Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

En wat anderen al zeggen: je moet helemaal niets nu. Je moet niet sterk zijn, je moet niet denken aan 'erdoorheen komen', je moet alleen doen wat je nu nodig hebt. Of dat nu gillen of huilen of schreeuwen is, of just verstand op nul en de crematie regelen; er is geen goed of fout in zo'n situatie.
upendo schreef:Ik heb er bewust voor gekozen om mijn vader niet meer in de kist te zien. Ik wil hem herinneren als de vrolijke en levenslustige man die hij was, ik ben bij zijn overlijden geweest en dat leek al niet meer op hoe ik hem herinner.
Het kan een afsluiting zijn, maar denk wel goed na over welk beeld je vast wil gaan houden.
Je hebt een mooie foto uitgekozen. 
candalisa schreef:Ik heb mijn vriendin mee gevraagd die zei al ik ga voor en dan roep ik jou mijn moeder ging toch mee en we hebben zijn hand vast gehouden en door zijn haren gestreeld het was precies zoals we hem kende enige wat ik heel zwaar vond is dat hij gewoon niet wakker werd... het was heftig maar het beeld was beter dan het beeld die ik heb van het moment dat ze hem op hebben gehaald... morgen hebben we eerst het gesprek voor de dienst en smiddags moet ik bij de psycholoog komen... vooral de steun van mijn vriendin is ontzettend fijn voor mij zowel als van mijn moeder...
en ik vind het jammer om te lezen dat je vriend er niet echt voor je is. Je vriendin gelukkig wel; misschien een vreemde suggestie hoor, maar is het geen optie om even bij haar te gaan logeren ofzo?