Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-05-18 17:18

Geplaatst: 14-05-18 17:18

maximuss schreef:
Ik kan me behalve corrigerende broeken weinig voorstellen bij hulpstukken. Heb je soms een link (mag ook in pb)?

Ik denk dat ze het heeft over inwendige hulpstukken

Om de baarmoeder inside te houden zeg maar.

**Geplaatst**: 14-05-18 17:18

Geplaatst: 14-05-18 17:18

verootjoo schreef:
maximuss schreef:
Ik kan me behalve corrigerende broeken weinig voorstellen bij hulpstukken. Heb je soms een link (mag ook in pb)?

Ik denk dat ze het heeft over inwendige hulpstukken. Om de baarmoeder inside te houden zeg maar.

**Geplaatst**: 14-05-18 17:27

Geplaatst: 14-05-18 17:27

verootjoo schreef:
verootjoo schreef:

Ik denk dat ze het heeft over inwendige hulpstukken. Om de baarmoeder inside te houden zeg maar.

Die werden hier indertijd bij mijn moeder door de artsen als achterhaalde marteltuigen beschouwd en niet meer gebruikt dus ik vroeg me af of er misschien al nieuwe ontwikkelingen waren...

**Geplaatst**: 14-05-18 17:34

Geplaatst: 14-05-18 17:34

Mariska88 schreef:
Ik wil eerst volgende week afwachten wat de gynaecoloog zegt
Misschien heeft zo nog een heleboel hulpstukken die het mij makkelijker kunnen maken om iig een operatie uit te kunnen stellen
Wat dat hij er komt is duidelijk alleen liever zo laat als mogelijk

Oke, helder...
Even een heleboel zaken buiten beschouwing gelaten en juist het bericht van MissJeanny voorop stellen...

Hoelang wil je jezelf nog pijnigen hiermee? Klinkt heel banketstaaf, zeker van iemand die nog geen kinderen heeft en zeker niet bekend is met de aandoening...
Een nieuwe zwangerschap betekent waarschijnlijk wederom bekkeninstabiliteit. Wat ik heb begrepen wordt dat elke zwangerschap juist erger/heftiger. Kan jij, zeg, 7 maanden op de bank liggen?
Vervolgens nog een X aantal jaren rondlopen met een minderwaardig gevoel? Omdat je geen acht weken niet kan tillen en je dan misschien nog een kleine in huis hebt? Ik noem maar wat...

Je voelt je oud en onaantrekkelijk, terwijl niemand het van de buitenkant kan zien. Dat laatste klopt... Niemand ziet wat er aan jouw binnenkant gaande is. Maar mensen gaan wel IETS zien...
Want die onzekerheid zal alleen maar groeien, en dat is echt niet gunstig voor je relatie.
Ben jij op den duur Mariska88 die met gebogen schouders, donkere wijdvallende kleding zichzelf gaat wegcijferen en in de massa wil verdwijnen?
Of ben jij straks een stralende Mariska88 die de wereld omarmt, altijd straalt... Die haar kinderen als ze 7 zijn ook gewoon kan optillen zonder ongelukjes? Die gewoon alle soorten ondergoed aan doet, die ze aan wil doen (aangenomen dat je daarin momenteel vrij beperkt bent) etc.

Het is een beslissing die je natuurlijk zelf moet maken. Maar jij bent de enige die deze beslissing kan maken. En je bent de maker van je eigen geluk... En een stralende, positieve vrouw, maakt haar kinderen ook gelukkig omdat ze ze kan laten zien wat geluk is.

**Geplaatst**: 14-05-18 17:42

Re: Verzakking

Geplaatst: 14-05-18 17:42

Het niet meer zwanger kunnen worden is natuurlijk niet het enige gevolg wat zo’n operatie gaat hebben.
Zitten nog veel meer nadele en risico’s aan. Dat is ook waarom de gynaecoloog nog niet zo happig is om deze uit te gaan voeren waarschijnlijk. Anders had die er wel meer bovenop gezeten.

Ik zou ook eerst kijken of er nog andere mogelijkheden zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-18 19:33

Re: Verzakking

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-18 19:33

Ik weet dat niemand dat ziet aan mij
Ben er zelf ook heel open over tegen bekenden en voor mij heerst er geen taboe op
Ik sta verder midden in het leven, sla geen uitjes of iets af. Zie er verzorgd uit.(haar make up kleren nagels etc) Maar daarom voel ik mij soms wel oud en met vlagen onzeker hierdoor..

Volgens mij vertelde de gynaecoloog dat er iets van 9 verschillende (inwendige) hulpstukken zijn en dan nog eens in verschillende maten

Dus hoop gewoon dat er nog iets passends voor mij tussen zit..

En een operatie is gewoon ook risicovol. Liever als het echt niet meer anders kan..

Daarom ook erg benieuwd naar andere ervaringen..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-18 22:09

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-18 22:09

Citaat:
Mariska88 schreef:
Ik weet dat niemand dat ziet aan mij
Ben er zelf ook heel open over tegen bekenden en voor mij heerst er geen taboe op
Ik sta verder midden in het leven, sla geen uitjes of iets af. Zie er verzorgd uit.(haar make up kleren nagels etc) Maar daarom voel ik mij soms wel oud en met vlagen onzeker hierdoor..

Volgens mij vertelde de gynaecoloog dat er iets van 9 verschillende (inwendige) hulpstukken zijn en dan nog eens in verschillende maten

Dus hoop gewoon dat er nog iets passends voor mij tussen zit..

En een operatie is gewoon ook risicovol. Liever als het echt niet meer anders kan..

Daarom ook erg benieuwd naar andere ervaringen..

Maar wat maakt dat je je oud voelt ? Niet iedere oude vrouw heeft een verzakking net zoals niet iedere vrouw na een bevalling een verzakking heeft. Ook mijn kind was een sterrenkijker, met de vacuüm gehaald en dat is ook waarschijnlijk de reden.
Over operatie ben ik het met je eens. Iedere operatie die niet echt noodzakelijk is en toch een risico vormt moet je goed over nadenken.
Maar pas alsjeblieft op dat het je gevoel niet gaat overheersen. Dan ben je verder van huis.

Me oud voelen zit meer in van die baal momentjes. Loopt gelukkig niet altijd met dat gevoel rond

Maar gewoon spontaan even springen met de kinderen, meer even als je met je neus op de feiten gedrukt word, dat je niet alles meer zo makkelijk kan als voorheen.

**Geplaatst**: 14-05-18 22:16

Geplaatst: 14-05-18 22:16

Toen ik 21 was beviel ik van mijn oudste. Mijn baarmoedermond hing na de bevalling uit mijn vagina. Ik kreeg daarvoor bedrust en ze hebben iets gehecht zodat hij in me lijf zou blijven. Na 6 weken zat alles weer netjes op zijn plek. Geen blijvende schade gelukkig. Wel grote kans op verzakkingen in de toekomst. Nu loop ik al lange tijd met een endeldarm verzakking. Maar door problemen met mijn huisarts heb ik hier nog geen stappen in genomen. (Vertrouwen huisarts is volledig weg en ze behandeld ons gezin nu heel denigrerend. Erg naar maar nog geen andere huisarts gevonden)
Ik ben nu 28.

Bij springen zakt het dan naar buiten of plas je in je onderbroek (even heel plat gezegd)
Ik kan echt niet springen maar dan vooral niet door het urine verlies... Bij mij is naar de wc gaan voor ontlasting soms echt een drama...

**Geplaatst**: 14-05-18 22:18

Geplaatst: 14-05-18 22:18

Mariska88 schreef:
Me oud voelen zit meer in van die baal momentjes. Loopt gelukkig niet altijd met dat gevoel rond

Maar gewoon spontaan even springen met de kinderen, meer even als je met je neus op de feiten gedrukt word, dat je niet alles meer zo makkelijk kan als voorheen.

Ik denk dat wat *naam verwijderd* bedoelt te zeggen (en ik sta volledig achter haar uitspraak, ze weet het gewoon wat beter te verwoorden dan ik) dat dit gevoel geen gewoonte moet worden.
Het is nu waarschijnlijk nog relatief nieuw voor je, je bent nog druk bezig met het zoeken naar ervaringen met en andere oplossingen dan een operatie.

Maar dat rottige gevoel slijt steeds dieper in, als een rivier in haar bedding. Het wordt op den duur deel van je, het gevoel wordt normaal.

Zie het als mensen die enorm veel overgewicht hebben gehad, en na maanden van keihard werken (al zijn ze de helft van hun gewicht kwijt geraakt, al hebben ze geen overtollige huid (meer)) nog steeds hun 'dikke ik' in de spiegel zien. Die nog steeds grote maten kopen, terwijl ze makkelijk in een maatje 36 of 38 kunnen.
Lijfelijk ongemak kan ook mentaal ongemak worden als mensen daar niet voor uitkijken. En dan voegt een operatie op den duur niet zoveel meer toe. Dan heb je ook andere hulp nodig, om het zo maar te zeggen.

Edit: Ik realiseer me nu dat dit misschien heel dwingend over komt... terwijl het helemaal niet zo bedoeld is en het ook niet per se zo hoeft te lopen. Wat ik bedoel aan te geven, is dat je dit wel mee kan nemen in je overweging en je eigen gevoel vooral niet moet laten ondersneeuwen.

Laatst bijgewerkt door Oscar op 18-06-18 20:42, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Naam uit post verwijderd op verzoek

**Geplaatst**: 15-05-18 07:10

Geplaatst: 15-05-18 07:10

Hier geen sterrenkijker gehad, wel een kind wat niet goed voor de uitgang lag door waarschijnlijk een te korte navelstreng. Ook met de pomp gehaald en dat ging niet zachtjes. Ik vind dat in NL nog veel winst te behalen valt in het geven van betere informatie. Niemand die je van tevoren vertelt dat dit ook 1 van de risico's van bevallen met de pomp is. Nu moest het bij mij allemaal vlug vlug maar als ik toen had geweten wat ik nu wel weet had ik een spoed keizersnee gekozen in plaats van bevallen met de pomp. Ik denk dat dit primair een taak van de verloskundigen is. Die behandelen alleen hoe de normale bevalling verloopt, en wat je aan pijnbestrijding kan kiezen. Of je thuis wil bevallen of in het ziekenhuis. Wat er gebeurt als de bevalling niet vlotten wil hoor je niks over. Om over complicaties na de bevalling en wat dit ook psychisch met je doet maar niet te spreken. Het gaat alleen over het fysieke stukje en hoe het met de baby gaat. Maar niet over wat het tussen je oren met je doet.

**Geplaatst**: 16-05-18 11:16

Re: Verzakking

Geplaatst: 16-05-18 11:16

hehe, eindelijk tijd te reageren.

ik ben inmiddels 37 jaar en 3,5 jaar geleden heb ik een voorwandplastiek gehad in verband met een ernstige verzakking van baarmoeder en blaas. Ik had veel last van de verzakking, pijn in mijn onderrug bij lang staan, urineverlies, een zwaar gevoel in mijn vagina en een uitstulpende 'bal' welke voor een rauw gevoel zorgde.
Deze verzakking is ontstaan na de razendsnelle bevalling van mijn tweede kind, mijn lijf heeft geen tijd gehad zich aan te passen aan de bevalling, waardoor de hele boel kapot geduwd is inwendig.
Na intensieve fysiotherapie en inwendige elektrostimulatie, bleek de boek dusdanig beschadigd dat er meer nodig was. Omdat ik nog jong was (ben), wilden ze een operatie uitstellen. Ik heb diverse ringen geprobeerd en zat bijna dagelijks bij de gyneacoloog omdat de ringen niet bleven zitten.
Omdat ik geen kinderwens meer had, is besloten toch te opereren. Ik heb de operatie ondergaan tijdens een ruggenprik en was dus 'bij'. De gyneacoloog vertelde me dat een ring nooit had kunnen helpen en niet alleen de voorwand verzakt was, maar de achterwand 'ook slappe hap'. Ik heb 5 dagen in het ziekenhuis moeten verblijven ivm een catheter, pas op dag 5 mocht ik zelf plassen. De blaas kan anders dermate uitzetten dat de operatiewond open zou kunnen gaan.
Ik ging naar huis met een enorme hoeveelheid aan leefregels: 6 weken niet zwaarder tillen dan 1 kilo, niet bukken, niet reiken, niets in huis, niet duwen, niet trekken. Na deze 6 weken zou ik weer bijna alles mogen, maar bedden verschonen etc niet. niet zwaarder dan 10 kilo. handig, met een kind van 1,5...
ik kreeg van de gyneacoloog toestemming om alles weer te doen, de fysio was er niet blij mee. uiteindelijk doe ik nu inderdaad alles weer en is er weer sprake van een lichte verzakking. ik heb er echter geen last van. ik kan alleen geen tampons gebruiken omdat deze er weer uitzakken...

**Geplaatst**: 18-06-18 19:47

Geplaatst: 18-06-18 19:47

Ik heb een tijdje zitten denken of ik een topic hierover zou openen, totdat ik de zoekfunctie ging gebruiken en deze al bestond.
Ik heb sinds vorig jaar last van een verzakking. Zowel voorwand als achterwand.
Ben nu 47jaar en heb 2 kinderen gekregen, nu 8 en 10jaar oud, beide met een pomp gehaald.
En bij beide meteen na de geboorte operatief de nageboorte moeten laten weghalen ivm geen weeen meer hebben.
Op dit moment heb ik inwendig een ring zitten, maar die gaat on de 2 of 3 weken draaien.
Waardoor er geen steun meer is voor blaas en endeldarm.
We hebben al diverse ringen en maten geprobeerd, maar een operatie zit er echt aan te komen.
Nu nog kijken wanneer. We hebben een eigen bedrijf, en zitten nu in het hoogseizoen tm oktober.
Dan hebben we al geboekt voor een weekend Milaan, voor een beurs.
In december gaat mijn man met onze oudste zoon een weekje naar Londen op vakantie en ik met de jongste in januari naar Mallorca.
Milaan zou ik nog kunnen annuleren, maar Londen en Mallorca wil ik niet, omdat het de enige vakantie is die we met de kinderen weg kunnen ivm ons bedrijf.
Ik twijfel dus tussen begin oktober, zodat ik in december in ieder geval aanwezig kan zijn op het bedrijf, of na half januari.
Ga ik dus over eind juli rustig overleggen met de gynaecoloog.
Ze wil ook kijken of ik dan meteen geholpen kan worden aan spataderen, die er zitten die weg gehaald moeten worden. Want dan is alles in 1 keer ivm bloedverdunners en mijn trombose.
Maar ik sta niet te juichen over dit alles.

**Geplaatst**: 18-06-18 20:39

Geplaatst: 18-06-18 20:39

Bij mij is 3 weken geleden mijn baarmoeder verwijderd. Helaas zelf nooit kinderen gekregen.
Oja.. waar kwam ik te liggen na de operatie: ..... in het geboortecentrum!!
Toen mijn man en moeder op visite kwamen werden ze gefeliciteerd.. oeps.
Anyway.. inmiddels ben ik zo blij dat het baarloeder eruit is!!!!!!
En ik kan zeker me blijven afvragen wat ik allemaal niet heb, dat ik 6 weken uit de running ben, echter draai het om: jeetje wat ben ik blij wat er wel weer allemaal gaat. Ik zit op de helft qua herstel, maar daarna kan ik gewoon weer alles.