Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
saskiakefie schreef:Wat ik begrepen heb is dat mensen met autisme (misschien een bepaalde vorm geen idee) zich vooral heel erg goed kunnen focussen op één ding, en eigenlijk een beetje tunnelvisie kunnen hebben. In positieve zin een goede eigenschap, in negatieve zin kan het dus zijn als je een eetstoornis ontwikkelt daar zo erg in kan doorslaan dat dat nog maar het enige is wat telt.
saskiakefie schreef:Wat ik begrepen heb is dat mensen met autisme (misschien een bepaalde vorm geen idee) zich vooral heel erg goed kunnen focussen op één ding, en eigenlijk een beetje tunnelvisie kunnen hebben. In positieve zin een goede eigenschap, in negatieve zin kan het dus zijn als je een eetstoornis ontwikkelt daar zo erg in kan doorslaan dat dat nog maar het enige is wat telt.
Mindim schreef:saskiakefie schreef:Wat ik begrepen heb is dat mensen met autisme (misschien een bepaalde vorm geen idee) zich vooral heel erg goed kunnen focussen op één ding, en eigenlijk een beetje tunnelvisie kunnen hebben. In positieve zin een goede eigenschap, in negatieve zin kan het dus zijn als je een eetstoornis ontwikkelt daar zo erg in kan doorslaan dat dat nog maar het enige is wat telt.
Dat noem je hyperfocus en komt vooral ook veel voor bij ADHD. Kinderen die zich normaliter slecht kunnen concentreren op dingen, kunnen door sommige dingen enorm gefascineerd raken en heel lang, enorm geboeid en geconcentreerd hier mee bezig zijn. Tunnelvisie is iets anders dan hyperfocus.
saskiakefie schreef:Maar tunnelvisie is dan toch wel een beetje het gevolg van hyperfocus? Als het langdurig is (ik bedoel niet in minuten maar in weken/maanden) dan wordt relativeren moeilijker en als je heel erg gefocust ben op één ding heb je minder tot geen focus op andere dingen?
Fleury schreef:(...)
Ik al een tijdje autisme maar ben nu zo ver afgevallen dat het gevaarlijk is. Maar simpel meer eten lukt gewoon niet. Ben vaak veel te moe.
Ik weet niet of je het echt anorexia kunt noemen, ik braak niet, laxeer niet, eet gerust een stuk chocolade, vind mezelf nu niet echt mooi. Maar toch zit er iets in mn hoofd die alleen maar wil dat het minder wordt..
Maar waarom dan? Hoe kom ie daar? En wat heeft dat dus met autisme te maken? Ben ook al ouder dan bijna alle cliënten met anorexia maar daarom ben ik ook zo benieuwd naar de relatie met autisme.
Fleury schreef:Het is een diëtist op het gz terrein, die zal van dat laatste ook meer weten lijkt me toch?
Janneke2 schreef:Goede sfeer en begrip 'is nooit weg' - en samen de tijd nemen om te zoeken waar m nou precies de kneep in zit vind ik hartstikke positief.
(Al is een deel van mij snelheidsmaniak, dus als je het liever gisteren dan vandaag opgelost wil hebben snap ik dat volkomen. 'Geduld is een schone zaak', zoals men zegt, maar niet mijn sterkste eigenschap....)