Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-07-21 23:25

Geplaatst: 28-07-21 23:25

Eenzaamheid ontstaat mijns inziens als je niet gezien wordt zoals je bent. Dat kan gebeuren als je helemaal alleen bent of ook als je heel veel mensen om je heen hebt. Het heeft niet perse iets te maken hoe vaak je iets onderneemt met een ander.
Het is dus - wederom mijns inziens - niet zomaar op te lossen door maar veel contacten te zoeken of te socializen. Je zult daarvoor echte vrienden moeten vinden die je zien en bevestigen in wie je bent. En andersom natuurlijk, want echte vrienden komt van twee kanten en is niet om je eigen behoeften te bevredigen. Dat maakt het tegelijk heel lastig, want je hebt wel een duidelijke behoefte, en vrienden vind je ook niet zomaar voor het oprapen.
Ik denk dat je wel goed bezig bent

Proberen contacten te leggen, dingen te ondernemen, mensen te leren kennen, begrijpen dat het soms ook anders loopt. Wat ik je nog wil meegeven is dat je niet perse op zoek moet gaan naar mensen om je eenzaamheid te verhelpen maar omdat je daadwerkelijk mensen wilt leren kennen, want anders leg je druk en verwachtingen neer bij anderen en dat is geen goede basis om een vriendschap te starten. Een vriendschap start je omdat je beiden elkaars gezelschap/karakter etc waardeert.
Nog een vraag om mee af te sluiten: waar vind jij je eigenwaarde in?

**Geplaatst**: 28-07-21 23:51

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst: 28-07-21 23:51

Eens met Century! Mooi gezegd.

**Geplaatst**: 28-07-21 23:55

Geplaatst: 28-07-21 23:55

De eerste zin kon bijna van mij zijn. Ik ben in elk geval even oud als jij.

Mijn ervaring met mensen van onze leeftijd is inderdaad dat ze nergens tijd voor hebben. En, hoe hard het ook klinkt, dat ze vriendschap niet belangrijk vinden. Natuurlijk moet je werken voor je geld, en kinderen zijn al helemaal verschrikkelijke handenbinders. Maar ook als ze wel tijd hebben, zijn je vrienden van vroeger er vaak niet meer voor je. En nieuwe vrienden - tja, meer dan 'contacten' worden het niet.

Ik heb dat in mijn omgeving heel erg gemerkt. Zeker, ik ben niet de gemakkelijkste. Ik trek me dingen geweldig aan en een zelfmedelijden dat ik heb - verschrikkelijk. Maar dat was vijftien jaar geleden ook zo en toen had ik wel vrienden. Omdat we toen studenten waren. En na je studententijd zet je blijkbaar de knop om: dan ga je leven voor een doel in plaats van voor de lol. En dan zijn vrienden niet meer nodig. Of zo. Natuurlijk is niet iedereen daar even extreem in, maar het is wel een tendens die ik de afgelopen jaren erg veel gezien heb.

Veel mensen leggen de schuld bij de hormonen: tussen de 20 en de 30 ga je anders in het leven staan. Vind ik gemakkelijk. Volgens mij is het grotendeels een cultuurdingetje. Vroeger gingen arbeiders in hun weinige vrije tijd naar het café om samen te drinken, te biljarten en te klaverjassen (of kleurwiezen, bij jou in België). Tijd heb je niet, tijd maak je.

Sorry, een hoop geklaag en geen oplossing. Integendeel: een voorspelling dat het op korte termijn niet beter wordt. Het enige wat ik je kan aanraden is: blijf het toch maar proberen. Als je helemaal geen banden meer aanknoopt of onderhoudt, weet je zeker dat het niets wordt. En een opgedroogd contact kan altijd als een droog zaadje na jaren weer tot leven komen!

**Geplaatst**: 29-07-21 00:28

Geplaatst: 29-07-21 00:28

Aller eerst; Je bent een zeer ruim-denkend persoon, met empathie ten overvloede wat je in twijfelheid kan brengen!

Wat is Vriendschap eigenlijk? ik heb geleerd dat dat niet aan leeftijd gebonden: Vriendschap is leren van elkaar / Vertrouwen aan elkaar geven / elkaar tegen gas kunnen geven < als je deze recepten van elkaar accepteert en leert ontstaat er iets moois.

Ik heb mensen om mij heen, kennis of vriend? elk in hen eigen leven-style/fase catagorie, waar ik rekening mee houd.

Je doelt zelf op t 1-richtings verkeer initiatief vanuit je zelf, mijn advies is daar meteen mee stoppen. stop je aandacht in je zelf ipv in ander persoon. Komt er iemand op je pad;sta er voor open en opak op langere duur de weegschaal er bij < wordt je meer happy of depri van persoon? Deprie = meteen afkappen!

Aan jou schrijf style klink je echt wel oprecht en leuk, qua normen en waarden!

Ik heb ongv maar 6 mensen die ik als ((vriend)) bestempel, waar ik zeker van weet dat ie bij nood me bij staan

**Geplaatst**: 29-07-21 00:38

Geplaatst: 29-07-21 00:38

Dikke knuffel TS :(:)

Meer dan "herkenbaar" kan ik verder helaas niet bijdragen, ik kan je geen tips of tricks geven, alleen beamen dat het echt geen leuk gevoel is en ik het heel erg (her)ken... En dan heb ik ook geen man en/of kinderen

Ik heb mij er ondertussen maar gewoon bij neergelegd, voor zover mogelijk...

**Geplaatst**: 29-07-21 03:10

Geplaatst: 29-07-21 03:10

Beste Ts; ik vind het knap van je dat je dit probleem zo helder weet te verwoorden.
Zelf heb ik ook weinig contacten en na chronische ziekte lukt het me ook niet om nu nieuwe contacten op te doen. Of mensen willen bv een hele dag uren op visite komen zitten wat ik totaal niet trek door mijn ziekte. Het is keihard als mensen dan zeggen korter niet te willen komen en je dan laten vallen. Zelfs familie..

Zo heeft een jeugdvriendin na haar baby mij nu al 3 jaar niet meer gezien. Ik bel wel haar op maar zij nooit mij. Ze wil alles samen met haar vriend en baby doen, bv dat ik bij haar kon eten. Haar vriend ken ik helemaal niet. Ik kan niet tegen teveel prikkels dan maar dat schijnt ze ook niet te snappen.
Ik voel mij ook eenzaam en heb alleen een vriend. Zou ook zo graag weer een vriendin hebben. Zo jammer.
Ik herken het jezelf de schuld geven, of je wel goed genoeg ben etc. Dit is toch verspilde energie, maar wel moeilijk. Veel sterkte!
Misschien een idee om iets wat je echt leuk lijkt te gaan doen. Ik noem maar iets, een cursus poppen maken of een yoga. Zo kun je toch mensen ontmoeten zonder direct de angst van of men nog wel wil afspreken.
Ik woon hier in een groot portiek en zie overal dat de meesten toch veelal alleen zitten..Zelden hen ik bezoek bij die mensen gezien! Misschien 1 of 2x per jaar. Zo ook in de flat bij mijn vriend..Dit is in een grote stad
Het maakt mij soms ook bang. Wat als mijn vriend wegvalt? Ik ben chronisch zo ziek dat hij me ook helpt met boodschappen en koken. Zou hij wegvallen weet ik niet eens hoe ik verder moet of kan leven. Dit brengt ook veel angst.

**Geplaatst**: 29-07-21 07:47

Geplaatst: 29-07-21 07:47

Even oud hier en jouw verhaal had tot een tijd terug soort van het mijne kunnen zijn!

Ik heb eigenlijk ook al mijn hele leven alleen maar vrienden gehad door de hobby's die ik deed. Stopte ik met de hobby, waren ook de vrienden weg. ik heb daar nooit iemand aan overgehouden, behalve 1 hele lieve vriendin die ik heb overgehouden aan sporten! Ik moest stoppen vanwege mijn rug, maar wij zijn echt aan elkaar blijven hangen. We zien elkaar maar eens in de zoveel tijd, soms wel 3 maanden ertussen, maar tussendoor appen we veel. Mijn vriend en haar vriend zijn ook dikke maatjes, dus dat is ook echt heel erg fijn.
We zijn compleet verschillend; wij hebben 2 kinderen, zij willen geen kinderen en zijn juist nog soms als 2 pubers hoe ze met elkaar omgaan, maar dat vinden wij dan weer heel grappig en we hebben zoveel plezier met ze dat die verschillen helemaal niet meer erg zijn.

Ik moet wel zeggen, het is niet zo dat ik direct problemen met haar bespreek als ik ze heb, maar dat heb ik nooit echt gedaan met welke vrienden dan ook. Wel andersom, dat mensen met hun problemen bij mij aankwamen dat het uiteindelijk nooit meer eens gezellig was, dat is echt energievretend en dat vond ik zelf dan wel mooi geweest. Dingen waar ik mee zit bespreken doe ik alleen maar met mijn vriend of ouders eigenlijk, waar het ook over gaat. Denk toch een stuk vertrouwen ofzo.

Het kan dus! Hiermee wil ik je toch een beetje hoop geven voor september, ik hoop voor je dat je er een fijne vriendschap aan over houdt

**Geplaatst**: 29-07-21 08:18

Geplaatst: 29-07-21 08:18

Het is denk ik ook een levensfase. Niks willen missen, druk druk druk.
Ik ben 10 jaar ouder en zelf rustiger geworden, maar dat merk ik ook aan de mensen om mij heen.

Verder is het misschien een idee om je aan te sluiten bij een rijvereniging of andere club? Als je mensen met dezelfde hobby ontmoet heb je de meeste kans op nieuwe vriendschap (die uiteraard van 2 kanten moet komen!)

**Geplaatst**: 29-07-21 08:48

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst: 29-07-21 08:48

Ik begrijp enigzins wel hoe je je voelt, na geemigreerd te zijn bouw je nooit meer een vriendenkring op zoals je die had. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik in Nederland ook echt niet iedere avond of ieder weekend behoefte had om op pad te zijn. Ik mag graag op mijzelf zijn, maar de goede vriendinnen mis ik wel. Die tijd wordt wel dubbel en dwars ingehaald als we elkaar dan wel weer zien maar dat is toch anders. Verder heb ik bijna alles wat mijn hartje begeerd, een prachtige boerderij, goede relatie, paard aan huis en de rest van onze dieren. Maar toch voelt dat soms nog niet genoeg.. en dat kan heel frustrerend zijn, zeker als je je gedachtes op de loop laat.

Vriendschap hoeft daarentegen niet te betkenen dat je altijd alles met elkaar deelt en doet. Ik heb nog steeds een handjevol hele goede vriendinnen in Nederland. Soms horen we tijden niets van elkaar en als er dan weer contac is, is het als vanouds.

Ik denk ook dat je geen energie moet verspillen aan mensen waarbij alles van jouw kant moet komen, dat breekt je op. Ik heb ook zo`n `vriendin` daar hoor ik alleen maar van als ze wat te zeuren of te klagen heeft.

Ik denk dat zoals hierboven genoemd is, probeer je eens aan te sluiten bij een vereniging of club. Mensen met dezelfde interesses hebben toch vaker en sneller een klik.

**Geplaatst**: 29-07-21 09:05

Geplaatst: 29-07-21 09:05

Ik snap je gevoel volledig. Ik ben op 3 jaar tijd enorm eenzaam geworden en toen corona er nog bijkwam werd me dat nog zo veel duidelijker. Ik mocht bij geen enkele bubbel bijhoren en kon bij helemaal niemand terecht. Dat was ook meteen een heel leerzame periode. Vriendschap stopt waar verwachtingen beginnen. Ik zie dus nog steeds veel minder mensen en op mijn partner na soms maanden niemand, maar ik kan het nu veel beter loslaten. Ik leer mensen kennen naargelang de activiteiten die ik uitvoer. Heel gezellig, maar we gebruiken elkaar om de sport te kunnen uitoefenen. Dus nee waarschijnlijk komen daar geen echte vrienden uit, maar ik voel me toch minder eenzaam na een gezellige namiddag sporten en mijn telefoon....sjah harstikke handig om te bokken voor de rest heeft die niet zo veel bestaansrecht... loslaten en genieten van je serie lieve boktvrienden hier :knuffel:

Laatst bijgewerkt door betadine op 29-07-21 09:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-21 09:08

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-21 09:08

Century schreef:
Eenzaamheid ontstaat mijns inziens als je niet gezien wordt zoals je bent. Dat kan gebeuren als je helemaal alleen bent of ook als je heel veel mensen om je heen hebt.

Ik denk dat je daar de nagel op de kop slaat. Ik vermoed dat dit ook deels aan mijn eigen houding ligt. Ik wil heel graag met bevriend zijn met iemand dus zet ik mezelf op de tweede plaats en ben heel meegaand. Op de duur breekt dit zuur op want je krijgt dan enkel het gevoel om de ander te dienen en zelf niet gezien te worden.

hwn schreef:
Maar waarom gooi je je gevoel niet eens in de Belgen-groep waarin je ook soms post? Mss zitten daar wel mensen in je buurt met wie je kan socializen?

Dit is zeker een idee maar vraagt wel lef

En dan kan je denken 'hé je schrijft het hier open en bloot! Waarom daar niet?' Omdat het voelt dat ik dan naar aandacht hengel en dat maakt mij onzeker. Het sukkelaarsgevoel.

musiqolog schreef:
Mijn ervaring met mensen van onze leeftijd is inderdaad dat ze nergens tijd voor hebben. En, hoe hard het ook klinkt, dat ze vriendschap niet belangrijk vinden. Natuurlijk moet je werken voor je geld, en kinderen zijn al helemaal verschrikkelijke handenbinders. Maar ook als ze wel tijd hebben, zijn je vrienden van vroeger er vaak niet meer voor je. En nieuwe vrienden - tja, meer dan 'contacten' worden het niet.

Ja dat herken ik ook en ik denk ook dat het inderdaad een maatschappij dingetje is. Volgens mij worden we steeds meer individueler/ egoïstischer. Ik sta heel mensgericht in de wereld. Mijn job, studies alles gaat over verbinding maken met mensen. Ik ondervind hier wel last van. En ben ik graag eens alleen en heb zeker niet dagelijks of wekelijks contact nodig met een goede vriendin maar een appje, belletje tussendoor of gewoon het gevoel van betekenisvol te zijn voor een ander (en dan geen cliënten of dergelijke) is iets dat voor mij belangrijk is. Vriendschap is voor mij meer dan losse contacten en praten over koetjes en kalfjes maar delen, steunen, lachen, huilen, zeuren, zwijgen... Gewoon jezelf mogen zijn bij de ander zonder complexen of de angst dat je steeds de mindere bent.

Qwillion schreef:
Aller eerst; Je bent een zeer ruim-denkend persoon, met empathie ten overvloede wat je in twijfelheid kan brengen!

Dank je wel. Het laatste klopt ook want vaak denk ik dat ik de 'moeilijke' ben, de trut... Gelukkig heb ik hier mijn man die mij kan bijsturen omdat hij vaak lijflijk meemaakt of hoort wat de ander zegt of doet en kan mijn gedachten counteren.

Ik vind jullie wel ontzettend lief. Dit delen heeft mij weken gekost. Heb er de hele tijd mee in mijn hoofd rond gelopen en mij heel onzeker gevoeld. Het neerpennen en de reacties krijgen geven mij nu reeds een beter gevoel. Het gevoel niet alleen te zijn.
De PB zijn ook fijn om te krijgen.
Een dikke knuffel aan iedereen die zich eenzaam voelt. Mijn PB staat altijd open, misschien moeten we een clubje oprichten

(en eigenlijk meen ik het wel

)

**Geplaatst**: 29-07-21 09:43

Geplaatst: 29-07-21 09:43

Laibadji schreef:
Century schreef:
Eenzaamheid ontstaat mijns inziens als je niet gezien wordt zoals je bent. Dat kan gebeuren als je helemaal alleen bent of ook als je heel veel mensen om je heen hebt.

Ik denk dat je daar de nagel op de kop slaat. Ik vermoed dat dit ook deels aan mijn eigen houding ligt. Ik wil heel graag met bevriend zijn met iemand dus zet ik mezelf op de tweede plaats en ben heel meegaand. Op de duur breekt dit zuur op want je krijgt dan enkel het gevoel om de ander te dienen en zelf niet gezien te worden.

Het is voor jezelf niet fijn, maar eigenlijk ook niet voor de ander. Ik kreeg nog vrij recent van twee van mijn vrienden te horen dat ik meer voor mezelf moet opkomen, meer moet aangeven wat ik wil. Dat wordt uiteindelijk veel meer gewaardeerd! En er wordt vaak ook best naar geluisterd! Wordt er echt niet naar je geluisterd, dan is het waarschijnlijk ook geen goede vriendschap.
Het is makkelijker échte vrienden te maken als je ook zelf echt bent. Laat maar zien wie je bent!

**Geplaatst**: 29-07-21 12:13

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst: 29-07-21 12:13

Heel herkenbaar. Vooral het stukje dat je ook belangrijk wilt zijn voor de ander.

Mijn man heeft veel “vrienden” en belt de hele dag door (vrachtwagenchauffeur) soms dan voel ik mij zo eenzaam, omdat nooit iemand mij belt. Dan voel ik me alsof ik niet boeiend genoeg ben, terwijl ik wel altijd voor ze klaar sta. En dat doet soms wel pijn, waarom bellen ze hem wel en mij niet. Ik zit ook op de vrachtwagen dus kan zo de hele dag handsfree lekker kletsen, maar moet altijd hen bellen. Zo ook mijn vader bijvoorbeeld die belt nooit uit zichzelf hoe het gaat. Tsja op gegeven moment denk ik “oké je wilt blijkbaar niet weten hoe het met mij gaat, ook goed”

En dan komt dat eenzame gevoel weer.

Ik kn je dus niet helpen ts, maar het is wel fijn om herkenning te hebben

**Geplaatst**: 29-07-21 12:50

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst: 29-07-21 12:50

Ts probeer om tijd in jezelf te steken je bent zelf je beste gezelschap zeg ik altijd! Ga dingen ondernemen apart van je gezin, dan kom je vanzelf mensen tegen die meer in jou straatje liggen. En wie weet komt daar nog een leuke vriendschap uit voort. En zo niet dan heb je in ieder geval tijd in jezelf geïnvesteerd toch? Laat die zogenaamde vriendinnen maar links liggen daar heb je niks aan, een vriendschap mag best wat moeite kosten maar die moeite moet van 2 kanten komen anders is er geen sprake van een vriendschap.

**Geplaatst**: 29-07-21 19:39

Geplaatst: 29-07-21 19:39

'Wat is je intensie' is een vraag die je jezelf kunt stellen voordat je contact zoekt met een familielid, vriendin of kennis. Leg je contact omdat je je zelf eenzaam voelt, verdrietig bent of is er een andere reden? Hoe zuiver is je toenadering... dit bedoel ik niet negatief. Wanneer je iemand niet open kunt benaderd en veel verwachtingen hebt om je eigen gevoel van eenzaamheid op te vullen, zal dit een obstakel in je leven blijven.

Eenzaamheid kun je niet opvullen met vriendschappen, overeten, overwerken, etc... ik noem maar enkele voorbeelden. Je zal terug moeten naar de vraag waarom je je zo eenzaam voelt, wanneer is dit begonnen in je leven, houd je van jezelf. Misschien kun je de dag afsluiten met het opnoemen van mooie eigenschappen die je hebt. Waar je trots op bent.

**Geplaatst**: 30-07-21 09:12

Geplaatst: 30-07-21 09:12

Wat komen hier echt heel waardevolle en mooie posts en omschrijvingen voorbij ! $_/-\o_$

Ik ben wel alleen, zie weinig mensen maar heb bijna nooit het gevoel dat ik eenzaam ben. Dus aan mij heb je niet veel.

**Geplaatst**: 30-07-21 11:28

Geplaatst: 30-07-21 11:28

Goh ik ben ook geen geweldige vriendin als ik dit lees.

Ik ben ook altijd druk, werk in verschillende shiften/weekends, .. Soms baal ik dat ik zelfs weinig Quality time heb met mijn vriend, gelukkig wonen we samen want zelfs dan zien we elkaar niet veel :')

(bijvoorbeeld als ik een nachtshift doe)

Op stal en mijn werk heb ik wel veel contact, maar echte diepe vriendschappen zou ik dit niet noemen. Ik heb een paar vriendinnen waarmee ik wel echt hecht ben, maar ook zij zijn heel druk (werk, kinderen, shiften, ...) dus afspreken doen we maar om de paar maanden eens. Even een berichtje/appje is ook maar om de zoveel tijd, maar toch als iemand met iets zit, zijn we er wel voor elkaar.
Ik heb soms zelfs momenten dat ik mijn eigen ouders minder zie (maar bel wel bijna dagelijks)

Wat ik hiermee wil zeggen is:
"druk" is niet steeds een smoesje, dus denk aub niet de hele tijd dat je een moeilijk mens bent!

**Geplaatst**: 30-07-21 14:04

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst: 30-07-21 14:04

Ik vind dat ‘druk’ een kul smoesje is. Misschien om af te spreken maar niet om interesse en belangstelling te tonen in de ander. Een appje sturen kan je zelfs als je op de wc zit. En als die 10 seconden om te appen: Hoi hoi, hoe is het met je? al teveel zijn dan moet je misschien eerlijk zijn en dan heb je gewoon geen zin om interesse te tonen.

**Geplaatst**: 30-07-21 17:36

Geplaatst: 30-07-21 17:36

Suzanne F. schreef:
Ik vind dat ‘druk’ een kul smoesje is. Misschien om af te spreken maar niet om interesse en belangstelling te tonen in de ander. Een appje sturen kan je zelfs als je op de wc zit. En als die 10 seconden om te appen: Hoi hoi, hoe is het met je? al teveel zijn dan moet je misschien eerlijk zijn en dan heb je gewoon geen zin om interesse te tonen.

Jij zegt precies mijn gedachten welke ik heel vaak heb als mensen mij weer eens vergeten of zeggen geen tijd te hebben

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-21 22:04

Re: Ik voel mij eenzaam...

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-21 22:04

Ik heb het ook druk met 2 jobs maar de tijd die ik kan vrijmaken maak ik ook graag vrij. Zo moet ik vaak met de auto rijden. Dat zijn ook de momenten dat ik mensen tracht op te bellen om eens te horen hoe het gaat of als ik 's avonds in de zetel zit gauw eens een smsje.

Ik wil graag even vermelden dat er door dit topic wel een paar fijne contacten zijn ontstaan.

**Geplaatst**: 30-07-21 22:17

Geplaatst: 30-07-21 22:17

Wat fijn TS

**Geplaatst**: 30-07-21 22:28

Geplaatst: 30-07-21 22:28

Qwillion schreef:
Een dikke knuffel aan iedereen die zich eenzaam voelt. Mijn PB staat altijd open, misschien moeten we een clubje oprichten (en eigenlijk meen ik het wel )

Altijd leuk. Ik zie net in profiel dat je ook een draver paard gehad hebt, L2 mee gereden. Zelf ook bezit van een dravertje waar ik dressuurmatig mee rijd. Erg leuke dieren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-21 22:35

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-21 22:35

Qwillion schreef:
Altijd leuk. Ik zie net in profiel dat je ook een draver paard gehad hebt, L2 mee gereden. Zelf ook bezit van een dravertje waar ik dressuurmatig mee rijd. Erg leuke dieren.

Het dravertje heb ik 12 jaar geleden verkocht maar staat sinds kort terug bij mij. Heb hem terug kunnen kopen. Jammer genoeg gaat het niet goed met hem en zal hij de winter niet halen vrees ik. Hij heeft zware ademhalingsproblemen. Staat 24/7 buiten. Heeft verbod van nog 1 pas in een stal te zetten maar staat zelf op de weide te pompen om lucht te krijgen. Daarnaast heeft hij ook een zware hartruis. Ik vrees dat ik knopen zal moeten doorhakken. Het voelt wel aan dat de cirkel rond is en dat hij terug bij mij moest komen om af te ronden.

**Geplaatst**: 30-07-21 22:41

Geplaatst: 30-07-21 22:41

N_B_N schreef:
Suzanne F. schreef:
Ik vind dat ‘druk’ een kul smoesje is. Misschien om af te spreken maar niet om interesse en belangstelling te tonen in de ander. Een appje sturen kan je zelfs als je op de wc zit. En als die 10 seconden om te appen: Hoi hoi, hoe is het met je? al teveel zijn dan moet je misschien eerlijk zijn en dan heb je gewoon geen zin om interesse te tonen.

Jij zegt precies mijn gedachten welke ik heel vaak heb als mensen mij weer eens vergeten of zeggen geen tijd te hebben

Het probleem zit hem niet in het appje versturen, maar in het werkelijk interesse tonen. Als ik iemand app die mij dierbar is, wil ik bij een vlot antwoord niet pas uren later weer reageren. Even snel op het toilet een appje sturen zal ik dus niet doen om een gesprek te beginnen. Mensen die dit wel doen en dan uren lang niet reageren vind ik juist weer onbeschoft. Dat zijn overigens ook zelden vrienden die dit doen.

**Geplaatst**: 30-07-21 23:05

Geplaatst: 30-07-21 23:05

Mizora schreef:
Het probleem zit hem niet in het appje versturen, maar in het werkelijk interesse tonen. Als ik iemand app die mij dierbar is, wil ik bij een vlot antwoord niet pas uren later weer reageren. Even snel op het toilet een appje sturen zal ik dus niet doen om een gesprek te beginnen. Mensen die dit wel doen en dan uren lang niet reageren vind ik juist weer onbeschoft. Dat zijn overigens ook zelden vrienden die dit doen.

O, ik moet toegeven dat ik een antwoord weleens een paar dagen uitstel. Ik weet soms niet wat ik met een vraag moet, en of bepaalde dingen nou wel of niet een antwoord verdienen. Bovendien moet ik zorgvuldig kunnen formuleren én een tijdje afwegen hoe een antwoord kan vallen, anders typ ik onbedoeld iets lomps. En ten derde: een mens kan maar aan het werk zijn. Maar misschien is dat 'e-maillogica'. Ik app eigenlijk niet.

Belangrijker dan de snelheid waarmee iemand antwoordt vind ik de aard van het antwoord. Een standaardreactie in de zin van "goh, wat erg voor je" of "het gaat goed, dankjewel" zegt gewoon niets, of ze nou na drie minuten of drie dagen komt. Een bericht waarin je leesbaar interesse toont en waarin je iets persoonlijks brengt doet des te meer, ook als het met vertraging binnenkomt.