Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-07-20 21:45

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 17-07-20 21:45

ik meld me ook. Ik loop al jaren naar de huisarts i.v.m. lichamelijke klachten en vreselijke vermoeidheid. Tegenwoordig zo erg dat elke dag een strijd is tegen de slaap. Vorig jaar hebben ze me een steppel Burn Out gegeven, nadat ik bij de huisarts zo kwaad ben geworden uit frustratie dat ik bij onderzoeken nooit iets mankeer. Uitendelijk via een internist ( want daar kwam ook niets uit ) naar een reumatoloog gestuurd. Diagnose Fybromialgie. Ben ik mooi klaar mee. Elke lichamelijke klacht die je daarna ook maar ontwikkeld wordt daaronder geschoven. Ik ga dus maar niet meer en vecht maar verder tegen mijn lichaam.

**Geplaatst**: 18-07-20 07:24

Geplaatst: 18-07-20 07:24

nikia schreef:
ik meld me ook. Ik loop al jaren naar de huisarts i.v.m. lichamelijke klachten en vreselijke vermoeidheid. Tegenwoordig zo erg dat elke dag een strijd is tegen de slaap. Vorig jaar hebben ze me een steppel Burn Out gegeven, nadat ik bij de huisarts zo kwaad ben geworden uit frustratie dat ik bij onderzoeken nooit iets mankeer. Uitendelijk via een internist ( want daar kwam ook niets uit ) naar een reumatoloog gestuurd. Diagnose Fybromialgie. Ben ik mooi klaar mee. Elke lichamelijke klacht die je daarna ook maar ontwikkeld wordt daaronder geschoven. Ik ga dus maar niet meer en vecht maar verder tegen mijn lichaam.

En dat laatste gaat je dus niet helpen. Acceptatie zonder in medelijden te vervallen, gaat je veel meer helpen, dan vechten tegen... Wil natuurlijk niet zeggen dat je niet af en toe een baalmoment mag hebben.

Zorg extra goed voor je lichaam die t toch al zwaar genoeg heeft. Maak bewuste keuzes in wat je wel/niet doet en omarm de waardevolle dingen, die lukken.

**Geplaatst**: 18-07-20 07:33

Geplaatst: 18-07-20 07:33

Ik ben al jaren chronisch vermoeid sinds ik een tumor aan mijn hypofyse had.
Tumor is weggehaald maar de bij/nawerkingen zijn blijvend, het is alleen jammer dat mensen het niet aan de buitenkant zien want ik ben een flinke vrouw die optimistisch probeert te blijven.
Mijn man ziet het gelukkig wel en mijn dochters en dat is het belangrijkste maar sommige mensen waar je nee aan moet verkopen snappen het niet.
Ik lig daar niet wakker van maar het is soms niet leuk.

**Geplaatst**: 18-07-20 08:14

Geplaatst: 18-07-20 08:14

Ik heb een aneurysma in mijn hoofd gehad en heb aan de behandeling een hersenletsel over gehouden.
Stond midden in het leven, had drie banen en genoot er van.
Ik heb ongeveer nog 25-30% van de energie die ik vroeger had.
Werken bij een werkgever zit er nu niet meer in, mijn energie gaat daarvoor te veel in golven en ik moet vaak in de middag bijslapen.
Na een traject van 7 maanden in een revalidatiecentrum heb ik geleerd om goed naar mijn lichaam en hoofd te luisteren en beter te doseren, dat helpt wel.

Ik heb twee paarden aan huis, tegen de tijd dat ik aan de paarden toe kom is het potje energie leeg, dus die staan alleen maar gras te maaien.
Ik geniet er maar van om ze bezig te zien in de wei.
Als mijn ouwetje dood gaat doe ik mijn jonge paard in de verkoop en gaan we verhuizen.

**Geplaatst**: 18-07-20 09:07

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 18-07-20 09:07

Hier iemand met een chronische spierpijnaandoening en fybromyalgie, dus ook veel last van mijn gewrichten. Maakt je erg moe, constante pijn.

Mijn paarden staan al jaren op een doe-het-zelf plek, waar we ook nog eens 3 a 4x per dag heen gaan, omdat we in porties voeren (en meteen mest scheppen, water vullen, verzorgen en trainen/rijden). Ben zielsgelukkig met die plek, maar het is zwaar. Mijn man helpt mee en dat scheelt enorm.

Ik moet wel zeggen dat het ook belangrijk is, dat je zorgt dat je fysiek sterk blijft. Ik doe aan yoga, wandel een aantal uren per week en doe krachtoefeningen/gewichtjes. Bewust om mezelf sterk te houden. Ga ik toegeven aan alles wat ik voel, dan ben ik verloren, vrees ik. Dus ben vrij hard voor mezelf. Ik slaap 9 uur, heb ik ook echt nodig naast al mijn fysieke werk (werk ook nog met oude mensen, wat ook vaak zwaar is).

Soms denk ik wel eens dat ik gek ben met wat ik allemaal doe. Ik ben ook de jongste niet meer. Maar stil zitten, is nooit mijn ding geweest en ik merk dat zorgen dat je fysiek krachtig blijft zo belangrijk is. Zeker als je rond de 50 bent en ouder wordt.... juist ook met vermoeidheid en spier-en gewrichtsklachten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-20 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-20 10:44

Poekkie schreef:
Mijn ervaring met bijrijdsters is dat er wel hele goede zijn, maar ook heel veel die alles beloven maar uiteindelijk toch niet komen opdagen. Ik zou er qua diensten niet op vertrouwen zegmaar. Maar misschien kan je wel iets afkopen bij de stalhouder of via enkele stalgenoten? Of iemand die een zakcentje bij wil verdienen?

Dat is eigenlijk wel een goed idee.
Thanks

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-20 10:45

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-20 10:45

Cayenne schreef:
Hier op zich geen chronische vermoeidheid maar wel een (vastgestelde) meervoudige slaapstoornis waardoor ik ook altijd vermoeid ben.
Mag dat ook?

Ja tuurlijk, welkom
Hoe doe jij het met je paard?

**Geplaatst**: 18-07-20 10:58

Geplaatst: 18-07-20 10:58

boemel schreef:
nikia schreef:
ik meld me ook. Ik loop al jaren naar de huisarts i.v.m. lichamelijke klachten en vreselijke vermoeidheid. Tegenwoordig zo erg dat elke dag een strijd is tegen de slaap. Vorig jaar hebben ze me een steppel Burn Out gegeven, nadat ik bij de huisarts zo kwaad ben geworden uit frustratie dat ik bij onderzoeken nooit iets mankeer. Uitendelijk via een internist ( want daar kwam ook niets uit ) naar een reumatoloog gestuurd. Diagnose Fybromialgie. Ben ik mooi klaar mee. Elke lichamelijke klacht die je daarna ook maar ontwikkeld wordt daaronder geschoven. Ik ga dus maar niet meer en vecht maar verder tegen mijn lichaam.

En dat laatste gaat je dus niet helpen. Acceptatie zonder in medelijden te vervallen, gaat je veel meer helpen, dan vechten tegen... Wil natuurlijk niet zeggen dat je niet af en toe een baalmoment mag hebben.

Zorg extra goed voor je lichaam die t toch al zwaar genoeg heeft. Maak bewuste keuzes in wat je wel/niet doet en omarm de waardevolle dingen, die lukken.

Helemaal mee eens. Juist dat terug vechten gaat zorgen dat je er uiteindelijk volledig doorheen zit.

Acceptatie, bewuste keuze's en ja toch ook doorzettingsvermogen is veel beter.

**Geplaatst**: 18-07-20 13:08

Geplaatst: 18-07-20 13:08

En iedereen is anders. Ik kan bijvoorbeeld niet heel hard sporten en doorgaan, want ik sloop mijn eigen lijf echt en richt dus echt schade aan. Ik zorg dus wel dat ik mezelf onderhoud en niet achteruit ga qua spierkracht, maar dat betekent voor mij juist wel heel rustig aan doen om de verplichten dingen heen.

Ik kan niet werken, heb ook hulp in de huishouding vanuit de wmo en 2 tot 3 keer per week fysio waar ik niet zonder kan.

Ik heb trouwens een bindweefselaandoening waardoor ik in bijna alle gewrichten hypermobiel ben en nog tig andere dingen. Mijn lijf werkt dus keihard de hele dag om me in elkaar te houden. :')

daarnaast dagelijks migraine aanvallen. Ik slaap overdag ook nog een aantal uur omdat ik het anders niet volhoud. Revalidatie heb ik ruim half jaar gedaan in revalidatiecentrum, maar conclusie was dat ik eigenlijk altijd aan het overbelasten ben. Zelfs als ik alleen opsta, eet en douche. Ik plan dus echt dagen dat ik niks doe.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-07-20 20:07

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst door de TopicStarter : 19-07-20 20:07

Bedankt allemaal voor jullie reacties, ik heb veel tips gekregen van jullie daarvoor mijn dank. Ook is het fijn om te weten dat ik niet de enigste ben met deze of andere met vergelijkbare klachten. Fijn om dingen te kunnen delen.
Ik heb eerdaags een afspraak bij de neuroloog wie weet komt daar iets uit.

Voor jullie allemaal veel liefde toegewenst, houd vol.

**Geplaatst**: 19-07-20 20:44

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 19-07-20 20:44

Het is zo frustrerend, al die ziekenhuisbezoeken. Ik ben geloof ik een jaar of 8 bezig geweest met allerlei onderzoeken en ziekenhuizen voordat we er achter kwamen wat er er was. En eigenlijk moet ik nu nog verder onderzoek, maar het ziekenhuis dat zich hierin specialiseert doet moeilijk. (omdat ik een al diagnose heb, maar er zijn meerdere symptomen die bij een andere variant horen waardoor mijn huisarts me dus doorverwezen heeft, omdat het wel van belang is om te weten welke variant het is, maar ziekenhuis wil alleen mensen die geen diagnose hebben of wel een diagnose maar met symptomen uit lijst van hun site. Daar voldoe ik aan, maar verwijzing wordt afgewezen)

Succes bij de neuroloog!

**Geplaatst**: 19-07-20 21:02

Geplaatst: 19-07-20 21:02

moonsparkle schreef:
Klinkt misschien niet goed om te zeggen, maar ik zou het fijn vinden als ik deels zou worden afgekeurd, ik wil best werken maar het is al jaren een enorme strijd en daarnaast nooit meer energie voor iets maar de psycholoog zei me dat het goed voor me zou zijn om weer steeds meer te gaan doen om zo te bewijzen dat ik het wel kan en dat reïntegreren een periode is om juist weer energie op te bouwen, maar ik kan niet voor me zien hoe? Ik ben ook naar een internist geweest ivm vermoeidheid, maar je raad het al, er kwam niks uit het onderzoek oké vitamine b en d te kort maar dat slik ik nu al meer dan een jaar en ik merk geen verschil. Ik zou ook niet weten wat ik er verder mee kan, psycholoog zegt chronische vermoeidheid maar dat je dat deels op zou lossen door anders te gaan denken, internist kwam dus verder niks bijzonders uit.

Mocht iemand een pb willen sturen met hoe het bij hun is gegaan met werk en op wat voor manier je hinder ondervind van chronische vermoeidheid dan heel graag

Bij flinke vit b12 tekorten en mogelijk D ook, is er meestal een opnameprobleem en zal pillen slikken (vrijwel) niks doen. Je zal hoogst waarschijnlijk aan injecties moeten.

**Geplaatst**: 20-07-20 05:54

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 20-07-20 05:54

@Boemel en Marjamalvaro
het is niet altijd zo simpel als goed voor jezelf zorgen en accepteren. We moeten allemaal werken voor onze centen ( altans ik wel ) en voor niets gaat de zon op. Met chronische vermoeidheid en Fybro wordt je geen beejte afgekeurd. Ik heb nu dik een jaar een therapeut waar ik eigenlijk weinig vooruitgang me boek.
Ik ben al terug gaan werken naar 32 uur (nog minder is financieel niet haalbaar), probeer elke dag iets voor mezelf te plannen ( rust ) en ga elke dag naar mijn paardje ( doe het zelf ). Toch is het regelmatig een gevecht tegen de slaap. De pijn e.d. niet eens mee geteld. Toch brengen dingen zoals mijn paard verzorgen en de hond wandelen ook ontspanning. Hoewel het ook inspanning is.
Ik vind het nog steeds heel erg moeilijk allemaal. Ik snap heel goed wat Moonsparkle schreef.

**Geplaatst**: 20-07-20 06:37

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 20-07-20 06:37

Maar het is ook zeker niet simpel en ook niet leuk en nee, het lukt me ook niet altijd. We zitten in verbouwing en natuurlijk heb ik teveel gedaan en te hard gesjouwd en heb ik daar nu veel last van.

Ik werk ook 32 uur. En vind het ook veel en vaak zwaar, maar door zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen (aangepaste werkplek, regelmatig korte pauze, goed eten en drinken, rek/strek oefeningen, stress vermijden waar mogelijk) is het meestal wel te doen.

Ik heb astma en fybro en heb 4 jaar moeten knokken om van 40 uur naar 32 uur te mogen gaan. Bij minder uren kan ik op zoek naar een andere baan en is voor mij geen optie.

Dus het is niet zo dat ik acceptatie en goed voor mezelf zorgen altijd maar makkelijk vind en ik doe het ook niet altijd zoals het zou moeten, maar het is nog steeds wel het beste om te doen.

**Geplaatst**: 20-07-20 09:47

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 20-07-20 09:47

Hier ook fibro en de bijkomende problemen zoals vermoeidheid. Afgelopen jaar ben ik (weer) behandeld in een revalidatiecentrum en dat heeft wel weer wat dingen in balans gebracht. Ondertussen vanuit gedeeltelijke ziektewet weer bijna terug op mijn oorspronkelijke 32 uur werken (ben al van 40 naar 36 naar 32 gegaan).

Een maand of 8 geleden heb ik mijn paarden in vol pension gezet, op een stal met ook een binnenbak. Niet meer het zware werk doen maar vooral de leuke dingen heeft me wel echt ontzettend geholpen. Het is nu weer meer hobby dan zorgplicht zeg maar. Ook heb ik nu een binnenbak tot mijn beschikking, en de mogelijkheid om uit de elementen te werken is toch ook wel echt heel fijn. Ik ben hierdoor echt gemotiveerder om vaker te komen en ipv dat ik eerst alle verplichte dingen afwerk en dan geen energie meer heb voor de leuke dingen, of belemmerd wordt door slecht weer wat ook weer zijn uitwerking heeft op mijn lijf.

**Geplaatst**: 20-07-20 10:31

Geplaatst: 20-07-20 10:31

Kanzi schreef:
Ik heb een aneurysma in mijn hoofd gehad en heb aan de behandeling een hersenletsel over gehouden.
Stond midden in het leven, had drie banen en genoot er van.
Ik heb ongeveer nog 25-30% van de energie die ik vroeger had.
Werken bij een werkgever zit er nu niet meer in, mijn energie gaat daarvoor te veel in golven en ik moet vaak in de middag bijslapen.
Na een traject van 7 maanden in een revalidatiecentrum heb ik geleerd om goed naar mijn lichaam en hoofd te luisteren en beter te doseren, dat helpt wel.

Ik heb twee paarden aan huis, tegen de tijd dat ik aan de paarden toe kom is het potje energie leeg, dus die staan alleen maar gras te maaien.
Ik geniet er maar van om ze bezig te zien in de wei.
Als mijn ouwetje dood gaat doe ik mijn jonge paard in de verkoop en gaan we verhuizen.

Wat heftig Kanzi, hoe kwamen ze erachter dat je een aneurysma had?
Mijn vader heeft een gebarsten aneurysma gehad in zijn hoofd, is daarna geopereerd en na weken IC heeft hij het overleefd. Ik heb zijn revalidatie proces van dichtbij kunnen meemaken natuurlijk en heb alles als heel heftig ervaren, ook het overgebleven hersenletsel wat voor de omgeving niet zo overduidelijk is.

Omdat ik veel migraine heb, icm met dit verleden van mijn vader, wil de neuroloog dat ik elke 3jaar een MRI laat maken. Gelukkig is een aneurysma bij mij nog niet ontdekt.
Dikke knuffel voor jou!!

**Geplaatst**: 20-07-20 10:32

Geplaatst: 20-07-20 10:32

nikia schreef:
Diagnose Fybromialgie. Ben ik mooi klaar mee. Elke lichamelijke klacht die je daarna ook maar ontwikkeld wordt daaronder geschoven.

Herkenbaar, hier ook aan de hand gehad

Al jaren de diagnose fibro (dus vermoeidheid kan ik ook wel van meepraten) maar op een bepaald moment erg last beginnen krijgen van bekken & rug, echter hoorde dat bij de fibro. Tot ik nog eens naar de reumatoloog moest om een attest te laten verlengen en hij mij nog eens volledig wilde onderzoeken omdat ik er toch was. Op de foto's iets te zien in mijn bekken, een MRI voor beter beeld en het was prijs: Bechterew. Huisarts viel bijna van zijn stoel en heeft zich verontschuldigd en gezegd dat dokters eens moeten leren toch verder te kijken bij bepaalde klachten, ookal hangt er al een diagnose aan de patiënt.

Maarja, hier dus een dubbele diagnose, waardoor ik van vermoeidheid ook wel kan meepraten (overigens ook een vitamine D die maar niet op pijl wil blijven). Zit ook in het schuitje van moeten werken voor het geld (ookal doe ik het werk op zich wel graag), ben al deeltijds gaan werken omwille van mijn gezondheid maar minder gaat niet. Pas ruim 6 maanden thuis geweest omdat ik mezelf zo overbelast had dat ik er mentaal ook helemaal onderdoor zat. Nu sinds een paar weken terug aan het werk (nog minder dan normaal, voorlopig) maar ik weet het niet goed. Hoop dat het nu even gewoon een mindere periode is door het weer of dergelijke, want zoals ik mij de laatste dagen voel word ik er niet vrolijk van

**Geplaatst**: 20-07-20 11:07

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 20-07-20 11:07

Acceptatie is inderdaad niet makkelijk jaren over gedaan en uiteindelijk zelfs mijn werk voor opgegeven.

**Geplaatst**: 20-07-20 11:34

Geplaatst: 20-07-20 11:34

boemel schreef:
Maar het is ook zeker niet simpel en ook niet leuk en nee, het lukt me ook niet altijd. We zitten in verbouwing en natuurlijk heb ik teveel gedaan en te hard gesjouwd en heb ik daar nu veel last van.

Ik werk ook 32 uur. En vind het ook veel en vaak zwaar, maar door zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen (aangepaste werkplek, regelmatig korte pauze, goed eten en drinken, rek/strek oefeningen, stress vermijden waar mogelijk) is het meestal wel te doen.

Ik heb astma en fybro en heb 4 jaar moeten knokken om van 40 uur naar 32 uur te mogen gaan. Bij minder uren kan ik op zoek naar een andere baan en is voor mij geen optie.

Dus het is niet zo dat ik acceptatie en goed voor mezelf zorgen altijd maar makkelijk vind en ik doe het ook niet altijd zoals het zou moeten, maar het is nog steeds wel het beste om te doen.

Ik vind dit wat lastig te rijmen. Je hebt chronisch pijn, maar je werkt wel zoveel? Zorg je wel goed voor jezelf dan?
Ik werk helemaal niet, ik zou willen dat ik iets kon werken.

**Geplaatst**: 20-07-20 11:47

Geplaatst: 20-07-20 11:47

Earth schreef:
boemel schreef:
Maar het is ook zeker niet simpel en ook niet leuk en nee, het lukt me ook niet altijd. We zitten in verbouwing en natuurlijk heb ik teveel gedaan en te hard gesjouwd en heb ik daar nu veel last van.

Ik werk ook 32 uur. En vind het ook veel en vaak zwaar, maar door zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen (aangepaste werkplek, regelmatig korte pauze, goed eten en drinken, rek/strek oefeningen, stress vermijden waar mogelijk) is het meestal wel te doen.

Ik heb astma en fybro en heb 4 jaar moeten knokken om van 40 uur naar 32 uur te mogen gaan. Bij minder uren kan ik op zoek naar een andere baan en is voor mij geen optie.

Dus het is niet zo dat ik acceptatie en goed voor mezelf zorgen altijd maar makkelijk vind en ik doe het ook niet altijd zoals het zou moeten, maar het is nog steeds wel het beste om te doen.

Ik vind dit wat lastig te rijmen. Je hebt chronisch pijn, maar je werkt wel zoveel? Zorg je wel goed voor jezelf dan?
Ik werk helemaal niet, ik zou willen dat ik iets kon werken.

Ja, ik heb chronisch pijn. Maar, ongetwijfeld zal er verschil zitten in de gradatie van pijn tussen mij en ieder ander met chronische pijn. En dan zijn er ook nog eens pieken en dalen.

Zoals ik boven aangeef, vind ik het regelmatig zwaar, maar over het algemeen lukt het wel. Ik heb daarnaast redelijk wat vrije dagen, dus op zn tijd neem ik even een bijkomdagje.

Ik ben blij dat het me zo lukt. En als het voor de toekomst anders wordt, dan zie ik het dan wel weer. Ik hoef me nu gelukkig zelden ziek te melden.

De paarden staan in volpension, verder hebben we een schoonmaakster en ga ik regelmatig naar een masseur voor wat onderhoud.

**Geplaatst**: 20-07-20 11:48

Geplaatst: 20-07-20 11:48

Koekie73 schreef:
Wat heftig Kanzi, hoe kwamen ze erachter dat je een aneurysma had?
Mijn vader heeft een gebarsten aneurysma gehad in zijn hoofd, is daarna geopereerd en na weken IC heeft hij het overleefd. Ik heb zijn revalidatie proces van dichtbij kunnen meemaken natuurlijk en heb alles als heel heftig ervaren, ook het overgebleven hersenletsel wat voor de omgeving niet zo overduidelijk is.

Omdat ik veel migraine heb, icm met dit verleden van mijn vader, wil de neuroloog dat ik elke 3jaar een MRI laat maken. Gelukkig is een aneurysma bij mij nog niet ontdekt.
Dikke knuffel voor jou!!

Dank je!
Ik begon dubbel te zien, huisarts heeft het een tijdje weggewuifd maar uiteindelijk toch doorgestuurd naar een neuroloog. Op de MRI bleek ik een fors aneurysma te hebben wat tegen een zenuw aanduwde van een oogspiertje.
Als ik heel erg baal van hoe weinig ik kan, denk ik maar gewoon dat ik blij ben dat ik er op tijd bij was en er in ieder geval nog ben. Net een kat met 9 levens.

Fijn dat jouw neuroloog je laat controleren Koekie73! Dat is best een geruststelling.

**Geplaatst**: 20-07-20 11:50

Geplaatst: 20-07-20 11:50

Ik heb het ook jaren volgehouden door te blijven werken.
Weliswaar van fulltime steeds naar minder en uiteindelijk naar 24 uur. Maar puur op wilskracht door gaan.
Tot ik in 2016 finaal afknapte.
Het vol houden was niet meer te doen, nog voor geen 2 uurtjes per dag meer.
Maar je hebt ook vaak niet alle keuze. Vaak is er toch gewoon inkomen nodig en UWV...nou ja laat ik maar niet zeggen wat ik daar over denk.

**Geplaatst**: 20-07-20 12:00

Geplaatst: 20-07-20 12:00

Kanzi schreef:
Koekie73 schreef:
Wat heftig Kanzi, hoe kwamen ze erachter dat je een aneurysma had?
Mijn vader heeft een gebarsten aneurysma gehad in zijn hoofd, is daarna geopereerd en na weken IC heeft hij het overleefd. Ik heb zijn revalidatie proces van dichtbij kunnen meemaken natuurlijk en heb alles als heel heftig ervaren, ook het overgebleven hersenletsel wat voor de omgeving niet zo overduidelijk is.

Omdat ik veel migraine heb, icm met dit verleden van mijn vader, wil de neuroloog dat ik elke 3jaar een MRI laat maken. Gelukkig is een aneurysma bij mij nog niet ontdekt.
Dikke knuffel voor jou!!

Dank je!
Ik begon dubbel te zien, huisarts heeft het een tijdje weggewuifd maar uiteindelijk toch doorgestuurd naar een neuroloog. Op de MRI bleek ik een fors aneurysma te hebben wat tegen een zenuw aanduwde van een oogspiertje.
Als ik heel erg baal van hoe weinig ik kan, denk ik maar gewoon dat ik blij ben dat ik er op tijd bij was en er in ieder geval nog ben. Net een kat met 9 levens.
Fijn dat jouw neuroloog je laat controleren Koekie73! Dat is best een geruststelling.

Nou inderdaad! En dat het behandeld kon worden!
Voor de eerste MRI kreeg ik de vraag of ik het echt wilde weten als ze iets zouden zien, omdat het ook wel eens op een plek zit waar ze er niets mee kunnen. Dan moet je leven met de wetenschap dat je een tijdbommetje in je hoofd hebt.
Maar goed, het neemt niet weg dat de schade die je over hebt gehouden ook best heftig kan zijn, Kanzi. Je klinkt heel dapper in ieder geval $*\o/*$

**Geplaatst**: 20-07-20 12:13

Geplaatst: 20-07-20 12:13

Earth schreef:
Ik vind dit wat lastig te rijmen. Je hebt chronisch pijn, maar je werkt wel zoveel? Zorg je wel goed voor jezelf dan?
Ik werk helemaal niet, ik zou willen dat ik iets kon werken.

Ik ben heel blij dat ik nog best veel kan werken. Ik heb gelukkig een hele fijne werkgever getroffen, mijn werk is lichamelijk niet zwaar en ik kan, zeker in deze tijden, voornamelijk vanuit huis werken waarbij ik tussendoor veel in werkhouding kan afwisselen en tussendoor wat kleine klusjes kan doen. Ik overweeg wel om weer een dag minder te gaan werken, maar ik ben er ook een beetje huiverig voor. Dat als ik er teveel aan toegeef, ik alleen maar achteruit ga, ofzo. Dat was ook een aandachtspunt in het revalidatiecentrum. Maar ik wil er financieel eigenlijk ook niet op achteruit gaan, en ik weet dat ik het de ene week goed aankan, en de andere week is het bagger. Ik weiger nog om alles in te richten op de bagger periodes, maar ik vind het moeilijk er een goede middenweg in te vinden. Waar ik wel mee opgehouden ben is om werk voor alle andere dingen te laten gaan. Ik heb nogal een groot verantwoordelijkheidsgevoel, dus ik zorgde altijd dat ik zo productief mogelijk was en eerst werk op orde had, en de rest komt later wel. En dan natuurlijk nog de dieren, het huishouden, mijn man met zijn zware baan ontlasten... Nu kijk ik daar anders naar, ik neem niet meer alles op mijn schouders en ben ik minder streng voor mezelf, dat scheelt al een hoop.

**Geplaatst**: 20-07-20 12:18

Geplaatst: 20-07-20 12:18

Allegra schreef:
Earth schreef:
Ik vind dit wat lastig te rijmen. Je hebt chronisch pijn, maar je werkt wel zoveel? Zorg je wel goed voor jezelf dan?
Ik werk helemaal niet, ik zou willen dat ik iets kon werken.

Ik ben heel blij dat ik nog best veel kan werken. Ik heb gelukkig een hele fijne werkgever getroffen, mijn werk is lichamelijk niet zwaar en ik kan, zeker in deze tijden, voornamelijk vanuit huis werken waarbij ik tussendoor veel in werkhouding kan afwisselen en tussendoor wat kleine klusjes kan doen. Ik overweeg wel om weer een dag minder te gaan werken, maar ik ben er ook een beetje huiverig voor. Dat als ik er teveel aan toegeef, ik alleen maar achteruit ga, ofzo. Dat was ook een aandachtspunt in het revalidatiecentrum. Maar ik wil er financieel eigenlijk ook niet op achteruit gaan, en ik weet dat ik het de ene week goed aankan, en de andere week is het bagger. Ik weiger nog om alles in te richten op de bagger periodes, maar ik vind het moeilijk er een goede middenweg in te vinden. Waar ik wel mee opgehouden ben is om werk voor alle andere dingen te laten gaan. Ik heb nogal een groot verantwoordelijkheidsgevoel, dus ik zorgde altijd dat ik zo productief mogelijk was en eerst werk op orde had, en de rest komt later wel. En dan natuurlijk nog de dieren, het huishouden, mijn man met zijn zware baan ontlasten... Nu kijk ik daar anders naar, ik neem niet meer alles op mijn schouders en ben ik minder streng voor mezelf, dat scheelt al een hoop.

Heel herkenbaar! Op alle fronten