Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-01-19 12:37

Geplaatst: 28-01-19 12:37

Het is een combinatie van alles.

Er wordt makkelijker over gesproken omdat je niet meer gelijk wordt aangekeken alsof je naar een gekkenhuis moet worden afgevoerd.

Daarnaast wordt de wereld steeds ingewikkelder en groter (Als in: hoeveel je meemaakt van die wereld). We hebben allemaal ideaalbeelden die ons trekken, meer competitie en vooral ook meer keuze. De keuze is op zich heel fijn, want dat is ook vrijheid. Aan de andere kant zijn onze hersenen eigenlijk niet gemaakt voor de hoeveelheid keuzes die wij nu in een leven moeten maken.

Daarnaast ontwikkelt het stellen van diagnoses, dus blijkt er wat meer te zitten achter de dorpsgek, die rare snuiter of juist die super succesvolle persoon die zich s avonds helemaal lam zuipt.

Dan heb je natuurlijk ook nog de zelfdiagnoses, want in depressie en angststoornis zit natuurlijk een kern die voor iedereen herkenbaar is. Het zit hem echter vooral in de ernst, duur en impact op je leven of het een naam 'verdient' . Dus er zullen best wel een paar mensen rondlopen die niet echt problemen hebben, maar je helpt de meerderheid ermee om het toch serieus te nemen.

Overigens zijn depressies en angststoornissen niet rationeel hè. Ik snap heel goed dat mensen dat proberen te rationaliseren en relativeren, maar dat is dus precies wat even niet kan. Anders was het ook niet zo lastig geweest

Ik ben zelf trouwens gewoon wat neurotisch aangelegd, heb wat irrationele angsten. Maar niet in de mate dat ik het als stoornis zou definiëren. Wel tijdens mijn studie neuroendocrinologie bestudeerd, het brein is een complex en raar ding.

**Geplaatst**: 28-01-19 12:55

Geplaatst: 28-01-19 12:55

Matheno, ja dat ben ik ook. Ik slaap gemiddeld 2 uur per nacht (niet achter elkaar door) en heb dan vaak ook nog eens levensechte nachtmerries.
Het gaat dan uiteindelijk wel je dagelijkse routine beïnvloeden.

mooney schreef:
Overigens zijn depressies en angststoornissen niet rationeel hè. Ik snap heel goed dat mensen dat proberen te rationaliseren en relativeren, maar dat is dus precies wat even niet kan. Anders was het ook niet zo lastig geweest

Dat is precies waar ik wel eens tegen aan loop. Sommige mensen zien het heel zwart wit en dat is bij een angststoornis vaak juist niet het geval.
Vaak weet je zelf ook wel dat de angst niet rationeel is, maar je lichaam zegt wat anders.

**Geplaatst**: 28-01-19 13:22

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 13:22

Je hoort het meer, het taboe is wat minder. Of het vaker voorkomt: geen idee.
In mijn directe omgeving al 4 meiden van mijn leeftijd die met een burn-out thuis hebben gezeten. Allemaal rond hun 30e.

Zelf toen ik als consultant ging werken zóveel kilometers gemaakt in de auto, dat ik regelmatig met migraine in de auto zat en inmiddels al 4 jaar paniekaanvallen heb op de snelweg. In het donker rijd ik überhaupt niet meer op de snelweg. Psycholoog bood tijdelijk opluchting, ging een tijdje beter, maar helaas: weer een keer overprikkeld en moe de auto in en paniek volledig terug.

Op één van de vier na, zitten al mijn vriendinnen inmiddels in werk ónder hun niveau, ikzelf ook. Waarom: de druk van MOETEN is gewoon niet vol te houden.

**Geplaatst**: 28-01-19 13:23

Geplaatst: 28-01-19 13:23

Interessant topic!

Ik denk dat internet en social media er zeker mee te maken heeft. En dan vooral het vergelijken met anderen. Je kunt in je hoofd prima bedenken dat die prachtige vakantiefoto's niet laten zien dat er bijvoorbeeld een fikse ruzie was in de auto onderweg of dat je langs een gevaarlijke weg moest naar het strand of wat dan ook. Maar onbewust is het wel een soort van standaard hoe een leuke vakantie eruit ziet. Het móet leuk zijn. Want bij alle andere mensen is het ook leuk, dus dat hoort zo. En met zulke hoge verwachtingen kan het wel eens tegenvallen. De druk om dat vol te houden wordt dan gigantisch. En dat geldt niet alleen voor vakanties, maar ook voor werk, relaties etc.

Bovendien krijgt de huidige mens veel meer informatie. Op je telefoon kun je constant het nieuws bijhouden, wat er in de wereld gebeurt, wat er met al je vrienden op social media gebeurt. En dan ben je ook nog constant bereikbaar. Maar al die informatie moet wel verwerkt worden en dat kost tijd. Tijd die er meestal niet voor genomen wordt, want alles moet zo snel en productief mogelijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 14:04

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 14:04

Skippy01 schreef:
Je hoort het meer, het taboe is wat minder. Of het vaker voorkomt: geen idee.
In mijn directe omgeving al 4 meiden van mijn leeftijd die met een burn-out thuis hebben gezeten. Allemaal rond hun 30e.

Zelf toen ik als consultant ging werken zóveel kilometers gemaakt in de auto, dat ik regelmatig met migraine in de auto zat en inmiddels al 4 jaar paniekaanvallen heb op de snelweg. In het donker rijd ik überhaupt niet meer op de snelweg. Psycholoog bood tijdelijk opluchting, ging een tijdje beter, maar helaas: weer een keer overprikkeld en moe de auto in en paniek volledig terug.

Op één van de vier na, zitten al mijn vriendinnen inmiddels in werk ónder hun niveau, ikzelf ook. Waarom: de druk van MOETEN is gewoon niet vol te houden.

Oei.. Helpt het misschien om even een ommetje te maken voor je aan het eind van de dag in de auto stapt? Even frisse lucht, hoofd leeg maken?

**Geplaatst**: 28-01-19 14:27

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 14:27

Ik heb een angst om te falen.
Dit is al begonnen als kind omdat mijn vader mij niet erkende. Ik blijk ook discalculie te hebben maar ik moest maar rekenen want mijn zussen konden het ook. Ik was een over het algemeen geaccepteerd ongelukje ( niet gepland en ik ben ook geen zoon geworden waar mijn vader op gehoopt had). Ik ben de enige van drie zussen die een volledige opleiding voltooid heeft en daar keihard voor geknokt heeft om dat te kunnen bekostigen.
Mijn vader was ook slaags. Als ik m'n ellebogen op tafel had kreeg ik een knal tegen mijn hoofd. Als ik te hard of teveel praatte kreeg ik een knal. Niks wat ik deed was goed genoeg voor.

Dus ik moest beter van mezelf. Alles moest beter want ik was niet genoeg voor mijn vader.

Als je jaren lang met die gedachte loopt vanaf kinds af aan ga je dat in elk aspect van je leven afspiegelen. Inmiddels kan ik niet meer werken. Ik vertrouw niemand meer. En ik bouw zoveel druk op in mijn hoofd omdat ik alles perfect wil hebben. Dat ik zowel klanten als collega's vervelend behandel. En ik heb het op dat moment dat dat gebeurd ook totaal niet door.

Alles moet goed zijn. Zo niet dan wordt ik boos en is de hele wereld tegen mij in mijn beleving op zo 'n moment.

Probeer dan nog maar eens te functioneren in het dagelijks leven..

En ja ik ben er voor in therapie. Maar dit is niet zomaar verholpen..

**Geplaatst**: 28-01-19 14:43

Geplaatst: 28-01-19 14:43

Matheno schreef:
Skippy01 schreef:
Je hoort het meer, het taboe is wat minder. Of het vaker voorkomt: geen idee.
In mijn directe omgeving al 4 meiden van mijn leeftijd die met een burn-out thuis hebben gezeten. Allemaal rond hun 30e.

Zelf toen ik als consultant ging werken zóveel kilometers gemaakt in de auto, dat ik regelmatig met migraine in de auto zat en inmiddels al 4 jaar paniekaanvallen heb op de snelweg. In het donker rijd ik überhaupt niet meer op de snelweg. Psycholoog bood tijdelijk opluchting, ging een tijdje beter, maar helaas: weer een keer overprikkeld en moe de auto in en paniek volledig terug.

Op één van de vier na, zitten al mijn vriendinnen inmiddels in werk ónder hun niveau, ikzelf ook. Waarom: de druk van MOETEN is gewoon niet vol te houden.

Oei.. Helpt het misschien om even een ommetje te maken voor je aan het eind van de dag in de auto stapt? Even frisse lucht, hoofd leeg maken?

Helaas, dat helpt niet. Ik accepteer gewoon dat ik in mn eentje geen lange stukken snelweg ga rijden. Binnendoor kom je ook overal, duurt alleen wat langer

Maar voor werk de buitendienst in, dát gaat hem dus niet meer worden.

**Geplaatst**: 28-01-19 15:06

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 15:06

Wat ik zelf ervaar, maar dat klinkt misschien belachelijk of raar daarom praat ik er verder ook nooit over eigenlijk, is dat er tegenwoordig zo veel ellende is, kijk eens op een nieuws site of kijk naar het journaal, het is een en al haat, dood, ellende, oorlog, gezeik, ongelukken en ga zo maar door. Niet alleen in het algemeen in de wereld maar zelfs op een site als shownieuws over bekende mensen tegenwoordig steeds meer negatief en ellende.

Persoonlijk ben ik daar heel gevoelig voor en als ik soms iets lees wat me aangrijpt zet me dat aan het denken of kan ik het niet los laten.
Voor mij is dat een reden om geen nieuws te kijken, ik luister het wel als ik het bijvoorbeeld op de radio hoor en online kan je om sommige dingen toch niet heen, maar dat is bij mij altijd een beetje een probleem.

Heb overigens ook de diagnose angststoornis, en kan van een nieuwsbericht dus in mijn hoofd veel meer maken dan het is om een voorbeeld te noemen.

**Geplaatst**: 28-01-19 15:30

Geplaatst: 28-01-19 15:30

Toch vind ik ook dat het nogal aan jou zelf is of je meegaat met de stroom en akkoord gaat met alles wat ‘moet.’ Vaak angst; ja maar als ik dat niet doe...Tja, dan wat?
Mensen hebben tav niet “meedoen” irreële angsten vind ik. Hand in eigen boezem steken en eigen keuzes durven maken, ongeacht alles, scheelt een hoop klachten.

**Geplaatst**: 28-01-19 15:33

Geplaatst: 28-01-19 15:33

kistaah schreef:
Toch vind ik ook dat het nogal aan jou zelf is of je meegaat met de stroom en akkoord gaat met alles wat ‘moet.’ Vaak angst; ja maar als ik dat niet doe...Tja, dan wat?
Mensen hebben tav niet “meedoen” irreële angsten vind ik. Hand in eigen boezem steken en eigen keuzes durven maken, ongeacht alles, scheelt een hoop klachten.

Dat moet ook wel in je persoonlijkheid zitten

Niet iedereen is assertief. Sterker nog: veel mensen zijn absoluut niet assertief. En je moet je grenzen kénnen. Ik ben best assertief, zeg echt vaak genoeg 'nee' en voel me daar ook niet schuldig over. Ik dácht dat ik mijn werk en het reizen daaromheen binnen mijn grenzen hield. Viel toch even tegen.

**Geplaatst**: 28-01-19 15:43

Geplaatst: 28-01-19 15:43

Is de factor "aandachttrekkerij" al genoemd? Het is natuurlijk heel erg als mensen last hebben van angststoornissen en depressies, maar of het nou die mensen zijn die het op internet zetten? Er zijn naar mijn idee meer aandachttrekkers en attentiebehoeftigen dan mensen die echt aan die stoornissen lijden. Maar aandachttrekken middels een ziekte in te zetten is ook niet helemaal gezond en past ook wel weer bij andere stoornissen.

**Geplaatst**: 28-01-19 15:45

Geplaatst: 28-01-19 15:45

Ik denk dat er heel veel redenen zijn waarom het nu opspeelt. Niet alleen de druk van alle dag,social media maar we zitten ook in een bepaalde 'luxe' positie waarbij we zelf keuzes kunnen maken hoe we ons leven willen leven. Was een tijdje geleden een documentaire over door Sunny (bergman?) dacht ik. In bepaalde Afrikaanse landen kwamen dergelijke klachten nagenoeg niet voor omdat ze vooral moesten overleven (genoeg water, eten onderdak).

Psychische problematiek drukt overigens zwaar op ons sociale stelsel. De afgelopen jaren is ziekte door deze klachten flink toegenomen, sterker nog naar verwachting zal in de komende 10 jaar meer ziekteverzuim zijn door psychische klachten dan door fysieke.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:07

Geplaatst: 28-01-19 16:07

Pipodipo schreef:
Is de factor "aandachttrekkerij" al genoemd? Het is natuurlijk heel erg als mensen last hebben van angststoornissen en depressies, maar of het nou die mensen zijn die het op internet zetten? Er zijn naar mijn idee meer aandachttrekkers en attentiebehoeftigen dan mensen die echt aan die stoornissen lijden. Maar aandachttrekken middels een ziekte in te zetten is ook niet helemaal gezond en past ook wel weer bij andere stoornissen.

Het zijn precies mensen zoals jij die er dus voor zorgen dat mensen jarenlang met hun problemen blijven doorlopen. Dat het leven jou goed gezind is betekend niet dat het dat voor ander ook zo is. Ook al lijkt het wel zo.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:10

Geplaatst: 28-01-19 16:10

Pipodipo schreef:
Is de factor "aandachttrekkerij" al genoemd? Het is natuurlijk heel erg als mensen last hebben van angststoornissen en depressies, maar of het nou die mensen zijn die het op internet zetten? Er zijn naar mijn idee meer aandachttrekkers en attentiebehoeftigen dan mensen die echt aan die stoornissen lijden. Maar aandachttrekken middels een ziekte in te zetten is ook niet helemaal gezond en past ook wel weer bij andere stoornissen.

Wat een kortzichtigheid. Ooit er al eens aan gedacht dat sommige mensen juist op zoek zijn naar advies of lotgenoten?

**Geplaatst**: 28-01-19 16:11

Geplaatst: 28-01-19 16:11

Absolem schreef:
Pipodipo schreef:
Is de factor "aandachttrekkerij" al genoemd? Het is natuurlijk heel erg als mensen last hebben van angststoornissen en depressies, maar of het nou die mensen zijn die het op internet zetten? Er zijn naar mijn idee meer aandachttrekkers en attentiebehoeftigen dan mensen die echt aan die stoornissen lijden. Maar aandachttrekken middels een ziekte in te zetten is ook niet helemaal gezond en past ook wel weer bij andere stoornissen.

Het zijn precies mensen zoals jij die er dus voor zorgen dat mensen jarenlang met hun problemen blijven doorlopen. Dat het leven jou goed gezind is betekend niet dat het dat voor ander ook zo is. Ook al lijkt het wel zo.

Ik wilde het eigenlijk niet zeggen, maar inderdaad. Natuurlijk zijn er mensen die anderen niet kunnen uitstaan wegens aandachtrekkerij; maar dit betekent niet dat de 'aandachtstrekker' niet echt last van een mentaal (+ misschien fysiek) probleem.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:25

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 16:25

AlwaysH, dat schrijf ik toch ook? Ze hebben misschien niet wat ze optypen, maar iets anders. Maar een ziekte faken is echt heel ernstig en ik ben heel eerlijk gezegd niet meer zo goedgelovig op internet.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:31

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 16:31

Ik kan me daar echt helemaal niets bij voorstellen.
Sterker nog: Ik zou willen dat ik het fakete. Dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken :')

**Geplaatst**: 28-01-19 16:44

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 16:44

Ik denk dat er vroeger ook gewoon veel minder aandacht voor was en Geen 'stempeltjes'.
Mijn oma is eind jaren 60 al opgenomen in het klooster, al haar kinderen (waaronder dus mijn moeder) ook maanden intern bij de nonnen omdat mijn oma het niet meer aan kon. En ze waren niet de enigen daar.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:48

Geplaatst: 28-01-19 16:48

Cayenne schreef:
Ik kan me daar echt helemaal niets bij voorstellen.
Sterker nog: Ik zou willen dat ik het fakete. Dat zou het allemaal een stuk makkelijker maken

Maar nu betrek je iets op jezelf dat helemaal niet over jou gaat. En vergis je niet, faken en liegen zijn moeilijker vol te houden dan eerlijk zijn

. Daarom is er ook het spreekwoord dat eerlijk het langste duurt.

**Geplaatst**: 28-01-19 16:50

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 16:50

Ik denk niet per se dat het vaker voorkomt, maar wel dat het door meer zichtbaarheid en begrip vanuit de omgeving makkelijker wordt om erover te praten en stappen te zetten om het te verbeteren.

Wel denk ik dat burn-out vaker voorkomt. Ik denk dat onze kapitalistische samenleving zo is doorgedraafd dat mensen zich echt kapot werken, en te weinig pauze nemen. Het zou me niets verbazen als dat uiteindelijk doorzet naar een kortere werkweek in bepaalde sectoren, en betere secundaire arbeidsvoorwaarden.

**Geplaatst**: 28-01-19 17:17

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 17:17

Hier in een depressie geraakt na het overlijden van mijn mama. En die depressie was niet om het overlijden zelf maar omdat ik verder moest, hup, direct terug gaan werken, direct alle kleren weg gooien, life goes on dus ik ook.

Nou dat heeft me een paar maanden later compleet lam gelegd, zelfmoordpoging en zo verder.

Dus ja, de druk die de maatschappij op ons mensen zet zorgt in mijn ogen wel voor meer depressies en angststoornissen.

**Geplaatst**: 28-01-19 17:21

Geplaatst: 28-01-19 17:21

Ja maar als je werk je passie is, dan heb je die pauze en vrije tijd helemaal niet nodig

Ben het absoluut met je eens, Emma. Ik zie het vooral bij jonge, 'hippe' bedrijven die verwachten dat werknemers er voor hun passie zitten en niet voor het salaris. Dus na werktijd nog even bellen/een mailtje sturen/dat ene project afmaken, joh, dat doe je toch gewoon? Want je vindt dit toch leuk?

Natuurlijk is het belangrijk dat je met plezier naar je werk gaat. Ik heb ook een hardstikke leuke baan. Maar gelukkig heb ik een baas die 5 uur ook echt 5 uur vindt, en is 's avonds of in het weekend werken echt niet de bedoeling.

Daarnaast: met een economische crisis waar nog steeds de nasleep van voelbaar is op sommige plekken, een wereld die na 9/11 een stuk onveiliger aanvoelt (of het ook zo is laat ik in het midden) en de huidige alarmerende nieuwsberichten rondom klimaatverandering vind ik het niet zo gek dat vooral millenials het somber inzien, eigenlijk

De wereld is nu eenmaal een stuk minder rooskleurig dan pak 'm beet twintig, dertig jaar geleden. Dat heeft niet zoveel met weerbaarheid te maken volgens mij

**Geplaatst**: 28-01-19 17:27

Geplaatst: 28-01-19 17:27

Foaly schreef:
Ja maar als je werk je passie is, dan heb je die pauze en vrije tijd helemaal niet nodig

Ben het absoluut met je eens, [naam]. Ik zie het vooral bij jonge, 'hippe' bedrijven die verwachten dat werknemers er voor hun passie zitten en niet voor het salaris. Dus na werktijd nog even bellen/een mailtje sturen/dat ene project afmaken, joh, dat doe je toch gewoon? Want je vindt dit toch leuk?

Natuurlijk is het belangrijk dat je met plezier naar je werk gaat. Ik heb ook een hardstikke leuke baan. Maar gelukkig heb ik een baas die 5 uur ook echt 5 uur vindt, en is 's avonds of in het weekend werken echt niet de bedoeling.

Daarnaast: met een economische crisis waar nog steeds de nasleep van voelbaar is op sommige plekken, een wereld die na 9/11 een stuk onveiliger aanvoelt (of het ook zo is laat ik in het midden) en de huidige alarmerende nieuwsberichten rondom klimaatverandering vind ik het niet zo gek dat vooral millenials het somber inzien, eigenlijk De wereld is nu eenmaal een stuk minder rooskleurig dan pak 'm beet twintig, dertig jaar geleden. Dat heeft niet zoveel met weerbaarheid te maken volgens mij

Ohhhh deze mindset is zo herkenbaar. Ik ben ZZP'er en ik hoor het zo veel. 'Do what you love and you'll never work a day in your life'. Nee?? Ik plan mijn opdrachten heel zorgvuldig in en ik neem niks aan wat me zo veel tijd gaat kosten dat ik mezelf ermee moet pushen buiten de grenzen van wat ik prettig vindt. Ik doe wat ik geweldig vind om te doen maar het kost me nog steeds heel veel en heel hard werken, en dat ik het leuk vind betekent niet dat ik minder recht heb op of minder behoefte heb aan tijd voor mezelf.

Mijn vriend krijgt soms om 11 uur 's avonds nog berichten van klanten, of hij nog even hier of daar naar wil kijken. Dat kan toch niet? Hij heeft geen werktelefoon dus krijgt die berichten persoonlijk binnen, en ook al reageert hij niet, het feit dat hij die berichten krijgt geeft hem een stressgevoel (hij wil antwoord geven en er iets aan doen) waardoor hij gewoon slechter slaapt.

**Geplaatst**: 28-01-19 17:40

Re: Angststoornis, "ineens" veel meer voorkomend?

Geplaatst: 28-01-19 17:40

Ik ben 13 en in augustus heb ik de diagnose autisme en angststoornis gehad. Is gesteld door een psychiater en ondertussen neem ik ook medicatie. Man, wat zou ik het graag faken om er maar vanaf te zijn. Het is zo zwaar voor mij en mijn gezin. Er rust echt wel een taboe op, zeker bij mijn leeftijdsgenoten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-01-19 17:47

Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-19 17:47

Galaika schreef:
Ik ben 13 en in augustus heb ik de diagnose autisme en angststoornis gehad. Is gesteld door een psychiater en ondertussen neem ik ook medicatie. Man, wat zou ik het graag faken om er maar vanaf te zijn. Het is zo zwaar voor mij en mijn gezin. Er rust echt wel een taboe op, zeker bij mijn leeftijdsgenoten.

Trek het je niet persoonlijk aan.

Ik begreep de opmerking wel.
Bijvoorbeeld net als bij 'prikkelbare darmsyndroom'. Hartstikke erg als je het hebt; maar er zijn ook zó veel mensen die onbeperkt slecht voedsel nuttigen, veel alcohol drinken, niet genoeg bewegen, vervolgens maag en/of darmklachten krijgen en dan gaan roepen: "Ik heb ook prikkelbare darmsyndroom!".

Juist door die mensen worden de 'echte' gevallen soms niet (meer) serieus genomen.
Idem bij bijvoorbeeld depressie. Iedereen heeft weleens een slechte dag, maar soms wordt er dan meteen geroepen: "Ik ben depressief!".