Hier even de andere kant. Het gebeurde toen mijn zoon in de 2de kleuterklas zat. Oudercontact, ik kom bij de juf en die begint meteen te zuchten. Ze kloeg dat mijn zoon niet oplette wanneer ze verhaaltjes vertelde (dat verwonderde met niet echt) en zei dat hij andere kinderen pijn deed en dat er klachten waren van ouders. Dat was wel even slikken. Hij was altijd een actief, vrolijk en extrovert kind, vol gekke invallen maar nooit gemeen. Kinderen pijn doen? Dus doorgevraagd en dan bleek dat de juf vaak sprookjes vertelde (assepoester en co, juf zat ook op een soort troon met een kroon op de leuning, allemaal nogal roze-prinses-achtig) en mijn zoon begon meestal na 5 min al naar buiten te kijken. Waarschijnlijk dacht hij wanneer het over het bal van Assepoester ging dat er basketbal of voetbal bedoeld werd. Maar dan gaat zo'n verhaal verder over glazen schoenen, hu? Wie gaat er nu met glazen schoenen basketballen? Raar verhaal, snap er niks van, zou het niet bijna speeltijd zijn? Weg aandacht !
Hij bleef het hele verhaal wel braaf op zijn stoel zitten, maar als het dan pauze was rende hij zo enthousiast naar buiten dat hij regelmatig tegen een ander kindje opbotste. En ja, dat doet natuurlijk pijn wanneer je door een overenthousiaste kleuter van je sokken gelopen wordt. Dus ja, hij deed kinderen pijn, maar volledig ongewild.
Eigenlijk vind ik dat een juf moet zorgen dat het naar buiten gaan uit de klas ordelijk verloopt. Thuis hadden wij hem nooit verplicht om lang stil te zitten. TV kijken deed hij amper op die leeftijd, hij was vaak buiten aan het spelen en altijd in actie. Dus zo lang stilzitten was echt een opgave voor hem, hij deed het netjes, maar na het stilzitten kwam alle energie er uit en dan kwamen er ongelukken van.
Dus vanaf dan iedere ochtend gezegd dat hij rustig naar de speelplaats moest gaan en vanaf dan zuchtte de juf nog enkel dat hij niet echt luisterde naar de verhalen. Ja, hij ging rustiger naar de speelplaats, maar het was toch wel jammer dat hij niet van sprookjes hield, zo druk was, etc.
Oudercontact was nooit echt leuk...
Volgend schooljaar, 2 weken na het begin van het schooljaar terug oudercontact met de nieuwe juf. Ik zei voorzichtig voor welk kind ik kwam, de nieuwe juf begroette me met een brede glimlach en zei 'oh, dan ben jij de mama van mijn meest enthousiaste leerling!' Deze juf vroeg veel meer eigen initiatief van de kinderen en daar zat mijn zoon als een vis in het water.
Daarom vind ik het wel kort door de bocht als mensen in dit topic meteen zeggen dat het vriendje een 'etterbak' is of dat hij thuis wel wat knuffels tekort komt. Het kan aan zoveel liggen en kinderen zitten op school in een heel andere context dan thuis en ze beinvloeden elkaar. Kinderen hebben ook geen afstandsbediening zodat je hen van thuis uit kan besturen.
Het feit dat er zovele kinderen in een klas zitten maakt het voor een juf wel erg moeilijk, op het moment dat ze met 2 kindjes bezig is, zijn die 20 anderen er ook nog.