BloemBloem schreef:Wat een domper zeg ….. Ik herken je verhaal zo goed allemaal.
Zelf weet ik het alleen ook even niet meer

Pijnvrij worden, en serieus genomen
worden door een arts, schijnt nogal een opgave te zijn.....
Ik snap je ook heel goed. Zit heel erg met de toekomst in mijn hoofd. Heb een dochter van 2,5 jaar, soms is zorgen voor haar zo zwaar op mijn slechte dagen. Ik zou graag mijn een kindje willen met mijn man maar dat zit er voorlopig echt niet in. Is afgeraden door mijn artsen. De neuroloog is echt een topper, neemt me heel serieus en snapt mijn problemen. Benoemt zelfs dingen of vraagt dingen die ik nog niet eens durf te zeggen of vergeet qua wat belemmerend werkt.
Heb 2,5 week vakantie gehad en vandaag weer gewerkt. Meteen zo veel last gehad, baal er zo van. Sta voor de klas en wissel staan en zitten goed af. Heb een zadelkruk en ga in mijn pauze op vlot tempo even rondje lopen.. niets helpt op moment.
Ik wil graag mijn lijf sterker maken maar mag nog niks. Dat is ook frustrerend. En wat de ene dag de grens is, kan de volgende dag al veel te veel zijn..
ponyparadijs schreef:Hier ook 2 versleten tussenwervels
Al vanaf mijn 17 bekend mee.
Hoogstwaarschijnlijk door het verkeerd lopen met krukken.
Ik heb er mee leren leven.
Heb wel pijn bestrijding gehad wat uiteindelijk goed heeft geholpen.
Daardoor nu weer mijn 'oude' beroep hervat.
Paarden stallen zijn zwaar werk en soms merk ik dat nog wel
Of zou dat nu door mijn leeftijd komen?
Je moet leren je grenzen te kennen.
En net voor de grens zelf ophouden.
En niet proberen grenzen te verleggen
Wat fijn dat de behandeling voor jou geholpen heeft.
Ben je ook ingespoten? Ik merkte wel dat het iets deed maar ik denk dat het max 10% van de pijn weg neemt. Sta wel soepeler op uit bed in de ochtenden.
Grenzen stukje probeer ik zeker. Kies vaker voor mijzelf en doe dingen niet waarvan ik weet dat het teveel is. Zoals avondje uit met konings nacht, daar ga ik gegarandeerd last van krijgen. Heb een dochter die mij ook nodig heeft en die houdt er helaas geen rekening mee. Grenzen is wel lastig soms, zoals boven beschreven wat de ene dag goed gaat kan de andere dag al ver over de grens zijn. Het lastige is dat ik het niet meteen voel maar pas gedurende de dag/avond of dag erna.
Sandy1103 schreef:Hier ook een duidelijke herkenning! Ik heb al heel lang last van mijn rug, ook op jongere leeftijd al. Na een leuke mudmasters gigantische uitstraling met uitval in voet. Beetje eigenwijs mee geweest omdat ik (als fysio zijnde) beetje moeite heb met luisteren naar mijn eigen lijf, oeps... Dit was in 2016 denk ik.
Uiteindelijk bleef ik, ondanks veel trainen en behandelingen klachten houden en ben ik in oktober 2017 ook onder de MRI geweest. Conclusie: discapathie met mediane HNP en facetartrose. Tja daar sta je dan als (toen) 28 jarige met een fysiek beroep.
Ik heb nog steeds hele wisselende periodes maar over het algemeen werkt sporten voor mij goed. Wel moet ik echt goed opletten wat en hoe ik doe. Sporten met veel draaien bijvoorbeeld kan ik niet goed aan en als ik een tijd in een verkeerde houding heb gezeten kom ik als een oude dame overeind.
Ook ben ik eens in de zoveel tijd bij mijn baas (manueel therapeut) voor het bijsturen van eventuele stijfheid en heb ik in geval van nood een heel clubje aan lieve collega's die kunnen helpen.
Soms ben ik wel eens bang voor de toekomst. Het gaat soms weken goed maar soms ook echt slecht. Kan kan ik weinig en maak ik me zorgen. Ik werk nu nog deels met volwassenen maar ben mijn master kinderfysio aan het afronden. Natuurlijk superleuk om met kinderen te werken maar de werkhouding, en daarmee de belasting op de rug, wordt er natuurlijk niet beter van. Het liefst blijf ik dit werk natuurlijk tot aan mijn pensioen doen maar ik vraag me af of dit haalbaar is. Ook beetje angstig mbt de belasting van onze/mijn kinderwens op mijn rug, maar dat gaan we tzt wel meemaken.
Qua sport doe ik nu sowieso 1x per week yoga en 1x per week iets van cardio/krachttraining in een groepslesje omdat ik dat het leukste vind. Thuis doe ik nog oefeningen voor buik en bilspieren. Daarnaast rij ik nog 2-4x per week paard maar dat laatste is met werk/master beetje lastig. Voor mijn rug is paardrijden wel echt lekker maar paard moet niet te gekke bokkensprongen maken en stallenmesten vind ik niet echt heel fijn meer.
In principe kan er aan die tussenwervelschijven zeker wat gedaan worden. Operatief vastzetten van 2 of meer wervels is zeker mogelijk maar de vraag is of je dit moet willen. Het heeft zeker niet altijd het gewenste resultaat en de revalidatie is lang.
Ik zou mijzelf, ondanks de regelmatig slechtere periodes, voorlopig nog niet laten opereren mede door de onwetendheid of het effect gaat hebben.
Hier nog een foto van mijn MRI:
[ [url=m/4W5eRn.png]Afbeelding[/url] ]
“Fijn” dat je een stukje herkenning kan vinden. Ik merk dat omdat het niet zichtbaar is en iedereen toch wel eens last van zijn rug heeft, niet iedereen echt snapt wat het betekend. Ik vind het zelf wel erg fijn om hier even tussen lotgenoten mijn hart te kunnen luchten.
Je gevoel van daar sta je dan herken ik zo.. 32 jaar hier, moeder van een klein meisje, nieuwe baan en nieuw huis. Ik heb soms al moeite met alle ballen en dan dit erbij. En niet iets waar je een pilletje voor inneemt of kuurtje en dan over gaat, nee leer er maar mee leven. En of we je kunnen helpen met de pijn weten we niet..
Manueel therapeut had ik een geweldige, helaas is ze weg bij onze praktijk en is dit te ver rijden om er heen te gaan. Heb nu wel een geweldige masseur gevonden die echt wonderen heeft verricht.
Qua sporten deed ik yoga en heb een paard. Hierop durf ik echt te rijden, deed ik al tijdje niet. Maar hij kan best eens schrikken of wegspringen, wat als ik verkeerd val of de klap niet goed kan opvangen? Ook dat spookt door mijn hoofd, moet ik hem verkopen of zal het ooit beter gaan?
We hebben nu thuis boven een mini sportzaaltje oa crosstrainer, dit schijnt weinig belastend te zijn dus ga even overleggen of ik hiermee aan de slag mag.
Maar vrees dat ze bij het standpunt blijven: eerst pijn onder controle en dan verder.
Vastzetten is nog niet ten sprake gekomen, wel goed om te weten dat dit ook mogelijk is eventueel ooit in de toekomst. Jouw MRI lijkt erg op de mijne, zelfde stukken zijn flink donkerder.
Laatst bijgewerkt door Arethe op 14-05-19 21:29, in het totaal 1 keer bewerkt