Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-01-18 13:50

Re: Moeder met intens verdriet....

Geplaatst: 05-01-18 13:50

Herkenbaar.

Weet hoe lastig het is, die tweestrijd van gevoelens. Is het een optie om samen eens wat leuks te doen? Of is dit voor jou ook teveel? Ik bedoel echt iets leuks doen, waar je moeder vrolijk van word maar jij ook. Samen een leuke dag beleven. Even afleiding voor je moeder en voor jezelf.

**Geplaatst**: 05-01-18 14:05

Re: Moeder met intens verdriet....

Geplaatst: 05-01-18 14:05

Heb je maatschappelijk werk al gevraagd een keer langs te komen? Die kunnen ook meedenken over een oplossing en kost niks

**Geplaatst**: 05-01-18 16:45

Geplaatst: 05-01-18 16:45

Sorry, maar eerlijk gezegd snap ik het niet.

Ik snap dat je voor je zelf kiest en soms ruimte nodig hebt maar ik begrijp er niets van dat je moeder niet mag huilen of verdriet hebben in jouw bijzijn.
Het is niet een groepje of een simple ruzie. Ze is haar beste vriendin verloren.
Met de beste wil kan ik niet begrijpen waarom je haar daar niet (al is het voor enkele weken) kan/wil ondersteunen.

Wellicht is het een mogelijkheid deze situatie ook met je zus te bespreken zodat zij wat van de taak kan opvangen als ze er is..

Maar je moeder heeft nu het liefste jou, zeker nu het zo vers is, schijnbaar..

**Geplaatst**: 05-01-18 17:03

Geplaatst: 05-01-18 17:03

Nagini schreef:
Sorry, maar eerlijk gezegd snap ik het niet.

Ik snap dat je voor je zelf kiest en soms ruimte nodig hebt maar ik begrijp er niets van dat je moeder niet mag huilen of verdriet hebben in jouw bijzijn.
Het is niet een groepje of een simple ruzie. Ze is haar beste vriendin verloren.
Met de beste wil kan ik niet begrijpen waarom je haar daar niet (al is het voor enkele weken) kan/wil ondersteunen.

Wellicht is het een mogelijkheid deze situatie ook met je zus te bespreken zodat zij wat van de taak kan opvangen als ze er is..

Maar je moeder heeft nu het liefste jou, zeker nu het zo vers is, schijnbaar..

Gelukkig dat je het niet begrijpt. Het gaat niet om nu, maar omdat ts altijd al de psycholoog is geweest van haar moeder. Geen moeder dochter band zoals dat hoort. Ik denk dat ts wil voorkomen dat dit opnieuw/erger word. Tuurlijk kun je naar elkaar luisteren, maar als kind zijnde moet je niet telkens alle problemen van je ouders moeten aanhoren. Het moet voornamelijk andersom zijn.

**Geplaatst**: 05-01-18 17:19

Re: Moeder met intens verdriet....

Geplaatst: 05-01-18 17:19

Daar kan ik me bij aansluiten amy met zeggen: gelukkig begrijp je dat niet.

Steun bieden is prima, de hulpverlener zijn niet.
Dat mag en kan niet van een kind verlangt worden. Daar ga je uiteindelijk aan onderdoor. Zeker als een moeder dat blijft herhalen.

**Geplaatst**: 05-01-18 17:31

Geplaatst: 05-01-18 17:31

Ik vind je heel erg dapper ts en knap dat je nu eindelijk die beslissing hebt gemaakt voor jezelf!
Goed dat je hulp van buitenaf inroep zoals de huisarts. Dat is nu alles wat je kan doen.
Je moeder zal moeten leren er zelf uit te komen en zich niet afhankelijk op te stellen van anderen.
Praten met elkaar en de nodige steun bieden tot daar aan toe, maar je moet duidelijk je grens stellen en dat doe je nu.

Je bent zelf het belangrijkste en daarna komt de rest!
Als jezelf niet goed kan functioneren kan je ook niet voor je gezin of familie zorgen.
Het is nu goed dat jezelf je grenzen aangeeft, hoe moeilijk dat soms ook is.

Ik heb het helaas ook met beide ouders en heb ook al tijden geleden afstand genomen.
Mijn vader is helaas vorig jaar overleden, maar ik heb er nooit spijt van gehad dat ik afstand heb genomen, want het was het beste voor mijzelf.

**Geplaatst**: 05-01-18 17:46

Re: Moeder met intens verdriet....

Geplaatst: 05-01-18 17:46

Ook ik vind je dapper TS!
En ga met de posts van Amy en Bruintje mee.. Soms is er teveel gebeurd om er echt te kunnen zijn voor iemand die je nodig heeft, dat is niet een kwestie van er niet voor een ander te willen zijn, maar is het voor jezelf of voor de relatie met je ouder schadelijk.
Ik vind het super knap dat TS dit zo voor zichzelf voelt en er op deze manier mee om kan gaan.

**Geplaatst**: 05-01-18 18:13

Geplaatst: 05-01-18 18:13

Dit is heel pijnlijk voor beide "partijen", maar ook al gaat het al een lifetime zo, het kan echt nog verbeteren.

Je moeder kan hulp goed gebruiken, maar jij zeker ook. Je hebt het moeilijk om grenzen te stellen naar je moeder, allicht heb je dat in andere situaties ook? Wat je hier doet, doe je vaak elders ook.

Dus ik denk dat het nuttig kan zijn om hierop in te zoomen, bv met een coach. Mijn persoonlijke ervaring is dat psychologen vaak teruggaan in de tijd en voor mij werkt een toekomstgerichte aanpak beter. Wat wil je eigenlijk onderliggend het liefst en wat kan jij doen op dit moment?

Je kan je moeder niet veranderen en zij doet wat ze altijd gedaan heeft. Jij zal het dus anders moeten aanpakken als je een andere uitkomst wilt.

En de grenzen tussen liefdevol dochter zijn en hulpverlener zijn is inderdaad soms heel vaag en moeilijk aan te houden voor beiden. Ik denk dat het inderdaad heel erg belangrijk is dat jullie in gesprek blijven en dat je daarin duidelijk stelt wat jij wel en niet kan en wil geven. Daar dan ook naar teruggrijpen als het zich dreigt voor te doen en als ze dan emotioneel over je heen walst, de situatie letterlijk verlaten. Dat kan eerst heel hard zijn, maar het loont. En zelf kalm blijven en zeggen wat je gaat doen en waarom: "Mams, ik kan en wil dit nu niet aanhoren, dus ik ga vertrekken."

Zeker niet koel worden naar je moeder, want ook zo hoeft een moeder-dochterrelatie niet te zijn. Geef je haar een kus of knuffel als jullie elkaar begroeten?? Weesf en begripvol voor haar, maar haal jezelf uit overemotionele situaties. Als zij gevangen zit in haar eigen emotie, kan zij onmogelijk zien wat het met jou doet.

Het is trouwens niet omdat ze vriendinnen heeft, dat ze niet eenzaam kan zijn. Want als ze zich blijkbaar flink houdt naar anderen toe, vermoed ik dat ze eenzaam is en het mogelijk lastig heeft met ouder worden. Het is ook natuurlijk enorm pijnlijk om mensen rond je te zien wegvallen. Heeft ze angst voor de dood? Dat soort dingen zijn belangrijke vragen en hopelijk kan de huisarts dat ook bespreken met haar.

Edit, dit is een lange post geworden, mede omdat ik er ook ervaring in heb. Ik heb afgelopen jaar veel gedaan op vlak van persoonlijke ontwikkeling en heb daardoor ook in dit stappen kunnen zetten waardoor een situatie van +25 jaar nu veel vlotter gaat.

**Geplaatst**: 05-01-18 21:35

Geplaatst: 05-01-18 21:35

Nagini schreef:
Sorry, maar eerlijk gezegd snap ik het niet.

Ik snap dat je voor je zelf kiest en soms ruimte nodig hebt maar ik begrijp er niets van dat je moeder niet mag huilen of verdriet hebben in jouw bijzijn.
Het is niet een groepje of een simple ruzie. Ze is haar beste vriendin verloren.
Met de beste wil kan ik niet begrijpen waarom je haar daar niet (al is het voor enkele weken) kan/wil ondersteunen.

Wellicht is het een mogelijkheid deze situatie ook met je zus te bespreken zodat zij wat van de taak kan opvangen als ze er is..

Maar je moeder heeft nu het liefste jou, zeker nu het zo vers is, schijnbaar..

Hier ook een overvraagde dochter.
...en nadat ik een x aantal jaren mijn moeder had gesteund (wasrbij mijn problemen terzijde gingen: zij was belangrijk, niet ik!)
kon ik op gegeven moment al misselijk worden van het pure, enkele feit dat ze begon te huilen.
(='Ik moet weeer aan het werk', en doorgaans op momenten dat ik al moe was na school of werk.)

**Geplaatst**: 06-01-18 10:19

Re: Moeder met intens verdriet....

Geplaatst: 06-01-18 10:19

Lastig zeg.
In wat je schrijft herken ik een situatie, maar ook dat het met mijn eigen moeder ook die kant op kan gaan als mijn zus en ik niet heel goed opletten.
In wat de anderen schrijven, dat je zelf ook heel goed een steun in de rug kunt gebruiken, onderschrijf ik helemaal.
Maar ik wens je vooral heel veel kracht toe!