Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-05-17 09:39

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst: 04-05-17 09:39

Ik heb ook hg in mijn zwangerschap gehad en dat zorgt ervoor dat het bij ons bij 1 blijft. Voor mij persoonlijk is het de ellende niet meer waard om nog 1 keer zwanger te worden.

**Geplaatst**: 04-05-17 09:52

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst: 04-05-17 09:52

Ik herken het beroerde erg goed. Bij beide zwangerschappen heel lang misselijk geweest. De eerste tot iets van 22 weken en bij onze 2e tot bijna 30 weken. Uiteindelijk bij de 2e ook na 11 weken ziek gemeld, want ik zat op een callcenter en de hele dag te kokhalzen tijdens gesprekken aan de telefoon is geen succes. Gelukkig 2 hele gezonde kinderen waarvan onze kleine meid nu 6 weken is, maar na deze zwangerschap weet ik zeker. Dat nooit meer. Heb iets van 6 weken met beurse ribben gelopen. Dus ik begrijp heel goed hoe pittig het kan zijn om zwanger te zijn. Ondanks dat je weet dat je er iets moois voor terug krijgt, duren de dagen ontzettend lang als je je zo naar voelt.
Hopelijk gaat de tijd toch een beetje snel.

**Geplaatst**: 04-05-17 09:54

Geplaatst: 04-05-17 09:54

Djoopie schreef:
Klinkt heftig Elize! Mijn zwangerschappen waren ook geen feestje. Ook HG. Maar wel medicijnen gehad hiertegen. Die werkten echt goed genoeg om door te kunnen gaan! Gelukkig maar . Snap niet dat ze die niet iedereen aanbieden, maar ja helemaal gezond is het natuurlijk niet.

Heel veel sterkte nog de laatste maanden. Je krijgt er veel voor terug, dat wel!

Ik begrijp overigens helemaal dat je ondanks de 'afwijking' er toch voor gegaan bent. Ik zou het zelf super stressvol gevonden hebben, maar volgens mij sla je je daar goed doorheen.

Die bieden ze toch iedereen aan? Ik hoor iig veel mensen met medicijnen. Meestal moet dat wel via de gynaecoloog, die hanteren wat andere standaarden van wat mogelijk is dan de HA.

Helaas hielp bij mij niks van de drie mogelijke medicijnen die ik heb geprobeerd.

**Geplaatst**: 04-05-17 10:14

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst: 04-05-17 10:14

Wat een lijdensweg kan het toch zijn, dat zwanger zijn...
Je kan je er gewoon geen voorstelling van Maken hoe vreselijk het is om zo lang zo ziek te zijn als je dat niet meegemaakt hebt.
Mijn eerste zwangerschap was er ook zo een. Tot 8 maand alleen maar geweest. Ik kon niet meer op mijn beter staan van zwakte, maar omdat ik net genoeg stukjes water kon binnenhouden om niet uit te drogen werd er niets gedaan (behalve medicijnen die niet echt hielpen). De hele zwangerschap was ik geen kilo aangekomen, in het beginnen zelfs zwaar afgevallen (8 kilo) terwijl ik van mezelf al slank ben. Kindje was klein, maar gezond.
Achter bleek er een ernstig onderliggend probleem te zijn met mijn gzondheid. Operatie daarvan verliep dramatisch met veel invloed op levenskwaliteit en een erg langere revalidatiecentrum. Gelukkig bleek het na onderzoek geen erfelijke variant.
Toen ik weer zwanger was kon ik in eerste instantie niet erg bij zijn. Ik daxht alleen maar aan het afzien en de gevallen. Gelukkig was ik dit keer een stuk minder misselijk. Alleen de eerste 15 weken ongeveer om de dag geweest en de hele dag misselijk. Naar genoeg, maar voor mij een feestje na de eerste.
Wel bleek naderhand dat de zwangerschap mijn ziekte weer heeft verergert, waardoor ik binnenkort weer onder behandeling moet. Hopelijk dit keer met minder desastreuze gevolgen...
Ik wilde graag 3 kindjes, maar omdat mijn gzondheid er elke keer zo zwaar onder lijd is dat waarschijnlijk niet verstandig. Ik vind het verdrietig dat mijn gezin voor mij niet compleet voelt. Maar geniet van mijn 2 kindjes.
Het enige wat ik kan zeggen om je een hart onder de riem te strepen is dat er een einde aan komt en dat je dan weer zo'n prachtig mensje vast mag houden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-17 10:23

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-17 10:23

Jeetje wat heftig Cerilene! Hoop voor je dat je er dit keerde beter uit komt inderdaad.

Rockwitch wat een toffe Namen hebben jouw Kids. Nog gefeliciteerd net je dochter

**Geplaatst**: 04-05-17 11:01

Geplaatst: 04-05-17 11:01

ElizeVdS schreef:
Oei Romy dat is ook niet prettig indd. Gelukkig wel alweer 39w dus nog Max een week of 3. Doe je de baby kom maar dans al? Of nog wel geduld?

Nou dansen word hem helaas niet met mijn bekkenklachten _O-

maar van mij mag de baby komen hoor, ben er echt wel al klaar mee, al heb ik zo een gevoel dat ik nog wel eens overtijd kon gaan lopen, dat is altijd zo als je erop gaat zitten wachten toch.
Moet zeggen dat ik wel een beetje benauwd ben voor de bevalling, de hele zwangerschap ging al niet van een leien dakje, dus dan denk ik al snel dat ik een of andere horrorbevalling krijg...

**Geplaatst**: 04-05-17 11:47

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst: 04-05-17 11:47

Mijn zwangerschap en na de bevalling ging dramatisch maar de bevalling op zich ging heel goed ! Ik duim dus voor je Romy!

**Geplaatst**: 04-05-17 11:57

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst: 04-05-17 11:57

Inderdaad, zwangerschap zegt niets over de bevalling. Ik kon niet eens meer lang genoeg staan om zelf te doutzen van de algehele zwakte, maar heb er vervelens toch vrij voorspoedig een kind uitgewerkt (hoewel bij elke bevalling genoeg niet loopt zoals het zou moeten en het sowieso nou eenmaal geen pretje is).

**Geplaatst**: 04-05-17 12:49

Geplaatst: 04-05-17 12:49

Wat is Hg?

Ik vond zwanger zijn heerlijk. Alleen in het begin misselijk geweest, verder nergens last van gehad. Ik kon ook alles nog. Na 20 weken wel gestopt met paardrijden. Ik baalde echt dat ik moest bevallen, ze had er van mij wel altijd in mogen blijven, ik vond het zo gezellig. Bevalling was hel trouwens. Dat wil ik nooit meer overdoen.

**Geplaatst**: 04-05-17 12:56

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst: 04-05-17 12:56

Fijn om te horen dat het niet altijd wat hoeft te betekenen voor de bevalling, zit gewoon zo in mijn hoofd geprent denk ik.
We zullen zien, moet er toch een keer uit hè.

**Geplaatst**: 04-05-17 12:58

Geplaatst: 04-05-17 12:58

Suzanne F. schreef:
Wat is Hg?

Ik vond zwanger zijn heerlijk. Alleen in het begin misselijk geweest, verder nergens last van gehad. Ik kon ook alles nog. Na 20 weken wel gestopt met paardrijden. Ik baalde echt dat ik moest bevallen, ze had er van mij wel altijd in mogen blijven, ik vond het zo gezellig. Bevalling was hel trouwens. Dat wil ik nooit meer overdoen.

Hyperemesis Gravidarum, moeilijk woord voor kotsen tot je erbij neervalt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-17 13:18

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-17 13:18

Hoewel kotsen niet perse een vereiste is. Groen zien van misselijkheid is ook genoeg :')

Mijn bevalling liep niet geheel zoals je wilt dus ik kan je helaas niet opbeuren. Enige dat ik kan zeggen is dat de ruggenprik hemels is en het moment dat je kindje er is het toch echt allemaal de moeite waard maakt!

**Geplaatst**: 04-05-17 13:37

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst: 04-05-17 13:37

Ik heb 2x geen bevalling gehad. Bij Morgan zelfs een spoedkeizersnede omdat bij het inleiden de vk mijn vliezen brak en hij ineens naar beneden zakte op de navelstreng. Dus dat was even heel spannend, zijn hartslag was bijna helemaal weg op dat moment. Maar goed uiteindelijk is alle ellende naar de achtergrond gezakt omdat die 2 wondertjes gewoon geweldig zijn.

Maar na zo'n zware zwangerschap zou een super bevalling wel fijn zijn.

Hebben jullie ook Primperan (volgens mij) gehad tegen de misselijkheid? Werkte bij mij jammer genoeg ook niet.

**Geplaatst**: 04-05-17 13:47

Geplaatst: 04-05-17 13:47

Ik heb emesafene, primperan en zofran gehad. Werkte allemaal niet. Toen maar regelmatig een opname van een week met een infuus

Ik heb ook geen bevalling gehad. Werd een keizersnede. Kind werd snel gehaald vanwege PE.

**Geplaatst**: 04-05-17 13:51

Re: De 9 maanden blues

Geplaatst: 04-05-17 13:51

Ik ook emesafene en primperan, maar deed hier ook niks. Ik hield nog net genoeg vocht binnen om niet uit te drogen. Maar jeetje regelmatig opnemen voor infuus is wel heftig.

**Geplaatst**: 04-05-17 13:58

Geplaatst: 04-05-17 13:58

Wat erg... ik had echt een perfecte zwangerschap én zat echt op de bekende wolk. Dus ik kon me er ook niets bij voorstellen.

Totdat ik fikse buikgriep had en ik me besefte dat sommige mensen deze misselijkheid maanden lang hebben :(:)

**Geplaatst**: 04-05-17 13:59

Geplaatst: 04-05-17 13:59

Wat een ellende zeg :(:)

Cerilene ik weet nog goed uit het topic hoe ellendig jouw zwangerschap toen was!
Ik had het alleen psygisch niet makkelijk dus kan er verder niet over mee praten maar ik zou zeggen schrijf het hier lekker van je af. En vermijd mensen irl die zeggen Tsja het is nu eenmaal geen pretje etc

**Geplaatst**: 04-05-17 14:00

Geplaatst: 04-05-17 14:00

Hier idd ook opnames, primperan en emasafene. Kleine was bij geboorte ook maar 1845 gram en die hg heeft daar echt een grote rol ingespeeld. Ook nog pre eclampsie erbij gekregen en na de bevallings ptts gekregen waar ik nu gelukkig van hersteld ben. Mensen snappen mij gelukkig heel goed als ik zeg dat ik geen tweede wil.

**Geplaatst**: 04-05-17 14:36

Geplaatst: 04-05-17 14:36

Ik was bij alle 4 mijn zwangerschappen ook vreselijk ziek/misselijk en moe! Bij de laatste ook emesafene gebruikt. Hielp minimaal.
Ik doe ook duizend keer liever een bevalling dan een zwangerschap. Met een bevalling weet je dat je er met 1of 2 dagen vanaf bent maar een zwangerschap: die 9 maanden zijn bijna niet te overzien als je net weer zwanger bent en hondsberoerd.. Toch steeds weer de stap genomen.

Sterkte TS, er komt echt een eind aan. Verstand op nul en blik op oneindig...

**Geplaatst**: 04-05-17 14:57

Geplaatst: 04-05-17 14:57

Ik heb je verhaal voorbij zien komen in het grijze wolk topic. Wat jammer en naar dat ook deze zwangerschap niet op rolletjes loopt :(:)

Degene die ooit nog eens tegen me gezegd dat vrouwen erop zijn gemaakt om kinderen op de wereld te zetten krijgt een knal van me

Het lijkt me echt godsgruwelijk afschuwelijk om zo ziek te zijn

En dan heb je ook nog een mannetje rond lopen, petje af voor jou! En alle andere mama's die zich door zo'n helse zwangerschap geworsteld hebben.

Voor mij is het dubbel, ik vind het zwanger zijn namelijk heerlijk. Ik ben gek op mijn buik en alles wat eromheen hoort en gebeurt. Fysiek voel ik me zelfs beter dan alle jaren ervoor

Maar dat schijnt vaker voor te komen bij mensen met chronisch pijnsyndroom.
Echter psychisch heb ik het erg zwaar. Dat is niet direct zwangerschapsgerelateerd, maar speelt nu wel een grote rol. Ook helpen die hormonsters absoluut niet

Dit heeft als consequentie dat ik nu een heel leger aan hulpverlening om me heen heb om te zorgen dat ik nu, tijdens en na de bevalling stabiel ben en blijf.

Ik heb me vaak schuldig gevoeld naar ons kindje, zelfs wel eens gewenst dat ik nooit zwanger geworden was. Ik was er vast van overtuigd dat ik nooit voor hem zou kunnen zorgen, tenminste niet in die mate dat hij verdiend. Gelukkig, mede dankzij de hulpverlening, begint het vertrouwen nu met de dag te groeien. Maar het heeft me het genieten van de zwangerschap met tijd en wijle flinke onmogelijk gemaakt.

**Geplaatst**: 04-05-17 15:17

Geplaatst: 04-05-17 15:17

Urona447 schreef:
Hier idd ook opnames, primperan en emasafene. Kleine was bij geboorte ook maar 1845 gram en die hg heeft daar echt een grote rol ingespeeld. Ook nog pre eclampsie erbij gekregen en na de bevallings ptts gekregen waar ik nu gelukkig van hersteld ben. Mensen snappen mij gelukkig heel goed als ik zeg dat ik geen tweede wil.

Ja pffff, dit is precies ook mijn verhaal, HG, PE, veel te klein kind, vroeggeboorte, post partum depressie. Ik snap het heel goed!
Ik wil dolgraag wel een tweede kind. Maar geen tweede zwangerschap. Ik hoopte bij elke echo dat ze er nog een zouden ontdekken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-17 15:31

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-17 15:31

Vergeleken met jullie heb ik het nog makkelijk gewoon. Jonas kwam met 40+5 en was 3995 gr en 55 cm! Dat heeft mij denk ik ook wel weer geholpen in vertrouwen hebben voor deze zwangerschap. Hoewel het voor mij rot is heeft Jonas het prima gehad en dat lijkt nu ook zo te gaan.

Vond de eerste periode met kind ook zwaar, vooral omdat Jonas dusdanig reflux had dat zijn maag en darmen er onder leden. Daarnaast had ik het hele gedoe rondom mijn werk te verwerken. Ze waren bij mij bang dat ik een PND zou/kon krijgen maar dat is me godzijdank bespaard gebleven.
Dit keer zit ik geestelijk op normale zorgen na prima in mijn vel, dat scheelt volgens mij wel weer veel.

Bevalling vind ik net zo goed spannend. Mijn ruggenprik mocht niet uit omdat Jonas erg veel stress had en het een gevalletje heel snel er uit of keizersnede was toen ik na 22u eindelijk voldoende ontsluiting had. Daardoor ben ik wel een kleine beetje bang voor pijn bij de bevalling. Tegelijk heb ik 100% vertrouwen in de VK praktijk en het ziekenhuis waar ik heen ga. Weet daarnaast nog dat ik het zo zat was dat het er gewoon uit moest en ik niet meer zo bezig was met de bevalling zelf daardoor :')

**Geplaatst**: 04-05-17 15:41

Geplaatst: 04-05-17 15:41

Coloured schreef:
Ik was bij alle 4 mijn zwangerschappen ook vreselijk ziek/misselijk en moe! Bij de laatste ook emesafene gebruikt. Hielp minimaal.
Ik doe ook duizend keer liever een bevalling dan een zwangerschap. Met een bevalling weet je dat je er met 1of 2 dagen vanaf bent maar een zwangerschap: die 9 maanden zijn bijna niet te overzien als je net weer zwanger bent en hondsberoerd.. Toch steeds weer de stap genomen.
Sterkte TS, er komt echt een eind aan. Verstand op nul en blik op oneindig...

Hier hetzelfde medicatie hielp niet.

En de bevalling vond ik echt prima te doen. Zodra dat begonnen is weet je inderdaad dit is bijna afgerond.

Dan krijg je je cadeautje

**Geplaatst**: 04-05-17 15:44

Geplaatst: 04-05-17 15:44

Cadeautje??

nou ik vond het rustiger toen ze er nog in zat. Wat een woorden en getier er tegenwoordig uitkomt..... Pfffff ik wou dat ik het weer terug kon duwen.

**Geplaatst**: 04-05-17 17:06

Geplaatst: 04-05-17 17:06

Suzanne F. schreef:
Cadeautje?? nou ik vond het rustiger toen ze er nog in zat. Wat een woorden en getier er tegenwoordig uitkomt..... Pfffff ik wou dat ik het weer terug kon duwen.

Mijn Oma zei altijd: de ene dag vind je ze zo lief dat je ze wel kan opvreten, de volgende dag denk je had ik het maar gedaan....

Ja ik zie het wel als cadeautje. Zo vreselijk als ik het vond om zwanger te zijn, zo leuk vind ik het om moeder te zijn.

Uiteraard halen ze je wel eens het bloed onder de nagels vandaan....maar meestal is het super gezellig.