Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-01-20 11:17

Geplaatst: 19-01-20 11:17

Palmera schreef:
O jeetje, dus behalve iedereen in de tegenwoordige tijd die tevreden moet worden gehouden, moeten we nu ook bezig zijn met na de dood?

Vermoeiend. Ik doe niet mee.

Daar hoef je toch niet zo bewust mee bezig te zijn.

Ik helemaal niet.

Maar als je aan me vraagt hoe ik hoop dat mijn nabestaande aan mij terug denken hoop ik op een vriendelijke persoon.
En niet een of andere feeks.

Maar het is niet zo dat ik nu mijn dingen doe met de gedachte dat als ze ik het zo doe denken na mijn dood vast goed over mij.

**Geplaatst**: 19-01-20 11:18

Re: Hoe wil jij herinnerd worden...?

Geplaatst: 19-01-20 11:18

Maar het interesseert mij nu al niet wat mensen van mij denken :')

Of ze vinden mij aardig of niet

**Geplaatst**: 19-01-20 11:19

Geplaatst: 19-01-20 11:19

love_western schreef:
Maar het interesseert mij nu al niet wat mensen van mij denken Of ze vinden mij aardig of niet

Dit dus!

**Geplaatst**: 19-01-20 11:20

Geplaatst: 19-01-20 11:20

pien_2010 schreef:
Zo lees ik dit topic niet pmarena.

Op mijn leeftijd denk je natuurlijk meer na over de dood als dat je jong bent. Temeer daar ik bij de oudste generatie nu hoor, daar mijn ouders dood zijn.

Hoe ik herinnerd wil worden weet ik niet. Wel probeer ik heel bewust de wereld "een beetje beter te maken" met mijn aanwezigheid. Ik geloof namelijk dat als je dood gaat, dat alles wat je verdiend hebt met geld of bezit gelijk wegvalt. Daar gaat het niet om. Ik denk , en dat klinkt heel sentimenteel, dat de liefde voor de ander hetgeen is wat telt, je daden dat het daarom gaat.

En dan heb ik het niet alleen over de liefde jegens partner, kinderen, familie, vrienden. Maar veel moeilijker ook de liefde voor mensen in het algemeen en waar je heb bijvoorbeeld niet mee eens bent of die je niet begrijpt.
Dat is iets wat ik wel heel erg bewust probeer na te leven zowel in de forum wereld zoals bijvoorbeeld hier op Bokt, als in de levende wereld waar iedereen elkaar ontmoet.

Mooie gedachte! ik ben er mee eens dat liefde en vriendelijkheid de wereld een stuk mooier maakt.

**Geplaatst**: 19-01-20 11:42

Geplaatst: 19-01-20 11:42

Palmera schreef:
O jeetje, dus behalve iedereen in de tegenwoordige tijd die tevreden moet worden gehouden, moeten we nu ook bezig zijn met na de dood?

Vermoeiend. Ik doe niet mee.

Je kunt ook wel echt op álle slakken zout leggen zeg, jeetje.

Jessix schreef:
Ik hoef helemaal niet herinnerd te worden.

Same. Ik vind het meer dan prima als met mijn as ook de herinneringen vervliegen. Over optimisme gesproken.

**Geplaatst**: 19-01-20 11:46

Re: Hoe wil jij herinnerd worden...?

Geplaatst: 19-01-20 11:46

Ik wil herinnerd worden zoals ik ben. met mijn fouten en tekortkomingen, maar ook met mijn mooie kanten. En ik denk dat dat nu gewoon lukt.

Men mag mij herinneren als iemand die vaak lief en aardig en vriendelijk was, maar ook als een bitch uit de hoek kon komen. Ik hoop dat ze mooie herinneringen hebben aan alles wat ze doen met mij

maar daar mogen ook minder leuke herinneringen aan zitten.

Er zullen er een heeeeleboel zijn die mij mij positief gaan herinneren maar er zullen allicht ook een paar zijn die mij negatief zullen herinneren. Ik geloof niet dat ik er echt mee zitten kan

**Geplaatst**: 19-01-20 11:54

Geplaatst: 19-01-20 11:54

Ik kan me er niet zo druk om maken over of en zo ja hoe, ik herinnerd zal worden.
Kinderen neem ik niet dus ik ga er vanuit dat een eventuele herinnering na de dood sowieso niet generaties lang zal voortleven.
Het belangrijkste voor mij is dat ik weet wie ik ben. En hoe anderen over mij denken bij leven of dood doet er voor mij niet toe.

Wel bijzonder overigens dat er geclaimd wordt dat als je niet herinnerd wil of hoeft te worden en je in het nu leeft, je geen doel in je leven zou hebben.

**Geplaatst**: 19-01-20 11:55

Geplaatst: 19-01-20 11:55

Ik hoop dat ik gezien wordt als iemand die lef heeft, risico's durft te nemen en daardoor heel wat mooie kansen heeft benut en gave dingen heeft meegemaakt.
Ik hoop ook dat er iets gezegd wordt over mijn hart voor dieren.
Maar verder maakt het me niet echt uit wat ze over me zeggen.

Af en toe bedenk ik wel eens dat ieder persoon, binnen twee generaties gewoon volledig vergeten wordt.
Stel je gaat dood. Dat is voor jouw familie/kinderen verschrikkelijk. Die gaan netjes naar jouw graf, hebben aandenkens of misschien een urn met je as. Als die familie/kinderen vervolgens ook dood gaat gaan hun kinderen wellicht naar jouw graf (want je bent opa of oma) of nemen jouw aandenkens en/of as over. Maar hun kinderen, kennen jou wss helemaal niet. Dus die hebben geen belang bij jouw aandenkens/urn.

Best gek om te bedenken soms haha.

**Geplaatst**: 19-01-20 12:03

Geplaatst: 19-01-20 12:03

Hutcherson schreef:
Ik hoop dat ik gezien wordt als iemand die lef heeft, risico's durft te nemen en daardoor heel wat mooie kansen heeft benut en gave dingen heeft meegemaakt.
Ik hoop ook dat er iets gezegd wordt over mijn hart voor dieren.
Maar verder maakt het me niet echt uit wat ze over me zeggen.

Af en toe bedenk ik wel eens dat ieder persoon, binnen twee generaties gewoon volledig vergeten wordt.
Stel je gaat dood. Dat is voor jouw familie/kinderen verschrikkelijk. Die gaan netjes naar jouw graf, hebben aandenkens of misschien een urn met je as. Als die familie/kinderen vervolgens ook dood gaat gaan hun kinderen wellicht naar jouw graf (want je bent opa of oma) of nemen jouw aandenkens en/of as over. Maar hun kinderen, kennen jou wss helemaal niet. Dus die hebben geen belang bij jouw aandenkens/urn.

Best gek om te bedenken soms haha.

Ik denk dat dat valt of staat met hoe je zelf bent.
Persoonlijk weet ik best wat over de generaties voor mij in onze familie.
Maar dat heeft ook te maken met dat ik uit een familie kom die geïnteresseerd is in historie en ik zelf geïnteresseerd ben in familie-dynamiek etc.
Als ik kinderen zou nemen zou dit ook zeker doorgegeven worden aan hen. Echter gaat dat niet gebeuren, maar wellicht wel via andere familieleden.

**Geplaatst**: 19-01-20 12:05

Geplaatst: 19-01-20 12:05

Soms weet je ook echt niet dat je iemand beinvloed hebt. Zo kreeg ik ooit een spontaan mailtje van een basisschool vriendin (30 jaar later) waarin ze vertelde dat ze honden had en dat ze liefde voor dieren bij ons thuis geleerd had. Toen stond ik echt wel een beetje met hûh :o?

Ik had inderdaad een konijn die veel voor me betekende en waarschijnlijk hadden we in die tijd nog 1 of 2 katten. Maar ik kan me totaal niet herinneren dat wij samen ooit actief iets met de dieren deden als we samen speelde.

**Geplaatst**: 19-01-20 12:16

Geplaatst: 19-01-20 12:16

Sizzle schreef:
Soms weet je ook echt niet dat je iemand beinvloed hebt. Zo kreeg ik ooit een spontaan mailtje van een basisschool vriendin (30 jaar later) waarin ze vertelde dat ze honden had en dat ze liefde voor dieren bij ons thuis geleerd had. Toen stond ik echt wel een beetje met hûh
Ik had inderdaad een konijn die veel voor me betekende en waarschijnlijk hadden we in die tijd nog 1 of 2 katten. Maar ik kan me totaal niet herinneren dat wij samen ooit actief iets met de dieren deden als we samen speelde.

Klopt! Dat zijn rare ervaringen.

Zo ben ik ooit bedankt door een man waarmee ik 10 jaar van te voren gewerkt had. Hij was toen vrijwilliger en ik blijk hem toen gewezen te hebben op een stroming binnen de psychiatrie (weet ik dus echt niet meer) met de woorden: "als je dat en dat gaat studeren, dan zou je daarin betaald werk kunnen vinden want ik denk dat dit een richting is dat echt bij jou past en bij wie je bent".
Inmiddels was hij directeur van zo'n soort instelling :oo

, "dank zij mij" zo zei hij zelf. Ik kon me hem wel nog herinneren, maar dat gesprek dat wij tijdens de nachtdienst gehad hadden totaal niet meer.

**Geplaatst**: 19-01-20 12:33

Re: Hoe wil jij herinnerd worden...?

Geplaatst: 19-01-20 12:33

Zo heb ik ooit een collega gehad die mij bijgebleven is als luidruchtige dramaqueen die altijd wel wat te zijken had. Echter heb ik haar waarschijnlijk gewoon een verkeerd moment van haar leven leren kennen want ze heeft een stuk meer goede levenslange vrienden dan ik dus zal ze waarschijnlijk heus wel lief zijn

**Geplaatst**: 19-01-20 12:44

Geplaatst: 19-01-20 12:44

Ik wil alleen maar door mijn kinderen herinnerd worden als een lieve moeder die er keihard aan werkte om mooie herinneringen te maken, enorm veel liefde gaf en er alles aan deed om de beste mama en papa tegelijk te zijn. De rest doet er niet zoveel toe.

**Geplaatst**: 19-01-20 12:49

Geplaatst: 19-01-20 12:49

BarbaLala schreef:
Ik kan me er niet zo druk om maken over of en zo ja hoe, ik herinnerd zal worden.
Kinderen neem ik niet dus ik ga er vanuit dat een eventuele herinnering na de dood sowieso niet generaties lang zal voortleven.
Het belangrijkste voor mij is dat ik weet wie ik ben. En hoe anderen over mij denken bij leven of dood doet er voor mij niet toe.

Wel bijzonder overigens dat er geclaimd wordt dat als je niet herinnerd wil of hoeft te worden en je in het nu leeft, je geen doel in je leven zou hebben.

Geheel mee eens $_/-\o_$

**Geplaatst**: 19-01-20 12:53

Geplaatst: 19-01-20 12:53

Hoe je t zou willen en hoe t nu zou zijn zijn 2 uiterste. Tenminste bij mij.
Ik heb mijn kids Alle 4 op dezelfde manier opgevoed. Maar de vruchten daarvan zullen verschillend zijn.
Ik heb al vastgelegd geen uitvaart te willen. Zonde geld en nu zie je je vrienden ook niet dus laat maar... liever nu een woord en een knuffel dan straks tranen bij mijn kist. Ik wil dat mijn kids aan me denken als iemand die ze normen en waarde heeft bijgebracht. Van het snoeppapiertje in je zak stoppen in plaats van weggooien tot behulpzaam zijn voor mens en dier.
Vrienden en verdere familie mag t van mij uitzoeken. Geen boodschap aan. Ik ben beide ouders kwijt, maar vind t heerlijk dat mijn kinderen zeggen dat ze altijd leuke dingen gingen doen met mijn moeder ( vader is al bijna 40 jaar dood) dat zoals mijn kids over oma, zou mij ook wat lijken.
Zelf heb ik ook zulke herinneringen aan mijn eigen opa en oma. Dat zou ik willen.

**Geplaatst**: 19-01-20 13:49

Geplaatst: 19-01-20 13:49

pipo schreef:
Ik heb al vastgelegd geen uitvaart te willen.

O jéé. Dat laat ik over aan mijn kinderen/ misschien mijn man als ik eerder dood ga als hij,. Als ze geen begrafenis/ crematie willen, even goede vrienden, als ze het wel willen ook OK.
Ik vind eigenlijk niet dat dit aan mij is om voor hen te bepalen. Het enige wat ik niet wil is dat mijn ex-man mij komt bekijken als ik opgebaard zou zijn. Hij doet dit altijd en met name met mensen waar hij een hekel aan heeft (ik weet niet of hij dit nog doet) en dat vind ik van een soort nare lol, dat wil ik echt niet→ maar ik vind het ook een nare man

.

**Geplaatst**: 19-01-20 13:55

Geplaatst: 19-01-20 13:55

Mij mag je gerust met Rendac meegeven!

Maar ik vind het inderdaad iets voor de nabestaanden. Ze weten wel hoe ik er over denk maar als het hun troost om er een hele happening van te maken dan is dat ook prima.

**Geplaatst**: 19-01-20 14:31

Geplaatst: 19-01-20 14:31

Storm schreef:
Ik wil alleen maar door mijn kinderen herinnerd worden als een lieve moeder die er keihard aan werkte om mooie herinneringen te maken, enorm veel liefde gaf en er alles aan deed om de beste mama en papa tegelijk te zijn. De rest doet er niet zoveel toe.

Mijn moeder deed/doet dit waardoor wij juist de herinnering hebben dat ze zichzelf te vaak wegcijferde.
Zo kun je met meerdere kinderen je ouders ook totaal anders herinneren of waarderen. Mijn broer neemt mijn ouders ontzettend veel kwalijk terwijl ik denk dat we juist een enorm standaard normale familie waren zonder uitschieters, ik kan me dus ook niet echt vinden in zijn gevoel.
Waar ik juist geleerd heb van mijn veel afwezig zijnde vader dat je je dromen moet proberen na te streven zal een ander dat juist als een vorm van ‚verwaarlozing‘ (de man die soms op zondag het vlees snijdt) zien.

**Geplaatst**: 19-01-20 14:52

Re: Hoe wil jij herinnerd worden...?

Geplaatst: 19-01-20 14:52

Als iemand die geeft wat ze kan en daar leef ik ook naar.

Het gaat niet zo om wat mensen van me denken, maar hoe ik zelf mijn leven invul zodat ik gelukkig ben en dat gaat bij mij via dieren helpen.
Ik weet zeker dat mensen me daarvan kennen en zullen herinneren. Ik hoop dat ik een inspiratie kan zijn, en blijf na mijn dood.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-20 15:06

Re: Hoe wil jij herinnerd worden...?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-20 15:06

Ik roep altijd dat ze maar een vreugdevuur van me moeten stoken. Maar idd wat Pien zegt, het is aan mijn nabestaanden om te bepalen hoe ze het graag willen. Ik ben dan toch al dood dus merk er niets meer van. Dus als zij alles er op en er aan willen om het het beste af te kunnen sluiten moeten ze dat vooral doen.
Ik hoop vooral dat ze mijn leven zullen vieren als ik er niet meer ben. Lekker eten en drinken en haal samen herinneringen op of maak gebruik van de mogelijkheid om familiebanden weer aan te halen.

**Geplaatst**: 19-01-20 15:27

Re: Hoe wil jij herinnerd worden...?

Geplaatst: 19-01-20 15:27

Aan de rendac :')

Nee ik zou het aan mijn nabestaanden overlaten. Om nou zo te zeggen dat je geen uitvaart hoeft? Mijn nabestaanden hebben ook de tijd nodig om dat (uiteraard op hun manier) te verwerken. En dat gaat toch vaak met een uitvaart samen. Of in ieder geval om de tijd te nemen om afscheid te nemen.

**Geplaatst**: 19-01-20 15:35

Geplaatst: 19-01-20 15:35

Jessix schreef:
Mij mag je gerust met Rendac meegeven!
Maar ik vind het inderdaad iets voor de nabestaanden. Ze weten wel hoe ik er over denk maar als het hun troost om er een hele happening van te maken dan is dat ook prima.

Hier ook hoor.

Begraven/crematie is gewoon ontzettend duur. Als ik geld achter laat heb ik liever dat ze er iets leuks mee doen of het schenken aan een door mij uitgekozen instantie.

En hoe je je leven wil leiden?
Ik ben er inmiddels wel achter dat je het leven maar moet nemen zoals het komt. Je kan zo veel willen maar je kan ook gewoon van de een op de andere dag op een zijspoor raken en dan MOET je maar een bepaald leven leiden.

**Geplaatst**: 19-01-20 16:31

Geplaatst: 19-01-20 16:31

Ik denk niet dat je begravenis iets te maken heeft met hoe je herinnerd wil worden.
Ik geef mijn lichaam aan de wetenschap. In tegenstelling tot Nederland zit men hier te springen om lijken.

Je kunt je leven niet helemaal bepalen, maar wel hoe je levensinstelling is in alles wat je wordt toegeworpen waar je niet op gerekend hebt....
Je kunt dus in zekere zin wel degelijk een leven leiden zoals je het wilt ondanks dat het volkomen onvoorspelbaar kan zijn. Oftewel when life gives you lemons, make lemonade.
Het is niet zo dat je volkomen machteloos bent en gestuurd wordt door een ander, tenzij je een psychische stoornis hebt.
Je hebt altijd keuzes.Je kunt bv kiezen om een roddelaar of treiteraar te worden, of om een ander niet bewust te kwetsen, om maar wat te noemen. Zo zijn er zoveel dingen waar je wel degelijk invloed op hebt en dat dan op zijn beurt weer invloed heeft op hoe men jou ziet en met je omgaat en wat je kunt bereiken.
Ik heb een mooie quote van de Dalai Lama in mijn profiel staan.

Citaat:
We are vistors on this planet,
We are here for ninety or one hundred years at the very most.
During this period, we must try to do something good, something useful, with our lives.
If you contribute to other people's happiness, you will find the true goal, the true meaning of life.

Dat kan ongeacht wat het leven je toewerpt, dat is een levensinstelling.

**Geplaatst**: 19-01-20 16:38

Geplaatst: 19-01-20 16:38

Ach het maakt mij eigenlijk niet zo uit. Het is net als in het leven. Er zullen mensen zijn die huilen en je liefdevol herinneren, er zullen ook mensen zijn die zeggen blij te zijn dat dat poedersuikerwijf dood is.
Prima hoor. Ik maak me er dus niet druk om hoe ik herinnerd wil worden.

**Geplaatst**: 19-01-20 16:53

Re: Hoe wil jij herinnerd worden...?

Geplaatst: 19-01-20 16:53

De realiteit zal wel zijn dat ik 'dat demente kattenvrouwtje dat 3 weken dood op bed heeft gelegen voor ze haar vonden' word.
Ik heb geen kinderen, dementie zit in de familie, zorg is er tegen de tijd dat ik het nodig zou hebben niet meer, dus dit wordt mijn voorland, ben ik bang