaas van mensen kortbij (andere familie leden bv) genoeg gehoord door de jaren heen, 'dat ik me maar eens even bij elkaar moet pakken' en ik kan je zeggen dat dat echt niet is waar je op zit te wachten als je op de afgrond staat dag in dag uit en zeker van je partner niet. Je kunt zeker proberen je partner richting 'goede hulp' te duwen, maar de manier waarop je zoiets zegt of doet maakt of breekt je. Dus ik ben onwijs dankbaar dat mijn partner zoiets noooooit heeft gezegd/gedaan op die manier. En hij heeft ook periodes gehad dat hij er even helemaal doorheen zat, mede door mijn ellende, wat ik me goed kan voorstellen. Zou wat zijn als ik 'm dan eens even had verteld dat ie zich maar eens bij elkaar zou moeten pakken. -O-

Zo werkt het imo niet als je een goede relatie hebt onderling. Je bent er met en voor elkaar in goede maar zeer zeker de slechte tijden. En in zijn slechte tijden heb ik m'n best gedaan om er voor hem te zijn. Ik snap best dat veel relaties hieraan onderdoor zouden gaan ook, en veel mensen al lang zouden hebben gezegd: sorry, maar sop het je zelf maar op want ik trek het ook niet meer en mijn eigen geluk is ook belangrijk. Maar ik heb gelukkig geboft met mijn partner en wat hij kan 'dragen' voor ons beiden en ons huwelijk heeft het uiteindelijk gelukkig alleen maar sterker gemaakt. Leuk is anders, het is hard werken geweest en we hebben rotte periodes gehad, maar als 1 van de 2 zoiets meemaakt, ga je er toch als partners zijnde beide doorheen. Beiden op een andere manier, maar toch maak je het beiden mee en imo is het samenwerken hierin vaak juist wel een fijn iets in the long run. Ik ben er goed van bewust dat menig ander partner mij inderdaad wel zou hebben verlaten, maar ik ben dankbaar dat mijn manneke zo niet is en ondanks 7 jaar depressie en social anxiety zijn we hartstikke gelukkig samen met onze zoon en dieren en een prima functionerend gezin op de meeste dagen haha. Maar wat ik vooral wil zeggen is gewoon dat elk situatie anders is en dat misschien de oplossing tot alles hier wel genoemd wordt door iemand in het topic, maar dat het echt zelf uitzoeken is, samen maar ook je partner zelf, hoe je vanaf hier verder gaat.

Elke relatie is anders dus met dit soort 'problemen' moet je er gedeeltelijk toch ook wel samen uitkomen vind ik ipv maar zeggen 'ja nee, de partner moet het zelf doen en oplossen. De partner van TS zal uiteindelijk zelf ervoor moeten openstaan om hulp te accepteren, en veel zal hij zelf moeten doen dus daar ben ik het gedeeltelijk ook wel mee eens hoor maar ik vind dat sommigen het echt te zwart/wit schetsen en dat vind ik niet zo eerlijk naar de partner in kwestie toe of TS. Mijn partner kan ondanks z'n fantastische steun ook niet alles oplossen voor mij, zeer zeker niet. Maar die constante steun van hem sleept mij er uiteindelijk wel gedeeltelijk doorheen (want je Moet niet Alles alleen doen als je zo diep zit) en doet zoveel voor mij, ook al laat ik dat niet altijd aan hem merken en ben ik zelfs vaak defensief erin - maar tja, mental health is niet iets wat je altijd in de hand hebt en ook niet hoe je ermee om gaat en dat is ook voor iedereen heel anders dus er is in dit geval ook geen passende oplossing die een andere bokker kan geven, want dat is uniek voor iedereen wat werkt of niet werkt, individueel maar zeker ook binnen een relatie als je met dit soort dingen kampt. Dus ik zou zeker gewoon actief steun blijven geven mocht het in dit geval echt gaan om een burn-out/depressie, ook als de partner in kwestie aangeeft er niet op te zitten wachten. Maar vooral uitzoeken wat het beste werkt in je relatie en blijven praten met elkaar.

TS
Hopelijk kom je op een punt waarop je partner open gaat zijn TS zodat ook jij wat duidelijkheid hebt. Dat is nu denk ik heel belangrijk voor jezelf even; uitzoeken wat er aan de hand is überhaupt, omdat het nog meer speculatie is als 'weten'. Wie weet gaat het inderdaad niet om een depressie of burn out, maar iets heel anders. Wie weet is het wel een burn out... Ik zou dat nu eerst voor jezelf even goed willen uitzoeken, communiceren met je partner en dingen echt even op tafel leggen en bespreekbaar maken, en vanuit daar verder kijken. Wat hij er dan uiteindelijk mee doet of niet is natuurlijk niet in jouw controle, maar misschien dat als hij over het punt komt dat hij er open over kan praten met je, het voor beiden wel makkelijk wordt binnen de relatie ipv het nu verder uit elkaar groeien. Lastig hoor. Succes!

Laatst bijgewerkt door cursebreaker op 11-10-21 11:38, in het totaal 10 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-10-21 11:23

Geplaatst: 11-10-21 11:23

Het zou kunnen zijn dat je partner in een anticlimax terecht is gekomen: hij heeft jarenlang zijn best gedaan en voor jullie gezin gezorgd en nu dat aardig op de pootjes is, slaat bij hem het "niet meer moeten" toe. Met als gevolg dat hij ook (tijdelijk/even?) niet meer kan en/of niet meer wil.

Dat is op zich een hele normale reactie, maar het kan uiteraard ook zijn dat er toch iets anders speelt. Hoe dan ook, communicatie is key. Laat hem weten hoe jij het ervaart en laat hem weten dat jij er voor hem bent, zoals hij er voor jou en de kinderen is geweest. Een relatie is elkaar steunen ook als een van de twee even niet zo lekker gaat.