Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Laurora schreef:Shenavallie schreef:Ooit ben ik ook in een zeer zware depressie terecht gekomen, met alle extremen. Ik werd toen ook naar allerlei therapieën gestuurd. De enige conclusie die ik heb getrokken was dat geen enkele therapie werkt. Sterker nog: als ik alles moest geloven, dan had ik nu allerlei labeltjes en stoornissen gehad. Er wordt je veel wijsgemaakt en dat is jammer. Je kunt er zelfs naar gaan leven. Hoeveel mensen wel niet iets opgeplakt hebben gekregen en die al jaren zich voordoen of ze ik weet niet wat mankeren, terwijl dat niet het geval is. Natuurlijk kun je onderliggend een probleem hebben, maar die zijn er om òf opgelost te worden òf mee leren om te gaan. Het is in de meeste gevallen een kwestie van hoe jouw karakter is en dat die botst met wat er om je heen gebeurt. Dat je het bijvoorbeeld moeilijk vindt dat mensen niet eerlijk/oprecht zijn of meteen vooroordelen hebben en belerend doen, terwijl er niet eerst gevraagd wordt hoe of wat. Of dat je in het verleden iets hebt meegemaakt waardoor je je anders voelt en als er dan ook werkelijk iemand is die op een bepaalde manier reageert - zonder dat die weet waar jij mee kampt - dat dit voor jou een bevestiging is en je eigenwaarde op die manier weer een trapje laat kelderen. Faalangst, perfectionisme, onzekerheid, er kunnen heel veel redenen aan ten grondslag liggen. En voor mensen die daar heel gevoelig voor zijn, kan een ongefundeerde uitspraak van een 'therapeut' je nog onzekerder maken. Neemt natuurlijk niet weg dat jij op dit moment met dat gevoel zit. Misschien is er een coach in de buurt die jou niet laat hangen in het verleden, maar je kan helpen om handvatten te geven hoe je verder kunt. Dus geen therapeut die maar labels blijft benoemen en en maar terug blijft vallen naar het 'eens', maar iemand die juist vooruit wil.
Ik vind dit toch een beetje jammer om te lezen...
Volgens mij heb jij gewoon slechte ervaringen gehad met therapeuten.
Ik loop al mijn hele leven lang bij psychiaters, psychologen, therapeuten en coaches, en aan iedereen heb ik wat gehad. De een wat meer dan de ander, want ja, er zitten echt beunhazen tussen die alleen maar vanuit het boekje werken en niet naar de individu kijken.
Maar het is echt niet zo dat alle therapeuten blijven hangen in bepaalde dingen. Jammer dat dit voor jou de ervaring was, maar bij de meeste mensen werkt het echt wel.
Het gaat hen er ook helemaal niet om labeltjes plakken, het gaat erom dat er met een goedgeplakt labeltje betere behandelmethoden voorgeschreven kunnen worden.
Overigens vind ik het ook wel kort door de bocht om te zeggen dat mensen zich gaan gedragen naar hun diagnose. De meeste mensen gaan juist op zoek naar een diagnose omdat ze zichzelf niet goed begrijpen. Als die diagnose dan gesteld is is het geen gedragen naar, maar er mee leren leven en de al bekende handvaten voor die specifieke diagnose gebruiken om je te ontwikkelen.
Uiteraard heb je er mensen tussen zitten die een stoornis veinzen om interessant gevonden te worden, maar mensen die een diagnose hebben gekregen van iemand die er voor gecertificeerd is krijgen die niet zomaar.
Door dit soort uitspraken worden veel mensen met stoornissen niet meer serieus genomen in de maatschappij en dat vind ik erg jammer.
Jibbel schreef:kistaah schreef:Ik vind het wel slordig van je psycholoog dat ze dit enkel even dropt bij jou zonder ook maar een hypothese te hebben. Het is waar dat je van de ene stoornis meer weet dan de ander, maar het is onzin dat je als psycholoog niet bent opgeleid voor diagnostiek. Alles wat in de dsm staat is een stoornis, van borderline tot PTSS tot depressie.
Op basis van wat je beschrijft zou ze misschien inderdaad aan autisme kunnen denken. Wellicht dat je kan vragen wat nu haar plan is? Succes!
Even hierop inhakend. Helaas mag een psycholoog die geen specifieke ggz-specialisatie heeft gevolgd na haar gewone studie psychologie idd geen diagnose stellen over een stoornis. Eea heeft te maken met de big-registratie en in de opleiding wordt basiskennis over stoornissen geleerd, maar er wordt veel meer op werenschappelijk onderzoek gericht.
Persoonlijk vind ik het juist wel goed dat de psycholoog aangeeft te vermoeden dat er een stoornis is en dat hier verder naar onderzocht moet worden.