_Micha_ schreef:EMDR zou je kunnen proberen, heeft voor mijn angsten en fobie niet geholpen maar je hoort er erg veel positieve verhalen over.
...hier spreekt een soort emdr fan: het is geen magie. Het werkt bij plm 90% van de cliënten- en als het niet werkt is regelmatig wel te reconstrueren dat er dingen fout zijn gegaan.
Een duidelijke, stevige vertrouwensband is een eis. Is dat er niet, kan het gebeuren dat de problemen alleen maar groter worden. In termen van traumatherapie: doe eerst "stabilisatie", dwz: dat je allerlei technieken en vaardigheden leert, inoefent, bevraagt, uitprobeert die troosten, kalmeren en bemoedigen.
En uiteraard goede informatie over angst. Het prachtige aspect van emdr is, dat het de amygdala kan "heropvoeden", om je lichaam niet constant bij allerlei """wissewasjes""" in alarm te zetten.
Citaat:
ik heb heel veel therapie gehad wat me ontzettend veel heeft geholpen, en ik heb de juiste handvaten om met dingen te dealen. Maar als je elke dag weer gewoon bij standaard dingen zoals werken en school elke keer die handvaten moet gebruiken om alleen maar te kunnen werken, dan word je daar zó moe van.
Ja, ten eerste is angst: leven onder hoogspanning.
Ten 2e: zo zonder echt perspectief doormodderen - daar wordt geen mens vrolijk van..! 
Citaat:
Ik bedoel maar te zeggen dat therapie alleen niet altijd alles oplost, of genoeg oplost zodat het 'oke' is. Ik wilde nooit aan de medicatie, want dan raak je verslaafd, is niet goed voor je etc.
En nee je moet niet zomaar medicatie nemen zonder therapie, maar ik geloof niet dat er ook maar een arts is die dat doet.
Gelukkig zijn er ook bij de drogist goede pillen te krijgen die niet verslaven en geen bijwerkingen hebben. Want als je idd deze zwaardere middelen (AD, AP, valium en zusjes) nodig hebt, "leuk is anders".
Citaat:
Er hoeft niet altijd een 'concreet' probleem te zijn, soms ben je nou eenmaal zo, werken de dingen niet helemaal lekker. Kun je met therapie veel leren maar heb je nog net wat extra nodig.
...vwb goede informatie over angst: de aanleiding hoeft idd niet concreet te zijn. Of nu ja: voor je amygdala is het ongetwijfeld wel concreet - maar als mens weet je niet wat je amygdala allemaal ziet, hoort, ruikt etc. (De therapeut moet dit soort dingen weten en met enige regelmaat op terugkomen.)
En dan is cognitieve gedragstherapie tamelijk zinloos. (En mag iedere therapeut die het langer dan 4 maanden toepast daar uitgebreid rekenschap over afleggen. Baat het niet, dat kan het wel degelijk schaden.)
Citaat:
Ohja, en cognitievegedragstherapie, mijn holy grail. G-schema's maken tot je er een boek van kan maken en maar afvragen wat het nou in godsnaam voor nut heeft. Totdat er een klik komt, en je de patronen ziet. Dat het elke keer eigenlijk alleen een andere versie is van het altijd hetzelfde verhaal. Dat het niet het eind van de wereld is. Dat je al die gedachten eens uit je hoofd haalt, want in je hoofd beredeneer je het toch altijd weer zo dat het wel zo vreselijk is als dat je zelf denkt.
[/quote]
Persoonlijk vond ik die gedachten nooit zo interessant. Het is bovendien secundair. Ik had meer last van dat nare gevoel in mijn maag. (En bonkend hart, wazig hoofd, etc etc.)
Angst is uitstekend aan te pakken en de nek om te draaien.
Dwz ik heb net een app gesprek met een vriendin gehad over onweer. Als je binnen zit is het prachtig, maar buiten (zeker in de open polder) ronduit gevaarlijk. (Dat soort angst: het terechte signaal 'gevaar, omdraaien, WEG!!' is erg gezond.)
Angst is geen gedachte, bijvoorbeeld.
Angst is veel meer je instinct.
Er is een orgaantje in je hersenen, dat heet de amygdala. Die screent alle binnenkomende informatie op de vraag 'kan datgene wat ik nu zie, hoor, ruik, etc etc gevaarlijk zijn, ja of nee?'
Voeg hier aan toe: je amygdala krijgt deze informatie bijvoorbeeld van je ogen voordat je gelegenheid hebt om er eens goed naar te kijken, laat staan er over na te denken. (Je amygdala moet jou in leven houden en bij gevaar is haast geboden.) Je amygdala "kijkt" dus quick and dirty.
En de amygdala kan uitstekend 'zien' wat er in je ooghoeken gebeurt.
En gesteld dat iemand ooit een paasei opmerking tegen jou maakte in combinatie met een wenkbrauw die op een bepaalde manier werd opgetrokken, dan kan je amygdala zien dat schuin naast jou, in je ooghoek waar jij totaal niet bent met je aandacht, iemand een wenkbrauw optrekt op een manier die in jouw ervaring dus gevaarlijk is.
Tja - je amygdala heeft groot gelijk met haar alarm, je ratio zal er waarschijnlijk iets heel anders van vinden.
In principe zou je het wel een specifieke reden kunnen noemen. Maar als mens tast je in het duister waarom je amygdala alarm blies...
Jezelf geruststellen is prima "Zo erg is het niet."- Mijn amygdala zag iets dat gevaarlijk zou kunnen zijn - ikzelf vind het niet gevaarlijk. En ik geef mezelf uitgebreid toestemming om te huilen of wat maar helpt op dat moment.
En verder: er is het gevleugelde woord "ga niet om met angst, er is zoveel leuker gezelschap!"
Geplaatst: 19-07-17 22:24 
Ik hoop dat het mij binnenkort ook gaat lukken. 
En bedankt voor het compliment 
Dat lak krijgen aan meningen probeer ik heel erg, maar dat vind ik nog heel erg lastig. 
De korte wachttijd is zeker heel erg fijn, ik had ook duidelijk aangegeven dat ik dit nodig had