Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-18 23:23

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-18 23:23

@mysa. Dat was mijn idee idd. Ze vindt onze hond geweldig dus ik zou het dan tegen haar willen zeggen dat zina bang wordt van haar gegil en gespring. Maar ik wil eerst overleggen met haar moeder hoe die erin staat. Niet dat ik het straks juist erger maak

@gwen: dit gaat wel wat verder dan leefgeluid. Als er herrie is omdat ze leuk staat te dansen dan vinden we dat geen enkel probleem. Net als muziek, stofzuigen etc. Dat hoort erbij. We wonen in een flat waar iedereen elkaar met rust laat en het accepteert. Deze woedeaanvallen zijn echter heel intens. Toen ik hier net woonde heb ik veilig thuis gebeld voor advies omdat ik me zorgen maakte omdat het geschreeuw soms door merg en been gaat. Als je niet beter weet denk je dat ze mishandelt wordt dan. Het lijkt me geen gezonde situatie. Een andere bewoner heeft weleens tijdens zo'n bui tegen moeder gezegd dat ze rustig moet doen en dat het nog maar een kind is. En voor een keer een woedebui heb ik ook echt wel begrip. Het is echter bijna dagelijks raak, soms meerdere keren en soms ook als we al slapen. Ik snap best dat het lastig is alleen. We hebben ook aangeboden best een keer te willen helpen als ze eens tijd voor zichzelf wil of haar mee te nemen als we met de hond gaan lopen maar daar is ze niet meer op terug gekomen.

**Geplaatst**: 29-11-18 23:27

Geplaatst: 29-11-18 23:27

Persoonlijk vind ik de manier waarop je zoiets brengt of ergens iets van vind wel belangrijk.
Ik lees hier berichten waarvan mijn nekharen omhoog gaan staan... $:\$

Een kind is geen robot, en opvoeden is geen peulenschil. Wie weet hoeveel hulp of problemen zij al hebben, dan kan een klagende buur al heel snel de druppel zijn,met als gevolg dat alles nog slechter gaat want op je tenen lopen etc.
Maar het is net de toon die muziek maakt.
Een gesprekje aangaan over dat je ze regelmatig hoort en dan open staan voor de reactie is al heel anders dan meteen een klagende reactie geven.

**Geplaatst**: 29-11-18 23:31

Geplaatst: 29-11-18 23:31

Ik denk ook dat het voor moeder enorm lastig is. Natuurlijk is het niet fijn om zovaak overlast ervan te hebben. Ik denk niet dat het zal helpen als je er iets van zegt, aangezien het om een kindje van vier gaat. Je verteld dat moeder ook vaak terugschreeuwt, je kan als het echt te heftig is best Veilig Thuis daarvoor bellen om misschien alleen al informatie te vragen wat je het best kan doen? Ik weet natuurlijk niet hoe het eraan toe gaat, maar als moeder zelf ook regelmatig schreeuwt lijkt me dat genoeg reden hebben om toch te bellen.

**Geplaatst**: 29-11-18 23:54

Geplaatst: 29-11-18 23:54

Mijn dochter had tussen 1,5 en 3 hele heftige driftbuien met echt hysterisch kreisen (je zou zweren dat ze zwaar autistisch was). Ze liet zich op zo‘n moment slap op de grond vallen met de ogen half wegedraaid en liet zich ook niet aanraken of vasthouden want dan ging het zelfs over in kotsen. Heb er ook regelmatig zo mee onder de arm naar huis gelopen.
Ik deed dan thuis gewoon de ramen dicht en ging zelf even in een andere kamer zitten tot het hysterische overging in normaal huilen, dan kon ik weer contact maken.
Het langste heeft een keer zelfs een uur geduurt. Met 4 jaar hoort het meestal wel over te zijn (bij ons is dat ook zo) maar ieder kind ontwikkeld uiteraard op zijn eigen tempo.
Dat de moeder terug schreeuwt lijkt me wel een beetje een dingetje.
Echte peuterdrift heeft een kind niet in de hand en dan heeft schreeuwen enkel een versterkend effect. Met deuren slaan en stampen klinkt mij meer als een algemeen probleem met opvoeding.

**Geplaatst**: 29-11-18 23:59

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 29-11-18 23:59

Ik sluit me aan bij Sizzle, ik gok dat er hier opvoedkundig nog wel wat dingetjes verbeterd kunnen worden. Je mag in mijn ogen dus ook best melden dat je last hebt van het geschreeuw.

Wij zijn gezegend met een heel lief 4 jarig meisje die hooguit 1 minuut probeert haar zin door te drukken, maar dan toch weet dat het geen zin heeft. Het is zo belangrijk om duidelijk grenzen aan te geven en je daar aan te houden.

**Geplaatst**: 30-11-18 00:04

Geplaatst: 30-11-18 00:04

akishino schreef:
NatasjavE schreef:
Volgens mij denken sommige mensen dat kinderen batterijen hebben die je er uit kunt halen als er een error is

Zou soms wel makkelijk zijn

Oh zeker.

Soms zoek ik nog steeds naar een klepje ergens op de rug

Maar nee helaas.

**Geplaatst**: 30-11-18 00:09

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 00:09

Ik kan TS goed begrijpen, ik word al gillend gek als kinderen in een winkel staan te blèren en ouders staan erbij en kijken ernaar. Of negeren het gewoon volkomen. Ik heb ook altijd het idee dat het aanstekelijk werkt voor andere kinderen.

Vroeger mocht ik in ieder geval niet zo krijsen, en ik heb geen harde of gewelddadige opvoeding gehad.

Mijn ouders waren daar wel vrij duidelijk in, dat gegil en gestamp was onacceptabel.

Het zal vast wel eens zijn voorgekomen, maar zeker niet zoals TS beschrijft.

Ik denk dat mijn ouders mij iets anders hadden verteld als we toendertijd op een flat hadden gewoond.

**Geplaatst**: 30-11-18 00:15

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 00:15

KimD, driftbuien bij peuters zijn doorgaans niet in de periode die je je actief herinnert.
Boos drammen op kleuterleeftijd is heel wat anders, daar kun je wel herinneringen aan hebben.

**Geplaatst**: 30-11-18 01:09

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 01:09

Zon driftbui is nou eenmaal niet te voorkomen. Kinderen hebben ieder hun eigen karakter en je kunt ze helaas niet dwingen om uit hun driftbui te stappen. Als dat kon, dan had geen enkel kind een driftbui meer vermoed ik. Onze buren hebben ook zon vreselijk irritant k.tkind.... bleren als een mager speenvarken als ze haar zin niet krijgt. Ook gerust laat in de avond... dit heeft zeker 2 jaar geduurd dat we er echt dagelijks wel 2 tot 3 x per dag van mee konden genieten... de laatste weken lijkt het goed te gaan en hopelijk is de periode voorbij, maar denk niet dat je de moeder er een plezier mee doet om haar erop aan te spreken. Moeder zal dan meer in de stres raken, wat het kind weer aanvoelt en dan alleen maar moeilijker zal worden. Worden moeder, kind en jullie zeker niet gelukkiger van.... Lekker laten gaan en negeren is mijn advies.
Je kunt het ook omdraaien, stel dat jij zon kind hebt,, die echt met geen enkele mogelijkheid stil te krijgen is. Jij raakt gefrustreerd, maar het helpt je niks... dan komen de buren ook nog eens klagen en dat terwijl je zelf al met je handen in het haar zit omdat je kind met geen mogelijkheid stil te krijgen is, hoe zou jij je dan voelen?

**Geplaatst**: 30-11-18 01:15

Geplaatst: 30-11-18 01:15

primera schreef:
Ik ben blij dat jij niet mijn buur bent en andersom ook.
Ik heb 3 kinderen (3-13) en geloof me, het zijn echt "speciale" kinderen (2 in elk geval). Ik woon in een flat en wil ook geen overlast veroorzaken, onwijs veel tips en lange ondersteuning erbij gehad. Woedeaanvallen zijn vrij pittig en het sloopt je ook als alleenstaande ouder (zelfs samen was het niet fijn). Ik doe alles om overlast te voorkomen maar het blijven energie rijke kinderen die best reactie geven.
Het liefst zou ik vrij af willen wonen maar helaas is dat vrijwel onmogelijk.
Ik zou ook bloednerveus worden als buren erover zouden klagen, kan al niet tegen teveel stress en dat zou dus echt niet meewerken aan overlast vermindering.

Waarom zou TS niet mogen laten weten dat ze er last van heeft? Haar woongenot is toch ook belangrijk?

**Geplaatst**: 30-11-18 01:16

Geplaatst: 30-11-18 01:16

Sizzle schreef:
KimD, driftbuien bij peuters zijn doorgaans niet in de periode die je je actief herinnert.
Boos drammen op kleuterleeftijd is heel wat anders, daar kun je wel herinneringen aan hebben.

Ik mag toch hopen dat mijn moeder zich wel de juiste leeftijd kan herinneren, of herinneren ouders zich die leeftijd ook niet actief?

**Geplaatst**: 30-11-18 01:23

Geplaatst: 30-11-18 01:23

Er zijn ook ouders die er totaal niks van zeggen of mee doen aan krijsgedrag. paar weken terug in de bus een moeder met kind, kind zat ma uit te dagen door telkens heel hard te gillen. werd gewoon niks aan gedaan dan af en toe "foei".

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-18 05:58

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-18 05:58

Cayenne schreef:
primera schreef:
Ik ben blij dat jij niet mijn buur bent en andersom ook.
Ik heb 3 kinderen (3-13) en geloof me, het zijn echt "speciale" kinderen (2 in elk geval). Ik woon in een flat en wil ook geen overlast veroorzaken, onwijs veel tips en lange ondersteuning erbij gehad. Woedeaanvallen zijn vrij pittig en het sloopt je ook als alleenstaande ouder (zelfs samen was het niet fijn). Ik doe alles om overlast te voorkomen maar het blijven energie rijke kinderen die best reactie geven.
Het liefst zou ik vrij af willen wonen maar helaas is dat vrijwel onmogelijk.
Ik zou ook bloednerveus worden als buren erover zouden klagen, kan al niet tegen teveel stress en dat zou dus echt niet meewerken aan overlast vermindering.

Waarom zou TS niet mogen laten weten dat ze er last van heeft? Haar woongenot is toch ook belangrijk?

Ik wil het gesprek ook niet openen met gvd wat een paasei herrie maken jullie. Het is mijn plan om aan te bellen en te zeggen dat ik merk dat het regelmatig erg onrustig is en dat ik me daar toch wel zorgen over maak. Is er iets dat ik kan doen om te helpen? Zou het helpen als ik tegen haar zeg dat onze hond bang wordt? Mijn buurmeisje is erg verlegen. Wellicht maakt het indruk als ik aanbel en kan dat haar uit die bui halen. Ik wil met de buurvrouw overleggen. Niet alleen maar beschuldigen. Overigens heeft haar school geadviseerd om haar eens te laten onderzoeken, maar dat wil moeder niet. Die zegt dat het gewoon een pittig meisje is.

Nogmaals. Ik snap dat het erg moeilijk is alleen met een pittig kind. Maar zoals gezegd. Telt ons woongenot niet? Dat lijdt er echt onder. Mijn vriend is hoog sensitief en die wordt echt prikkelbaar van de intensiteit van de ruzies, zeker als ie de hele dag gewerkt heeft. Ik word er ook geïrriteerd door. Als er herrie is omdat ze boven leuke dingen aan het doen zijn dan maken we ons er echt niet druk om.
Het is niet even 10 minuten ruzie. Het gaat soms een uur door met geschreeuw tegen elkaar, gekrijs en gehuil alsof ze geslagen wordt (zo klinkt het, ik denk niet dat dat gebeurt), gestamp en bam bam bam van de deur die open en dicht geslagen wordt. Het geeft ons beide een heel naar gevoel door de toon van dit alles. Het grijpt je naar de keel. Van de week hing de lamp aan het plafond te trillen en kon ik de hond rustig proberen te krijgen. Die begon te janken en te grommen. Daar heeft het ook invloed op. Tegenwoordig stuur ik vriend en hond naar buiten als het boven weer los gaat, maar het is toch stom dat dat moet. We hebben een leuk huisje maar dit is toch wel de reden dat we willen gaan verhuizen zodra dat mogelijk is.

**Geplaatst**: 30-11-18 06:18

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 06:18

Ik vind het altijd bijzonder hoe coelant je/de maatschappij moet zijn puur omdat het een kind is. Niet iedereen is dol op kinderen.. net zoals niet iedereen dol is op honden, katten, iemand met een drum hobby of iemand die graag klust met de boormachine. En we mogen direct klagen als dit het geval is.. maar nee.. als een kind moord en brand schreeuwt moeten we er maar doorheen zitten.

Nee, kinderen zijn geen robots en het is vast heel moeilijk.. maar je buren hebben, cru gezegd, niet voor jouw kind gekozen. Net zoals (hypotetische) jij niet voor de keffer van de buren hebt gekozen (maar er wel een klacht over kan maken).

Ik denk de aanpak die je in gedachten hebt best een goede is. Ik vind het knap dat je aanbied wilt helpen. Zou het zeker proberen het gesprek aan te gaan.

**Geplaatst**: 30-11-18 06:55

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 06:55

Denk dat er zeker een verandering gaat zijn als je moeder uit haar frustratie gaat halen door heen te gaan als je die hoort schreeuwen.
Dat is hier lijkt me het grootste probleem... Dat kind zo driftig is... Tja vervelend maar daar moet je dus juist rust kunnen bewaren. Natuurlijk lukt dat niet altijd maar als moeder op regelmatige basis ook uit haar plaat gaat wordt het gedrag van haar dochter alleen maar erger.

**Geplaatst**: 30-11-18 08:01

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 08:01

Ik zie hier een aantal keren terug komen:"mijn kind krijst maar 1 minuut als ze haar zin niet krijgt" of "bleren als een speenvarken als buurkind zijn zin niet krijgt".
Hebben jullie wel in de gaten dat een woede aanval helemaal niets te maken hoeft te hebben met wel/niet je zin krijgen?!
Oké, over je eigen kind weet je dat (waarschijnlijk) wel en er zijn gevallen genoeg waar dat wel zo is, maar ook heel veel kinderen waar een woede aanval niets te maken heeft met wel/niet hun zin krijgen.
Zo'n "woede" aanval kan voortkomen uit zoveel verschillende emotie's en oorzaken. Daar kun je als buitenstaander niet over oordelen.

**Geplaatst**: 30-11-18 08:11

Geplaatst: 30-11-18 08:11

Nagini schreef:
Ik vind het altijd bijzonder hoe coelant je/de maatschappij moet zijn puur omdat het een kind is. Niet iedereen is dol op kinderen.. net zoals niet iedereen dol is op honden, katten, iemand met een drum hobby of iemand die graag klust met de boormachine. En we mogen direct klagen als dit het geval is.. maar nee.. als een kind moord en brand schreeuwt moeten we er maar doorheen zitten.

Nou je kan er wel over gaan klagen. Maar heeft het zin?

Kijk over een boormachine en een drumhobby en het tijdstip waarop dat plaatsvind kun je afspraken maken.
Maar overlast van huisdieren is al een lastig punt.

En driftige peuters...ai.
Ik maak een grapje hierover maar dat kan bij sommige echt moeilijk zijn. Je doet er niks aan. Je kan moeilijk dat snoetje dichtplakken met ducttape

Deze moeder heeft duidelijk geen grip op de situatie. Verergerd het probleem. En verergerd de overlast voor jullie. Daar zou je kunnen proberen om over te gaan praten.

Maar mijn ervaring is ook dat elkaar aanspreken op de opvoeding van de kinderen uitdagender is dan een nucleair verdrag opstellen met Noord-Korea.

Dus probeer dat maar probeer daar zo min mogelijk aanvallend in te zijn. Anders heb je naast overlast van je buren er ook nog ruzie mee.

Overigens....het lijkt me serieus vervelend voor jullie.
Onze over buren wonen naast een stel wat alleen maar ruzie maakt.(wij horen ze soms aan de overkant van de straat

)
Dat geschreeuw is echt vreselijk.

**Geplaatst**: 30-11-18 08:22

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst: 30-11-18 08:22

En kind oppakken en in de auto zetten en er mee gaan rondrijden totdat de woede aanval over is? Of achter op de fiets. Of in een kinderwagen.

Zorg er maar voor dat je geen overlast veroorzaakt.

Ik kan ook niet meer gewoon weg omdat mijn hondje dan gaat piepen. Soms moet het, maar doe mn best om hem stil te houden.

**Geplaatst**: 30-11-18 08:32

Geplaatst: 30-11-18 08:32

Ik heb momenteel zelf zo bleeer van een kind, waar ik zelf best wel moeite mee begin te krijgen. Er zit geen uit en aan knopje aan in ieder geval heb ik hem nog niet gevonden... En dat bleren is indd omdat of hij zijn zin niet krijgt, of omdat hem iets niet lukt, of omdat hij een snottebel heeft of omdat hij moe is of omdat hij de verkeerde kleur trui aan heeft of omdat hij niet wil plassen of ... vul maar in.. kan nog wel 100 redenen verzinnen. Dit is gewoon stukje zelfbewust worden. He ik kan ook een eigen mening hebben. Ene kind heeft het heel erg andere kind is een stukje makkelijker.

En ja ook ik ben het met regelmaat echt gewoon zat als ie weer loopt te janken om '' niks ''. Ik snap die moeder heus ook wel dat het je soms gewoon teveel wordt. Al die opvoedkundige regeltjes zoals het zou moeten... heel leuk en aardig... maar het blijft pratijk en het blijven menselijke emoties zowel bij moeder als kind. Ik vind altijd super makkelijk praten. Je zou in gesprek kunnen gaan maar of het helpt? Tenzij jij de gouden tip hebt, dan hoor ik die trouwens ook graag. En ja ik ben vrij streng hoor, ik houd er namelijk zelf ook niet van en ik hou ook niet van dat andere mensen last hebben van mijn kind. Maar het is allemaal niet altijd even simpel.

**Geplaatst**: 30-11-18 08:33

Geplaatst: 30-11-18 08:33

mvdende schreef:
En kind oppakken en in de auto zetten en er mee gaan rondrijden totdat de woede aanval over is? Of achter op de fiets. Of in een kinderwagen.

Zorg er maar voor dat je geen overlast veroorzaakt.

Bij een woedeaanval lukt vaak helemaal niets meer met een kind. En banketstaaf genoeg is het negeren van de aanval en zorgen dat het kind zichzelf of andere niet iets aandoet vaak het enige wat je kunt doen.
Een kind is dan vaak helemaal niet meer bereikbaar.

Het in een autostoeltje zetten lukt dan niet en op een fiets zetten wellicht ronduit gevaarlijk.

**Geplaatst**: 30-11-18 08:36

Geplaatst: 30-11-18 08:36

Terugschreeuwen tegen een kind met een woedeaanval zal natuuurlijk niet echt helpen.
Ik zou ook op mijn handen moeten zitten hoor

Maar een meisje van 4 volgt vooral haar grote voorbeeld: haar eigen moeder. En als haar eigen moeder schreeuwt in moeilijke situaties, is het niet gek dat het kind dat ook doet. Die ziet dat als normaal.
Ik heb een dochter van bijna 12 en ik heb blijkbaar erg veel geluk gehad, want nog nooit heeft zij een woedeaanval gehad of tegen me geschreeuwd. En ik niet tegen haar.
Als ze als peuter haar zin niet kreeg en dan ging huilen of zeuren, heb ik haar altijd gezegd: ‘ik kan je niet verstaan als je zo tegen me praat, we praten alleen als jij weer even rustig bent geworden.’
Natuurlijk snap ik dat het niet voor elk kind zo werkt, maar tot nu toe heb ik heel wat zogenaamd ‘moeilijke kinderen’ op die manier tot een normale conversatie gekregen.
Heel lastig TS , aangezien jij natuurlijk geen opvoedende rol op je kan nemen.
Maar het bespreekbaar maken is in ieder geval niet verboden, of bovenbuurvrouw er voor openstaat en er iets mee kan/wil doen is een tweede....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-18 08:39

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-18 08:39

Akishino: in dit geval lijkt het daar wel op. Moeder zit bijvoorbeeld rustig op de bank. Kind stuitert door de kamer en begint uit het niets te schreeuwen. Moeder negeert het eerst even. Probeert daarna met de stem het kind te corrigeren. Dat werkt niet en dan ontstaan de schreeuwpartijen over en weer. Idem met bord leeg eten of naar bed moeten. Het meisje is ook heel hoog in haar energie, echt een stuiterbal. Eist veel aandacht op van moeder als je er bent. Als je ze buiten tegen komt is ze overigens heel rustig en verlegen. Het lijkt ook steeds intenser te worden. Toen ik hier net woonde huilde het meisje en krijste ze wel. Het stampen, de grote mond tegen moeder en met de deuren slaan is iets van de laatste maanden. Ik ben bang dat het alleen maar erger wordt op deze manier.

We zitten het al bijna 1.5 jaar uit. Ik denk dat wij nog behoorlijk coulant zijn geweest door enkel tactisch te laten weten dat we mee kunnen genieten. Ik heb ook al heel vaak op het punt gestaan om naar boven te lopen maar dan bedenk ik me weer. In een geïrriteerde bui daarheen gaan terwijl er daar crisis is is vragen om ruzie. Maar nu is wel het punt bereikt dat er iets moet gebeuren. Als dit zo blijft door etteren breekt straks een keer de bom en dan zijn we allemaal nog verder van huis.

**Geplaatst**: 30-11-18 08:45

Geplaatst: 30-11-18 08:45

Pff.. arme moeder ook!

Ja nogmaals, op de vorige pagina laatste post..
Vertel wat je hoort en vraag of ze wat hulp kan gebruiken.
Wrs zegt ze nee maar ze weet in ieder geval dat jij het hoort..

**Geplaatst**: 30-11-18 08:47

Geplaatst: 30-11-18 08:47

Ts Ik begrijp ook zeker dat het heel lastig is dat jullie "mee kunnen genieten". Lijkt me ronduit irritant als dat een aantal keren per dag voor komt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-18 08:57

Re: Wat is normaal bij kinderen qua woedeaanvallen?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-18 08:57

En ik ben ook oprecht bezorgd. Nu gaat het nog goed. Maar wat als het gedrag nog meer achteruit gaat en moeder straks haar breekpunt heeft bereikt? Ik wil niet op mijn geweten hebben dat ik mijn kop in het zand gestoken heb