Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Peanutbutter schreef:Mijn tip is echt om een tijdje 6 a 7 uur te slapen op 1 nacht.
Ik sliep vroeger ook van 22:00 tot 07:00 en was altijd doodmoe ´s ochtends.
Nu slaap ik van ongeveer 23:30 tot 06:30 en voel me zo fris als een hoentje
Joolien schreef:Ah, dan lijkt dit slapen dus idd met je psychische toestand te maken te hebben. Daar heb ik niet veel tips voor behalve te luisteren naar je lijf. Als je al jaren stress hebt, dan gaat je lichaam manieren te bedenken om daarmee te dealen, het zou goed kunnen dat veel slapen daar 1 van is. Stress vreet energie, wat voor vitamines, mineralen en weet ik het je er tegen slikt. AD helpt vaak enkel de stemming te verbeteren, maar beïnvloed het slapen niet.
En ja, als jij het leven momenteel zwaar vindt, dan is het niet gek dat je moeite heb met opstaan.Wees blij dat je je bed uit komt, iedere keer telt. En als het een keer niet lukt, heb daar dan ook vrede mee, en neem het zoals het komt. Heel moeilijk, maar er vrede mee hebben heeft vaak een betere uitwerking dan er tegen blijven vechten
Jolien93 schreef:Ik heb inderdaad veel stress. Dat heeft te maken met hoe ik in elkaar steek.
Veel piekeren. Ik probeer hieraan te werken, maar soms overvalt ook het leven je met stressvolle situaties waar je weinig invloed op hebt.
renee16 schreef:Jolien93 schreef:Ik weet niet of het officieel bestaat, maar ik noem het maar even zo.
Elke ochtend is opstaan een hel.
Eerst dacht ik nog dat het te maken had met een gebrek aan slaap.
Maar ook nu ik 10 tot 13 uur per nacht slaap, blijft opstaan een crime.
Ik voel me dan ook echt depressief en zou het liefst niks gaan ondernemen.
Rond een uur of 10 (en heel wat caffeïne later) begint het langzaam bij te trekken.
Maar ik ben dit gevecht met mezelf elke ochtend zó zat.
Is er iemand die dit herkent? die tips heeft?
Het lijkt me heerlijk om écht op tijd op te kunnen staan, de hondjes uit te laten, uitgebreid te douchen, en ontspannen (én op tijd) op mijn werk aan te komen.
Ten eerste stoppen met de cafeïne, hoe moeilijk dit ook is.
Waarschijnlijk verbetert het daarmee op termijn al (zal de eerste tijd moeilijker zijn). Mocht het niet voldoende helpen, verder kijken qua psyche.
Citaat:Dit of juist na een uur of 3 koffie drinken. Dit komt omdat je een bepaald stofje aanmaakt, standaard, die je wakker maakt. Die piekt tot +- 2 uur na het wakker worden. Daarna neemt het af.
Voor die tijd heeft koffie drinken dan ook totaal geen zin en is compleet overbodig
Citaat:Bij een depressie komt het veel voor dat 's ochtends de vermoeidheid het grootst is, en 's avonds het wat beter gaat. Dit heeft vooral te maken met de mindset. Wakker worden met de gedachte: "pfffft, weer een dag voor de boeg" zuigt meteen alle energie weg. Cognitieve gezondheid is dus ook een belangrijk aspect in hoe uitgerust je je voelt.
Jolien93 schreef:Ik weet niet of het officieel bestaat, maar ik noem het maar even zo.
Elke ochtend is opstaan een hel.
Eerst dacht ik nog dat het te maken had met een gebrek aan slaap.
Maar ook nu ik 10 tot 13 uur per nacht slaap, blijft opstaan een crime.
Ik voel me dan ook echt depressief en zou het liefst niks gaan ondernemen.
Rond een uur of 10 (en heel wat caffeïne later) begint het langzaam bij te trekken.
Maar ik ben dit gevecht met mezelf elke ochtend zó zat.
Is er iemand die dit herkent? die tips heeft?
Het lijkt me heerlijk om écht op tijd op te kunnen staan, de hondjes uit te laten, uitgebreid te douchen, en ontspannen (én op tijd) op mijn werk aan te komen.
Janneke2 schreef:Ik ben erg voor helpende gedachten, maar dit is wel kort door de bocht.
Ik ben blij dat ik op gegeven moment wel een lichamelijke diagnose had en dit gekwek naast mij neer kon leggen.