EllaBellaah schreef:Jeetje jouw openingspost is zo herkenbaar. Afgelopen zomer heb ik bijna 2 maanden overspannen thuis gezeten, ben nu alweer een tijdje aan het werk onder bepaalde voorwaarden, maar ik voel me nog steeds niet helemaal oké, vaak erg moe en down, nergens zin in... Een heel groot deel van die overspannenheid kwam door het werk, maar gedeeltelijk ook door wat een aantal hier al noemen, de 'quarterlifecrisis'. Ik ben nu 26, we hebben sinds december een eigen koop huis, ik wil graag kinderen, vriend niet en die drang wordt alleen maar steeds groter sinds we een eigen huis hebben. Ik ben aan meerdere opleidingen begonnen, allemaal nooit afgemaakt, tot grote ergernis van mijn vriend. Nu ben ik dus in de fase aangekomen waarin ik me afvraag of ik het eerste deel van mijn leven nou zo goed gedaan heb. Ik maak me wel eens zorgen over waar ik over 5 jaar sta. Maar ook ik ben erg introvert, durf niet goed te zeggen wat ik wil en vind, dus ik ga maar mee met de rest. Ik zou wel eens willen dat ik gewoon kan doen en zeggen wat ìk wil en me niet altijd maar aan pas aan de rest, maar ik kan het gewoon niet...
Daarnaast heb ik mij in mijn jeugd vaak aan moeten passen ivm redenen in het gezin die ik liever niet hier openbaar neer zet. Dus ik heb van kleins af aan geleerd om maar mee te gaan met de rest.
Ik weet ook niet zo goed hoe ik het moet aanpakken, dus ik hoop hier ook wat tips mee te krijgen...
De 2 dikgedrukte dingen vielen me op.
Hoe is je relatie verder? Steunt hij je wel echt? Of accepteer je het maar? En een verschil in kinderwens kan een hele zware wissel trekken op je relatie, onderschat dat ook niet.