Bokt.nl

moonfish13 schreef:

Wat vreselijk dat verhaal.
Ik vind trouwens dat je bij corona in bepaalde gevallen best moet kunnen kiezen.
Zelf zeg ik wel IC, maar wel realistisch.
Dus stel ik ben na 2 weken nog niet in staat ook maar wat zelf te ademen, en er is aantoonbaar erg veel longschade zou ik willen dat ze stoppen.

Weet je trouwens dat sommige mensen al na drie dagen wakker worden?
Met all you need is love bedankte een patiënt het ziekenhuispersoneel, zij heeft daar drie dagen in coma gelegen.
Maar zij zag er zo verrassend goed uit, en ook haar praten ging supervlot.
Ik had niet het idee dat ze zuurstof tekort kwam en zelf zei ze ook dat het goed ging met haar.
Het hoeft dus niet dat de IC gelijk het einde is, een middenweg zou misschien ook kunnen.
Dat er niet te lang gedoktert moet worden op de IC, zoals hierboven 7 weken coma en compleet verlamd.

Gillbo schreef:

Ik vraag me af hoe realistisch deze vraag is.Ik heb nog nooit gehoord dat een gezond iemand onder de 50 een behandeling met zeer grote kans op volledig herstel weigerd. Hooguit vooraf maar niet als het men echt overkomt

Ayasha schreef:

Zeker als je uit gaat van dat gemiddelde van 19 dagen is er een hoge kans op levenslange gevolgen.

Citaat:

Het is niet zo mooi en roze kleurig als de films doen vermoeden. Dat ontwaken uit een (langere) coma.

Citaat:

Van de trap vallen kan je niet op voorhand weigeren of inschatten. Dit wel. Is dus totaal geen vergelijking.

verootjoo schreef:

dees_daan schreef:

Als dit heel duidelijk vastgelegd is zou ik het behoorlijk respectloos vinden als ze dat niet doen..

Maar hoe zie je dat dan voor je? Als je op de IC komt is er vaak geen tijd te verliezen, ze kunnen dan niet eerst kijken of iemand heel toevallig heeft vastgelegd dit niet te willen.
Als je aanspreekbaar bent overleggen ze dat natuurlijk met je en als je niet wil zullen ze vast niet doen, maar als je niet aanspreekbaar bent doen ze alles wat nodig is en overleggen ze met familie.

dees_daan schreef:

verootjoo schreef:

Maar hoe zie je dat dan voor je? Als je op de IC komt is er vaak geen tijd te verliezen, ze kunnen dan niet eerst kijken of iemand heel toevallig heeft vastgelegd dit niet te willen.
Als je aanspreekbaar bent overleggen ze dat natuurlijk met je en als je niet wil zullen ze vast niet doen, maar als je niet aanspreekbaar bent doen ze alles wat nodig is en overleggen ze met familie.

Als het vastgelegd is bij de huisarts dan kan het ziekenhuispersoneel dit ook inzien lijkt mij, als dat in het dossier staat dan komt dat dus wel naar voren. Ik hoop dat ze de dossiers ook inkijken als iemand op de IC terecht komt? Er kan ook iets in staan waar ze tijdens de behandeling rekening mee moeten houden.
Het is een gevoel van de andere persoon dat zo'n jong iemand behandeld moet worden maar als diegene dat zelf niet wil dan moet dat imo gerespecteerd worden en dan zou zo'n verklaring bij de huisarts genoeg moeten zijn ipv dat je je dan nog een keer moet gaan verantwoorden.. Dat is bij de huisarts al gebeurd dus het is duidelijk voor iedereen, als je dan zegt dat ze daar niet zomaar mee akkoord gaan dan zeg je dus eigenlijk dat die wens niet gerespecteerd zal worden omdat anderen vinden dat jij wel behandeld moet worden.

beatje schreef:

Ik denk dat je dit enkel kan aangeven dat je niet behandeld wil worden als je uitbehandeld bent. Bij bv kanker of hartfalen. Je ziet toch dat bij jehova's die bloedweigeren om een leven te redden er ook allerlei procedures gestart worden. Ik denk dat zolang de artsen geneeskundig kunnen werken ze dat ook doen dat is een deel vrees die ze afleggen. Mijn ouders hebben wel een protocol onder tekend en een sticker op de huisdeur geen reanimatie. Maar die zijn dan ook zowat 90.