Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-08-21 11:06

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 23-08-21 11:06

Ik ben nu wel benieuwd welke opleiding je doet?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-08-21 11:43

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-21 11:43

Ik heb je even gepb't.

Ik werd vandaag weer wat somberder wakker. Vooral gewoon verdrietig en wat melancholisch. Dacht terug aan tijden waar ik erg gelukkig was en vraag me dan af waarom ik dat nu niet ben. Waarom ik nu alleen maar bang ben (nog steeds) dat er straks iets ergs gebeurt en dat ik mijn geliefden verlies. Dat al die gelukkige momenten nooit meer terugkomen.

**Geplaatst**: 23-08-21 11:55

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 23-08-21 11:55

Ik lees dat je niet meer thuis woont. Perfect, want dat betekent dat je fysiek wat afstand kan nemen, je rust kan pakken en 'aan jezelf kan werken'.
Ik zou meer voor mezelf kiezen en dus die afstand nemen. Je welzijn gaat voor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-08-21 13:06

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-21 13:06

Ja dat is inderdaad goed. Al zie ik wel als een berg tegen alles op, maar er moet gewoon vanalles gebeuren. Geld verdienen, studie...

**Geplaatst**: 23-08-21 13:07

Geplaatst: 23-08-21 13:07

Soepblik schreef:
Ik werd vandaag weer wat somberder wakker. Vooral gewoon verdrietig en wat melancholisch. Dacht terug aan tijden waar ik erg gelukkig was en vraag me dan af waarom ik dat nu niet ben. Waarom ik nu alleen maar bang ben (nog steeds) dat er straks iets ergs gebeurt en dat ik mijn geliefden verlies. Dat al die gelukkige momenten nooit meer terugkomen.

Ja.

Klinkt mij (helaas) bekend in de oren.
Angst plus uitputting doen dit soort dingen met je.
Gelukkig is het niet waar, maar zo voelt het voor jou absoluut niet.

Als Harry Potter fan: dit zegt Ron in deel drie na zijn eerste ontmoeting met een dementor.
... en er staan een aantal goede tips in het boek : ten eerste prettig gezelschap. Chocolade helpt ook. Lachen helpt (inclusief 'van monsters komische figuren maken') en je mooiste herinneringen.
(Mooie boeken helpen ook, of muziek, in de zon zitten of wat wandelen. Soms helpt flink sporten, maar niet als je toch al moe bent.)

En wat ook helpt: zo nuchter mogelijk constateren 'dat het nu niet best gaat (en dat het mogelijk wel over schijnt te kunnen gaan, al snap je daar geen biet van)'.

**Geplaatst**: 23-08-21 17:24

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 23-08-21 17:24

Het is onwijs moeilijk maar geloof dat er betere dagen komen en accepteer deze mindere dagen. Hoe harder je vecht, hoe moeilijker het is :(:)

**Geplaatst**: 23-08-21 17:49

Geplaatst: 23-08-21 17:49

He soepblik wat een verhaal zeg! Er is niks vervelender dan lichamelijke klachten en angst en met name de angst dat je denkt ' ik ga dood'. En vooral de lichamelijke klachten en angst en de gedachte ik ga dood komen mij maar al te bekend voor , ik deal er zelf ook al flink wat jaartjes mee.

En wat oh zo vervelend dat juist de plek thuis , je veilig haven nu een plek is waar je je niet veilig genoeg voelt om over je angst en klachten te praten. Je wilt niet weten hoeveel mensen geen idee hebben wat de angst inhoudt , en er daarom te luchtig op reageren. Het heeft bij mij thuis ook voor veel frustratie en woede gezorgd dat ik niet erover kon praten omdat het werd / wordt weggestopt als aanstellerij. Ik ben een keer zo boos geworden dat het daarna wel minder is geworden. Ik praat er eigenlijk thuis niet meer zo vaak over. Mijn moeder is ook anti vaccinatie en denkt dat corona allemaal wel meevalt ( heel grappig ze heeft vandaag een vaccinatie opgehaald , maar vindt corona vergelijkbaar met een griepje). Wat mij heel erg helpt is afkappen , soms zeg ik er wat over ( kort) en maakt mijn moeder hier weer een discussie van. Zoals gisteren toen ik gewoon even wou vertellen over een collega die net corona heeft gehad en nu best vage klachten heeft zoals tintelingen in het gezicht en geen gevoel. Mijn moeder zei direct ach krijg je met griep ook ( nog nooit gehoord) dan zeg ik ook van laat maar zitten. Ik wou gewoon even mijn verhaal kwijt helemaal omdat ik met deze collega goed op kan schieten en haar vaak spreek. Mijn vader denkt er gelukkig net zo over als ik of mijn zusje en nemen het wel serieus. Soms denk ik wel eens ik hoop ooit dat mijn moeder eens flinke corona krijgt , in plaats van al die mensen die er zo bang voor waren en nu maanden later er nog last van hebben.

Ik kap het af , ik heb geen zin meer in de discussies soms negeer ik opmerkingen compleet. Mijn moeder zei ook elke keer toen ik de afspraak had staan dat het vaccin gevaarlijk was , en dat ik vast na 3 jaar gekke dingen ging krijgen. Heel vervelend , want ik heb een enorme naaldenangst en wou zo graag steun in plaats van angst door mijn kop gejaagd krijgen. Daarnaast verloor ik door een stomme ruzie ook nog een persoon die in mijn angst een hele grote rol heeft gespeeld en mij onvoorwaardelijk steunde dus ik voelde mij heel alleen. Ik haalde toen veel steun bij mijn collega's en advies over het vaccineren en door hun ben ik deels ook gegaan

Ik zou eens gaan zoeken op Chronische Hyperventilatie. Ik ben een aantal jaar terug na maanden van vage klachten in aanraking gekomen met deze term. Trigger was een onderzoek aan mijn nieren want die bleken niet meer goed te werken ( dit was gelukkig een foute uitslag , ik heb er nooit weer last van gehad en alles werk prima ). Ik begon mij ook heel raar te voelen sinds ik een brief kreeg met dat ik ct vloeistof ging krijgen. Het begon ook met hartkloppingen ( al twijfel ik nu of het niet al die tijd mijn maag en darmen zijn geweest) met als gevolg , benauwd gevoel , pijn in armen en benen , afwezig voelen , wazig zien , slap voelen , moe en elke keer heel zenuwachtig en of emotioneel en gewoon pijn in de spieren zoals mijn schouderbladen en borst het zat overal. Mijn ouders hebben hier heel verkeerd op gereageerd door boos te worden en te zeggen we gaan zo met je naar de spoed want we zijn er klaar mee je stelt je aan. Daarnaast zat ik al gewoon een hele periode niet lekker in mijn vel. Ik heb toen best veel laten doen , een oogmeting ( zicht was perfect) en naar de huisarts ( paniek / stress) en uiteindelijk een verwijzing gekregen naar de psycholoog. Daarnaast adviseerde mijn moeder toch om magnesium te gaan slikken en na flink wat weken begonnen de hartkloppingen weg te trekken en had ik ook weer betere dagen. Uiteindelijk had ik zoiets van ik moet dit gaan accepteren deze angst hoort bij mij en daar tegen vechten heeft geen zin , ik moet er mee leren omgaan. En sindsdien ben ik met sprongen vooruit gegaan. Het is een lange en vervelende weg , maar ik heb nu meer goede als slechte dagen. Sinds ik 2x gevaccineerd ben , heb ik mijn angst ook meer los kunnen laten het was eerder een schop er tegen aan.

Stuur gerust een PB ik heb een best aardig ervaringslijstje van een jaartje of 4 :')

Ik heb dit overigens zonder medicatie aangepakt , omdat ik daaraan niet wou beginnen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-21 20:59

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-21 20:59

Ik reageer zo even op iedereen, alvast bedankt voor alle lieve berichtjes weer.

Wel een ontwikkeling: we zitten toch bij de huisartsenpost voor dat oog wat maar raar blijft doen. Er was net een knap boven mijn oog en toen een pijnscheut en toen opeens een zwelling in mijn jukbeen.

**Geplaatst**: 24-08-21 22:15

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 24-08-21 22:15

Sterkte! Hopelijk valt het mee allemaal.

**Geplaatst**: 24-08-21 22:23

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 24-08-21 22:23

Och jeetje hopelijk valt het mee!!

**Geplaatst**: 24-08-21 22:29

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 24-08-21 22:29

Wat vervelend. Hopenlijk weten ze bij de HAP wat het was

**Geplaatst**: 24-08-21 22:32

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 24-08-21 22:32

Oj meis toch, 'ook dat nog!'
:(:)

Sterkte ermee... :(:)

**Geplaatst**: 24-08-21 22:33

Geplaatst: 24-08-21 22:33

Oef wat schrikken zeg! Laat er inderdaad maar goed naar kijken veel beterschap gewenst

**Geplaatst**: 25-08-21 14:22

Geplaatst: 25-08-21 14:22

Onwijs veel beterschap gewenst! Ik weet precies hoe je je voelt, maar bij mij is het punt dat ik me nog niet gevaccineerd heb. Maar vandaag heb ik verteld dat ik me laat vaccineren en mijn moeder was echt niet blij. Het is onwijs lastig als je die support niet kan vinden bij je ouders. Ik hoop voor je dat je snel geneest!

**Geplaatst**: 25-08-21 18:34

Geplaatst: 25-08-21 18:34

Wat ontzettend rot zeg met je oog! Hoe ging het bij de huisarts? En hoe ging je proefdag dinsdag?

Hier nog een lotgenoot! En al zit ik er zelf nog midden in én weet ik dat het soms zo'n dooddoener is; het wordt weer beter! Achter de wolken schijnt de zon! Ik ben absoluut geen psycholoog en ben er zelf nog lang niet, dus het voelt een beetje gek om tips te geven. Maar bij deze!

Bij mij kwam de eerste paniekaanval ook uit het niks, zonder duidelijke trigger. Liep wel al 4 maanden met klachten (lichte verhoging, hartkloppingen, benauwdheid, hoofdpijnen, duizelingen, vlekken in gezichtveld, oververmoeidheid, misselijkheid). Vele onderzoeken gehad, maar er was niks te vinden. En dan komt de vraag of je stress ervaart... Ja, ik had een drukke baan met veel verantwoordelijkheid, woonde in het buitenland, lange afstandsrelatie in coronatijden. Ik besloot na die eerste paniekaanval te vertrekken en terug naar Nederland te gaan, dit was in maart. Even naar huis en bijkomen, maar tot nu toe ben ik nog steeds in Nederland en ga ik ook niet meer terug.
Die keuze was lastig, want voelt als opgeven of falen, maar dat is het absoluut niet. Ik kies voor mijzelf, en voor mijn eigen herstel.

Afgelopen weken ging ik onverwachts weer hard achteruit, en durfde ik niet meer goed alleen naar buiten of alleen thuis te zijn. Sinds afgelopen weekend zit er weer een voorzichtige stijgende lijn in. Wat mij helpt is het aangaan van de angst en de paniek. Knoop jezelf in de oren dat er nog nooit iemand is dood gegaan van de paniek. Je lichaam kan een volle paniekaanval niet eindeloos volhouden en zal vanzelf na 30 minuten weer enigszins tot rust komen. Als je voelt dat je angsten en daarmee je stresssymptomen in je lijf de kop op steken en opbouwen, herken dan dat deze gevoelens er zijn en dat deze er mogen zijn. Het is je lichaam die de fight or flight response test. En die werkt geweldig! Maar niet op momenten dat hij nodig is! Ik wordt erg getriggerd door hypochondrie, en heb dus een verbod op symptomen googlen en dergelijken. Ik ben nu wat gaan lezen, in boeken en online, over angstklachten, piekeren, depressies etc. en leer zo veel over het lichaam en de reacties op bepaalde hormonen bijvoorbeeld. Hierdoor leer ik dat mijn symptomen natuurlijk zijn en, hoe rot ook, er gewoon een beetje bij horen.

Ik herken wel wat je zegt over dat eindeloze gevoel van paniek die na uren of dagen niet wilt zakken. Hier heb ik ook last van, en uiteindelijk kom ik er weer uit, maar ik kan er geen vinger op leggen waarom dan. Heel frustrerend, want hoe kan ik jou nu tips geven of mijzelf weer helpen als het nog een keer gebeurd? Maar het lukte, daar gaat het om!

In reactie op je bericht dat je overal als een berg tegenop ziet, dat er geld verdient moet worden etc.
Stap voor stap. Hoe klein ook! Het geeft natuurlijk veel angst en een moedeloos gevoel als je het gevoel van controle kwijt bent. Kaart dit ook vooral aan bij je studie en werkgever! Dit in het midden laten is in mijn ervaring een no go en levert alleen maar meer stress op. Als jij even niet kan werken zijn daar ook oplossingen voor. Vertrouw op je gevoel. Door blijven duwen is geen duurzame oplossing. Soortgelijk voorbeeld: ik vond dus dat ik niet genoeg thuis deed om beter te worden. Ik moest meer yoga'en, meer mediteren, meer ontspannen, meer opschrijven, gezonder eten, meer naar buiten. Dat lukt allemaal niet want ik zit in zak en as de hele dag op de bank of nog in bed. Het kwam er gewoon niet uit. En dan kom je in een spiraal van waarom doe ik het nou niet, waarom mislukt het nou, gun ik het mezelf wel om beter te worden.... Geen van allen helpende gedachten.

Ik heb uiteindelijk een stuk ok 30 post-its op mijn kastdeur geplakt in de slaapkamer en ben elke dag 1 positief iets op gaan schrijven. Lekker makkelijk en laagdrempelig. Voelt dat goed? Spiraal doorbroken. En dan kan je uit gaan bouwen. Inmiddels schrijf ik elke ochtend en avond in een boekje (100 day journal).

En dan mijn laatste tip: rust rijnheid regelmaat. Eeuwenoud, maar het werkt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-21 10:33

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-21 10:33

Zo, daar ben ik weer.

Het leek eergisteren en gisteren weer wat beter te gaan, maar nu zit ik toch weer bij de pakken neer. Laatst was ik dus bij de HAP; ik had al langere tijd last van oogpijn aan de rechterkant die enorm uitstraalde naar mijn slaap. Dat zorgde voor enorme vermoeidheid, maar de klachten werden eigenlijk steeds geweid aan mijn paniekklachten. Maar ja, ze bleven gewoon. Een bevriende arts dacht aan een bijholteontsteking, maar ik had helemaal geen slijm, snot of koorts.

Twee dagen geleden 's avonds, voelde ik dus een soortvan "knap" boven mijn oog (waar het steeds pijn deed), en een pijnscheut in mijn slaap, en daarna zat er opeens een zwelling op mijn rechterjukbeen. Dat zakte af naar mijn nek? Bevriende arts is toen weer langsgeweest, heeft even flink aangehouden bij de HAP dat 't nu toch wel tijd is om me te laten komen na twee weken. Dus wij langs, en hij kon helemaal niets vinden. Hij belde nog met de KNO-arts, maar die wist het ook niet. Zijn advies: morgen weer huisarts bellen en om doorverwijzing vragen. Dus dat gedaan, en dinsdag kan ik dan toch eindelijk gewoon terecht bij een KNO-arts.

Maarja, dan krijg je het weer... wat nou als het niet iets is wat hij kan vinden/oplossen? Wat nou als het toch iets ernstigers is ofzo wat ze niet kunnen vinden, en hoe langer het duurt, hoe erger het wordt? Ik heb geen idee wat het is en ik wil gewoon dat het over is. Ik ben het gewoon zo ontzettend zat.

**Geplaatst**: 27-08-21 13:26

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 27-08-21 13:26

Ze opdragen om ze als sherlock holmes te gaan gedragen en ze is buiten het kader te denken.
Er moet iets zijn want anders knapt er niets, ik vindt de doktoren zich er soms te snel te makkelijk van af maken. (ik heb een neus die af en toe op hol slaat, geen hooikoorts, geen allergie, en in alle seizoenen waar ik ook ben, deze gaat dan kriebelen alsof iemand een veer in je neus steekt en continue niesen en neus snuiten tot bloedens toe, maar ze weten het niet en dus maar een pilletje tegen overgevoeligheid)
dus sta er op dat ze je dan verder doorverwijzen of iets dergelijks
Hou je taai

**Geplaatst**: 27-08-21 13:52

Geplaatst: 27-08-21 13:52

boyca schreef:
Ze opdragen om ze als sherlock holmes te gaan gedragen en ze is buiten het kader te denken.
Er moet iets zijn want anders knapt er niets, ik vindt de doktoren zich er soms te snel te makkelijk van af maken. (ik heb een neus die af en toe op hol slaat, geen hooikoorts, geen allergie, en in alle seizoenen waar ik ook ben, deze gaat dan kriebelen alsof iemand een veer in je neus steekt en continue niesen en neus snuiten tot bloedens toe, maar ze weten het niet en dus maar een pilletje tegen overgevoeligheid)
dus sta er op dat ze je dan verder doorverwijzen of iets dergelijks
Hou je taai

Helemaal mee eens. Ik heb de afgelopen zomer 2,5 maand op bed gelegen vanwege pijnlijke voet. Zou volgens twee artsen jicht zijn, al gedroeg de pijn zich totaal anders dan jicht (wandelde door de hele voet, van onder naar opzij naar boven; terwijl jicht in een gewricht zit). Toen ik bij de fysiotherapeut kwam voor mijn rug, had die in een minuut de oorzaak gevonden: bijzonder korte beenspieren, die trokken aan de peesplaten onder mijn voet. Oefeningen gekregen om die platen te ontspannen en tevens de beenspieren te verlengen.

Moraal van het verhaal: het kan lonen om de standaard artsen links te laten liggen en bij een andere discipline te rade te gaan. Ligt aan je eigen voorkeuren welke dat kan zijn. Zo ben ik zelf niet zo van de homeopatie, maar bij anderen werkt het als een tierelier.

**Geplaatst**: 28-08-21 00:47

Geplaatst: 28-08-21 00:47

Soepblik schreef:
Maarja, dan krijg je het weer... wat nou als het niet iets is wat hij kan vinden/oplossen? Wat nou als het toch iets ernstigers is ofzo wat ze niet kunnen vinden, en hoe langer het duurt, hoe erger het wordt? Ik heb geen idee wat het is en ik wil gewoon dat het over is. Ik ben het gewoon zo ontzettend zat.

Ik hoop voor je dat ze je serieus nemen en echt goed onderzoek doen naar een mogelijke oorzaak van deze klachten! Houd inderdaad voet bij stuk. Jij kent je eigen lijf het beste en als jij het niet vertrouwd en nog niet gerust gesteld bent door blijven vragen. Geeft al zo veel rust als daar duidelijkheid over komt. Zeker met de zwelling erbij klinkt het niet als een typisch paniek symptoom en dus logisch dat je dit goed uitgezocht wilt hebben.

Ook als hier iets uit komt zou ik je wel aanraden om verder te duiken in de oorzaak van je paniek en angst klachten en het traject met de POH GGZ bij de HAP door te zetten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-21 15:14

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-21 15:14

Zo, inmiddels een paar dagen verder. Het gaat al een stuk beter!

de eeuwige hartkloppingen en het benauwde gevoel zijn eigenlijk zo goed als over. Wel zit er toch dieper iets, dus ik heb een doorverwijzing naar meer gespecialiseerde hulp.

Ook ben ik vannochtend voor het oog en alle klachten daarbij naar de KNO-arts geweest. Die kon niets vinden maar wil toch voor de zekerheid een CT scan maken want die klachten komen natuurlijk niet uit de lucht vallen.

Overigens heb ik een tijdje met onze bevriende arts gepraat (die die we al heeel lang kennen), en we hebben het over heel veel gehad, inclusief hoeveel rust, afleiding en plezier een huisdier kan brengen. Hoe een dier als het ware alles mooi in perspectief kan brengen. Ik heb bij mijn ouders altijd katten gehad, maar toen ik ging samenwonen in eerste instantie niet. Wel hebben we er al erg lang over nagedacht; ik miste het toch, maar er was dan weer een zus- excuus en een zo-excuus waardoor het er nooit van kwam. Terwijl er eigenlijk niets is wat het houden van een huisdier bij ons belemmerde. Naar aanleiding van al deze gebeurtenissen zijn we toch weer gaan nadenken en was de knoop opeens heel snel doorgehakt en de daad gelijk ook bij het woord gevoegd. Alsof het zo had moeten zijn kwam dit lieve poezenkind op ons pad, en woont sinds zondag bij ons.

Afbeelding

Ik merk nu al wat een ongelofelijk positief effect dit lieve, eigenwijze en aardige beestje heeft. Het is echt wonderlijk hoeveel een dier kan betekenen. Mijn vriend is er ook helemaal weg van en ze gaat nooit meer bij ons weg. Ze is ontzéttend stout en watervlug wat voor de meest hilarische momenten zorgt. Zo kort bij ons en nu al zo geliefd.

**Geplaatst**: 31-08-21 18:17

Geplaatst: 31-08-21 18:17

**Geplaatst**: 31-08-21 19:09

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 31-08-21 19:09

Wat goed! Huisdieren zijn echt helend op zoveel vlakken.

**Geplaatst**: 31-08-21 19:13

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 31-08-21 19:13

Wat fijn dat het wat beter gaat

En heerlijk, wat een leuke nieuwe huisgenoot

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-21 15:28

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-21 15:28

Eindelijk, uitslag van wat er nou precies aan de hand is! Er is maandag een CT scan gemaakt, en het blijkt toch dat er een heeeele diepe ontsteking/verstopping in de bovenste sinus zit. Die gaat niet vanzelf weg dus eerst gaan we het met medicijnen proberen, en mocht dat niet werken krijg ik een kleine operatie. Even in de gaten houden wel; als er toch weer gekke dingen gebeuren zoals dubbelzien moet er met spoed worden geopereerd omdat de ontsteking in zeldzame gevallen een andere weg probeert te zoeken.

Maar ik ben vooral enorm opgelucht. Ik ben niet gek en de oorzaak van het medische probleem is gevonden. Nu op naar genezen

**Geplaatst**: 09-09-21 18:01

Re: Moeilijke situatie met ouders, paniekaanvallen

Geplaatst: 09-09-21 18:01

Wat fijn dat je eindelijk antwoorden hebt!!! En dat het misschien wel met medicijnen over gaat!!

Hoe gaat het nu verder met je?