Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-07-21 13:27

Geplaatst: 20-07-21 13:27

[***] schreef:
Ik weet heel goed wat ik graag zou willen bereiken en waar ik 's morgen uit bed voor wil komen, maar door mijn beperkingen kan ik dat voorlopig niet optimaal bereiken, misschien wel nooit.
Nu kom ik uit bed en ik doe mijn dingen voor school omdat het van me verwacht wordt. Ik hoop dat ik straks met mijn diploma meer kan doen waar ik blij van word maar mijn diploma zorgt er ook voor dat mijn "inkomen" (lening DUO) wegvalt en ik weet nog niet of ik kan werken.
Ik zou niet weten hoe ik het nu beter kan maken.

Dat is geen inkomen maar een opbouwende schuld. Als je niet kan werken dan is het balen voor je maar als je wel kan werken is het dan ook balen.

**Geplaatst**: 20-07-21 13:41

Re: Zoektocht naar je zingeving / ikigai

Geplaatst: 20-07-21 13:41

Poeh, dat zou voor mij ook een goede zijn. Ik had mijn droombaan, maar helaas arbeidsongeschikt geworden door het werk. Nu probeer ik weer op te krabbelen met alle beperkingen die ik heb en dat valt niet mee. Zeker de vraag waar ik goed in ben is voor mij moeilijk te antwoorden, omdat veel vaardigheden nu bij lange na niet meer zijn wat ze waren. Ik ben elke dag mijn bed uitgekomen voor mijn man, hij is ook de reden dat ik uiteindelijk besloten heb om er niet uit te stappen, maar verder? Geen idee, ik zit momenteel middenin die zoektocht

**Geplaatst**: 20-07-21 14:26

Geplaatst: 20-07-21 14:26

Citaat:
Ikigai is een Japans concept dat staat voor datgene waar jij je bed voor uitkomt en waard is om voor te leven. Het is je passie waarin vier elementen samenkomen: hetgeen waar je van houdt, wat de wereld nodig heeft, waarvoor je betaald kunt worden en waar je goed in bent.

Citaat:
Opdracht van mijn psycholoog: ga op zoek naar je ikigai. Ga op zoek naar een rede waarom je 's ochtends uit je bed komt. Ga op zoek naar een rede waarom je wilt blijven leven. Ga op zoek naar je zingeving.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik weinig kan met het woord 'zingeving'. (En van het taalgebruik in de link krijg ik jeuk.)
Dat vind ik het mooie van het concept: het is zinnig en concreet. Iets wat de wereld nodig heeft, wat geld oplevert, en waar je zowel goed in bent als blij wordt. (Een psycholoog kan als psycholoog vooral iets met de laatste twee zaken.)

Citaat:
Uiteraard is dit een filosofische vraag waar heel veel mensen voor de rest van hun leven achter zoeken. Ook zijn er mensen die er nooit achter zoeken en zich bij de huidige situatie neerleggen.

Valkuil 1: niet zoeken, cynisch worden.
Valkuil 2: te veel zoeken.
Valkuil 3: gouden bergen.

De coach biedt vrolijk valkuil 2 aan: "zonder doel ga je nergens heen".
?
Alsof je met bewust op van alles letten, goed plannen het wel efkes kunt regelen. (En zo nee, heb je coaching nodig.)
Soms is het ook een kwestie van 'loslaten, kijken wat er op je afkomt' en daarin kansen en mogelijkheden ontdekken.

Citaat:
Maar er zijn ook mensen die (al op een jonge leeftijd) hun ikigai vinden, hun roeping, van hun job hun beroep maken. En dus compleet gelukkig zijn met wat ze doen op een dag.

Dat is misschien een beetje veel. (Valkuil drie: zoeken naar het El Dorado kan, maar is loeizwaar en vaak een Fata Morgana.)
Ik heb banen gehad die beslist de moeite waard waren, maar dat ik met mijzelf afsprak dat ik wegging 'bij de 5e ruzie'.
En gedurende laten we zeggen vijf jaar was het schitterend om te doen.

Citaat:
Is het de luxe van de huidige maatschappij dat we zoveel vragen stellen over geluk?

Hmm, typisch dat je het benoemt als geluk.
Ik voel meer voor zoiets als duurzaamheid.
1) Denk aan duurbetaalde banen in de financiële sector en het boek van Joris Luyendijk: 'Dit kan niet waar zijn'. De wereld wordt beslist beter als dit verboden werd.
2) Je eigen energie is ook kostbaar: hard werken om de wereld mooier te maken is uitstekend, maar als je na vijf jaar een burn out hebt 'dat is het ook niet'.

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 20-07-21 14:40, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-07-21 14:28

Geplaatst: 20-07-21 14:28

Interessant topic. Nu even geen tijd om te lezen, dus even een stipje plaatsen

**Geplaatst**: 20-07-21 14:47

Geplaatst: 20-07-21 14:47

Suzanne F. schreef:
[***] schreef:
Ik weet heel goed wat ik graag zou willen bereiken en waar ik 's morgen uit bed voor wil komen, maar door mijn beperkingen kan ik dat voorlopig niet optimaal bereiken, misschien wel nooit.
Nu kom ik uit bed en ik doe mijn dingen voor school omdat het van me verwacht wordt. Ik hoop dat ik straks met mijn diploma meer kan doen waar ik blij van word maar mijn diploma zorgt er ook voor dat mijn "inkomen" (lening DUO) wegvalt en ik weet nog niet of ik kan werken.
Ik zou niet weten hoe ik het nu beter kan maken.

Dat is geen inkomen maar een opbouwende schuld. Als je niet kan werken dan is het balen voor je maar als je wel kan werken is het dan ook balen.

Dat weet ik uiteraard, maar het zorgt er wel voor dat ik in ieder geval ergens kan wonen en dat ik kan eten. Vandaar dat het ook tussen aanhalingstekens staat.
Als ik wel kan werken is het niet balen, want dan kan ik gewoon een normaal leven leiden. Die studieschuld afbetalen hoort erbij. Of bedoelde je dat niet als reden waarom wel kunnen werken balen is?

**Geplaatst**: 20-07-21 15:41

Geplaatst: 20-07-21 15:41

Ik sta eigenlijk net zo in het leven als Sizzle. Ik zoek geen geluk, streef niet naar zingeving maar geniet elke dag wel van iets.
En dat zijn juist vaak de kleine dingen.
Juist de reis ergens heen zou je elke dag dat gevoel moeten geven en niet het doel op zich.
Ik geniet van alles wat groeit en bloeit.
Ik word vrolijk van een oudere man die ik elke ochtend op weg naar werk tegenkom en die iedereen groet die langsrijdt.
Een onbekende die terug een glimlach geeft.
Hoe de lucht elke dag weer anders kleurt met de zonsondergang.
De regen op mijn gezicht.

**Geplaatst**: 20-07-21 21:18

Geplaatst: 20-07-21 21:18

Na mijn quarterlifecrisis (ja echt, intense bedroefdheid van is-dit-het-nu op 25 jaar), ben ik er de laatste jaren wel achter mijn ikigai te hebben gevonden. Was er een grote verandering voor nodig om het te vinden? Nee, alleen levenservaring. Leren optimaal aanpassen aan. De omstandigheden zijn hetzelfde, ik ben gegroeid. Je hoeft niet perse alles overhoop te gooien om geluk te vinden als je dat in je huidige situatie niet vindt.

Voor mij gaat het inderdaad ook om mijn beroep als fysiotherapeut in een ziekenhuis.
Ik hou met heel mijn hart en ziel van mijn job, ik leef er voor. Krijg er een bult energie van en ik heb al opmerkingen gekregen dat ze zien dat ik er plezier in heb.
Heeft de wereld het nodig? Lijkt me wel, zonder mijn beroep komen de mensen veel moeilijker op gang. Ik geef ze tips en oefeningen op weer zelfstandig te worden, ik motiveer om vooruit te gaan.
Verloning uiteraard.
Ben ik er goed in? Ik denk toch van wel. De resultaten zijn goed (lees: mensen kunnen weer stappen, etc.) en ik krijg zeer regelmatig complimenten dat ik ze zo goed help en dat ze echt dankbaar zijn. We gaan er maar vanuit dat er niet teveel sarcastische opmerkingen tussen zaten

De grote verandering was voor mij zelfvertrouwen. De eerste jaren had ik echt het gevoel dat ik maar wat deed, maar nooit echt iets betekende. Moest mezelf overtuigen om bij een nieuwe patient binnen te wandelen, omdat ik nog niet wist wat diegene wel en niet kon. Schrik dat ik een probleem niet kon oplossen, niet kon helpen. Door gewoon te doen, te ervaren en leren, is dat zelfvertrouwen gekomen.

**Geplaatst**: 21-07-21 09:14

Re: Zoektocht naar je zingeving / ikigai

Geplaatst: 21-07-21 09:14

Het stukje poëzie van Sizzle vind ik heel treffend. Vandaag de dag “moet” iedereen maar bijzonder zijn, grootste dingen bereiken, een doel hebben.
Wat is er eigenlijk mis mee om geen doel te hebben? Om het leven te nemen hoe het komt en mee te bewegen op de stroom, als water. Een meer Daoïstische instelling. Niet forceren en niet zoveel zoeken en najagen. Wu-wei. Laat het leven maar gebeuren; je kunt het toch niet controleren. En geniet van de dingen om je heen. Een mooie lucht, een bijzondere boom in het bos, de geur van gemaaid gras. Mindfull. Tussendoor in je dag eens zitten en je op je ademhaling concentreren, je gedachtenstroom bekijken en je geest te kalmeren. Zo kom je dichter bij jezelf en meer in balans. Uiteindelijk maakt het dan niet meer zo ontzettend veel uit wát je doet, maar hoe je de dingen doet.
Klinkt misschien wat wollig maar de kern van mijn verhaal is dat de druk er tegenwoordig wel een beetje af mag.

Ik ben bekend met ikigai en denk ook dat het vinden ervan je zeker in een flow toestand kan brengen, maar pas op dat je niet gaat denken dat je zonder ikigai niet gelukkig kan zijn. Je grond-levenshouding is belangrijker. Ook mensen met een ikigai heb ik overspannen zien worden omdat ze de druk te hoog leggen, verkeerd met hun energie omgaan.

Als het je interesseert, kijk dan ook eens naar xiu yang. Dit is een Chinese (dus geen Japanse

) levenswijze om lichaam en geest gezond te houden, yin en yang zoveel mogelijk in balans zodat energie vrij kan stromen en je een gezond en gelukkig leven kunt leiden.
Voor je het weet word je uit jezelf om 6:00 wakker en spring je kiplekker uit je bed om aan je dag te beginnen.

**Geplaatst**: 21-07-21 09:56

Geplaatst: 21-07-21 09:56

Kyno schreef:
Vandaag de dag “moet” iedereen maar bijzonder zijn, grootste dingen bereiken, een doel hebben.
Wat is er eigenlijk mis mee om geen doel te hebben? Om het leven te nemen hoe het komt en mee te bewegen op de stroom, als water. Een meer Daoïstische instelling. Niet forceren en niet zoveel zoeken en najagen. Wu-wei. Laat het leven maar gebeuren; je kunt het toch niet controleren. En geniet van de dingen om je heen. Een mooie lucht, een bijzondere boom in het bos, de geur van gemaaid gras. Mindfull. Tussendoor in je dag eens zitten en je op je ademhaling concentreren, je gedachtenstroom bekijken en je geest te kalmeren. Zo kom je dichter bij jezelf en meer in balans. Uiteindelijk maakt het dan niet meer zo ontzettend veel uit wát je doet, maar hoe je de dingen doet.
Klinkt misschien wat wollig maar de kern van mijn verhaal is dat de druk er tegenwoordig wel een beetje af mag.

Hier wil ik me bij aansluiten, dat is ook hoe ik er inmiddels in sta. Ik was zo'n 'jager' die dacht dat ik moest, maar daar werd ik dood ongelukkig van. Een wijze Disney prinses zong ooit 'Laat het los. Laat het gaan.'

wat overigens niet wil zeggen dat je passief bent/leeft.

**Geplaatst**: 21-07-21 10:49

Geplaatst: 21-07-21 10:49

... nou ben ik erg voor zaken als 'laten we als westerlingen kennis nemen van oosterse wijsheid - en er hopelijk van groeien', maar het is natuurlijk wel hartstikke westers 'dat je een doel moet hebben'.

Waarom kom ik uit bed...?
Nou gewoon. Omdat ik leef. (En Goddank niet zo depressief ben dat ik dat een vloek vind ipv iets neutraals of een zegen.) Boeddhisten nodigen mensen uit de dag te beginnen met de constatering 'dat ik uit het bardo van de slaap herboren ben als mens - dat is iets bijzonders, mens zijn - laat ik vandaag mezelf trainen in mededogen'.

En dat je iets bijzonders moet worden...? 'Begeerte...!' riep mijn Yoga juf dan vrolijk. (Context : begeerte is hartstikke menselijk, maar wel een valkuil op het spirituele pad.)
Bijzonder worden...?
Je bent al bijzonder!

**Geplaatst**: 21-07-21 11:05

Re: Zoektocht naar je zingeving / ikigai

Geplaatst: 21-07-21 11:05

Duiken.

Zoals je je roeping van 'opeens weet je het, je wordt dominee', zo ging het bij mij met duiken.

Maar ja, je moet toch nog gewoon werken. Dus waarom sta je op? om te gaan werken.
In het weekend om mijn paard te verzorgen. Want dieren horen ook bij mijn leven.

**Geplaatst**: 21-07-21 11:27

Re: Zoektocht naar je zingeving / ikigai

Geplaatst: 21-07-21 11:27

Dan is duiken niet jouw ikigai, germie. Maar wel een goede basis om je ikigai te vinden, als je daar naar op zoek zou willen.

**Geplaatst**: 21-07-21 11:33

Geplaatst: 21-07-21 11:33

Maar sommige hobby’s/passies leveren gewoon niet zoveel geld op, en als Germie gelukkig is met haar leven lijkt het me prima om een goedbetaalde baan te hebben die niet per se je ikigai is, maar waarmee je je grootste passie wel kan bekostigen.

Zo hebben hier ws veel mensen paarden als passie, maar dat is over het algemeen ook geen goedbetaalde wereld. En als het niet je passie/ikigai is om keihard te werken in je passiegebied voor een paar rotcenten en een stalling voor je paard dan kun je ook heel gelukkig worden van een wel goed betalende baan waarmee je vrije tijd kan kopen voor je passie en waarmee je je passie kan bekostigen.

Het hele verschil zit hem vaak ook in het verschil tussen ‘hebben’ en ‘zijn’.
Ik heb er ooit een supermooi gedicht van gelezen, maar kan hem even niet vinden.

Het komt er op neer dat je meer in het ‘zijn’ zou moeten leven ipv het ‘hebben’.
In je zoektocht naar zoveel mogelijk geluk ‘hebben’ vergeten mensen vaak ook gewoon gelukkig te ‘zijn’. Als je constant denkt: ‘als ik dit voor elkaar heb, dan ben ik gelukkig’ kan je flink bedrogen uitkomen. Geluk is geen optelsom van allerlei dingen, maar ook vaak ‘gewoon’ een staat van bewustzijn en het besef van hoe rijk je bent met wat je wel hebt.

Laatst bijgewerkt door verootjoo op 21-07-21 11:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-07-21 11:37

Geplaatst: 21-07-21 11:37

Ik vind die zogenaamde vier eisen ook ontzettend streng. Mijn eerste gedachte was direct, hoeveel mensen vinden dan iets wat hier echt aan voldoet?
Vooral de eisen: wat de wereld nodig heeft, en dat je ervoor betaald wordt. Ik krijg hier zelf spontaan stress van, prestatiedruk. :')

Lijkt me niet de bedoeling van het vinden van je zingeving, haha.
Vraag me ook altijd af waarom alles zo perfect moet zijn in het leven. Ik heb een geweldige baan, hou van mijn werk en doe het graag, maar als ik kon kiezen zou ik liever op een hutje op de hei zitten met mijn paard. Maar dat bekostigt zich niet vanzelf helaas.

**Geplaatst**: 21-07-21 11:46

Geplaatst: 21-07-21 11:46

8nnemiek schreef:
Dan is duiken niet jouw ikigai, germie. Maar wel een goede basis om je ikigai te vinden, als je daar naar op zoek zou willen.

Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Dus ik weet wel zeker dat duiken mijn roeping is. Maar je moet ook realistisch zijn. Natuurlijk zou ik ergens in het buitenland als instructeur kunnen werken. Maar even serieus, ik zou beter een eigen duikschool kunnen runnen. Maar dan begint het probleem.
Allereerst het geld, ik heb geen startkapitaal. Dus de bank zegt nee.
Ik ben alleen, en veel bedrijven moet je toch met meer dan 1 persoon runnen. Daarnaast wil ik zelf duiken en niet alleen maar op kantoor zitten. Dus dan is dat gewoon niet zomaar te doen.

Dus ja, duiken is mijn roeping. Maar ik ben ook gewoon een loonslaaf. Als ik de kans zou hebben zou ik een duikschool beginnen, maar tot nu toe is dat helaas niet gelukt.

Er stond in januari eentje te koop in Phuket, vraagprijs 35.000 euro. Dus serieus navraag gedaan, als ik hier mijn woning weg doe, dan heb ik daar geld voor was mijn idee.

Dan begint het: je kunt daar maar voor 49% eigenaar zijn als 'farang', maar met een constructie werd mij wel 100% zeggenschap beloofd.

Het was ook meer een reisbureau wat duiktrips verkocht en bootplaatsen inkocht dan daadwerkelijk een duikschool. ZE hebben niet eens zelf een compressor en maar 6 eigen flessen. Toen ik daar in 2011 zelf klant was was me dat niet opgevallen, het leek een goed draaiende toko.

Maar ik zou daar dus geen bedrijf uit kunnen maken. De locatie is het niet, de huur te hoog, geen volledig eigendom, geen eigen boot, niet eens een compressor. Nee, ik ga geen duiktrips verkopen, ik wil zelf organiseren.

En nu door corona is het helaas allemaal niet meer mogelijk.

**Geplaatst**: 21-07-21 11:59

Geplaatst: 21-07-21 11:59

Ik denk ook inderdaad dat je niet perse een ikigai nodig hebt om gelukkig te zijn.
Die vier eisen zijn inderdaad ook erg streng, maar ook wel een beetje per persoon verschillend in te vullen. Wat de een vindt dat de wereld nodig heeft vind de ander misschien weer onzinnig.
Het idee dat de wereld het nodig heeft kun je ook vertalen naar: 'is er voldoende vraag naar' of 'maakt het andere mensen gelukkig'.

Maar het idee achter de ikigai is natuurlijk wel dat je van je hobby of je passie je beroep maakt. Ik geloof wel zeker dat dat je gelukkiger maakt dan wanneer je je hele leven kløtewerk moet doen om je hobby te kunnen betalen, om maar even een overdreven voorbeeld te noemen.

**Geplaatst**: 21-07-21 12:09

Geplaatst: 21-07-21 12:09

Mijn hobby en passie zijn de paarden maar nooit van z'n leven dat ik daar m'n beroep van wil maken. Ik denk dat het dan niet meer leuk is, en dan heb ik trouwens ook geen grote hobby meer (hoe moet je nou alleen je dagen vullen met werk?).

Maargoed, mijn werk wat ik nu heb is ook wel mijn hobby, en daarnaast goed betaald. Ik ben blij dat ik beide heb (leuk werk en een leuke hobby).

**Geplaatst**: 21-07-21 12:14

Geplaatst: 21-07-21 12:14

Seltje schreef:
Citaat:
Ikigai is een Japans concept dat staat voor datgene waar jij je bed voor uitkomt en waard is om voor te leven. Het is je passie waarin vier elementen samenkomen: hetgeen waar je van houdt, wat de wereld nodig heeft, waarvoor je betaald kunt worden en waar je goed in bent.

Opdracht van mijn psycholoog: ga op zoek naar je ikigai. Ga op zoek naar een rede waarom je 's ochtends uit je bed komt. Ga op zoek naar een rede waarom je wilt blijven leven. Ga op zoek naar je zingeving.

Uiteraard is dit een filosofische vraag waar heel veel mensen voor de rest van hun leven achter zoeken. Ook zijn er mensen die er nooit achter zoeken en zich bij de huidige situatie neerleggen.

Maar er zijn ook mensen die (al op een jonge leeftijd) hun ikigai vinden, hun roeping, van hun job hun beroep maken. En dus compleet gelukkig zijn met wat ze doen op een dag.

Wie wilt er met mij meezoeken? Zowel privé als professioneel? Of zoeken waarin je privé en professioneel samensmelten tot iets wat je graag doet; waar je goed in bent; waar je voor betaald wordt en dat de wereld nodig heeft.

https://equilibrium-training-coaching.nl/ikigai-zingeving-vinden-in-9-stappen/
Hier kan je een voorbeeld werkblad vinden met de vragen in je zoektocht.

Welke bokker heeft zijn ikigai reeds gevonden? Zijn er ook bokkers die niet geloven in zo'n zoektocht? Is het de luxe van de huidige maatschappij dat we zoveel vragen stellen over geluk?

Shoot bokkers. Of niet.

TS, ben je op zoek naar de redE of de redeN?
https://mevrouwalfabet.nl/6-veelgemaakte-taalfouten/

De redeN waarom ik 's morgens uit bed kom is heel banaal: mijn maag knort en ik moet nodig naar het toilet. Als je mij vraagt naar de redE dan wordt het een filosofische verhandeling over primaire behoeften.

Verder stel ik mijzelf nooit zulke ingewikkelde vragen. Ik denk dat ik juist daar stokongelukkig van zou worden. Zoals hier ook al gezegd wordt, ik kan genieten van de kleine dingen. Mijn kat die in het gras van de zon geniet, de schittering van het ochtendlicht op de rijp in de winter, de eerste appeltjes aan de boom, mijn paard die met gespitste oren in het weiland op mij staat te wachten.

Ik heb geen geloof, en geloof of denk dus ook niet dat ik hier ben met een bepaald doel of een bepaalde zingeving of dat een bepaalde prestatie moet leveren om kans te maken op "een beter leven hierna". Ik heb ook niet het gevoel dat ik een bepaalde "roeping" heb, of zou moeten hebben en dat vind ik helemaal prima.

**Geplaatst**: 21-07-21 13:14

Geplaatst: 21-07-21 13:14

Heel eerlijk geloof ik ook niet dat iedereen een ‚tastbare‘ roeping heeft.
Dingen als: paardentrainer, duiker, fysio etc zijn heel helder omschreven dingen die je in feite als hobby EN beroep kan doen.
Hetgene wat mij gelukkig houdt is een bepaalde mate aan onzekerheid, afwisseling, onvoorspelbaarheid en een beetje stress. Ik heb mijn op dit moment perfecte baan gevonden wat eigenlijk inhoudt dat ik een baan heb zonder heldere functie omschrijving. Ik doe het liefst iedere dag wat anders en gooi mezelf regelmatig in het diepe met onderwerpen die nieuw zijn voor me.
Ik vind het heerlijk en ik wordt er gelukkig van maar het valt niet echt samen te vatten. Gecontrolleerde chaos wellicht

**Geplaatst**: 21-07-21 13:23

Geplaatst: 21-07-21 13:23

Sizzle schreef:
Heel eerlijk geloof ik ook niet dat iedereen een ‚tastbare‘ roeping heeft.
Dingen als: paardentrainer, duiker, fysio etc zijn heel helder omschreven dingen die je in feite als hobby EN beroep kan doen.
Hetgene wat mij gelukkig houdt is een bepaalde mate aan onzekerheid, afwisseling, onvoorspelbaarheid en een beetje stress. Ik heb mijn op dit moment perfecte baan gevonden wat eigenlijk inhoudt dat ik een baan heb zonder heldere functie omschrijving. Ik doe het liefst iedere dag wat anders en gooi mezelf regelmatig in het diepe met onderwerpen die nieuw zijn voor me.
Ik vind het heerlijk en ik wordt er gelukkig van maar het valt niet echt samen te vatten. Gecontrolleerde chaos wellicht

Dat is denk ik ook waar. Ik duik omdat ik van extremere duiken hou. Dus grotduiken, diepe wrakken, trimix, rebreather. Er moet wel uitdaging in zitten. Ik vind lesgeven ook wel leuk hoor. Maar ik zie mezelf niet dag in dag uit dezelfde groep vakantieduikers gidsen die niet kunnen trimmen bijvoorbeeld.

Of met paardrijden alleen beginners lesgeven.

Maar bij mij is het wel een duidelijke roeping dat duiken. Ik vind het gewoon geweldig.

Ik denk wel dat ik het zgn. 'adventure gen' heb. Niet de zgn. adhd dingen, maar wel de zin in een klein risico en dus het avontuur. DRD4-7R gaat het om. En ja, dat gen bestaat echt en ja, avontuurlijke mensen hebben dat gen meestal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-07-21 21:44

Geplaatst door de TopicStarter : 21-07-21 21:44

Zoveel reacties, ik ga niet op iedereen persoonlijk reageren, maar pik er wel een paar uit.

Roodvos schreef:
TS, ben je op zoek naar de redE of de redeN?
https://mevrouwalfabet.nl/6-veelgemaakte-taalfouten/

De redeN waarom ik 's morgens uit bed kom is heel banaal: mijn maag knort en ik moet nodig naar het toilet. Als je mij vraagt naar de redE dan wordt het een filosofische verhandeling over primaire behoeften.

Verder stel ik mijzelf nooit zulke ingewikkelde vragen. Ik denk dat ik juist daar stokongelukkig van zou worden. Zoals hier ook al gezegd wordt, ik kan genieten van de kleine dingen. Mijn kat die in het gras van de zon geniet, de schittering van het ochtendlicht op de rijp in de winter, de eerste appeltjes aan de boom, mijn paard die met gespitste oren in het weiland op mij staat te wachten.

Ik heb geen geloof, en geloof of denk dus ook niet dat ik hier ben met een bepaald doel of een bepaalde zingeving of dat een bepaalde prestatie moet leveren om kans te maken op "een beter leven hierna". Ik heb ook niet het gevoel dat ik een bepaalde "roeping" heb, of zou moeten hebben en dat vind ik helemaal prima.

Een paar maanden geleden, in de diepste periode van mijn depressie was ik op zoek naar een reden: ik zat zo diep dat ik twijfelde of ik nog wel uit mijn bed zou komen om te plassen. Nu ben ik eerder op zoek naar een rede. Ik ben een persoon die enorm in mijn hoofd zit, dus ik stel bij alles vragen: waarom besta ik? Waarom bestaat de mensheid? Enzoverder. Genieten van de kleine dingen lukken mij op dit moment echt niet, en de vraag is daar ook: Waarom kan ik niet gewoon genieten als de zon schijnt?

Britt_xxx schreef:
Ik vind die zogenaamde vier eisen ook ontzettend streng. Mijn eerste gedachte was direct, hoeveel mensen vinden dan iets wat hier echt aan voldoet?
Vooral de eisen: wat de wereld nodig heeft, en dat je ervoor betaald wordt. Ik krijg hier zelf spontaan stress van, prestatiedruk. Lijkt me niet de bedoeling van het vinden van je zingeving, haha.
Vraag me ook altijd af waarom alles zo perfect moet zijn in het leven. Ik heb een geweldige baan, hou van mijn werk en doe het graag, maar als ik kon kiezen zou ik liever op een hutje op de hei zitten met mijn paard. Maar dat bekostigt zich niet vanzelf helaas.

In de zoektocht ga je van iets dat aan 1 eis voldoet, naar iets dat aan 2 eisen voldoet, enzoverder. En dat hoeft niet hetzelfde ding zijn. Je kan perfect gelukkig zijn met een beroep waar je goed in bent en daarnaast een hobby/passie om van te genieten. Ik zit gewoon momenteel in een situatie waar niets klopt...

Janneke2 schreef:
... nou ben ik erg voor zaken als 'laten we als westerlingen kennis nemen van oosterse wijsheid - en er hopelijk van groeien', maar het is natuurlijk wel hartstikke westers 'dat je een doel moet hebben'.

Waarom kom ik uit bed...?
Nou gewoon. Omdat ik leef. (En Goddank niet zo depressief ben dat ik dat een vloek vind ipv iets neutraals of een zegen.) Boeddhisten nodigen mensen uit de dag te beginnen met de constatering 'dat ik uit het bardo van de slaap herboren ben als mens - dat is iets bijzonders, mens zijn - laat ik vandaag mezelf trainen in mededogen'.

En dat je iets bijzonders moet worden...? 'Begeerte...!' riep mijn Yoga juf dan vrolijk. (Context : begeerte is hartstikke menselijk, maar wel een valkuil op het spirituele pad.)
Bijzonder worden...?
Je bent al bijzonder!

Bedankt om mij bijzonder te noemen, want ik kom dus echt uit dat dal waarvan ik niet meer uit mijn bed wou komen. Die van de Boeddhisten ga ik nog een paar keer lezen, die komt nog niet binnen. Ik ben misschien al bijzonder, maar niet bijzonder gelukkig.

Nu ga ik even mijn verhaal delen.

Ik was redelijk gelukkig: goedbetaalde baan, waar ik goed in was, leuke tijd met paard, hond, reizen, lezen, schrijven en mijn geweldige partner.
Zwanger geworden: weinig speciaals aan zwanger zijn, veel stress, veel gedoe rond de bevalling, keizersnede, ...
Gevolg: huilbaby en post-natale depressie. Echt geen combinatie die je iemand wil wensen. Er waren momenten waar mijn bed naast het babybed stond: baby voeden en verschonen met oordoppen en daarover een koptelefoon en voor de rest alleen plat liggen. Baby heeft 7 maanden aan een stuk 16-18 u per dag gehuild. Na die 7 maanden, verschillende ziekenhuis bezoeken, meerdere kinderartsen, homeopaten enzoverder stopte het huilen plots overdag. Maar 's nachts nog steeds huilen, veel wakker, veel gedoe, een paar maanden later is daar eindelijk een oorzaak voor gevonden die nu opgelost is. Ik was al terug aan het werk na maanden : fulltime. Maar dat kon ik niet aan met zo een kind thuis dus meerdere keren thuis geschreven, en aan mijn werkgever gevraagd of ik minder uren kon doen. Maar mijn werkgever was heel duidelijk: In dit bedrijf werkt iedereen fulltime, dus ofwel blijf je fulltime, ofwel vertrek je.

Bam, weer een deuk in mijn mentale toestand: ik heb ondertussen een andere job gevonden met minder uren, gelijkaardig aan wat ik hiervoor deed (dacht ik), maar het is niet wat ik er van verwacht had.

Dus nu met de psycholoog na het aanpakken van een paar andere problemen, op zoek naar een antwoord op de vraag: waarom kom ik uit bed?

Om mijn dochter eten te geven? Ja, maar daar word ik niet gelukkig van. Daar word ik zelfs ongelukkig van, maar het moet gebeuren.

Ik heb echt maandenlang alleen gezorgd voor mijn kind, ermee spelen was onmogelijk, genieten was onmogelijk. Zelfs nu als ik terug kijk naar foto's van toen, word ik alleen maar intens verdrietig, iedereen vond het een mooi kind. Ik vond het een mooie baby waar alleen maar een hels geluid uit kwam.

Stilletjes aan kan ik af en toe genieten van een leuk spelletje, of een nieuwe stap in de ontwikkeling, of gewoon van haar lachebekje. Maar dat heeft dus 18 maanden moeten duren.

Van de psycholoog is het nu tijd om voor mijzelf te zorgen, en minder voor haar: zorg voor je eigen geluk en breng dat over. Dus zoek terug uit wat je leuk vind.
Ik vond dieren leuk, nu ergeren ze mij alleen maar. Ik vond wandelen leuk, nu is het alleen maar puffen zonder energie. Ik vond lezen leuk, maar na 2 pagina's ben ik mijn concentratie kwijt.

Ik moet dus echt terug naar het waarom vond ik het leuk als kind, waar kwam de motivatie toen vandaan en waarom is die nu zo ver te zoeken.

Het enige wat wel nog leuk is en vlot lukt is dus schrijven. Heelder brieven en verhalen komen er uit mij. Ik durf ze aan niemand te vertellen, maar ik geniet gewoon van het neerpennen. Zoals ik hier nu ook doe.
Maar ik ben niet goed in schrijven, nooit geweest. En om er geld mee te verdienen, nee dat wil ik niet. Schrijven is te persoonlijk om te delen.

Wandelingen met de hond terug leuk vinden is de volgende stap. Ik geniet er al van sinds ik zelfstandig kon lopen, dus waarom is het nu een ergernis? Omdat het druk is, omdat de hond niet meer luistert, omdat het bos anders is. Nee, omdat ikzelf anders ben, ik vind de mentale rust niet meer. Maar die komt wel terug. Ooit.

En zo ga ik dus verder zoeken.

**Geplaatst**: 21-07-21 22:04

Geplaatst: 21-07-21 22:04

Wat een verhaal Setje, klinkt alsof je het zwaar had en hebt. Wat knap dat je dit zo deelt.

Als ik jou hoor klinkt het zoeken van een ikigai zoals je die hebt gedefiniëerd eigenlijk als een voor nu veel te vaag en groot doel. Eigenlijk te onbehapbaar gezien je eigenlijk al niet meer van de kleine dingen kunt genieten. En dat is wat een depressie met je doet, daar kan ik helaas over meepraten.

Even een disclaimer: het volgende schrijf ik vanuit mijn ervaring, is dus geen waarheid, iedereen is anders. Maar wellicht heb je er wat aan.

Ik weet niet of je 'verder moet zoeken'. Als ik vanuit mijzelf spreek moest ik juist stoppen met zoeken. Als je geen plezier hebt in de dagelijkse dingen omdat je depressief bent, dan ga je die ook niet vinden in andere dingen. Dan kun je blijven zoeken en blijf je teleurgesteld zijn in het feit dat je nergens wat uithaalt. Dan zul je je ikigai denk ik niet vinden.
Je zegt dat wat jou leuk en vlot lukt is schrijven. Ga schrijven. Ook al is het alleen maar voor jezelf.
Dat je er niet goed genoeg in bent of er een verdienste uit kan halen, dat is niet belangrijk. Zo ver ben je namelijk nog niet. Het is iets wat jij helpt, waar jij - in jouw huidige mentale toestand - enigszins je ei in kwijt kan en wat soort van fijn is om te doen.

Ik weet niet concreet hoe ik uit mijn depressie ben gekomen, denk dat daar ook weinig concreets aan is. Maar weet wel dat het beter met mij ging toen ik dingen kon laten. Niet meer druk leggen op de toekomst, mijn doelen, wat wil ik later, wat heb ik niet, waar ik niet van genoot (terwijl ik dat vroeger wel deed), wat ik eigenlijk wilde, etc. Maar gewoon maar een beetje (wat anderen misschien zouden omschrijven als doelloos) zijn. Accepteren dat het gewoon niet oke gaat en maak keuzes waar dat kan om te zorgen dat het niet nog minder oke gaat.
Nu is jouw situatie natuurlijk anders, ik had geen kind, geen postnatale depressie. Het lijkt mij lood en loodzwaar. Onderschat ook niet wat oververmoeidheid met je kan doen.

Heel veel beterschap. Ik hoop echt heel erg dat je je mentale rust een beetje terug kunt vinden.

**Geplaatst**: 21-07-21 22:06

Geplaatst: 21-07-21 22:06

Mijn geluk zit in mijn relatie waar ik elke dag dankbaar voor ben en in rust maar ook in avontuur.

Rust vind ik door alleen te gaan wandelen. Maar mijn ideale beeld is om ook vrijstaand te wonen, gewoon klein huis maar veel grond.

Avontuur vind ik door wanneer het kan op reis te gaan. Ik kon (kan...) heel lang bezig zijn met het uitzoeken van een reis. Ik merk nu dan ook wel echt een gemis door corona.

Mensen werken over het algemeen meer dan dat ze (bewust) vrij zijn(slaap telt niet), en heel veel mensen hebben weinig keuze qua veranderen van beroep of echt iets doen wat ze leuk vinden. Ik zou graag een kleine bioboerin zijn of willen kunnen leven van het geven van wildplukwandelingen of gewoon betaald reizen of iets dergelijks, maar dat is niet realistisch. Wel heel fijn om te lezen dat er in dit topic mensen zijn die hun werk juist als dagelijks zingeving zien.

**Geplaatst**: 21-07-21 22:10

Geplaatst: 21-07-21 22:10

Kleine valkuil rond depressie : de ziekte is (deels) lichamelijk.
En heel veel mensen worden depressief tijdens (of na) een periode met heel veel stress.
... dus dat 'veel prikkels' nu ergenis oplevert, dat lezen niet lukt omdat je concentratie snel 'op' is kunnen zogezegd lichamelijke 'rest' verschijnselen zijn.

Dus misschien niet te veel nadenken over 'waarom vind ik het nu niet leuk'.
Als je weinig energie hebt, IS bijna niets leuk. (Zo voelde ik me toen ik depressief was, maar ook toen mijn schildklier dienst weigerde.)

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 21-07-21 22:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-07-21 22:12

Geplaatst: 21-07-21 22:12

O jee dat verheldert wel. Een pnd en huilbaby is niet niks, en zo lang ook nog.. Dat gaat voor mijn gevoel wel verder dan 'voor je lol' je ikigai vinden. En ik snap dat het dan ook moeilijk is om van de kleine dingen te genieten. Ik kan niet zo goed verwoorden waarom, maar ik denk dat het in zo'n donkere wolk lastig is om ook nog je ikigai (perfecte levensdoel) te vinden omdat niets positief lijkt.. Ik denk wel heel goed om tijd voor jezelf te nemen en gewoon te doen waar je dan zin in hebt op dat moment, maar dan zonder druk, en zo langzaam uit het dal te klimmen. Het gaat voor nu gewoon om langzaam opkrabbelen, ik denk dat het proberen te vinden van een roeping juist teveel na laat denken, ipv je 'mindfull' laat leven in het moment.

Veel sterkte in ieder geval, ik hoop dat je snel met alleen maar blijdschap naar je kleintje kunt kijken en vooral weer positiever kunt zijn.