Zoals hierboven geschreven krijg je inderdaad ook angst voor de angst, en begin je op de duur erg veel te vermijden en in mijn geval jezelf op te sluiten tot het geen doen meer is.
In elk geval ben ik aan de hand van het laatste onderzoek op voorschrift naar de kiné beginnen gaan om te werken aan mijn ademhaling en ben ik ook naar een psych gegaan. Want het komt wel degelijk ergens vandaan.
Daarnaast bleek het boek "hyperventilatie ontmaskerd" van Chris Lenaerts voor mij een enorme eyeopener en het bracht mij enorm veel rust: het kan dus toch allemaal puur door hyperventilatie komen. Ik kan iedereen dit boek aanbevelen - en heb het ook al aan verschillende mensen uitgeleend.
Wat voor mij heel goed werkte tijdens een paniekaanval was afleiding. Ik was zelf niet in staat om mee te praten, maar vroeg of iemand soms de meest random dingen kon beginnen vertellen. Het maakte niet uit wat, maar het haalt de focus van de paniek weg waardoor het (bij mij in elk geval) veel sneller over ging. Ook een tip die ik destijds van de huisarts kreeg: gebruik nooit een zakje om in en uit te ademen tijdens een aanval, maar je handen. Want die heb je altijd bij, als je je zakje eens niet vindt of vergeten bent, voegt dat alleen maar toe aan de paniek.
De situatie kan soms uitzichtloos lijken waardoor je er moedeloos van wordt. Maar door jezelf te omringen met mensen die je hiermee echt kunnen helpen en jezelf in te lezen over hyperventilatie, kom je al een heel eind. Ik heb zo zelf al jaren geen paniekaanval meer gehad, soms hik ik er nog wel eens tegenaan maar doordat ik de symptomen nu veel beter ken, kan ik het ook veel makkelijker relativeren en klasseren onder de noemer "hyperventilatie" waardoor het vaak vanzelf weer afzwakt. En als dat niet lukt ga ik aan de slag met ademhalingsoefeningen en bewust even wat time off nemen, de voet van het gaspedaal. Komt goed!
