Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-06-19 22:52

Geplaatst: 19-06-19 22:52

Anne. schreef:
En trouwens, als ervaringsdeskundige kan ik je vertellen dat enig kind zijn echt zo afschuwelijk niet is

$*\o/*$ Team enig kind! $*\o/*$

**Geplaatst**: 19-06-19 23:04

Geplaatst: 19-06-19 23:04

Veel succes met je beslissing. Ik snap je gevoel goed.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 25-06-19 10:08, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Op verzoek gewijzigd.

**Geplaatst**: 20-06-19 08:25

Re: Als je graag een tweede kindje wil...

Geplaatst: 20-06-19 08:25

Ik kan me je wens enorm goed voorstellen. En echt chapeau dat je er zo goed over nadenkt.

Ik ben het met je eens dat een andere vader niet ideaal is, vooral vanwege inderdaad het argument "het ene kind wel een vader en het andere niet", dat is echt heel giftig en kan je i.m.o. een kind niet bewust aandoen (als het leven eenmaal zo loopt, roei je natuurlijk met de riemen die je hebt, maar in dit geval zou het een keuze zijn).

Ik denk persoonlijk dat het een rouwproces is waar je doorheen moet en dat best wel wat tijd zal kosten. Maar: wie weet loop je nog wel een geschikte partner tegen het lijf en is alles over een jaar heel anders.

Best heftig allemaal, maar sommige dingen zijn in het leven niet te plannen.. :(:)

**Geplaatst**: 20-06-19 08:57

Geplaatst: 20-06-19 08:57

tel je zegeningen die je nu hebt.....alles kan veranderen dus ik zou het zo laten.Wie weet wat de toekomst nog brengt.
overgens zijn er ook stichtingen die bemiddelen bij ouders die het zelfde geslacht hebben en kinderloos zijn....maar daar zou ik goed overnadenken om dat daar juridisch veel haken en ogen aan zitten... wel heb je dan de kans dat je kinderen bij elkaar blijven als er iets met jou gebeurt....

**Geplaatst**: 20-06-19 09:29

Geplaatst: 20-06-19 09:29

Je geeft aan dat het nu erg fijn loopt met de vader van je kindje. Maar wat als hij een nieuwe relatie krijgt (en misschien met zijn nieuwe partner ook een kindje krijgt)? Dan zal jullie relatie ook anders worden (blijf je daar niet meer slapen, zullen de zorgtaken anders worden verdeeld, zal hij minder beschikbaar zijn voor jou). Zou je in die situatie met een tweede kind dan ook nog een warm gezin kunnen realiseren voor beide kinderen? En is je wens voor een tweede dan nog net zo groot?

Is geen commentaar hoor, meer iets ter overweging.

**Geplaatst**: 20-06-19 11:51

Geplaatst: 20-06-19 11:51

Alleenstaand een kind opvoeden is al niet ideaal, ik zou me eerder focussen om je huidige kind een eerlijke kans te geven door een gebalanceerde en duidelijke thuissituatie te creëren. Daarbij komt nog dat een kind van 16 maanden een eitje is vergeleken met hoe datzelfde kind een jaar later zal zijn. Laat staan dat je tegen die tijd er nog een baby bij hebt met een langzaam toenemende kans dat het tweede kind speciale aandacht nodig heeft (gezien je leeftijd).

Ik snap je gevoelens trouwens goed, veel vrouwen kijken rooskleurig terug op hun zwangerschap (en vergeten alle ongemakken) en wie wil er nou niet nog een klein hommeltje dat zo lief naar je lacht? Maar eerlijkheid gebied te zeggen dat het waarschijnlijk niet zo'n goed idee is gezien je huidige situatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-19 13:51

Re: Als je graag een tweede kindje wil...

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-19 13:51

De overweging om dus niet voor nog een kindje te gaan is al gemaakt, maar levert desondanks wel heel veel pijn en verdriet op.

Vind wel dat er oordelend gedacht wordt over het feit dat je als alleenstaande ouder geen warm gezin zou kunnen zijn of het niet haalbaar zou zijn alleen en het daarom niet zou moeten willen.
Dat je blij moet zijn met wat je hebt, alsof het geen pijn mag doen dat er niet nog een kindje gaat komen.

Iemans zei dat het egoïstisch zou zijn in deze situatie om nog een kindje te willen vind ik ook wel hard. Miljoenen mensen maken de keus voor een tweede en omdat je alleen bent zou dat dan egoïstisch zijn omdat je geen warme basis hebt volgens de maatstaven van de maatschappij? Is een kind nemen sws niet altijd een soort van egoïstisch?

**Geplaatst**: 20-06-19 13:58

Re: Als je graag een tweede kindje wil...

Geplaatst: 20-06-19 13:58

Uiteindelijk neem je een kind voor jezelf, niet voor je kind. Dus het is wel egoïstisch in een bepaalde mate.

TS, hoe sta je tov adoptie?

**Geplaatst**: 20-06-19 14:00

Geplaatst: 20-06-19 14:00

Tuurlijk mag het pijn doen. Dat is ook heel logisch en normaal :(:)

**Geplaatst**: 20-06-19 14:25

Re: Als je graag een tweede kindje wil...

Geplaatst: 20-06-19 14:25

Maar jij wil een kind van deze man. Alle andere opties komen niet in aanmerking want dat is te veel gedoe. Heel eerlijk?? Dan is je wens dus niet zo sterk want anders overweeg je een donor wanneer je perse een groot gezin wil.
En nu is het nog gezellig met je ex, friend with benefits , wat als hij een nieuwe relatie krijgt, die ziet hem al gaan naar jou.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-19 14:31

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-19 14:31

Die wens is heel groot maar wil in een andere optie behalve van de vader nu het niet omdat ik daarin aan het bang van beide kinderen denk. Verre van egoïstisch dus lijkt mij.
Een donor vind ik geen optie omdat ik niet kan verantwoorden een kind een vader te geven en het andere kind niet. Dat is hetzelfde als bij adoptie en dat wil ik voor het andere kind niet.

Daarnaast wil ik juist omdat ik alleen ben een stabiele basis voor beide kindjes en dat is in mijn ogen geen scheiding van de kinderen doordat een een andere vader heeft en het daar geregeld is.

Ik wil die keus zoals de situatie nu is niet maken en dat doet niets af aan de wens voor een tweede en dat die dus niet groot genoeg zou zijn

**Geplaatst**: 20-06-19 14:51

Geplaatst: 20-06-19 14:51

Wat lastig TS dat je hart en verstand niet op 1 lijn zitten.

Ik denk dat je enige hoop op een kindje in een (imo terecht) voor jouw goed voelende situatie, toch is dat er wat meer opbloeit tussen jouw en de vader van je kindje. Of dat je ineens een hele fijne andere vent met kinderwens tegen het lijf loopt.

Natuurlijk doet het pijn als de situatie er naar is dat je niet voor een tweede kindje kan / wil gaan. Er zijn best veel moeders die daar mee worstelen, dat hun lijf of hun man niet meer wil en ze het gevoel hebben dat hun gezin nog niet compleet is. Erg schrijnend is dat want ik kan me voorstellen dat dat gemis door je hele ziel heen brandt :(:)

Misschien heb je iets aan deze Facebook groep?

https://www.facebook.com/groups/888267151238751/

**Geplaatst**: 20-06-19 15:04

Geplaatst: 20-06-19 15:04

Als je het écht, écht, écht wil, zijn er opties voor je. En het is je volste recht om hiervoor te gaan, als het jouw droom is om 2 kinderen (of meer) te krijgen, waarom niet? Je hoeft je geluk niet af te laten hangen van het al dan niet vinden van een goede man. Dit zet ook alleen maar onnodig druk op "snel iemand vinden", die dan ook nog eens sowieso kinderen moet willen krijgen.

Maar bedenk je wel 1 ding, je kind is 16 maanden, dat wil zeggen dat je mogelijk (niet zeker maar het kan) nog propvol mama-hormonen zit. Deze zorgen ervoor dat je heel graag een tweede kind wil, je kan eigenlijk bijna aan niets anders denken dan weer zwanger zijn... Dit gevoel trekt weg naarmate je kind ouder wordt.

Ik snap dat je zegt al 37 te zijn en niet nog wat jaren te willen wachten, maar weet gewoon dat je lichaam je in de maling kan nemen. Misschien kom je binnen dit en enkele jaren wél een partner tegen, en kan je tweede kind op die manier komen en was het de moeite waard om te wachten. Gezien je je eerste kind hebt gehad vind ik je niet te oud

net zoals bij paarden

Het ligt er eigenlijk gewoon aan wat jij zelf heel graag wil.

1. sowieso nu al een tweede, en eventueel nog een derde moest je weer in een relatie komen met iemand die ook ontzettend graag kinderen wil

2. maximum nog 1 ander kind - maar je wil niet wachten op een relatie. Wilt je toekomstige kinderen, "pech dan"

3. maximum nog 1 ander kind, en je neemt het risico om te wachten op de goede man. Je kan nog altijd binnen 3 jaar kiezen voor bv. een donor als die man maar niet lijkt te komen.

Succes! Ik vind het in elk geval geweldig dat je als single mom er zo gemotiveerd instaat! $*\o/*$

**Geplaatst**: 20-06-19 15:09

Re: Als je graag een tweede kindje wil...

Geplaatst: 20-06-19 15:09

Ik snap de reacties niet zo goed.
Volgens mij wil TS gewoon haar ei kwijt over de keuze die zij gemaakt heeft.
En vind ik haar keuze juist weloverwogen en verstandig. Ze wil niet haar kinderen naar verschillende vaders brengen of geen vader voor de 2e. En dat terwijl de kinderwens wel heel sterk is, dat is dan toch juist niet egoistisch.
Ik snap heel goed dat de realisatie dat er geen tweede komt heel veel zeer doet.
Wel heel fijn dat de situatie met vader van je dochter nu zo goed verloopt, hopelijk gaan jullie samen nog een fijne toekomst tegemoet TS!

**Geplaatst**: 20-06-19 16:57

Geplaatst: 20-06-19 16:57

Dat van die hormonen wist ik niet. Maar als ik terugkijk heb ik het ook zo ervaren. Toen ze een jaar of 3 was kwam er rust en een gevoel van " het is goed zo". Daar ging wel een weg aan vooraf. Die Facebook site kende ik niet.

**Geplaatst**: 20-06-19 17:18

Geplaatst: 20-06-19 17:18

zonnetje1903 schreef:
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil zeggen...misschien ben ik op zoek naar mensen met een soortgelijke situatie en keuzes die daarin gemaakt zijn, of anders misschien de vraag hoe je omgaat met het verdriet datver geen tweede komt.

Ik heb geen kinderen en geen kinderwens, dus daar kan ik niks over zeggen. Ik kan je wel zeggen dat je met je overwegingen om geen tweede kind te willen als het niet van dezelfde vader kan zijn de beste keuze maakt die je voor de stabiliteit van je gezin kan maken. En dat is waar het kind dat je nu al hebt heel veel belang bij heeft. Jouw leven, en dus ook dat van je kind, en de relatie met haar vader, gaat heel erg overhoop als er nu ineens een andere vader om de hoek komt met ook nog een kind erbij.

Praktisch onhandig, emotioneel niet te hanteren. De keuze die je maakt klopt. Helemaal.

Het verdriet om wat had kunnen zijn - je weet niet wat had kunnen zijn. Je bent op een leeftijd dat er allerlei risico's kleven aan het krijgen van een kind, zowel voor jezelf als voor het kind. Ik zal me niet uitputten in wat er allemaal mis kan gaan, dat weet je vast zelf ook wel. Je hebt verdriet om het afscheid nemen van een droom. Maar dat heb je vast al vaker gedaan. Dingen die je je had voorgesteld en toch anders zijn gelopen. En soms komt er, juist omdat het anders is gelopen, wel weer iets heel moois op je pad.

Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 20-06-19 17:55

Geplaatst: 20-06-19 17:55

Ik ga het even vanuit mijn standpunt vertellen. Ik heb geen kinderen en ook geen super grote kinderwens maar ik heb een broer en een zus, en ben ook een beetje enig kind "zonder" papa.

Mijn zus en broer zijn een pak ouder als mij, ik ben een beetje later gekomen. Dat betekent dat ik wel met ze ben opgegroeid, maar wij zaten in volledig andere levensfases en woon nu al zo'n 3-4 jaar als enige nog thuis. Ik studeer terwijl mijn broer en zus al een huis en kinderen hebben. Dat allemaal terwijl mijn ouders al min of meer uit elkaar waren, mijn zus en broer hebben mijn papa veel beter gekend als ik en hebben dat 'gezin' echt nog meegemaakt, ik niet, de meeste vrienden van mij kennen me beter dan mijn vader hoewel ik wel nog wat sporadisch contact met hem heb, het is niet hoe het hoort en heb nooit echt een vaderfiguur gehad, zij wel.

Dit heeft mij (vooral omstreeks mijn pubertijd) enorm gekwetst. Ik vond het helemaal niet eerlijk dat ik geen echte papa gehad heb, en miste ook een vaderfiguur. Dat terwijl mijn mama echt de beste mama is dat ik me maar kan voorstellen, ze gaf me alles wat ik nodig had, veel aandacht en liefde en een warm onderdak. Ze deed veel meer voor mij dan denk ik 99% van alle andere moeders, ze probeerde echt de twee rollen te vullen. Maar dat maakt niet dat een kind zonder vader geen vaderfiguur mist. Tenslotte heb ik een heel goede band met mijn zus die veel ouder is, met mijn broer waar ik maar 5 jaar mee scheel is het water en vuur. Het feit dat je een broertje of zusje wil voor je kindje betekent nog niet dat ze goed overeen zullen komen. Zelfs als twintigers kunnen mijn broer en ik het soms echt nog altijd niet met elkaar vinden. En dat is soms ook heel pijnlijk, ik denk ook voor hem, omdat mijn zus en ik bijvoorbeeld 2 handen op 1 buik zijn. Nu voel ik min of meer hoe het is om enig kind te zijn, en dat vind ik helemaal prima. Toen mijn broer door omstandigheden even terug thuis kwam wonen werd ik knettergek.

Ik vertel dit nu vanuit mijn standpunt, wat je hier zelf van maakt moet je zelf weten. Het is jou lichaam en jou keuze. Maar je kan natuurlijk de vader van je kind ook niet dwingen om een tweede kind te maken. Ik hoop wel dat jullie ondanks jullie geen relatie hebben wel een stabiele omgeving kunnen voorzien voor jullie kind, zonder al te veel verwarring. Door te zeggen dat je niet open staat voor adoptie of donor dan cijfer je jezelf eigenlijk al weg. Dan is de enige optie nog wachten tot je de juiste tegen komt, hopelijk binnen nu en 2 jaar en hopen dat het dan nog lukt om een kindje te maken, desnoods kan je eitjes laten invriezen voor wanneer dat moment komt.

**Geplaatst**: 20-06-19 23:58

Geplaatst: 20-06-19 23:58

zonnetje1903 schreef:
De overweging om dus niet voor nog een kindje te gaan is al gemaakt, maar levert desondanks wel heel veel pijn en verdriet op.

Vind wel dat er oordelend gedacht wordt over het feit dat je als alleenstaande ouder geen warm gezin zou kunnen zijn of het niet haalbaar zou zijn alleen en het daarom niet zou moeten willen.
Dat je blij moet zijn met wat je hebt, alsof het geen pijn mag doen dat er niet nog een kindje gaat komen.

Iemans zei dat het egoïstisch zou zijn in deze situatie om nog een kindje te willen vind ik ook wel hard. Miljoenen mensen maken de keus voor een tweede en omdat je alleen bent zou dat dan egoïstisch zijn omdat je geen warme basis hebt volgens de maatstaven van de maatschappij? Is een kind nemen sws niet altijd een soort van egoïstisch?

Nee, niet omdat je alleenstaand bent... Mensen moeten gewoon verder denken dat hun eigen 'oergevoelens' en egoisme.
Denk eens na waar je een jong kind in zet. Is de maatschappij leefbaar genoeg voor hen?
Ik ben de laatste die zegt dat je als alleenstaande geen warm thuis kunt bieden. Liever 1 goede ouder, dan twee halve. Ik ben sprekend voorbeeld als kind van alleenstaande moeder. Ben helemaal niks te kort gekomen, het enige wat ik niet heb gehad, was een eigen paard en die heb ik op mn 22e zelf gekocht.
Mensen 'nemen' kinderen omdat het hoort, omdat het een volgende stap is, omdat het een liefdes baby is, omdat ze niet goed hebben opgelet en het niet weg kunnen laten halen, omdat ze dat van jongs af aan al willen, omdat de man zo'n goede vader zal zijn. Whatever. Maar denk even na over de huidige maatschappij. Alles wat je MOET als ouder, wat je kind MOET, de financiele gevolgen en de gevolgen voor je eigen leven en gezin.

Waarom is 1 niet voldoende? Dat het niet compleet voelt is puur egoisme. Wees blij dat je een blij gezond kind hebt dat relatief weinig stress ervaart door de goede band met vader. Het kan ook anders.

**Geplaatst**: 21-06-19 06:36

Re: Als je graag een tweede kindje wil...

Geplaatst: 21-06-19 06:36

Ik zit een beetje in dezelfde situatie als jouw dochter, m'n ouders zijn eigenlijk vrijwel meteen na mijn geboorte uit elkaar gegaan waarna mijn moeder mij heeft opgevoed en ik mijn vader zo nu en dan zag. Ik heb dus ook geen broertjes of zusjes, en heel eerlijk, als mijn moeder nog een tweede kind had gekregen was ik echt doodongelukkig geworden. Dus als je dochter ook maar een klein beetje op mij lijkt hoef je absoluut geen tweede kind te nemen voor haar.
Wat mij wel heeft geholpen was dat ik van 4 tot 8 jaar op een woongemeenschap heb gewoond waar wel veel kinderen waren zodat ik wel mijn sociale behoefte kon krijgen.

**Geplaatst**: 21-06-19 07:29

Geplaatst: 21-06-19 07:29

Cera_D schreef:
Ik zit een beetje in dezelfde situatie als jouw dochter, m'n ouders zijn eigenlijk vrijwel meteen na mijn geboorte uit elkaar gegaan waarna mijn moeder mij heeft opgevoed en ik mijn vader zo nu en dan zag. Ik heb dus ook geen broertjes of zusjes, en heel eerlijk, als mijn moeder nog een tweede kind had gekregen was ik echt doodongelukkig geworden. Dus als je dochter ook maar een klein beetje op mij lijkt hoef je absoluut geen tweede kind te nemen voor haar.
Wat mij wel heeft geholpen was dat ik van 4 tot 8 jaar op een woongemeenschap heb gewoond waar wel veel kinderen waren zodat ik wel mijn sociale behoefte kon krijgen.

Je klinkt als mijn dochter. Dezelfde situatie en soms vraag ik weleens aan haar; zou je het toch niet leuk vinden een broertje of zusje? En dan roept ze: neeeee, echt niet. Als je het maar laat hoor. :')

Ik ben nu 37 dus dan zou ik een beetje op moeten schieten. Maar mijn dochter zit er echt totaal niet op te wachten en heel eerlijk hebben we nu een prima leven. Kunnen op vakantie, ik kan de turnsport betalen voor mijn dochter, heb net voor 1000 euro schoolspullen/bijdragen aangeschaft voor de middelbare school. Ik had echt een probleem gehad met meer kinderen, dan hadden we echt dingen moeten laten. Het is prima zo. Toen ik nog vol hormonen zat de eerste paar jaar na de geboorte had ik deze gevoelens ook. Na een aantal jaren trok het weg en ben ik dolblij met 1. En ze telt voor 10.

**Geplaatst**: 21-06-19 07:33

Geplaatst: 21-06-19 07:33

Suzanne F. schreef:
Cera_D schreef:
Ik zit een beetje in dezelfde situatie als jouw dochter, m'n ouders zijn eigenlijk vrijwel meteen na mijn geboorte uit elkaar gegaan waarna mijn moeder mij heeft opgevoed en ik mijn vader zo nu en dan zag. Ik heb dus ook geen broertjes of zusjes, en heel eerlijk, als mijn moeder nog een tweede kind had gekregen was ik echt doodongelukkig geworden. Dus als je dochter ook maar een klein beetje op mij lijkt hoef je absoluut geen tweede kind te nemen voor haar.
Wat mij wel heeft geholpen was dat ik van 4 tot 8 jaar op een woongemeenschap heb gewoond waar wel veel kinderen waren zodat ik wel mijn sociale behoefte kon krijgen.

Je klinkt als mijn dochter. Dezelfde situatie en soms vraag ik weleens aan haar; zou je het toch niet leuk vinden een broertje of zusje? En dan roept ze: neeeee, echt niet. Als je het maar laat hoor.
Ik ben nu 37 dus dan zou ik een beetje op moeten schieten. Maar mijn dochter zit er echt totaal niet op te wachten en heel eerlijk hebben we nu een prima leven. Kunnen op vakantie, ik kan de turnsport betalen voor mijn dochter, heb net voor 1000 euro schoolspullen/bijdragen aangeschaft voor de middelbare school. Ik had echt een probleem gehad met meer kinderen, dan hadden we echt dingen moeten laten. Het is prima zo. Toen ik nog vol hormonen zat de eerste paar jaar na de geboorte had ik deze gevoelens ook. Na een aantal jaren trok het weg en ben ik dolblij met 1. En ze telt voor 10.

Precies! En mijn moeder heeft mij ten alle tijden het warme thuis gevoel kunnen geven, en ondanks dat we in die tijd niet veel te besteden hadden ben ik nooit iets te kort gekomen

**Geplaatst**: 21-06-19 08:38

Geplaatst: 21-06-19 08:38

Suzanne F. schreef:
Je klinkt als mijn dochter. Dezelfde situatie en soms vraag ik weleens aan haar; zou je het toch niet leuk vinden een broertje of zusje? En dan roept ze: neeeee, echt niet. Als je het maar laat hoor.
Ik ben nu 37 dus dan zou ik een beetje op moeten schieten. Maar mijn dochter zit er echt totaal niet op te wachten en heel eerlijk hebben we nu een prima leven. Kunnen op vakantie, ik kan de turnsport betalen voor mijn dochter, heb net voor 1000 euro schoolspullen/bijdragen aangeschaft voor de middelbare school. Ik had echt een probleem gehad met meer kinderen, dan hadden we echt dingen moeten laten. Het is prima zo. Toen ik nog vol hormonen zat de eerste paar jaar na de geboorte had ik deze gevoelens ook. Na een aantal jaren trok het weg en ben ik dolblij met 1. En ze telt voor 10.

Ik was ook zo

Toen ik 4 was werd ik geconfronteerd met 'n babyneefje en toen was ik geschokt naar m'n ouders gelopen en gezegd dat ik hoopte dat ze geen broertje of zusje voor mij hoefden te maken. Godzijdank lag dat ook helemaal niet in de planning! Ben blij dat ik enig kind heb mogen zijn. De nonstop overprikkeling van een ander kind waar je niet voor weg kan lopen zou niet goed voor me zijn geweest. En het heeft natuurlijk ook zo z'n financiele voordelen.

**Geplaatst**: 21-06-19 08:53

Geplaatst: 21-06-19 08:53

Ik kom uit een gezin met 3 kinderen, wij konden het allemaal niet super goed met elkaar vinden wat zich uitte in heel veel ruzies. Er zit redelijk veel leeftijdsverschil tussen mij en Mn broertje waardoor je je al wat sneller irriteert. Bij ons was vooral de irritatie dat ons jongste broertje eigenlijk alles kreeg en mijn broer en ik een beetje “vergeten” werden. Van ons werd er verwacht dat wij na school naar opa en oma gingen en daar bleven terwijl Mn broertje mee naar huis mocht.
Nu zijn we allemaal een stuk ouder en gaat het wel beter maar hou wel in je achterhoofd dat niet alle broertjes en zusjes het goed met elkaar kunnen vinden. Nu hadden wij ook niet echt een vader die heel geïnteresseerd in ons was (nog steeds niet) hij zal mij bijvoorbeeld nooit vragen hoe het op school was of wat ik die dag ga doen, hij zal dat alleen vragen als hij wat nodig heeft.

Wat ik probeer te zeggen is dat je nooit kan vertellen hoe het loopt, ik zou eerst even goed nadenken wat voor jou het beste werkt op dit moment. Past er beter een kind nu in je leven of kan je beter even wachten tot je misschien wel iemand anders tegenkomt.

Verder wens ik je heel veel succes, het lijkt me heel lastig om zo’n besluit te nemen.

**Geplaatst**: 21-06-19 09:18

Geplaatst: 21-06-19 09:18

Een liefdevol gezin hoeft geen broertje of zusje te betekenen. Ik ben opgegroeid als enigskind en ik heb een onwijs fijn, liefdevol gezin. Ik kon prima mezelf vermaken en mijn ouders gaven mij de ruimte om vriendjes en vriendinnetjes te maken. Natuurlijk was een broertje of zusje leuk geweest, maar ik wist niet beter en heb het dus ook niet gemist.

Ik snap dat daarmee jou wens niet weg gaat en dat het pijn doet om die wens achter je te laten. Ik wens je heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 21-06-19 14:42

Geplaatst: 21-06-19 14:42

zonnetje1903 schreef:
De overweging om dus niet voor nog een kindje te gaan is al gemaakt, maar levert desondanks wel heel veel pijn en verdriet op.

Vind wel dat er oordelend gedacht wordt over het feit dat je als alleenstaande ouder geen warm gezin zou kunnen zijn of het niet haalbaar zou zijn alleen en het daarom niet zou moeten willen.
Dat je blij moet zijn met wat je hebt, alsof het geen pijn mag doen dat er niet nog een kindje gaat komen.

Iemans zei dat het egoïstisch zou zijn in deze situatie om nog een kindje te willen vind ik ook wel hard. Miljoenen mensen maken de keus voor een tweede en omdat je alleen bent zou dat dan egoïstisch zijn omdat je geen warme basis hebt volgens de maatstaven van de maatschappij? Is een kind nemen sws niet altijd een soort van egoïstisch?

Dat is ook maar net hoe je ernaar kijkt...ben ik mijn lichaam of heb ik er een.

Als je een lichaam hebt, dan ben je deze niet en betekend dat er naast een baby ook een ziel geboren wordt.

Er zijn voldoende mensen op aarde die ook een ziel een mogelijkheid willen schenken een aards leven te ervaren.

Daarmee snijdt het mes dus aan twee kanten en kan het zelfs zo zijn dat ouders die niet voor kinderen of nog een kindje „kiezen“ hiermee een ziel deze mogelijkheid niet (ben hen) geven.

Tis maar hoe je het bekijkt...