Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-12-19 07:47

Geplaatst: 18-12-19 07:47

Depressief schreef:
Bedankt voor de lieve reacties, im zal straks alles proberen door te lezen, maar het gaat (voor de zoveelste keer) niet goed. Onderstaande stuurde ik via pb.
Vandaag is de zoveelste gevaarlijke dag, vandaag is een dag dat ik gewoon geen uitweg meer zie. Vandaag is een dag dat ik mijn zoontje wederom thuis moet houden van school, wetende dat ik hem anders niet meer op zal halen...

Ik ben er stil van...
Ik vind het zo erg om te lezen dat jij de hulp die je nodig hebt nog niet krijgt. Ik kan je daarover helaas geen tips geven.

Sterkte.

**Geplaatst**: 18-12-19 10:03

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 18-12-19 10:03

Sterkte meis....!

Zorg maar goed voor jezelf. Vandaag krijgen we relatief mooi weer, ga een beetje wandelen met je kind.

(En zeg tegen de huisarts dat je zoon ook hulp nodig heeft. Kinderen zijn erg veerkrachtig, maar hij moet jou overeind houden. Dat is prima en dat kan hij vast erg goed, maar een extra paar ogen die op zijn welzijn letten en dus ook naar jou kijken kan geen kwaad.)

**Geplaatst**: 18-12-19 10:14

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 18-12-19 10:14

Wat verdrietig (en herkenbaar). De wereld is focked up, ik hoop dat het weer goed komt met je :(:)

**Geplaatst**: 18-12-19 10:24

Geplaatst: 18-12-19 10:24

Zo moeilijk en heftig om te lezen! En vreselijk dat het voor jou zo moeilijk is om de hulp te krijgen die je nodig hebt. Ook hier een depressie doorgemaakt en het feit dat ik zwanger was heeft mijn leven gered... Hoewel de medicatie troep is heeft het me door de moeilijkste periode heen geholpen. De psychologen heb ik weinig aan gehad. Die kon ik prima om de tuin leiden.

Ik hoop zo dat je snel de hulp krijgt die je verdient. Mocht je behoefte aan hebben mag je mij altijd een bericht sturen. Hou vol, je zoontje heeft je nodig. En er is niemand die zo goed voor hem kan zorgen als zijn eigen moeder!

**Geplaatst**: 18-12-19 11:15

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 18-12-19 11:15

TS: kan de huisarts je niet aanmelden voor IHT? Dat is intensieve behandeling thuis voor mensen in crisis, waarbij ze gedurende de behandeling gaan kijken wat je daarna nodig hebt (opname, deeltijdbehandeling etc)
Je huisarts of GGZ instelling kan je hiervoor aanmelden.
Heb je al wel eens goede behandeling gehad voor je trauma's? Want lijkt me dat die de aanleiding zijn voor je huidige klachten. Alleen een depressie behandeling gaat daarom ook geen verschil maken. Je mag me ook een PB sturen, ik werk als psycholoog, misschien kan ik je wat verder helpen met de wegen die nog te bewandelen zijn.

**Geplaatst**: 18-12-19 11:16

Geplaatst: 18-12-19 11:16

Depressief schreef:
GDG schreef:
Wat ontzettend naar! Heb je nergens goede psychische hulp kunnen vinden? Je huisarts weet je ook niet naar de juiste plek te sturen? Geen fijne therapeut waar je CGT/EMDR/... hebt kunnen doen? Geen psychiater voor medicatie?

Ik heb op dit moment een psycholoog. De hulp op zich is het probleem niet. Ze onderschatten de situatie alleen ontzettend hard. Mijn huisarts vind een opname noodzakelijk, de psych niet, omdat ik er heel open over ben.

Medicatie weiger ik. Dat vind ik in mijn situatie levensgevaarlijk. Buiten een simpele pijnstiller komt er niks in huis. En dit is 1 van de voorbeelden waarom de situatie zo onderschat word. Ik zie de gevaren in, maar dat komt juist doordat dat allemaal dingen zijn die ik overweeg. Want wat als mijn zoontje niet meer genoeg is om mij tegen te houden?

Meds kunnen ook telkens per 1 tot 3 dagen worden afgegeven. Dit om overdosis te voorkomen maar wel hulp te bieden. Ze kunnen helpen!

Manische depressie is niet iets wat je een periode hebt maar levenslang. Ik ben geen psych maar je klachten klinken niet als manisch/bi-polair.

Als je echt opname wil is dit normaal wel te realiseren... Echter helaas is ons systeem tegemwoordig zo dat dit vaak pas gebeurd als het te laat is of er wat voorvalt.
Kun je mis 2d opinion krijgen om wel een opname te realiseren?
Of dagtherapie? 3 tot 5 dagen per week met lotgenoten allerlei soorten gesprekken en activiteiten doen? Daar is normaal wel een wachtlijst voor maar dit kan de huisarts zelf regelen bij de GGZ.
Vast nog meer opties... ik proveer alleen mee te denken.

Heel veel sterkte en wijsheid iig ts...

**Geplaatst**: 18-12-19 11:33

Geplaatst: 18-12-19 11:33

rumay schreef:
TS misschien herken je je hierin.

Dysthyme stoornis, wat is het en wat is de beste behandeling.
http://Www.punt.nl

Sorry verkeerde website moet zijn www.puntp.nl

**Geplaatst**: 18-12-19 11:50

Geplaatst: 18-12-19 11:50

Heftig TS... Ik heb er geen woorden voor hoe jij behandeld wordt en dat je niet serieus genomen wordt. Ik word er boos en verdrietig van. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je snel passende hulp krijgt. Y;(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-19 11:54

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-19 11:54

leonie87 schreef:
Meds kunnen ook telkens per 1 tot 3 dagen worden afgegeven. Dit om overdosis te voorkomen maar wel hulp te bieden. Ze kunnen helpen!

Manische depressie is niet iets wat je een periode hebt maar levenslang. Ik ben geen psych maar je klachten klinken niet als manisch/bi-polair.

Als je echt opname wil is dit normaal wel te realiseren... Echter helaas is ons systeem tegemwoordig zo dat dit vaak pas gebeurd als het te laat is of er wat voorvalt.
Kun je mis 2d opinion krijgen om wel een opname te realiseren?
Of dagtherapie? 3 tot 5 dagen per week met lotgenoten allerlei soorten gesprekken en activiteiten doen? Daar is normaal wel een wachtlijst voor maar dit kan de huisarts zelf regelen bij de GGZ.
Vast nog meer opties... ik proveer alleen mee te denken.

Heel veel sterkte en wijsheid iig ts...

Mag ik vragen wat het verschil is tussen mijn depressie en een levenslange? Deze depressie is er al sinds mijn 12jaar, ik ben inmiddels de 30 ruim gepasseerd. Dat is dus al minstens 20 jaar dat mijn leven zwart is en de doodswens aanwezig is.

Dit is dus hetgene dat de psychologen ook doen. Je hebt soms betere momenten, dus eigenlijk stel je je gewoon aan. Maar waar ik nu geniet van het zonnetje in mijn gezicht, kan dat over 10 minuten de ergenis van de dag zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Mijn stemmingen zijn wispelturig, ik moet regelmatig aan mijn zoontje vragen of ik weer de bitch uithang, omdat ik dat zelf niet eens meer merk.

Straks weer naar de huisarts. Nog maar eens alle opties overlopen en misschien inderdaad toch eens nadenken over medicatie.

Alle adviezen voor hulp is echt ontzettend lief, maar om mij uit handen van jeugdzorg te houden, is mijn moeder met mij naar het buitenland gevlucht.

Voor mijn zoontje is er ondersteuning vanuit school. Daar zijn ook duidelijke afspraken meegemaakt. Indien zijn welzijn in gedrang komt, grijpen zij in. Ook wanneer ze voor mijn welzijn alarm moeten slaan (denk dan vooral aan het niet op tijd aan school staan zonder waarschuwing)

**Geplaatst**: 18-12-19 12:07

Geplaatst: 18-12-19 12:07

Lieve TS als je een doodswens hebt kan je terecht bij 113

https://www.113.nl

Doen hoor. Zij kunnen je verder op weg helpen.

Blijf om hulp vragen. Dat ben je waard.

**Geplaatst**: 18-12-19 12:39

Geplaatst: 18-12-19 12:39

Depressief schreef:
leonie87 schreef:
Meds kunnen ook telkens per 1 tot 3 dagen worden afgegeven. Dit om overdosis te voorkomen maar wel hulp te bieden. Ze kunnen helpen!

Manische depressie is niet iets wat je een periode hebt maar levenslang. Ik ben geen psych maar je klachten klinken niet als manisch/bi-polair.

Als je echt opname wil is dit normaal wel te realiseren... Echter helaas is ons systeem tegemwoordig zo dat dit vaak pas gebeurd als het te laat is of er wat voorvalt.
Kun je mis 2d opinion krijgen om wel een opname te realiseren?
Of dagtherapie? 3 tot 5 dagen per week met lotgenoten allerlei soorten gesprekken en activiteiten doen? Daar is normaal wel een wachtlijst voor maar dit kan de huisarts zelf regelen bij de GGZ.
Vast nog meer opties... ik proveer alleen mee te denken.

Heel veel sterkte en wijsheid iig ts...

Mag ik vragen wat het verschil is tussen mijn depressie en een levenslange? Deze depressie is er al sinds mijn 12jaar, ik ben inmiddels de 30 ruim gepasseerd. Dat is dus al minstens 20 jaar dat mijn leven zwart is en de doodswens aanwezig is.

Dit is dus hetgene dat de psychologen ook doen. Je hebt soms betere momenten, dus eigenlijk stel je je gewoon aan. Maar waar ik nu geniet van het zonnetje in mijn gezicht, kan dat over 10 minuten de ergenis van de dag zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Mijn stemmingen zijn wispelturig, ik moet regelmatig aan mijn zoontje vragen of ik weer de bitch uithang, omdat ik dat zelf niet eens meer merk.

Ts ik bedoel het niet zo dat wat jij hebt niet levenslang is. Maar je zegt dat je dit een periode had. Dat kan gewoonweg niet. Ik ben geen psych dus ik zou niet weten welke beeld bij je past maar hier is wel veel van afhankelijk voor je behandeling. Daar is een diagnosering voor nodig door een of meerdere specialisten.

**Geplaatst**: 18-12-19 12:42

Geplaatst: 18-12-19 12:42

Jeetje meis krijg de rillingen over me rug. Sta ik gewoon zo weinig bij stil dat er ook mensen zijn die het zo lastig hebben en de volgende dag liever niet zien komen. Moet je vanmiddag naar de huisarts? Ik hoop dat er iets uit komt. Want zo de dag starten is niet fijn. En wat men zegt 113 bellen kun je iig je verhaal kwijt tegen iemand die je niet kent en dus ook geen vooroordelen heeft.

**Geplaatst**: 18-12-19 12:53

Geplaatst: 18-12-19 12:53

Depressief schreef:
Deze depressie is er al sinds mijn 12jaar, ik ben inmiddels de 30 ruim gepasseerd. Dat is dus al minstens 20 jaar dat mijn leven zwart is en de doodswens aanwezig is.

Citaat:
Je hebt soms betere momenten, dus eigenlijk stel je je gewoon aan. Maar waar ik nu geniet van het zonnetje in mijn gezicht, kan dat over 10 minuten de ergenis van de dag zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Mijn stemmingen zijn wispelturig, ik moet regelmatig aan mijn zoontje vragen of ik weer de bitch uithang, omdat ik dat zelf niet eens meer merk.

Ken je de kreet 'trigger'...?
Dat is een piepklein dingetje, dat een grotere, grote of gigantische emotionele reactie kan uitlokken.
Bijvoorbeeld: mijn moeder trok haar ene wenkbrauw op, vlak voor een woedeuitbarsting.
....dus ook al heeft mijn bewuste brein het niet gezien,
als mijn amygdala gezien heeft dat iemand op die specifieke manier een wenkbrauw optrekt, gierde de stress door mijn lijf.

Je amygdala is een orgaantje in je hoofd, dat alle zintuiglijke informatie 'scant' op de vraag of dit wat jij nu hoort, ziet etc etc gevaarlijk zou kunnen zijn.
Dit gebeurt ruimschoots voor je hebt kunnen nadenken over wat je hoort, ziet etc.
Vindt jouw amygdala op basis van jouw ervaringen dat iets gevaarlijk kan zijn, zet ze jouw lichaam in alarm. (Je ratio kan er twee seconden later heel anders over denken en soms is dat inzicht genoeg om de stress te stoppen, soms niet.)

Citaat:
Straks weer naar de huisarts. Nog maar eens alle opties overlopen en misschien inderdaad toch eens nadenken over medicatie.

Fijn dat je een plek hebt waar je wel gehoord wordt en serieus genomen wordt - zo belangrijk!

Citaat:
Voor mijn zoontje is er ondersteuning vanuit school. Daar zijn ook duidelijke afspraken meegemaakt. Indien zijn welzijn in gedrang komt, grijpen zij in. Ook wanneer ze voor mijn welzijn alarm moeten slaan (denk dan vooral aan het niet op tijd aan school staan zonder waarschuwing)

[/quote]
Prima, goed geregeld...!

**Geplaatst**: 18-12-19 14:10

Geplaatst: 18-12-19 14:10

Depressief schreef:
Alle adviezen voor hulp is echt ontzettend lief, maar om mij uit handen van jeugdzorg te houden, is mijn moeder met mij naar het buitenland gevlucht.

Voor mijn zoontje is er ondersteuning vanuit school. Daar zijn ook duidelijke afspraken meegemaakt. Indien zijn welzijn in gedrang komt, grijpen zij in. Ook wanneer ze voor mijn welzijn alarm moeten slaan (denk dan vooral aan het niet op tijd aan school staan zonder waarschuwing)

Wat erg. Ik wilde juist voorstellen dat je contact opneemt met Veilig Thuis, juist in het belang van je zoontje. Want er ligt een enorme druk op hem, jouw leven hangt van hem af en dat is niet gezond voor je kind. Het is voor hem ook niet gezond dat hij zoals vandaag jouw medicijn/hulplijn moet zijn en je hem daarvoor bij je houdt ipv hem naar school doet. Ik vind het echt heel erg voor jou maar vind het voor je zoontje ook heel schrijnend.

Ik begrijp ook niet dat je zegt geen medicijnen te willen omdat je er niet teveel van in huis wil hebben terwijl er gewoon mogelijkheden zijn om dit veilig te regelen. Dat komt over als een weerstand met een andere onderliggende reden.

Opname is niet de heilige graal, ga alsjeblieft stappen zetten, al is het maar voor je zoontje.

**Geplaatst**: 18-12-19 14:25

Geplaatst: 18-12-19 14:25

Ts, heb je geen fijne buren waar je elke paar dagen medicijnen op mag halen?
Onze buren zouden dat wel voor mij doen als ik dat graag zou willen, wie weet heb jij die ook?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-19 14:27

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-19 14:27

GDG, juist om hetgeen dat je hier zegt, overweeg ik om contact om te nemen met jeugdzorg en mijn zoontje uit handen te geven. Ikzelf heb dan niks of niemand meer, maar dan is er ook niemand die mij zal missen. Hij zal veel gelukkiger zijn op een ander. Helaas blijven de (slechte) herinneringen aan mij wel bestaan, zo heel klein is hij namelijk niet meer.

Om half 3 heb ik een afspraak bij de dokter. Hij neemt mij er gewoon tussen als ik nood heb aan een babbel. Dan gaan we de optie medicatie nog eens bespreken. Het is namelijk geen onwil, maar ik heb mijn redenen.

**Geplaatst**: 18-12-19 14:33

Geplaatst: 18-12-19 14:33

Depressief schreef:
GDG, juist om hetgeen dat je hier zegt, overweeg ik om contact om te nemen met jeugdzorg en mijn zoontje uit handen te geven. Ikzelf heb dan niks of niemand meer, maar dan is er ook niemand die mij zal missen. Hij zal veel gelukkiger zijn op een ander. Helaas blijven de (slechte) herinneringen aan mij wel bestaan, zo heel klein is hij namelijk niet meer.

Om half 3 heb ik een afspraak bij de dokter. Hij neemt mij er gewoon tussen als ik nood heb aan een babbel. Dan gaan we de optie medicatie nog eens bespreken. Het is namelijk geen onwil, maar ik heb mijn redenen.

Ik denk dat je ook zeker deze uitspraken moet bespreken vanmiddag. Je zoon zou jou heel hard gaan missen en hoogstwaarschijnlijk dood ongelukkig zijn in een pleeggezin zonder zijn geliefde moeder....
Succes bij de arts straks.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-19 14:50

Re: Levenslang depressief

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-19 14:50

Dat is inderdaad de reden dat hij nog bij mij is. Maar zoals GDG het stelt, het enige dat ik kan doen om hem uit deze schrijnende situatie te halen is hem uit handen geven.

**Geplaatst**: 18-12-19 14:52

Geplaatst: 18-12-19 14:52

Depressief schreef:
GDG, juist om hetgeen dat je hier zegt, overweeg ik om contact om te nemen met jeugdzorg en mijn zoontje uit handen te geven. Ikzelf heb dan niks of niemand meer, maar dan is er ook niemand die mij zal missen. Hij zal veel gelukkiger zijn op een ander. Helaas blijven de (slechte) herinneringen aan mij wel bestaan, zo heel klein is hij namelijk niet meer.

Natuurlijk zal hij jou missen! Dat weet je toch wel? En je moeder zal jou vast ook erg missen. Ik denk dat het heel goed is als er een professional bij komt die echt op het welzijn van je zoontje gaat letten. Dat hoeft niet te betekenen dat hij meteen uit huis geplaatst wordt maar wat extra hulp en ogen om goed voor zijn welzijn te zorgen lijkt me wel heel verstandig in dit geval.

Depressief schreef:
Om half 3 heb ik een afspraak bij de dokter. Hij neemt mij er gewoon tussen als ik nood heb aan een babbel. Dan gaan we de optie medicatie nog eens bespreken. Het is namelijk geen onwil, maar ik heb mijn redenen.

Fijn dat je HA zo de tijd voor je neemt en dat je het over medicatie gaat hebben. Zo te lezen heb je nog andere redenen dan niet veel medicatie in huis te willen hebben, is de mogelijkheid dat je aankomt door medicatie er één van?

Zou je niet ergens intern willen voor een lang traject? Om alles (of heel veel) aan te pakken? Je (manische) depressie, onderzoek naar de stemmen die je ervaart, de stemmingwisselingen, de trauma's en de anorexie? Als je daarvoor in aanmerking komt zijn daar vaak wel ontzettend lange wachttijden voor maar je verliest er niets mee om je ergens aan te melden. Misschien ook met je HA bespreken vanmiddag? Of met je psycholoog?

**Geplaatst**: 18-12-19 15:08

Geplaatst: 18-12-19 15:08

Heftig TS.. Ook voor je zoontje.
Ik hoop dat het bezoek aan de huisarts vanmiddag iets gaat opleveren, het klinkt alsof je denkt dat je er echt helemaal alleen voor staat op je zoontje na, heb je verder mensen om je heen die je kunnen steunen?
Ik wil verder eigenlijk van alles zeggen maar ik denk dat dat niet zoveel zin heeft omdat het voor jou zo voelt, ik hoop dan ook dat er voor jou iets kan veranderen met hulp en wil je veel sterkte wensen.

**Geplaatst**: 18-12-19 15:11

Geplaatst: 18-12-19 15:11

Lieve TS,

Allereerst een hele dikke knuffel. Wat is jou situatie ongelooflijk schrijnend!!

Ik herken sommige van de zaken waar je tegenaan loopt. Ook ik ben heel vaak niet serieus genomen omdat ik over teveel zelfkennis bezat. Ik kon zo helder zijn over mijn problematiek en hulpvraag dat ze niet wisten wat ze met me aanmoesten.
Ik heb 22 jaar meegelopen binnen de GGZ maar het is allemaal net niet voldoende geweest.

Ook mijn problematiek komt voort uit trauma en ook mijn kindjes zijn mijn redding. Door hun ben ik via via eindelijk op de juiste hulpverleningspaden terecht gekomen.

Ik ben het met GDG eens dat medicatie om de boel te stabiliseren belangrijk is nu. Ook ben ik het eens dat je zoontje bescherm moet worden, deze druk is te groot. Maar nee, dat moet niet door hem
Uit huis te plaatsten. Jij ben zijn mama, zijn basis en je doet het goed! Je vecht voor jullie allebei!

Maar de druk moet wel van hem af, en dan vind ik de post van Janneke enorm belangrijk en waardevol.
Beginnen bij stap 1, stabilisatie. En die moet imo het aller beste thuis gecreëerd worden.

Hiervoor heb ik wel een aantal tips die je met je huisarts kunt bespreken:

- Een vrijwilliger homestart van Humantitas
- Een Wijkcoach van het wijkteam uit je gemeente
- Een PIT verpleegkundige vanuit het ziekenhuis of zorg instantie
- Een thuisbegeleidster vanuit een zorg instantie via de WMO

Bovenstaande mensen hebben hier in huis een wereld van verschil gemaakt. Laagdrempelig en doeltreffend. Ik liep binnen de GGZ tegen de kaders en protocollen aan, maar bovenstaand mensen durfde buiten de lijntjes te kijken met mij en durfden ook door te pakken als dar nodig was.

Als de stabilisatie er is kun je aan de trauma gaan werken (stap 2 van Janneke) en ook dan heb ik wel wat tips. Maar daar zijn we nog niet. Zoals mijn lieve opa altijd zegt ‘ Kind je staat weer midden in de berg, begin onderaan en voetje voor voetje’.

Ik kan me voorstellen dat 113 een grote stap is maar het is een hele fijne en goeie optie. Fijn dat je een huisarts hebt die luistert.

Ik wens je immens veel kracht toe, ik heb heel veel
Respect voor je vechtlust maar gun je iemand die zich nu over jou ontfermt!

**Geplaatst**: 18-12-19 16:13

Geplaatst: 18-12-19 16:13

Lieve TS,

...

Ik zou zoveel willen zeggen, willen doen. Om je een sprankje hoop te geven, een glimlach te ontlokken.

Maar ik weet dat het niet zo werkt. Niet genoeg.

Neem die medicatie. Echt.
Ik mis "gewoon" stoffen in mijn hersenen waardoor ik niet zonder antidepressiva kan functioneren. Sluit alsjeblieft uit dat dat bij jou ook het geval is.
Neem die medicatie.
Voor je zoontje.
Want pas later zal je het voor jezelf kunnen doen.
Maar doe het nu voor hem.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-19 16:28

Re: Levenslang depressief

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-19 16:28

De medicatie word inderdaad opgestart. Ik mag dagelijks mijn medicijnen afhalen in de dokterspraktijk.

Ook ga ik een traject in. Niet zozeer van opname, maar er wordt wel bekeken of ik in aanmerking kom voor begeleid wonen. Dan kan mijn zoontje bij mij blijven (wat met een opname natuurlijk niet is) en krijgen we allebei de begeleiding die nodig is.

Al bij al kom ik tevreden bij de dokter buiten.

**Geplaatst**: 18-12-19 16:29

Re: Levenslang depressief

Geplaatst: 18-12-19 16:29

Wat een fijn lichtpuntje op deze donkere dag!

**Geplaatst**: 18-12-19 16:30

Geplaatst: 18-12-19 16:30

Depressief schreef:
GDG, juist om hetgeen dat je hier zegt, overweeg ik om contact om te nemen met jeugdzorg en mijn zoontje uit handen te geven. Ikzelf heb dan niks of niemand meer, maar dan is er ook niemand die mij zal missen. Hij zal veel gelukkiger zijn op een ander. Helaas blijven de (slechte) herinneringen aan mij wel bestaan, zo heel klein is hij namelijk niet meer.

Om half 3 heb ik een afspraak bij de dokter. Hij neemt mij er gewoon tussen als ik nood heb aan een babbel. Dan gaan we de optie medicatie nog eens bespreken. Het is namelijk geen onwil, maar ik heb mijn redenen.

Ik ben mijn moeder verloren toen ik heel klein was. En ik kan je zeggen hij zal je gruwelijk missen.
Kinderen willen het liefste bij hun mama zijn. Ook als mama het moeilijk heeft.

Bespreek deze gedachtes met je huisarts.