Laibadji schreef:Papa is constant aan het werken waardoor alle zorg op mij valt. Ik maak dagen van 6u tot 17u15 maar door de afstand en ophalen zoon bij oma ben ik pas rond de 19u thuis. Dan zoon in bad en bed, zelf nog eten, paarden voeren en soms nog werk voor school. Met andere woorden ik ben dood op. Vroeger nam ik mijn paard nog om 2ou30 maar ik kan gewoon niet meer. De geplande sport is ook pas om 20u30 1x per week.
Onze hele tuin is kindvriendelijk maar het is zeer groot. Ik heb wel een afgemaakt kleiner tuintje naast de pistes dus daar zou ik hem kunnen zetten echer betwijfel ik of hij dat leuk vindt.
Hij blijft wel al 15 min alleen binnen als ik ga vieren. Dan kijkt hij tv. Als hij mij nodig heeft komt hij zelfstandig naar de stal.
Ik heb nu 2 weken 'vakantie' maar dit voelt zo niet aan omdat ik mezelf zo aan de kant schuif. Mijn man is de hele dag gaan werken en ik babysit. Let wel, ik zie mijn zoon dood graag. Te graag soms waardoor ik extreem voorzichtig ben.
Hij slaapt 's middags niet meer. Het is si ds dat hij dit niet meer doet dat ik mijn me-time zag verdwij' en als sneeuw voor de zon. Ook i' het weekend is de vriend gaan werken dus rijden gaat dan ook niet en ik voel mij hierdoor ongelukkig. Als ik dan eens op mijn paard geraak is hij extreem stijf en heb ik 30 staptijd nodig om hem terug soepel te krijgen.
Dus alle tips zijn welkom. Dat van de afgesloten tuin ga ik zeker proberen.
Tip!! Ga eens praten met iemand die je van je zelfdestructieve gedrag af kan helpen. Op deze manier bezig zijn zal ook het paardrijden geen oplossing zijn. Bekijk met een professional hoe jij anders in het leven kan gaan staan want op deze manier ben je hard op weg jezelf geestelijk compleet in de vernieling te werken. Juist die extreme vermoeidheid kan al een giga teken zijn van een reeds aanwezige of aankomende burn out. Dus niet eerst paardrijden maar prioriteiten gaan stellen.