Bokt.nl

Polly schreef:

Duutelepluut schreef:

Zelfs een dienstdoende huisarts mag palliatieve euthanasie doen mocht het nodig zijn

Je haalt hier twee dingen door elkaar.
Palliatieve sedatie is iets heel anders dan euthanasie. Regels zijn heel anders en complex. Niet te vergelijken.

Priscilla_90 schreef:

Palliatieve sedatie kan wel stop gezet worden, mocht degene zo opgeknapt zijn meerdere keren meegemaakt.
Palliatieve sedatie, is niet inslapen of dat degene hieraan komt te overleden vanwege de medicatie. Palliatieve sedatie is echt symptoom bestrijden en zorgen voor comfort / kwaliteit van leven.

Saaams schreef:

Ik werk in de thuiszorg en wij hebben als specialisatie een onderdeel Palliatieve zorg.
Dit is een verpleegkundige die gemiddeld 3 of meer dagen 24uurs zorg verleend. Minder is naar wens ook mogelijk. Bijv alleen nachten.
Deze zijn bevoegd en bekwaam voor alle handelingen en doen ook gewoon t kopje koffie inschenken en bed verschonen bij een ongeluk. Verder geen huishoudelijke taken. De meeste mensen die palliatieve thuiszorg krijgen worden aan een dormicum/morfinepomp gezet en indien naar wens in samenwerking met een arts volgt er bij ondragelijk lijden palliatieve sedatie. Het komt ook voor dat na 3 maanden mensen zo ver op knappen dat ze overdag bij ons in de wijkzorg komen voor losse momenten op een dag. Zolang de huisarts (die vaak zeer nauw betrokken is 24/7) maar een verzoek schrijft word ook alles vergoed. Bij ons word palliatieve zorg gestart binnen 24uur. Omdat er eerst een intake volgt en er gekeken word welke collega’s passen bij een gezin. Er moet wel een klik zijn

Jolien87 schreef:

Het is 29 april als ik een telefoontje krijg van mijn vader dat mijn oma die ochtend buiten kennis is aangetroffen. Direct staat er een medisch team bij mijn oma: ze krijgt een morfinepomp en ons wordt verteld dat deze ervoor dient om het haar zo comfortabel mogelijk te maken. Ze is stervende en we moeten er rekening mee houden dat ze binnen enkele dagen zal komen te overlijden. Op de ochtend zelf dat ze comateus is aangetroffen weet de huisarts nog maar nauwelijks met haar te communiceren: "Heeft u door dat het niet goed met u gaat?" Twee kneepjes in de hand volgen, 'ja', ze heeft het in de gaten. "Heeft u pijn?" Één kneepje, 'nee', ze heeft geen pijn.
Alle vragen die we hebben worden uitgebreid en duidelijk beantwoord, de morfine die ze toegediend krijgt is dusdanig weinig dat het er niet voor zorgt dat ze overlijdt maar dat ze geen pijn of ongemak voelt. Uiteindelijk zal haar lijf er zelf mee ophouden. Op momenten dat we merken dat het niet goed gaat dan mag mijn vader een extra 'shotje' toedienen aangezien hij zelf ook in de zorg werkt. Ook hebben we een soort wattenstaafje gekregen met een bakje water waarmee we oma's mond kunnen bevochtigen. Voor de rest krijgt ze, naast de morfine, geen infuus of iets dergelijks. We wachten tot het lijf er vanzelf mee ophoudt en het belangrijkste is dat oma hier zo weinig mogelijk last van heeft.
Met oma wordt respectvol omgegaan. Wanneer de arts of verpleegkundige haar aan wil raken voor een onderzoek dan wordt dit aan mijn oma verteld, dingen zoals: "Ik ga even uw pols vastpakken om uw hartslag te voelen, vindt u dat goed? Zo mevrouw Drost, ik leg nu uw hand weer terug". Het is ontroerend om te zien met hoeveel respect dit gebeurt.
Op de vierde dag wordt overlegd om de morfinedosis iets op te hogen en op dat moment begint mijn oma onregelmatig te ademhalen: het einde is daar van een mooi 93-jarig leven.
Hoe verdrietig het ook was om mijn oma te verliezen, mijn familie en ik kijken met een warm hart terug op deze periode waarin wij én oma geweldig en liefdevol zijn bijgestaan door het medisch team. Van mij dan ook geen onvertogen woord over de terminale zorg in Nederland.

Furrow schreef:

Priscilla_90 schreef:

Palliatieve sedatie kan wel stop gezet worden, mocht degene zo opgeknapt zijn meerdere keren meegemaakt.
Palliatieve sedatie, is niet inslapen of dat degene hieraan komt te overleden vanwege de medicatie. Palliatieve sedatie is echt symptoom bestrijden en zorgen voor comfort / kwaliteit van leven.

Ik heb echt eigenlijk in al mijn jaren sedatie nog nooit een stopzetting meegemaakt, hoe kan iemand opknappen als die gesedeerd is?
En nee hij overlijd niet van de sedatie is inderdaad symptoombestrijding, maar als iemand wakker word tijdens de sedatie ben je immo niet goed bezig.

Een spuitpomp zonder sedatie is geen palliatieve sedatie dat is gewoon een spuitpomp.

Valerie_91 schreef:

Mijn mama heeft ook palliatieven zorgen gehad, maar ik krijg de indruk dat het bij jullie in Nederland veel gemakkelijker te regelen is dan in België. Als ik het goed begrepen heb is voornamelijk de palliatieve thuiszorg hier veel minder gekend. Enigste optie waarover ze bij ons in het ziekenhuis spraken was een palliatieve verpleging in een soort van ziekenhuis en dan had mijn mama zich al vrij goed geïnformeerd.

Al moet ik wel zeggen dat mama geen lange tijd van de palliatieve zorg heeft kunnen genieten. Het administratieve gedeelte duurde lang en er was ook niet genoeg plaats waardoor ze bepaalde tijd heeft moeten wachten. Maar het is die laatste 2 weken ook extreem rap gegaan. Toen ze uiteindelijk plaats hadden was de rit naar dat ziekenhuis haar te zwaar en ze is diezelfde avond ook overleden. Maar wel een dikke pluim voor het verzorgend personeel, die korte periode dat we er waren zijn we fantastisch begeleid geweest.

Geen idee of ik zelf de palliatieve thuiszorg (emotioneel) had aangekunnen...

Nederland lijkt naar mijn mening veel meer voor te staan op de palliatieve zorg dan in België. Een groot werkpunt voor België, want palliatieve is hier nog een groot taboe. En ik vind het nogal sneu dat de mensen die zich dan toch 'gewonnen' geven en hun lot aanvaarden, niet direct toegang kunnen krijgen tot deze zorg.

Citaat:

Bij mijn vader werd ook al over palliatieve sedatie gesproken door de artsen, terwijl hij op dat moment alleen een morfinepomp had. Zij noemden dit de eerste "fase", dormicum oid werd pas later toegevoegd als het bij bewustzijn zijn teveel ongemak zou veroorzaken. Overigens had deze arts ook niet eerder gezien dat iemand met deze dosis morfine opknapte ipv in slaap viel. Haar theorie was dat het zijn benauwdheid verlichtte waardoor hij effectiever ging ademen, daardoor een opleving.

Delphi schreef:

Nu denk ik dat dit niet onder palliatieve sedatie viel, maar hoe het wel precies zat was ons niet duidelijk. Wel was het 's avonds laat toen dit aan de orde was, dus misschien was er de dag later één en ander in gang gezet als hij toen niet zou zijn overleden?

Priscilla_90 schreef:

Citaat:

Bij mijn vader werd ook al over palliatieve sedatie gesproken door de artsen, terwijl hij op dat moment alleen een morfinepomp had. Zij noemden dit de eerste "fase", dormicum oid werd pas later toegevoegd als het bij bewustzijn zijn teveel ongemak zou veroorzaken. Overigens had deze arts ook niet eerder gezien dat iemand met deze dosis morfine opknapte ipv in slaap viel. Haar theorie was dat het zijn benauwdheid verlichtte waardoor hij effectiever ging ademen, daardoor een opleving.

Alleen maar heel fijn dat jou vader hiervan is opgeknapt. Klopt idd morfine neemt de benauwdheid af

Priscilla_90 schreef:

Citaat:

Bij mijn vader werd ook al over palliatieve sedatie gesproken door de artsen, terwijl hij op dat moment alleen een morfinepomp had. Zij noemden dit de eerste "fase", dormicum oid werd pas later toegevoegd als het bij bewustzijn zijn teveel ongemak zou veroorzaken. Overigens had deze arts ook niet eerder gezien dat iemand met deze dosis morfine opknapte ipv in slaap viel. Haar theorie was dat het zijn benauwdheid verlichtte waardoor hij effectiever ging ademen, daardoor een opleving.

Alleen maar heel fijn dat jou vader hiervan is opgeknapt. Klopt idd morfine neemt de benauwdheid af

Jolien87 schreef:

Het is 29 april als ik een telefoontje krijg van mijn vader dat mijn oma die ochtend buiten kennis is aangetroffen. Direct staat er een medisch team bij mijn oma: ze krijgt een morfinepomp en ons wordt verteld dat deze ervoor dient om het haar zo comfortabel mogelijk te maken. Ze is stervende en we moeten er rekening mee houden dat ze binnen enkele dagen zal komen te overlijden. Op de ochtend zelf dat ze comateus is aangetroffen weet de huisarts nog maar nauwelijks met haar te communiceren: "Heeft u door dat het niet goed met u gaat?" Twee kneepjes in de hand volgen, 'ja', ze heeft het in de gaten. "Heeft u pijn?" Één kneepje, 'nee', ze heeft geen pijn.
Alle vragen die we hebben worden uitgebreid en duidelijk beantwoord, de morfine die ze toegediend krijgt is dusdanig weinig dat het er niet voor zorgt dat ze overlijdt maar dat ze geen pijn of ongemak voelt. Uiteindelijk zal haar lijf er zelf mee ophouden. Op momenten dat we merken dat het niet goed gaat dan mag mijn vader een extra 'shotje' toedienen aangezien hij zelf ook in de zorg werkt. Ook hebben we een soort wattenstaafje gekregen met een bakje water waarmee we oma's mond kunnen bevochtigen. Voor de rest krijgt ze, naast de morfine, geen infuus of iets dergelijks. We wachten tot het lijf er vanzelf mee ophoudt en het belangrijkste is dat oma hier zo weinig mogelijk last van heeft.
Met oma wordt respectvol omgegaan. Wanneer de arts of verpleegkundige haar aan wil raken voor een onderzoek dan wordt dit aan mijn oma verteld, dingen zoals: "Ik ga even uw pols vastpakken om uw hartslag te voelen, vindt u dat goed? Zo mevrouw Drost, ik leg nu uw hand weer terug". Het is ontroerend om te zien met hoeveel respect dit gebeurt.
Op de vierde dag wordt overlegd om de morfinedosis iets op te hogen en op dat moment begint mijn oma onregelmatig te ademhalen: het einde is daar van een mooi 93-jarig leven.
Hoe verdrietig het ook was om mijn oma te verliezen, mijn familie en ik kijken met een warm hart terug op deze periode waarin wij én oma geweldig en liefdevol zijn bijgestaan door het medisch team. Van mij dan ook geen onvertogen woord over de terminale zorg in Nederland.