Bokt.nl

Siamsmeesje schreef:

Oplaadtijd nodig hebben is één ding, maar echt behoefte aan complete afzondering is een ander ding, Fenrir.
De meeste introverten laden zich het snelst op in complete afzondering. Ik ben er ook zo een, de meeste tijd ben ik toch wel omringd door mensen, en dat slurpt energie van mij. Op dit moment ben ik weer een paar dagen helemaal alleen, en geloof me, ik voel me nu pas weer helemaal lekker.

En ja, dat levert soms heel veel onbegrip op. De huidige maatschappij is immers volledig gericht op extraverten, want als je geen spannende dingen doet of veel sociale contacten hebt hoor je er eigenlijk niet helemaal bij. Vroeger probeerde ik daar nog wel in mee te gaan, maar dat trok ik toch niet uiteindelijk. En ja, soms hebben mensen er nog steeds moeite mee, zeker als ze ontdekken dat ik geen enkele behoefte heb om al mijn vriendjes en vriendinnetjes minstens 1x per week allemaal te zien En ja, dat heeft in het verleden zeker wel eens tot breuken geleidt, als mensen maar bleven pushen en eisen.

Sinds een paar maanden geef ik een antwoord in de stijl van Midas Dekker (een erkend Einzelgänger/introvert) als mensen mij vragen waarom.
"Ik hou zeker van mensen, maar het overgrote deel van de mensen is bang voor eenzaamheid. Ik hou echter helemaal niet van veelzaamheid."
En dat is precies waar het in mijn geval om draait. Ik heb liever een goed gesprek 1 op 1 met iemand bij een goede pot thee, dan dat ik met een groep in een drukke discotheek/evenement/club/feest/you-name-it moet doorbrengen.

Inmiddels kan ik er wel beter mee omgaan dan vroeger, en verdeel ik mijn energie een stuk beter. Maar zo nu en dan is een paar dagen helemaal alleen nog steeds nodig. Ik loop niet meer weg voor veelzaamheid, maar het zal ook nooit mijn beste vriend worden

Fenrir schreef:

Ik herken deze problemen totaal niet. Ik ben kennelijk gewoon gezegend met leuke vrienden die geen waarde hechten aan verplicht 1x per week elkaar zien oid.
Denk ook dat het aan je eigen instelling ligt. Je laat je pushen of niet. Ik zeg gewoon nee als ik geen zin heb of niet kan, zo simpel is het toch eigenlijk ook? Waarom zouden mensen zich daar bezwaard over voelen? Je vrienden hebben dat maar te respecteren imo, daar zijn het vrienden voor.

Fenrir schreef:

Kan me voorstellen dat je niet elke week zit te wachten op een familiefeestje maar eens in de zoveel tijd moet je als introvert maar even "geforceerd" sociaal doen hoor, dat is het leven Je kan je niet altijd maar eeuwig opsluiten op je kamer. Zeker als het gaat om mensen die van ver komen (bijv. een opa en oma), dan moet je imo toch op z'n minst even je gezicht laten zien. Schop onder je kont, even hoi zeggen, later kan je wel weer opladen. En je familie moet dan imo ook gewoon respecteren dat je er niet de hele dag bij komt zitten bijv.

Siamsmeesje schreef:

Fenrir schreef:

Kan me voorstellen dat je niet elke week zit te wachten op een familiefeestje maar eens in de zoveel tijd moet je als introvert maar even "geforceerd" sociaal doen hoor, dat is het leven Je kan je niet altijd maar eeuwig opsluiten op je kamer. Zeker als het gaat om mensen die van ver komen (bijv. een opa en oma), dan moet je imo toch op z'n minst even je gezicht laten zien. Schop onder je kont, even hoi zeggen, later kan je wel weer opladen. En je familie moet dan imo ook gewoon respecteren dat je er niet de hele dag bij komt zitten bijv.

Nee, zeker niet elke week En natuurlijk was het leuk om opa en oma te zien (ik had immers 2 opa's en 3 oma's ), maar dat wilde niet zeggen dat ik ook zat te wachten op allerlei vage ooms en tantes die ik alleen maar zag bij jubilea en/of begrafenissen.

Maar wat ik even dikgedrukt heb gemaakt, is wel hoe het grootste deel van de extraverten erover denkt. Niet zeuren, en gewoon gezellig meedoen. En daar zit dan een deel van het probleem, want iets wat geforceerd moet gaan, zal ook nooit als gezellig of leuk ervaren gaan worden uiteindelijk.
Zoals al eerder gezegd, het grootste probleem van introverten is het leven in een maatschappij die volledig gericht is op extroverten. Het zou wel eens verhelderend kunnen zijn als de maatschappij zich eens wat meer openstelt voor introverten, want die worden nu nog te vaak gezien als vreemd of apart.

Zelf maak ik het me inmiddels gemakkelijk, heb ik de puf om te gaan, dan ga ik, vind ik het zeer belangrijk, dan ga ik. En in alle overige gevallen denk ik eerst aan mezelf. Kunnen ze dat niet begrijpen, jammer dan, dan gooi ik het wel op de burn-out (en surprise surprise, dan is iedereen ineens begripvol.... ).

Riel schreef:

Ik haal heel veel energie uit mijn momentjes alleen (met mijn paarden). Dit wil niet zeggen dat ik niet graag onder de mensen kom. Ik vind het ontzettend fijn om iets te doen met familie, vrienden, collega's en kennissen. Alleen heb ik die momenten voor mezelf echt nodig. Hiervoor maak ik dan ook echt bewust tijd.

Als introvert persoonlijkheid moet je zorgen dat je voldoende momenten voor jezelf hebt maar mag je de andere mensen rondom jou niet vergeten. Het is een kwestie van een goed evenwicht te zoeken.

Mars schreef:

Dingen die niet leuk zijn horen idd bij het leven. Voel mezelf ook helemaal geen slachtoffer introvert hoor

Het enige wat ik wel eens jammer vind is om als sneu gezien te worden als je je alleen tijd even pakt of als je even een weekend geen plannen hebt.

Siamsmeesje schreef:

Fenrir schreef:

Kan me voorstellen dat je niet elke week zit te wachten op een familiefeestje maar eens in de zoveel tijd moet je als introvert maar even "geforceerd" sociaal doen hoor, dat is het leven Je kan je niet altijd maar eeuwig opsluiten op je kamer. Zeker als het gaat om mensen die van ver komen (bijv. een opa en oma), dan moet je imo toch op z'n minst even je gezicht laten zien. Schop onder je kont, even hoi zeggen, later kan je wel weer opladen. En je familie moet dan imo ook gewoon respecteren dat je er niet de hele dag bij komt zitten bijv.

Nee, zeker niet elke week En natuurlijk was het leuk om opa en oma te zien (ik had immers 2 opa's en 3 oma's ), maar dat wilde niet zeggen dat ik ook zat te wachten op allerlei vage ooms en tantes die ik alleen maar zag bij jubilea en/of begrafenissen.

Maar wat ik even dikgedrukt heb gemaakt, is wel hoe het grootste deel van de extraverten erover denkt. Niet zeuren, en gewoon gezellig meedoen. En daar zit dan een deel van het probleem, want iets wat geforceerd moet gaan, zal ook nooit als gezellig of leuk ervaren gaan worden uiteindelijk.
Zoals al eerder gezegd, het grootste probleem van introverten is het leven in een maatschappij die volledig gericht is op extroverten. Het zou wel eens verhelderend kunnen zijn als de maatschappij zich eens wat meer openstelt voor introverten, want die worden nu nog te vaak gezien als vreemd of apart.

Zelf maak ik het me inmiddels gemakkelijk, heb ik de puf om te gaan, dan ga ik, vind ik het zeer belangrijk, dan ga ik. En in alle overige gevallen denk ik eerst aan mezelf. Kunnen ze dat niet begrijpen, jammer dan, dan gooi ik het wel op de burn-out (en surprise surprise, dan is iedereen ineens begripvol.... ).