Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-09-20 21:44

Geplaatst: 22-09-20 21:44

Ik heb al sinds mijn pubertijd klachten en sinds mijn 21e de diagnose. Ik ben nu 38. Bij mij is de misselijkheid extreem en daar heb ik ook het meest last van. Vochtig weer maakt het bij mij erger, dus in de herfst /winter naar bv Spanje helpt me.

Verder zweer ik bij de fysio. Met een goede fysio is het zoveel beter onder controle (heb helaas ook slechte fysiotherapeuten gehad). Sindsdien kan ik ook weer meer uren werken.

Paard rijden heeft me geholpen om mobiel te blijven. Ook al kost het je energie, probeer dat niet op te geven.
Hoge dosis goede magnesium helpt tegen de spierklachten, vermoeidheid etc.

Verder helpt regelmaat en op tijd rust nemen.

En voor mij helpt het ook om geen suiker te eten en erg gezond. Ik drink niet, eet geen gluten en lactose (dat laatste ook voor mijn buik /maagklachten)

En wat ook helpt is er niet teveel aan denken. En dan met name in je beperkingen. Als je denkt dat je gewoon kunt functioneren gaat het beter. Ik dacht dat ik nooit meer zou dansen. Heb 2 jaar in een rolstoel gezeten en lopen ging nog steeds moeizaam. In het begin was het best zwaar, veel spierpijn en en uurtje per week was echt zwaar.. Maar inmiddels kan ik ongeveer war iedereen kan. Als ik maar niet teveel denk aan dat het me niet lukt. En inmiddels geen rolstoel meer en lopen gaat ook weer.

Sterkte met je eigen weg er in vinden!

**Geplaatst**: 24-09-20 14:05

Geplaatst: 24-09-20 14:05

Ik ben mijn hele leven (ik ben nu 26) al ontzettend stijf, krijg spierpijn van het minste en heb heel veel slaap nodig om te kunnen functioneren. Omdat ik niet beter wist heb ik er nooit veel onderzoek naar laten doen, totdat ik verhuisde, de paarden aan huis kreeg en ik dus lichamelijk meer ging doen (winter, dus in de kou). Op een gegeven moment kon ik niet eens meer een hooinet ophangen omdat ik geen kracht meer had om het clipje open te knijpen, ik kon de buitenkraan niet meer opendraaien en toen ben ik naar de huisarts gegaan. Na wat verschillende simpele onderzoekjes (waaronder bloedonderzoek) kreeg ik de diagnose fibromyalgie.

Thuis het een en het ander aangepast, mijn ouders zijn in het bijgebouw op ons erf komen wonen en die doen de paarden nu grotendeels. Ik help mee als ik me goed genoeg voel, maar zij doen de basis. Het ging daardoor echt wel beter, maar toen kreeg ik corona.

Ik ben 8 weken ziek geweest en mán wat moet mijn lichaam nu nog steeds af zien.. Op slechte dagen kan ik vrijwel niets, ik kan op normale dagen maximaal 1 paard rijden, en als ik langer dan een uur het bos in ga met een van mijn paarden dan moet ik dan de volgende dag bekopen met een vreselijk zeer lijf.

Een heet bad doet voor mij wel echt wonderen.