Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-21 07:05

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-21 07:05

poes schreef:
Ik kan goed begrijpen dat je helemaal op bent Ts.

Ik ken 3 vrienden die door dezelfde hel gegaan zijn. Eentje is nog steeds niet de oude.

Ik snap goed dat je wakker wordt als je niet thuis slaapt. Ook jouw slaap ritme is inmiddels kapot en je hebt wrs enorm veel stress. Heel begrijpelijk! Maar is het geen idee om dat buitenshuis slapen toch juist beiden wekelijks te doen? Dat het mss wat went en dat je minimaal een beetje kunt bijtanken?

Verder ga ik iets veronderstellen en als ik fout ben: zeg dat dan gerust!
Klopt het dat jij het heel goed wil doen? Ik lees dingen over geen oppas willen, niet baby alleen laten opnemen. Dat klinkt voor mij alsof je het graag zelf erg goed wil doen en de controle wil houden. Nogmaals: als ik ernaast zit, mijn excuses. Maar als het wel zo is wil ik alleen maar dit zeggen: je doet het al super.

Ik wens je veel sterkte!

Oh ja, mijn perfectionisme maakt het er niet gemakkelijker op, daar werk ik al jaren aan.

verootjoo schreef:
Herkenbaar De oudste is 4 en begint nu met meestal door te slapen, de jongste is 2 en is vaak wakker ‘s nachts.

Bij de oudste ook van alles af gezocht wat er aan de hand zou kunnen zijn, niks gevonden, zoals in eigenlijk de meeste gevallen van huilbaby’s of niet slapende kinderen. Bedenk wel dat doorslapen bij jonge kinderen eigenlijk helemaal niet zo normaal is, maar dat het normaal is dat ze regelmatig wakker worden. Het zou fijn zijn als ze dan snel weer inslapen, maar daar moeten we als ouders bij helpen, kinderen moeten leren in slaap te vallen, en doen dit het liefste in de geborgenheid van de ouders.
Ook onze oudste heeft net zoals die van jou in het begin lang in het zkh gelegen (pre- en dysmatuur) Ik ben er echt van overtuigd dat dit zodanig stressvol is voor een kind dat ze daar last van hebben. De mijne is na 4 jaar bv nog steeds panisch voor witte jassen.

Wat mij/ ons eigenlijk nog het beste heeft geholpen is ons erbij neer te leggen dat we niet slapen, te accepteren dat dit is wat het is, te accepteren dat we ons weet-ik-het-hoe-lang poedersuiker voelen en iig het kind zoveel mogelijk geborgenheid geven, want dat is ws wat ze nodig hebben. Ze sliepen hier dus altijd bij ons in bed, dan pakten we de meeste minuten slaap en hoef je er iig niet uit om het kind te halen.
Tussendoor overdag mediteerde ik wat, zodat ik echt rustig werd en bleef, had psycholoog om mijn eigen bevallingstrauma te verwerken en met dat wij als ouders minder gestresst werden leek het kind ook wel rustiger te worden. Slapen deed ie nog niet, maar krijsen iig ook niet meer. We konden hem dan vaak wel weer troosten met een hand op z’n ruggetje, soms merkte je ook dat hij bewoog en ons zocht, en als hij ons dan raakte, ging hij weer slapen.
Uiteindelijk wordt het beter, maar die eerste jaren zijn heftig en niet voor niks de tropenjaren.

Ik ben mij bewust dat jonge kinderen niet hoeven door te slapen. Maar er is een groot verschil tussen: ik wil snachts een knuffel, verse luier, drinken,... en minstens 30 minuten ontroostbaar huilen. Soms zelf 4u aan 1 stuk ontroostbaar huilen.
Waarom kan ze na haar middagdutje gewoon mama roepen, en krijg ik snachts alleen maar gigantische huilbuien?

Ik heb alle paden binnen de familiekring en vrienden bekeken, als ik ze een nachtje wil wegbrengen zal dat naar een professional zijn, en die zijn duur en moeilijk te vinden. Maar dat blijft als noodoplossing in mijn achterhoofd zitten.

Ik pak wel vaker een middagdutje mee, kruip vaak om 19u al in bed, doe alle moeite om toch nog wat slaap te krijgen. Maar daardoor heb ik het gevoel dat ik niet meer leef, ofwel is het baby, ofwel is het slaap inhalen ofwel werken.

**Geplaatst**: 15-05-21 07:21

Geplaatst: 15-05-21 07:21

Seltje schreef:
verootjoo schreef:
Herkenbaar De oudste is 4 en begint nu met meestal door te slapen, de jongste is 2 en is vaak wakker ‘s nachts.

Bij de oudste ook van alles af gezocht wat er aan de hand zou kunnen zijn, niks gevonden, zoals in eigenlijk de meeste gevallen van huilbaby’s of niet slapende kinderen. Bedenk wel dat doorslapen bij jonge kinderen eigenlijk helemaal niet zo normaal is, maar dat het normaal is dat ze regelmatig wakker worden. Het zou fijn zijn als ze dan snel weer inslapen, maar daar moeten we als ouders bij helpen, kinderen moeten leren in slaap te vallen, en doen dit het liefste in de geborgenheid van de ouders.
Ook onze oudste heeft net zoals die van jou in het begin lang in het zkh gelegen (pre- en dysmatuur) Ik ben er echt van overtuigd dat dit zodanig stressvol is voor een kind dat ze daar last van hebben. De mijne is na 4 jaar bv nog steeds panisch voor witte jassen.

Wat mij/ ons eigenlijk nog het beste heeft geholpen is ons erbij neer te leggen dat we niet slapen, te accepteren dat dit is wat het is, te accepteren dat we ons weet-ik-het-hoe-lang poedersuiker voelen en iig het kind zoveel mogelijk geborgenheid geven, want dat is ws wat ze nodig hebben. Ze sliepen hier dus altijd bij ons in bed, dan pakten we de meeste minuten slaap en hoef je er iig niet uit om het kind te halen.
Tussendoor overdag mediteerde ik wat, zodat ik echt rustig werd en bleef, had psycholoog om mijn eigen bevallingstrauma te verwerken en met dat wij als ouders minder gestresst werden leek het kind ook wel rustiger te worden. Slapen deed ie nog niet, maar krijsen iig ook niet meer. We konden hem dan vaak wel weer troosten met een hand op z’n ruggetje, soms merkte je ook dat hij bewoog en ons zocht, en als hij ons dan raakte, ging hij weer slapen.
Uiteindelijk wordt het beter, maar die eerste jaren zijn heftig en niet voor niks de tropenjaren.

Ik ben mij bewust dat jonge kinderen niet hoeven door te slapen. Maar er is een groot verschil tussen: ik wil snachts een knuffel, verse luier, drinken,... en minstens 30 minuten ontroostbaar huilen. Soms zelf 4u aan 1 stuk ontroostbaar huilen.
Waarom kan ze na haar middagdutje gewoon mama roepen, en krijg ik snachts alleen maar gigantische huilbuien?

Geen idee, wij hadden het dus ook met de oudste die een ziekenhuiskind was en het schijnt dus best vaak zonder medische oorzaak voor te komen.
Loskomen van het ‘waarom’ naar ‘dit is wat het is’ en acceptatie was iig voor ons heel bevrijdend

omdat je er dan niet meer tegen vecht en energie gebruikt voor het zoeken naar een oorzaak. Wel ook de rest op een lager pitje gezet, op max 2-3u slaap red je niet alles wat je doet. Werken lukte wel en vond ik juist fijn om even los te zijn van gehuil maar sociaal en hobby’s waren gestopt.

Als het werk het enige is dat je nu doet zou ik je af en toe ziekmelden/vakantie opnemen om bij te slapen.

Naar iemand anders brengen hebben wij overigens ook nooit gedaan

ik voel me er echt niet goed bij om een krijsende baby weg te brengen. En ben ook niet zo van hulp vragen.

**Geplaatst**: 15-05-21 08:30

Geplaatst: 15-05-21 08:30

Ik ga het proberen tactvol te omschrijven. Moest dit harder binnen komen dan bedoeld, het is echt met de beste intentie geschreven.

Ik lees: ik wil geen oppas, ik wil 's nachts niet wegbrengen, inbakeren is gevaarlijk, artsen, psychiaters,... Dus ik lees eigenlijk vooral angst. Angst dat het niet goed genoeg is, dat het niet normaal is, dat je geen goede moeder zou zijn? Ik kan je verzekeren, dat ben je WEL!

En hoe ik dat weet? Been there, done that

Ons dochtertje was een droombaby. Sliep door op 2 maanden, de meest makkelijke baby ooit zowel overdag als 's nachts. Toen ze 10 maanden was heeft ze met RSV 2 weken in het ziekenhuis gelegen. Ze at niet, dronk niet, viel gigantisch af en ik bleef mij maar afvragen waarom ik mijn kind niet kon laten eten.
Twee jaar later werd onze zoon geboren (september 2020). Snel overprikkeld, had regelmatig zijn "brulmoment" en kon gerust vanuit het niets ellendig lang wenen. Door zijn problemen met het verwerken van prikkels at hij soms slecht en daar kwam mijn angst naar boven (want slecht eten = ziekenhuis... Die rare kronkel maakten mijn hersenen). En hoe meer ik onbewust in die paniek raakte, hoe meer hij ging wenen.

Na 6 maanden is mijn redding mijn vroedvrouw geweest. Gespecialiseerd in traumaverwerking (ook rond bevallingen), emdr therapie, celherinneringen,... heeft ze mij veel inzichten bezorgd en eigenlijk mijn problemen opgelost.
Zoonlief is nu 8 maanden en slaapt van 23u tot 5 à 6 uur $**\O/**$

Gaat dit bij jou hetzelfde zijn? Gaat dit jouw oplossing zijn? Geen idee... Maar het is wat ons heeft geholpen en ik hoop dat jullie ook snel een oplossing vinden (waarin de oplossing soms het loslaten is, minder druk, minder stress) :(:)

**Geplaatst**: 15-05-21 08:32

Geplaatst: 15-05-21 08:32

Wat lijkt me dat verschrikkelijk voor jullie! Ik heb zelf twee kleine kinderen dus weet goed hoe slaap gebrek voelt, maar dit is wel heel extreem.
Er schoot me iets binnen terwijl ik je verhaal las, zijn het geen nachtangsten? Daar kunnen kinderen ook erg last van hebben. Ik heb hier geen ervaring mee hoor, maar er een keer over gelezen toen we hier ook weer eens een lastige periode hadden.
Veel sterkte, hopelijk vinden jullie een oplossing!!

**Geplaatst**: 15-05-21 08:36

Geplaatst: 15-05-21 08:36

verootjoo schreef:
Naar iemand anders brengen hebben wij overigens ook nooit gedaan ik voel me er echt niet goed bij om een krijsende baby weg te brengen. En ben ook niet zo van hulp vragen.

Als je het echt niet meer trekt, dan moet je wel. Als papa en mama omvallen, dan is de baby nog verder van huis. Wij hadden helaas ook niet de mogelijkheid in ons netwerk om nachtelijke hulp te vragen, maar als het bij ons nog langer had geduurd, was ik wel op zoek gegaan naar een night nanny. Die komen bij je thuis dus dan is de baby in z'n vertrouwde omgeving. En dan zelf uit logeren gaan, liefst apart zodat je echt absolute stilte hebt.

**Geplaatst**: 15-05-21 08:40

Geplaatst: 15-05-21 08:40

VogeltjeM schreef:
verootjoo schreef:
Naar iemand anders brengen hebben wij overigens ook nooit gedaan ik voel me er echt niet goed bij om een krijsende baby weg te brengen. En ben ook niet zo van hulp vragen.

Als je het echt niet meer trekt, dan moet je wel. Als papa en mama omvallen, dan is de baby nog verder van huis. Wij hadden helaas ook niet de mogelijkheid in ons netwerk om nachtelijke hulp te vragen, maar als het bij ons nog langer had geduurd, was ik wel op zoek gegaan naar een night nanny. Die komen bij je thuis dus dan is de baby in z'n vertrouwde omgeving. En dan zelf uit logeren gaan, liefst apart zodat je echt absolute stilte hebt.

Ik heb daar eigenlijk nog nooit van gehoord en verder heb ik niemand in de omgeving die ik zou willen vragen behalve m’n ouders en die deden overdag al heel veel omdat ik ook een PND had.
Ik ben daar ook te controlfreak voor denk ik.
Heb het een keer geprobeerd bij mijn ouders maar toen kon ik alsnog niet slapen en ben ik daarheen gegaan ‘s nachts om daar te gaan ‘slapen’.

Maar ik denk dus juist dat het ‘controlfreak’ en perfectionisme jonge ouders nekken. Ik lees het bij TS ook, en daarom ook mijn tip van werken aan acceptatie. Omdat het mij zoveel gebracht heeft om te beseffen dat hoe meer je er tegen vecht en hoe meer je controle wil hebben over wat er aan de hand is, hoe meer stress je kan ervaren en dat voelen kinderen haarfijn aan.

**Geplaatst**: 15-05-21 08:43

Geplaatst: 15-05-21 08:43

Mijn jongste dochter sliep alleen als ze bij mij was. Dus ze sliep bij ons in bed. Ondanks dat het afgeraden wordt en iedereen zij dat ik dat niet moest doen heb ik het wel gedaan om te kunnen slapen. Kind is prima groot geworden. Dus als dat zou werken dan zou ik gewoon doen.

**Geplaatst**: 15-05-21 08:44

Geplaatst: 15-05-21 08:44

Even 2 gedachten, heb je wel eens geprobeerd om het bedje op een andere plek in de kamer te zetten? En heb je wel eens haar een zetpil gegeven om te kijken wat er dan gebeurt qua slapen?
Verder ben ik nog wel nieuwsgierig of dr heupjes gecontroleerd zijn?

Ik herken het deels wel, op de echte babyleeftijd stel je je ook in op slechte nachten, maar op een gegeven moment duurt het te lang. Wij hebben juist op 1,5 - 2 jaar veel boze buien s nachts gehad terwijl ze al een poos goed had geslapen. Maar hadden ze overdag ook in die tijd... Ook tussen ons in sliep ze niet altijd goed. Uiteindelijk is dat vanzelf over gegaan en slaapt ze nu prima, maar het moet niet ten koste gaan van jezelf... ik denk ook dat het nu het belangrijkste is om ook zelf je rust te gaan pakken, dan maar ziek melden. Blijf hier niet in door gaan, want dan gaat het alleen maar langer duren voordat je lijf herstelt is...

**Geplaatst**: 15-05-21 08:46

Geplaatst: 15-05-21 08:46

Heel veel sterkte TS!
Ik heb zelf geen kinderen, maar wel een slaapstoornis waardoor ik niet meer als 4 uur per nacht slaap en dan ook nog niet eens aan elkaar. 4 uur is voor mij sowieso een "goede nacht", al ben ik dan wel echt kapot de volgende dag.
Vaak slaap ik ook gewoon een hele nacht niet. Bij mij is nog geen oplossing gevonden overigens
Ik weet hoe je je voelt! Hopelijk komt er snel een oplossing voor jullie baby zodat iedereen weer kan slapen.

**Geplaatst**: 15-05-21 08:50

Geplaatst: 15-05-21 08:50

Jullie dochter heeft op de intensive care gelegen, besef dat dat voor een kleine niet niks is. Is het misschien een idee om haar slaapkamer eens te laten reinigen? Ik heb er zelf veel last van gehad dat ik veel energieën voelde omdat ik hoogsensetief ben. Zelf prematuur van 26 weken en 440 gram. Schijnbaar riep ik als 4 jarige dat opa naast mij was in de couveuse. Opa is al 42 jaar overleden. Ik denk dat het het proberen waard is.. Heel veel sterkte en succes

**Geplaatst**: 15-05-21 08:59

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 15-05-21 08:59

Vooropgesteld dat ik geen ervaring met baby's heb maar, is er geen slaapmedicatie voor kinderen?
Als je dochter zodanig huilt in de nacht kan het volgens mij niet anders dan dat ook zij oververmoeid is.
Dan is het zaak volgens mij uit die cirkel te stappen.
Heel veel sterkte ts, ook voor je man. :knuffel:

**Geplaatst**: 15-05-21 09:11

Geplaatst: 15-05-21 09:11

Seltje schreef:
Ze slaapt zeker met momenten bij mij, of bij papa. Maar dan nog wordt ze hysterisch wakker.

Mijn jongste werd ook hysterisch wakker ook al was ze heel moe. Ik kwam er achter dat dat deed als ze op haar rug lag. Als ze op haar zij lag dan sliep ze door.

Lasig hoor. Ik geloof dat je een baby nooit moet laten huilen. Geef liefde en er komt een nacht dat je weer heerlijk kunt slapen. Is het niet mogelijk om overdag wat extra slaap te pakken? Zoek oplossingen om het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken. Stel geen hoge eisen maar probeer elke dag zo makkelijk mogelijk te maken.

Ik had het geluk dat mijn 3e een huilbaby was. Daardoor wist ik dat ik alles goed deed. Ik heb 9 maanden met een kind op de arm gelopen. Als ik naar de wc moest dan spuugde ze zich helemaal onder zo overstuur was ze aan het huilen. Daarna ging het snel beter. Nu is ze 11 jaar oud en een heerlijk kind. Het komt goed!

Heel veel sterkte meis, xxx

Laatst bijgewerkt door onpaard op 15-05-21 09:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-05-21 09:16

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 15-05-21 09:16

Verootje: als een vriendin van mij er zo doorheen zat omdat haar kind niet slaapt zou ik mij met alle liefde een nacht “opofferen” hoor. Dan maar een nachtje geen slaap, maar wel weten dat je vriendin en gigantisch mee geholpen is

Dus ts, is er echt niemand in je omgeving die hetzelfde zegt als ik hierboven?

Verder zou een slaaptunnel inderdaad ook nog een goeie zijn om te proberen.
Mijn zoontje is wat ouder en heeft een verzwaringsdeken, maar dat is zo jong nog niet zo handig. Als ze in een slaapzak wil slapen kan een verzwaarde slaapzak ook nog een optie zijn om te proberen

**Geplaatst**: 15-05-21 10:03

Geplaatst: 15-05-21 10:03

TS, ik zoek naar hoe ik dit moet verwoorden. Je bent heel druk bezig met het beste doen voor je kindje, en dat is heel logisch. Maar soms is het beste dat je voor je kindje kan doen, goed voor jezelf zorgen. Als jij straks écht omvalt en je man ook dan is je kindje nog verder van huis.

Het voelt misschien egoïstisch om je kindje een nacht naar een oppas te brengen (of dit nu een vriend(in)/familielid/professional is) maar dat doe je niet alleen voor jezelf. Je doet dat juist ook voor haar.

**Geplaatst**: 15-05-21 10:13

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 15-05-21 10:13

Lieve TS,

Veel gezegd al, dat ga ik niet herhalen.
Wat ik nog wil zeggen. Als jij redelijk uitgeslapen zou zijn en een vriendin had met een kindje met zulke slaapproblemen. Hoe belastend zou het dan voor je zijn om 1 nacht die zorg over te nemen?

Want zelfs als ik naar mezelf kijk, met een newborn en een (redelijk slapende) peuter, dan zou ik zelfs nu met liefde een nacht naast het ledikant van jou kindje zitten als ik daarmee een vriendin kon helpen.

Echt, hoe groot het voor jou voelt, voor iemand die uitgeslapen is en bij kan slapen daarna is een nacht of 2 nachten doortrekken prima te overzien. Zeker als ze weten dat ze je er mee kunnen helpen.

**Geplaatst**: 15-05-21 10:15

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 15-05-21 10:15

Wat een drama baby. Kan je anders niet iemand in huren om af toe voor de baby te zorgen?

**Geplaatst**: 15-05-21 10:23

Geplaatst: 15-05-21 10:23

Is je huis al eens gecontroleerd op aardstralen/wateraders?
Klinkt heel zweverig en ik geloof er zelf ook niet in maar het heeft hier een aantal jaar geleden wel geholpen.
Kinderen sliepen snachts ook niet en veel huilen, iemand laten komen en die gaan met een wichelroede door het huis en verleggen de stralen.
Vanaf dat moment geen kind meer snachts huilen en lekker doorslapen.
Sterkte Ts het is echt een hel geen slaap pakken.....

**Geplaatst**: 15-05-21 10:40

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 15-05-21 10:40

Het enige wat helpt in zo'n geval is het kringetje waarin je nu zit te doorbreken. Hier in het ziekenhuis nemen ze daarom wel eens de baby één of twee weken op ter observatie. Ouders moeten snachts thuis slapen. Dat lijkt echt heel akelig, maar het is soms nodig om ervoor te zorgen dat de ouders er niet aan onderdoor gaan en uit die vicieuze cirkel komen waar ze nu inzitten. Door het doorbreken van gewoontes kan het ineens goed gaan.

**Geplaatst**: 15-05-21 10:54

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 15-05-21 10:54

Bij vrienden van ons zijn er idd enkele opnames geweest. Haalde iig het scherpste randje er even af.

**Geplaatst**: 15-05-21 11:02

Geplaatst: 15-05-21 11:02

Ik heb een keer een verhaal gelezen op kekmama/wij jonge ouders zn site dat een baby ook niet wou slapen 's nachts en hysterisch wakker werd, moeilijk te troosten en overdag was er niks aan de hand. In het ziekenhuis konden ze niks vinden en toen zijn ze bij een therapeut terecht gekomen die de baby opnieuw de geboorte liet mee maken op een manier. De baby had de bevalling als traumatisch ervaren en na het 'opnieuw geboren ' worden was alles goed.
Ik kan de link zo niet vinden helaas, veel sterkte met alles, hopelijk komt er wat uit het slaaponderzoek. :knuffel:

**Geplaatst**: 15-05-21 11:13

Geplaatst: 15-05-21 11:13

secricible schreef:
Lieve TS,

Veel gezegd al, dat ga ik niet herhalen.
Wat ik nog wil zeggen. Als jij redelijk uitgeslapen zou zijn en een vriendin had met een kindje met zulke slaapproblemen. Hoe belastend zou het dan voor je zijn om 1 nacht die zorg over te nemen?

Want zelfs als ik naar mezelf kijk, met een newborn en een (redelijk slapende) peuter, dan zou ik zelfs nu met liefde een nacht naast het ledikant van jou kindje zitten als ik daarmee een vriendin kon helpen.

Echt, hoe groot het voor jou voelt, voor iemand die uitgeslapen is en bij kan slapen daarna is een nacht of 2 nachten doortrekken prima te overzien. Zeker als ze weten dat ze je er mee kunnen helpen.

Lief hoor, maar wat voegt het toe? 1 nacht kunnen slapen en wss is TS dan alsnog de halve nacht wakker uit stress want baby is weg of sterker nog: de stress is weg... Dus uit routine. 1 nacht wegbrengen is druppel op de gloeiende plaat.

**Geplaatst**: 15-05-21 11:36

Geplaatst: 15-05-21 11:36

Blussem schreef:
Wat een drama baby. Kan je anders niet iemand in huren om af toe voor de baby te zorgen?

Een drama baby. Jezus, wat weet jij je toch onhandig te verwoorden.

**Geplaatst**: 15-05-21 11:44

Geplaatst: 15-05-21 11:44

Lieve ts, dit had ik kunnen schrijven ... Mijn babymeisje is van 7 januari, dus íets ouder.
Ik heb nog 2 jongens ook, die altijd een droom waren in het slapen, viel mij dit even tegen met haar -O-

.

Al vanaf de geboorte slaapt ze rotslecht, huilen, overstuur en ontroostbaar

.

Nu, 16 maanden later is het nog nooit minder geweest dan 4 keer huilen s'nachts. 4 keer is een droomnacht voor ons :roll:

.
Hier slaapt ze ook in een cosleeper trouwens. Wat hier het grootste probleem is, is dat ze mij gebruikt als tuut :Y)

. Ze wordt verschillende keren in de nacht wakker, huilen en krijsen en het enigste dat haar kan troosten is mijn borst. Ze geraakt dus niet vanzelf in slaap terug. Als ik de borst niet geef, dan kan ze wel 4 u doorgaan !! Die strategie heb ik ook snel de deur uitgegooid want da's geen oplossing. Dus van zodra ze huilt, geef ik haar de borst en valt ze terug in slaap. Zo kan ik het snelste verder slapen....
Meestal is dat zo een 8 a 10 keer per nacht

.
Veel mensen vragen mij hoe ik dat volhou? Wel ja, ten eerste zeg ik dat ik geen keuze heb, ik kan haar moeilijk buiten leggen

. En ten tweede, heb ik er mij bij neergelegd. Doorslapen dat lijkt ondenkbaar nu. Mijn lijf is er precies op ingesteld ook, ondanks dat ik uiteraard wel moe loop.

Overdag is het een superlief, vrolijk meisje! In de middag slaapt ze met gemak 3 u en moet ik haar nog wakker maken :roll:

. Onbegrijpelijk want in de nacht kan ze geen uur aan een stuk slapen...

Dikwijls mij afgevraagd wat er scheelt met mijn kleine meid. Maar ik denk gewoon dat ze mij nodig heeft s'nachts, nood aan affectie en dat is de borst. Dat is voor haar het ultieme troostmiddel.

Ik heb ook nog geen hulp gezocht, geen familie waar ze bij is geweest want daar zou ze gegarandeerd 8 u krijsen omdat de borst er niet is. En dat krijg ik niet over mijn hart.

Ik heb er mij bij neergelegd en ik zit niet meer te hopen wanneer ze eindelijk gaat doorslapen....
Het zal wel ooit komen, als ze er klaar voor is.

En ik, ik loop maar met stokjes tussen mijn ogen :')

. En als ze over de middag slaapt, pak ik dikwijls ook een paar uur mee.

Alsook als mijn man thuis is, staat hij ermee op en blijf ik nog een paar uur liggen

.

Ik wens jou heel veel sterkte en succes

. Ik weet dat ik u geen tips kan geven, maar gewoon effe horen dat je niet alleen bent, kan ook al eens deugd doen

.

Succes !!

**Geplaatst**: 15-05-21 11:56

Geplaatst: 15-05-21 11:56

Ts, ik heb weinig tips want ook wij zijn in de kou blijven staan in België. Tegen dat er eindelijk wat in gang kwam was mijn dochter bijna 2 en ging het probleem langzaam aan vanzelf weg.

Wat ik wel wil aanbieden: Het is een eindje rijden voor jou (regio Hasselt) maar je mag jou dochter gerust een nacht komen brengen (of 2) bv vrijdag en zaterdagnacht, enkel vrijdag of enkel zaterdagnacht. Zij en jullie zijn hier welkom en ik gun jou een nachtje doorslapen.

**Geplaatst**: 15-05-21 12:00

Geplaatst: 15-05-21 12:00

Lieve ts,

Je schrijft een heel herkenbaar verhaal, wellicht nog wat erger dan wat wij hadden.

Onze oudste sliep pas door toen zijn gebit door was, 3 maanden later werd zijn broertje geboren. Onze jongste was ook een verschrikkelijk slechte slaper. Uren waker, schreeuwen, elk half uur huilen... we wisten ook niet waar we het zoeken moesten.

Hebben alles geprobeerd, buisjes geeist bij de arts zodat evt. Oorontstekingen niet voor nog meer ellende zouden zorgen.

Uit eindelijk hebben er een aantal dingen geholpen, hij is nu net 2, slaapt vaker door dan niet. We komen echt uit een diep dal maar we klimmen weer naar boven.

Wat bij ons hielp is het volgende:

- Een lang rust moment voor het slapen gaan, geen beeldschermen, geluiden en felle lichten meer. Even rustig spelen in zijn kamer en dan In bad met welterusten bad van Weleda, dan rustgevende olie onder zijn voetjes. Ondertussen, een slaapliedje aan. En dit elke dag... elke dag precies hetzelfde.

- de buisjes hebben geholpen, we hebben geen oorontstekingen meer en het gaf ons ook rust dat het dat niet kon zijn.

- een hele belangrijke is hulp op spiritueel niveau. Je moet er voor open staan maar het heeft onwijs geholpen. Zijn 1e chakra is goed gezet, deze is vaak verschoven bij kleine kindjes. Hij had in 1,5 jaar tijd nog nooit doorgeslapen, altijd ellende. We waren bij deze dame geweest en hij sliep die nacht door... daarna merkte we meer rust in de nacht. Hij kreeg ook visite van boven, dit vond hij spannend. Ww hebben deze visite zeer dringend verzocht weg te gaan, dit heeft een tijdje geduurd maar is gelukt.
Na een maand gingen we weer, hij sliep na die ene keer niet meer door maar had meer rust. Na de 2e keer sliep hij weer die nacht door... we zien regelmatig gegaan en we merkte echt dat hij rustiger werd. We moesten er nog wel uit maar het weer verder laten slapen ging veel makkelijker. Hierdoor kon de ander (we deden om de nacht dienst) rustiger gaan slapen, zonder stress.

- elke dag zijn kamer wieroken met salie, alle negatieve energie er uit. Ramen open en luchten maar.

- heel veel de natuur in, in zand laten spelen, in het bos laten spelen, naar het strand, alles om te aarden en tot rust te komen.

Hij is nu dus 2, slaapt zoveel beter. We zijn nog lang niet bijgeslapen maar ik ben al weer vergeten hoe verschrikkelijk het was.

Ik snap dat niet iedereen gelooft in het goedzetten van chakra’s maar als je niet slaapt zou ik zelf alles proberen wat je kunt. Het is geen wonder maar wie weet geeft het haar wel al meer rust. Vermijd zoveel mogelijk prikkels als je kunt.

Heel erg veel sterkte ts, het is vreselijk zwaar. Ik wilde mijn jongste ook niet uit logeren sturen, ik wilde niemand dit aandoen. Een nacht nanny is heel duur en ik snap je stress als je ergens anders slaapt ook volkomen. Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt!

Edit: wij kregen overigens vrij weinig begrip uit onze omgeving. Niemand begrijp hoe uitgeput en moe je bent. Hoe vaak ik wel niet heb gehoord, joh dat hoort erbij! Of oh echt? De dochter van de buurvrouw haar nichtje sliep anders met 3 weken al door.... die mensen kon ik wel schieten. Ik heb me erg alleen gevoeld. Tot ik mensen ontmoete die me wel begrepen en me echt hebben gesteund. Dit heeft erg geholpen, het feit dat ik er niet alleen in was.