Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-01-19 12:15

Geplaatst: 25-01-19 12:15

_Tarzan schreef:
Allejandro, dat geeft mij weer wat moed dat het gaat herstellen!

Heb er wel echt keihard voor moeten werken hoor. Het is mij niet aan komen waaien en ik ben ook van mening dat je als op de bank gaat zitten wachten tot het minder wordt, dat dat absoluut niet helpt.

Bij mij was het echt een spier kwestie.

**Geplaatst**: 03-04-19 22:37

Geplaatst: 03-04-19 22:37

Er is hier even niet gereageerd maar ik mag me ook gaan melden vrees ik...
Echter ben ik nog nooit zwanger geweest en heb dus geen kinderen, ik ben nog maar 20.
Toen ik een jaar of 11 à 12 was heb ik al de diagnose van een scoliose gekregen, geen al te zware maar licht was hij ook zeker niet. Ik ging jaarlijks op controle en dit werd nauwkeurig bijgehouden in een gespecialiseerd ziekenhuis tot ik een jaar of 16-17 was, dan ben ik er mee gestopt terwijl ik eigenlijk wel nog moest komen.
Tot ik eigenlijk het laatste half jaar plots weer enorme last kreeg van mijn onderrug en voornamelijk ook mijn stuitje. Soms straalde de pijn ook uit naar mijn rechterbeen en in mijn heupen. Lang zitten werd al snel ondragelijk en ook rechtstaan kon enorm pijnlijk zijn, paardrijden evenals. Mijn stuitje en onderrug zijn zowat de grootste pijnpunten. Ben enkele weken gelden naar de osteopaat geweest, de eerste behandeling voelde ik nauwelijks verschil. Ze dacht dat mijn stuitje misschien gebroken geweest is maar ik ben niet recent gevallen. Toen ook maar beslist om terug een afspraak te maken in Pellenberg. De tweede behandeling waarbij mijn osteopaat echt heel diep op de spieren rondom mijn bekken en schaambeen heeft gewerkt heeft echt veel verschil gemaakt voor mijn stuitje. Toen is de eerste keer het woord bekkeninstabiliteit gevallen. De lage rugpijn is er wel nog steeds. Vandaag dus in Pellenberg geweest, hoewel mijn scoliose erger is geworden dan enkele jaren terug zou dit los staan van de pijn aan mijn stuitje en bekken. De specialist heeft daar vooral pijnpunten ontdekt rondom de spieren en aanhechtingen van mijn bekken. Op de RX foto's was er niets te zien aan mijn staartbeentje... Wordt vervolgd dus...

**Geplaatst**: 03-04-19 23:08

Geplaatst: 03-04-19 23:08

Hier nog eentje met chronische bekkeninstabiliteit (vrees ik). Mijn zoon is inmiddels bijna 3 en helaas is de BI die ik tijdens de zwangerschap heb gekregen, na de zwangerschap niet weg gegaan. Overigens had ik een vlotte bevalling, dus daar komt het dan iig niet door bij mij. Ben behandeld door verschillende bekkenfysio's met matig resultaat. Ruim een jaar geleden ook nog een chronische voetblessure opgelopen waardoor ik mijn onderrug heel snel vast loop. Nu eindelijk goede schoenen en het is daardoor gelukkig wel wat verbeterd.

De laatste fysio zei dat ik te veel spanning heb ik mijn bekkenbodem en mijn buikspieren ondersteunen niet goed genoeg. Achteraf had ik voor mijn zwangerschap al klachten aan mijn onderrug en stuitje. Maar toen nooit beseft dat dat ook je bekken zijn. Stuitje blijft ook problematisch. Bij een beetje spanning doet het pijn. Fietsen is dus bijvoorbeeld ook niet prettig.

Wil binnenkort een keer naar een osteopaat. Mocht iemand een goede weten in het noorden des lands, hou ik me aanbevolen. Wil er ook best een stukje voor rijden.

**Geplaatst**: 04-04-19 07:43

Geplaatst: 04-04-19 07:43

miccamaaike schreef:
Hier nog eentje met chronische bekkeninstabiliteit (vrees ik). Mijn zoon is inmiddels bijna 3 en helaas is de BI die ik tijdens de zwangerschap heb gekregen, na de zwangerschap niet weg gegaan. Overigens had ik een vlotte bevalling, dus daar komt het dan iig niet door bij mij. Ben behandeld door verschillende bekkenfysio's met matig resultaat. Ruim een jaar geleden ook nog een chronische voetblessure opgelopen waardoor ik mijn onderrug heel snel vast loop. Nu eindelijk goede schoenen en het is daardoor gelukkig wel wat verbeterd.

De laatste fysio zei dat ik te veel spanning heb ik mijn bekkenbodem en mijn buikspieren ondersteunen niet goed genoeg. Achteraf had ik voor mijn zwangerschap al klachten aan mijn onderrug en stuitje. Maar toen nooit beseft dat dat ook je bekken zijn. Stuitje blijft ook problematisch. Bij een beetje spanning doet het pijn. Fietsen is dus bijvoorbeeld ook niet prettig.

Wil binnenkort een keer naar een osteopaat. Mocht iemand een goede weten in het noorden des lands, hou ik me aanbevolen. Wil er ook best een stukje voor rijden.

Ik ben nu zelf in bellingwolde geweest. Mijn bekken stond ook flink scheef waardoor mn ene been 2cm langer was en dus overbelast werd. Klopte prima wamt ik loop.al 3/4 jaar met hielspoor. Hij heet frits heutink dacht ik, maar als je googlet osteopaat bellingwolde vind je hem wel.
Eerder pieter holvast uit dokkum gehad en die was ook goed.
Mvg Ines

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-19 08:12

Re: Bekkeninstabiliteit

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-19 08:12

Balen zeg al die verhalen -O-

Hier nog steeds heel veel last/pijn aan m'n bekken helaas. Ik heb het niet aan m'n stuitje maar echt aan het schaambeen en dan met name rechts. Soms heb ik een goeie dag, soms is de pijn ondragelijk.

Ik ben nog steeds 'nt hopen op m'n herstel, ik bouw alles rustig op en sport onder begeleiding van de bekkenfysio en dit heeft wel positief effect!

**Geplaatst**: 04-04-19 09:50

Re: Bekkeninstabiliteit

Geplaatst: 04-04-19 09:50

Ik ben ook vooral benieuwd wat dit kan geven ALS ik een kindje wil, dat is zowat mijn grootste angst dat dit niet op een natuurlijke manier kan...

**Geplaatst**: 04-04-19 10:05

Re: Bekkeninstabiliteit

Geplaatst: 04-04-19 10:05

Tarzan, ik denk dat er zeker wel kans is op herstel, je bent nog maar kort geleden bevallen en er al heel goed mee bezig. Ik heb veel te lang doorgelopen in de hoop dat het wel weg zou gaan. Ook wel doordat ik te zwaar ben en heel lang dacht dat ik eerst maar eens wat kilo's moest verliezen.
Hier is het stuitje, onderrug (vooral rechtsonder) en schaambeen aan de rechterkant. Ligt er aan wat ik doe, waar ik last van heb. Als ik niks doe heb ik gelukkig weinig last.

**Geplaatst**: 04-04-19 12:21

Geplaatst: 04-04-19 12:21

Met mijn eerste zwangerschap (kind is nu 9 jaar) begon de ellende halverwege. De bevalling is een klap geweest (uiteindelijk vacuümpomp), maar het herstel erna ging wel aardig, hoewel m'n bekken altijd wel gevoelig bleef (ook altijd de KNAK als ik ging liggen). Veel gehad aan de manueel therapeut en shiatsu massage, de bekkentherapeut kon ik weinig mee. Mijn tweede zwangerschap ging oké (ben er echt goed in gegaan, vooral door de shiatsu en ben direct gestart bij de bekkenfysio), maar de bevalling is wederom ellende geweest, ondanks dat ik de hele zwangerschap heb geroepen dat ik bang was dat het zoals de eerste bevalling zou worden.

Bij bevalling 2 kregen ze het kind er ook niet uit (die was van ingedaald naar boven gekropen en gekanteld), uiteindelijk werd het OF keizersnede OF proberen met de pomp. Er is 2x getrokken met de pomp, waarbij ik mijn stuitje heb gebroken, niets zo pijnlijk als dat! De eerste twee weken morfine geslikt (borstvoeding werd het dus niet, ondanks dat ik het graag wilde) en gelopen, gelopen en gelopen (kon niet zitten of liggen), waardoor ik verzakking kreeg van voorwand (blaas), baarmoeder en achterwand (endeldarm). De vreemde houdingen die ik aannam om mezelf te ontzien, kwam mijn bekken niet ten goede.

Baby 2 wordt in mei alweer 2 jaar en mijn bekken lijkt enkel erger te worden. Binnenkort weer naar de shiatsu massage, aangezien de bekkentherapeut geen idee heeft wat ze kan (de therapie van gebroken stuitje en die van verzakkingen staan lijnrecht tegenover elkaar). Het stuitje blijft altijd een ding en de verzakking(en) is een heel stuk verminderd na 10kg gewichtsverlies.

Ik heb geen idee of er helemaal herstel mogelijk is...

**Geplaatst**: 04-04-19 13:09

Re: Bekkeninstabiliteit

Geplaatst: 04-04-19 13:09

Hier 3 kinderen (bijna 8, 4 en 1,5 jaar) en bij alle drie flink bekkeninstabiliteitsklachten gehad met de zwangerschap. Bij de oudste vond ik dat ik mezelf niet moest aanstellen, dus te lang door gegaan met werken tijdens de zwangerschap en na 4 uur lang persweeën (na een bevalling van 28uur), kreeg ik een spoedkeizersnede. Daarna snel weer alles gaan doen, met als resultaat dat ik in de ziekte wet zat, toen zoonlief 6 maanden oud was. Toen met goede therapie en heel langzaam opbouwen (ik werk in de zorg, dus lichamelijk zwaar) ging het weer best goed. Bij de 2de zwangerschap ben ik al met 25 weken gestopt met werken en na de bevalling (die deze keer wel heel snel en goed ging), rustig aan gedaan. Altijd nog wel klachten, maar prima te doen. 3de zwangerschap met 20 weken al noodgedwongen de ziektewet in, thuis een druk gezin, dus moeilijk om mn rust te nemen. Veel pijn gehad weer, zo rustig aan mogelijk gedaan ook na de bevalling.
En nu heb ik het alleen nog als ik ongesteld ben (dan word ik er meteen weer aan herinnert, bah doet zo zeer!) de eerste 2 a 3 dagen, of als ik een te lange wandeling maak. Ik ben ook hypermobiel, dus dat werkt ook niet echt mee.
Maar over het algemeen ben ik nu zo'n 28 dagen per maand pijnvrij qua bekken en dat is wel heel erg fijn!
Maar je moet echt je rust nemen, als je op een dag pijn voelt, heb je wrs toch teveel gedaan ook al denk je zelf van niet. Hier was wandelen funest, fietsen ging wel. Trappen lopen is ook erg slecht voor je bekken, dus leg je kindje overdag beneden neer te slapen en laat je partner hem/haar 's avonds naar boven brengen. Dat soort dingen moet je echt minimaliseren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-19 13:22

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-19 13:22

Cruesli, we wonen gelijkvloers, dat scheelt een hoop

Ik merk inderdaad dat traplopen pijnlijk is en zwaar voor m'n bekken dus loop altijd op mn ooie dooie de trap op of af

een 2e kindje zie ik (we) sowieso niet zitten, een 2e bevalling al helemaal niet, mochten we toch ooit nog een 2e willen ga ik voor een geplande keizersnede!

Ik ben ook nog niet volledig aan het werk, ook ik heb een redelijk zwaar lichamelijk beroep. Langer dan een half uur staan, zitten, lopen oid zit er helaas nog niet in en ik probeer altijd zoveel mogelijjk steun te zoeken.

Op m'n werk zijn ze gelukkig wel begripvol, dat scheelt al een hoop kopzorgen!

Quellian, ook al zo'n horror bevalling! Ik ben toch blij dat ze bij mij voor KS gekozen hebben, wie weet hoe ik er anders uit gekomen was

Hier ook een lichte verzakking van de blaas -O-

miccamaaike, ik vind het toch erg lang duren, ons zoontje is alweer bijna 5 maanden en dan nog maar zo weinig herstel, ik had echt op een sneller herstel gehoopt! Ik ga zeker niks overhaasten, bekkenspecialist zegt ook dat je beter nu goed kunt herstellen dan dat je op latere leeftijd weer problemen gaat krijgen en er niks meer aan gedaan kan worden .. alleen raakt m'n geduld op :')

**Geplaatst**: 04-04-19 14:28

Geplaatst: 04-04-19 14:28

_Tarzan schreef:
mochten we toch ooit nog een 2e willen ga ik voor een geplande keizersnede!

Ja... mijn verloskundige zei na mijn bevalling dat ze inderdaad een inschattingsfout had gemaakt en dat ALS er nog een derde zou komen, dat het dan een geplande keizersnede zou worden.
Inmiddels is zij met pensioen en het ziekenhuis waar ik ben bevallen is niet meer, dus succes hè

Heb een deel van mijn medisch dossier inmiddels ingezien, maar er wordt door haar nergens gerept over een geplande keizersnede, alleen dat ik dit zelf heb aangegeven te willen bij een eventuele derde (oprecht, ik had spijt als haren op m'n hoofd dat ik hier voor een tweede keer in was gestonken, laat staan dat ik dit voor een derde keer zou willen, dus waarom zou IK een keizersnede of überhaupt een derde kind geopperd hebben?!). Mocht hier nog een derde komen, dan wil ik vóór een zwangerschap zwart op wit dat het een keizersnede wordt, anders is het klaar en blijft het hierbij. Een normale bevalling is niet normaal bij mij, dus nee bedankt.

**Geplaatst**: 04-04-19 14:33

Geplaatst: 04-04-19 14:33

Wat een herkenning. Bij mij ook een pompverlossing. Als ik van tevoren had geweten wat een complicaties daar weer van kunnen komen had ik me gelijk naar de OK laten brengen voor die keizersnee. Hier geen 2e, en die komt er na ruim 9 jaar ook niet meer. Ik vind dat echt een gemis in de voorlichting. Je wordt bang gemaakt voor de keizersnee, dat je zo lang moet herstellen etc etc. Maar ze vertellen er niet bij dat je van andere vormen van hulp soms nog veel langer moet herstellen, of dat je er zelfs blijvende schade van kan overhouden.

**Geplaatst**: 12-04-19 22:57

Geplaatst: 12-04-19 22:57

Ik heb chronische bekkeninstabiliteit, ik loop er al bijna 10 jaar mee en niks helpt. Ik ben bij verschillende therapeuten geweest heb ik weet niet hoeveel oefeningen gedaan etc maar nog steeds loop ik met die pijn rond. Dat allemaal terwijl ik geen eens kinderen heb gehad.

Ik ben nu eigenlijk in zo'n stadium dat ik een bekkenband wil proberen ondanks dat mijn therapeut zoiets heeft van nee. Weet iemand welke band goed is als je dus niet zwanger bent en ook nooit bent geweest? En hebben jullie er ervaring mee?

**Geplaatst**: 13-04-19 12:27

Geplaatst: 13-04-19 12:27

Petrichor schreef:
Ik heb chronische bekkeninstabiliteit, ik loop er al bijna 10 jaar mee en niks helpt. Ik ben bij verschillende therapeuten geweest heb ik weet niet hoeveel oefeningen gedaan etc maar nog steeds loop ik met die pijn rond. Dat allemaal terwijl ik geen eens kinderen heb gehad.

Ik ben nu eigenlijk in zo'n stadium dat ik een bekkenband wil proberen ondanks dat mijn therapeut zoiets heeft van nee. Weet iemand welke band goed is als je dus niet zwanger bent en ook nooit bent geweest? En hebben jullie er ervaring mee?

Ik heb sinds een paar dagen (in combinatie met maandstonden) ook weer echt enorme pijn. Ook geen kinderen gehad (ben 20). Over een bekkenband weet ik helaas niks, heb ook de indruk dat er nog zo weinig over bekend is, zeker als je nog geen kinderen gehad hebt...

**Geplaatst**: 13-04-19 13:41

Geplaatst: 13-04-19 13:41

Tijdens mijn zwangerschap in mijn 14de week al bekkeninstabiliteit geconstateerd.
Het werd van kwaad tot erger.
Kon bijna niks meer.....de douche schoonmaken...ik deed er een hele ochtend over.....elke keer een stukje....en daarna moest ik 2/3 dagen bijkomen (hing er vanaf hoe intensief ik bezig was geweest)
Winkelen kon ik niet eens meer doen.
Ook na de geboorte bleef dit, kon wel janken toen. Mijn dochter zomaar even oppakken was er niet bij...ja..op een goeie dag.
Maar dan zit je als moeder alleen thuis en dan voor de kleine zorgen terwijl je vergaat van de pijn.
Heb therapie gehad, maar het hielp weinig tot niet.
Mijn menstruatie werd ook niet meer hetzelfde...2 weken bloedde ik zeer heftig (elke 20 min op het toilet...en nee...tis helaas geen geintje

)
Kon niet werken..
Na 2 maanden ziekenhuis in en uit, is uiteindelijk in Utrecht besloten dat mijn baarmoeder eruit mocht.
Na wat ingelezen te hebben las ik dat de bekkeninstabiliteit erdoor weg kon gaan.

En ja hoor....10 weken na mijn operatie op vakantie geweest en voor het eerst 7 km gewandeld langs de kust (op een verhard pad) zonder een centje pijn $*\o/*$
Dat was een hele vreemde gewaarwording, na ruim 3,5 jaar met zware BI te hebben rondgelopen.

Helaas door reuma en fybro weer pijn in de heupen.
Gelukkig nog lang niet zo erg als in die tijd.