Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
J508 schreef:Dat lijkt me naar Cayenne, waaraan merk je dat?

*
Natuurlijk kun je met alles leren leven, zeker als je het al van jongs af aan hebt, maar toch... Heb je nu met die medicatie nog steeds aanvallen? En wat voor bijwerkingen heb je van die pillen?
)
Paardenlogica op z'n best.
Het is best teleurstellend dat het hoofd mee wil in een periode van stress, maar dat je lichaam zegt 'en dat had gij gedacht!'. 
En wat jij nu moet doen, wil je graag een toekomst waarin je dingen kan doen die je leuk vindt. Dan moet jij nu even voor jezelf zorgen.
En een deel daarvan is dit vooral niet onderschatten en zeker alvorens je stopt, zeker zijn dat je geen epilepsie hebt. Want zeker grote aanvallen waarbij opnames nodig zijn, kunnen ook voor hersenletsel zorgen. Ik veronderstel dat je daar ook niet op zit te wachten.
En wanneer je in het verkeer eentje krijgt kunnen de gevolgen ook catastrofaal zijn.
Dat is zelfs nódig. Maar ook daarin wel voor jezelf blijven zorgen.
Even een weekje doorbijten. Na een week begon ik geleidelijk aan beterschap te merken. Je begindosis is ongeveer zo hoog als de dosis die ik nu 's morgens neem. Inmiddels voel ik die dosis niet meer.
Maar je moet je lijf wel even tijd geven om er aan te wennen.
musiqolog schreef:Jeetje nardxash, vijftig aanvallen op één dag...Natuurlijk kun je met alles leren leven, zeker als je het al van jongs af aan hebt, maar toch... Heb je nu met die medicatie nog steeds aanvallen? En wat voor bijwerkingen heb je van die pillen?
Nu ik erover nadenk: heeft één van jullie ooit een aanval te paard gehad? En zo ja, hoe liep dat af?
Mi_Amore schreef:Ik loop sinds de allereerste 'aanval' bij een HSP-therapeute, maandelijks, puur om het hoofd een beetje op de rit te houden. Ademhaling is en blijft een werkpuntjeHet is best teleurstellend dat het hoofd mee wil in een periode van stress, maar dat je lichaam zegt 'en dat had gij gedacht!'.
je hoofd wil dus niet mee, je lichaam ook niet. Dit is een duidelijk signaal van je lichaam dat je er te veel van vraagt. Mi_Amore schreef:Ik loop sinds de allereerste 'aanval' bij een HSP-therapeute, maandelijks, puur om het hoofd een beetje op de rit te houden. Ademhaling is en blijft een werkpuntjeHet is best teleurstellend dat het hoofd mee wil in een periode van stress, maar dat je lichaam zegt 'en dat had gij gedacht!'.
Ik ben nu op dag 3 van de Keppra en ik ben doodmoe, futloos incl. gigantische vreetbuien.
Deze voormiddag ben ik een elektrische fiets gaan bestellen, kwestie van toch mobiel te blijven, ook in de winter.
Ik ben gewoon zoooooo kwaad... In september werd ik aangereden door een idioot, tibiaplateaufractuur tot gevolg. Ik kreeg normaal afgelopen dinsdag mijn speciale kous waardoor ik éindelijk met de auto kon beginnen rijden, gaat het nog een jaar duren.
Ik "hyperventileer" tijdens het praten. Een gewoonte aangeleerd door op te groeien in een groot gezin, waarbij je HEEL snel moest zijn om aandacht te krijgen en je moest dus héél je dag kunnen vertellen in minder dan een minuut tijd of je tijd zat erop.
Mijn neuroloog weet hiervan, dus ik hoop echt dat hij dat jaar rijverbod kan opschorten. Ik ben naast mijn hoofdberoep ook nog eens zelfstandige, I need the car
Ik zit héél even in de 'dit is gewoon niet eerlijk' fase. Ik eet gezond, sport veel, draag zorg voor mezelf, werk hard, maar geniet harder, ik heb nét een ellendig verkeersongeluk overleefd, hier zat ik gewoon niet op te wachten