Bokt.nl

Maanlicht schreef:

Bedankt voor jullie reacties!

Ik heb gister gesprek gehad bij de arbo arts, en hij raadt 6 weken rust aan en daarbij zoveel mogelijk leuke dingen doen. Ik zag best wel tegen het gesprek op, maar het was een hele fijne man. Vrijdag ga ik naar mijn werk voor een gesprek, dan is ook het rapport van de arbo arts klaar.

Als het goed is word ik deze week nog gebeld voor een afspraak bij de psychotherapeut. Bij deze praktijk ben ik al eerder onder behandeling geweest, dus het is wel prettig dat ze al het een en ander van me weten.

Verder is het thuis heel moeilijk, mijn vriend heeft er heel erg veel moeite mee. Hij is erg ambitieus (net als ik), en snapt er niets van. Hij vindt het bijvoorbeeld belachelijk dat ik overdag een dutje doe. We hebben er al een aantal ruzie over gehad. Hoe hebben jullie het ervaren met je partner?

Maanlicht schreef:

Afstand nemen is toch wel lastig. Gister had ik het gesprek bij de arbo arts, en dat was toch wel heftig. Ik had verder ook die nacht nauwelijks geslapen. Dus gister eind van de middag toch nog even in bed gekropen voor een uurtje, en mijn vriend een whatsappje gestuurd met of hij me even wilde laten liggen en bovenstaande ook aangegeven. Lig ik na een half uur eindelijk te slapen, komt hij thuis en maakt hij me een beetje bozig wakker met het statement dat we moéten praten. En dat het echt idioot is dat hij een vriendin heeft die overdag ligt te slapen en dat hij het niet kan hendelen. Hij werd heel boos. Uiteindelijk hebben we het wel een soort van uitgepraat en heeft hij zijn excuses aangeboden, maar hij kan zo een ommekeer maken en dan opeens boos worden hierover... Ik vind het heel lastig en voel me ook schuldig dat ik nu thuis zit.

Maanlicht schreef:

Afstand nemen is toch wel lastig. Gister had ik het gesprek bij de arbo arts, en dat was toch wel heftig. Ik had verder ook die nacht nauwelijks geslapen. Dus gister eind van de middag toch nog even in bed gekropen voor een uurtje, en mijn vriend een whatsappje gestuurd met of hij me even wilde laten liggen en bovenstaande ook aangegeven. Lig ik na een half uur eindelijk te slapen, komt hij thuis en maakt hij me een beetje bozig wakker met het statement dat we moéten praten. En dat het echt idioot is dat hij een vriendin heeft die overdag ligt te slapen en dat hij het niet kan hendelen. Hij werd heel boos. Uiteindelijk hebben we het wel een soort van uitgepraat en heeft hij zijn excuses aangeboden, maar hij kan zo een ommekeer maken en dan opeens boos worden hierover... Ik vind het heel lastig en voel me ook schuldig dat ik nu thuis zit.

shoes schreef:

Ik ben blijven doorwerken tijdens mijn burn out.

Werk voor een klein bedrijf, veeleisende bazen en heb veel verantwoordelijkheidsgevoel voor mijn werk. Bedrijf is bekend met meerdere burn out gevallen en op dat moment had ik al een collega die hierom thuis zat. Heb dit niet kenbaar gemaakt bij collega's of mijn bazen.

Was taai, heel taai. In mijn hoofd paniek, in de war en geen grip op zaken. Vervolgens een façade voor de buitenwereld alsof er niks aan de hand was. Thuis,nadat de kinderen op bed lagen, compleet crashen en de volgende dag weer door. Zeker niet aan te raden!

Ik ben er op de 1 of andere manier doorheen gekomen zonder hulp. Maar is een lang proces geweest.

Maanlicht schreef:

Ja, ik hoop dat ik snel bij de psychotherapeut terecht kan..

Ergens anders heen zie ik nu echt niet zitten, ik wil lekker in mijn eigen huis zijn, mijn eigen plekje.
En verder gaat het wel heel goed tussen mijn vriend en mij, het is alleen nu even lastig. Maandag gaan we op vakantie, allebei even rust. Mijn vriend is net partner geworden bij zijn bedrijf en het is allemaal erg stressvol. Ik snap dat het voor hem ook niet al te makkelijk is om dan thuis te komen in een "negatieve" sfeer.

Mijn vriend meenemen naar therapie is misschien wel een goed idee.

Maanlicht schreef:

Dank jullie wel!

Ik merk dat ik zo gestrest ben de hele tijd. Heb de hele tijd het gevoel dat ik van alles moet doen en alles vergeet. Net een telefoontje gehad van de secretaresse van de psychotherapeut, ik kan over twee weken terecht, gelijk na mijn vakantie, voor een intake. Alleen gaf ze wel aan dat er daarna nog een wachttijd is van 10 weken(!!!!). Daar kan ik echt niet op wachten. Heb dat ook aangegeven. Ze overlegt even en belt mij dan terug.

bruintje123 schreef:

shoes schreef:

Ik ben blijven doorwerken tijdens mijn burn out.

Werk voor een klein bedrijf, veeleisende bazen en heb veel verantwoordelijkheidsgevoel voor mijn werk. Bedrijf is bekend met meerdere burn out gevallen en op dat moment had ik al een collega die hierom thuis zat. Heb dit niet kenbaar gemaakt bij collega's of mijn bazen.

Was taai, heel taai. In mijn hoofd paniek, in de war en geen grip op zaken. Vervolgens een façade voor de buitenwereld alsof er niks aan de hand was. Thuis,nadat de kinderen op bed lagen, compleet crashen en de volgende dag weer door. Zeker niet aan te raden!

Ik ben er op de 1 of andere manier doorheen gekomen zonder hulp. Maar is een lang proces geweest.

Is dit dan ook door en psycholoog als burn -out aangemerkt?

Wat jij beschrijft heb ik meerdere malen gehad.
Thuis totaal instorten, huilend in de auto, tranen op de parkeerplaats weg vegen en de glimlach opzetten. En je wel 100 keer schoppen op een dag.
Maar ik heb het nooit beschreven als burn-out, wel als een bijna burn-out, dat je op de grens zit het wel te krijgen.
Nu ik een voor mij echte burn-out heb gehad is dat ook bevestigd voor mezelf. Doorwerken, hoe hard ik ook probeerde was totaal niet meer mogelijk.
Terwijl ik het de dag ervoor nog deed.

bruintje123 schreef:

Pas maar op Shoes.
Die had ik ook altijd. Kracht die eigenlijk te belachelijk was voor woorden. Maar steeds kwam ik er doorheen. Tot de dag dat de lamp toch wel uit ging. Er was toen echt de spreekwoordelijke druppel die dat deed. Niemand wens je dat toe