Als je kind niet meer wil leven

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Be_positive

Berichten: 28
Geregistreerd: 28-11-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-17 14:06

Wesco schreef:
Wat een lastig verhaal. Het lijkt mij moeilijk als je kind zo ziek is.

Wat voor een stoornis heeft je kind? Dat is wel van belang van belang voor de verdere aanpak die je er op los kan laten.

Ik zou als ouder als eerste een goed gesprek aangaan om te kijken wat het probleem is.
En mocht het nodig zijn hem mee sleuren naar de huisarts voor een doorverwijzing naar een psychiater die ook bekend is met zijn stoornis.

Ik mis in dit verhaal wat voor een dagbesteding je zoon heeft? Gaat hij nog naar school of werkt hij? Of zit hij echt hele dagen thuis op zijn kamer? Een dagritme is echt belangrijk hoe lastig het ook kan zijn om daar aan vast te houden.

Dit ritme wat hij nou heeft is niet bevoordelijk voor zijn psychische toestand.

Ik vind het voor jullie ook vreselijk dat hij dreigt met zelfmoord want dan durf je op een gegeven moment hem niet meer aan te spreken op zijn gedrag.


Mijn zoon heeft een ernstige contactstoornis, en autist.
Hij komt bij de psychiater.
Hij zit op school maar spijbelt vaak en veel. Hij zegt dat het hem niet lukt.
Als hij niet op school is zit hij op zijn kamer achter de laptop.
Een enkele keer is hij heel spontaan en gezellig en maakt hij het een praatje. Het is ook een lief kind verder.

Dat hij manipuleert ben ik mij zeker bewust van.
Alleen als je kind al daadwerkelijk plannen heeft en de plek en tijd heeft uitgezocht inclusief de plek waar hij moet gaan staan voor een geslaagde poging ... ik kan je vertellen dat je dan wel voorzichtig wordt om hem een draai om zijn oren te geven amen met een enorme holpieper.

Azmay
Berichten: 18199
Geregistreerd: 01-01-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:07

Thenexttry schreef:
Azmay - weet je welke mensen nog veel erger zijn. De mensen die ahhh en ohhhh roepen. Dat zijn de mensen die juist blijven bevestigen hoe erg het leven helemaal is etc etc etc.


Dat helpt inderdaad ook niet, maar de machteloosheid als iemand vind dat je maar "gewoon" door moet gaan is ook echt vreselijk. Voor mij dan toch in ieder geval.

upendo

Berichten: 22584
Geregistreerd: 19-02-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:07

Ben ik niet met je eens Azmay. Wat ik me kan heugen uit mijn depressieve gedachten is dat het soms makkelijker is om in je zelfmedelijden te blijven hangen omdat alles zo poedersuiker is. Want als je je bestaande patronen aan moet pakken moet je met jezelf aan de slag en dat wordt zwaarder dan met je hoofd blijven zitten waar je zit.

Thenexttry

Berichten: 1285
Geregistreerd: 24-08-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:08

Be_positive schreef:
Mijn zoon heeft een ernstige contactstoornis, en autist.
Hij komt bij de psychiater.
Hij zit op school maar spijbelt vaak en veel. Hij zegt dat het hem niet lukt.
Als hij niet op school is zit hij op zijn kamer achter de laptop.
Een enkele keer is hij heel spontaan en gezellig en maakt hij het een praatje. Het is ook een lief kind verder.

Dat hij manipuleert ben ik mij zeker bewust van.
Alleen als je kind al daadwerkelijk plannen heeft en de plek en tijd heeft uitgezocht inclusief de plek waar hij moet gaan staan voor een geslaagde poging ... ik kan je vertellen dat je dan wel voorzichtig wordt om hem een draai om zijn oren te geven amen met een enorme holpieper.


Verteld hij dit ook?
Als dit zo is waarschuwde hij dus eigenlijk iemand om hem tegen te houden?.

Wesco

Berichten: 5080
Geregistreerd: 22-11-03
Woonplaats: In het midden van het land of het zuiden

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:09

Ik ben dus wel wat voorzichtiger met de uitspraak over zelf moord willen plegen als hij iets moet doen.
Het zal niet de eerste of laatste zijn die een poging wilt doen.

Diagnoses via internet vind ik helemaal eng. Maar uit dit verhaal blijkt wel dat hij snel hulp nodig heeft. Vrijwillig en anders onvrijwillig. Iemand die zulke uitspraken doet weet niet wat voor een impact dat kan hebben op omgeving.

De uitspraak van de psychiater vind ik ook een gevaarlijke.

upendo

Berichten: 22584
Geregistreerd: 19-02-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:09

Be_positive schreef:
Mijn zoon heeft een ernstige contactstoornis, en autist.
Hij komt bij de psychiater.
Hij zit op school maar spijbelt vaak en veel. Hij zegt dat het hem niet lukt.
Als hij niet op school is zit hij op zijn kamer achter de laptop.
Een enkele keer is hij heel spontaan en gezellig en maakt hij het een praatje. Het is ook een lief kind verder.

Dat hij manipuleert ben ik mij zeker bewust van.
Alleen als je kind al daadwerkelijk plannen heeft en de plek en tijd heeft uitgezocht inclusief de plek waar hij moet gaan staan voor een geslaagde poging ... ik kan je vertellen dat je dan wel voorzichtig wordt om hem een draai om zijn oren te geven amen met een enorme holpieper.

Hiermee beloon je hem voor gedrag wat niet wenselijk is.
Als hij niet op school is, maak het zo onaantrekkelijk mogelijk om thuis te zijn. Dus. Niet achter de computer, geen laptop, desnoods de wifi eruit. Op zijn kamer blijven enzovoorts.

Wellicht is het goed om toch contact op te gaan nemen met het wijkteam. Klinkt als een onveilige situatie voor alle partijen.

Schemerdier

Berichten: 5891
Geregistreerd: 18-07-08
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:10

chevax schreef:
Damned schreef:
Het liefst gaf ik hem een draai om zijn oren dat hij maar eens even gewoon moet doen wat van hem gevraagd/verlangd wordt!!

Dus dit is hoe jij denkt over iemand die depressief en suicidaal is? Bijzonder.
Krijgt hij hulp? Zit hij in therapie? Uit jouw tekst lijkt het eerder dat hij enkel pillen kreeg, waar hij mee gestopt is, maar dat is natuurlijk niet genoeg.

Voor ouders is het altijd ook heel moeilijk, en ik kan het verkeerd hebben maar uit jouw tekst komt niet veel begrip voor jouw zoon naar boven.


Zeg, doe jij eens even rustig tegen TS.


Ik ben heel rustig en compleet relaxed, dankjewel :)

Ik weet heel goed hoe het is om in zo een situatie te zitten. Mijn zus kampt al jaren (van haar 12e tot haar 20ste) met depressies, anorexia, angstoornissen, faalangst etc voortvloeiend uit borderline, en ze heeft al meerdere jaren suicidale gedachten met 1 heel serieuze zelfmoordpoging die enkel door puur toeval niet geslaagd is, en daar heeft ze geen spijt van gehad (ze wil nog steeds dood)
Ik heb dus van heel dichtbij de impact gezien die dat op mijn ouders gehad heeft, de frustraties, de jarenlange therapieën die niet leken te helpen, de verschillende aanpak van mijn ouders die leidde tot onderlinge ruzies etc...

Ik kan het uiteraard verkeerd hebben, maar uit jouw bericht lijkt alsof je hem eigenlijk niet gelooft, en dat is misschien wel het slechtste wat je kan doen. Ik zou de conclusies overlaten aan je psycholoog/psychiater en eventueel samen op gesprek gaan bij een psycholoog, die jou ook individueel kan begeleiden.

Thenexttry

Berichten: 1285
Geregistreerd: 24-08-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:10

Azmay schreef:
Thenexttry schreef:
Azmay - weet je welke mensen nog veel erger zijn. De mensen die ahhh en ohhhh roepen. Dat zijn de mensen die juist blijven bevestigen hoe erg het leven helemaal is etc etc etc.


Dat helpt inderdaad ook niet, maar de machteloosheid als iemand vind dat je maar "gewoon" door moet gaan is ook echt vreselijk. Voor mij dan toch in ieder geval.



Hoe je het ook went of keert: Je moet ook doorgaan. Dat zal zeker met vallen en opstaan zijn, maar tot nu toe heb ik in mijn omgeving alleen al mensen de vernieling in zien gaan om dat er weer een of andere "reddende engel" alles maar ging bevestigen en diegene er maar in liet zitten.

Azmay
Berichten: 18199
Geregistreerd: 01-01-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:11

upendo schreef:
Ben ik niet met je eens Azmay. Wat ik me kan heugen uit mijn depressieve gedachten is dat het soms makkelijker is om in je zelfmedelijden te blijven hangen omdat alles zo poedersuiker is. Want als je je bestaande patronen aan moet pakken moet je met jezelf aan de slag en dat wordt zwaarder dan met je hoofd blijven zitten waar je zit.


Begeleiding van professionals is zeker nodig als je diep zit, maar eerlijk waar zodra men mij ging dwingen (of ik ook maar dat gevoel begon te krijgen) ging ik van prima bijna normaal functioneren naar als wrak op bed liggen huilen. Maakte voor mij vaak niet uit wat er van me gevraagd werd.

Verschil is dan wel dat ik inderdaad uit mezelf wel dingen bleef ondernemen zolang niemand mij onder "druk" zette.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:14

Azmay schreef:
Ik snap dat mensen zo denken, maar eerlijk waar het is een verschrikking zulke mensen als jullie tegen te komen als je daadwerkelijk flink depressief bent Y;(


En toch is dat waarom opnames werken; je krijgt een dagstructuur aangereikt die heel simpel is, maar je moet hem wel volgen en je mag niet de hele dag op bed blijven liggen. Dat brengt je weer in beweging en zo trek je langzaam maar zeker vanzelf de conclusie dat je toch iets kunt (al is het maar opstaan of ontbijten). Dit moet wel met beleid gebeuren, dus niet zeggen; jij ligt een beetje te niksen, dan kun je net zo goed de keuken dweilen, de boodschappen doen en de wc schoonmaken en dan wel precies hoe ik het altijd doe en even snel en even goed want anders ga ik kritiek hebben. 8-)
Met beleid dus. ;)
Tegen iemand die depressief op bed ligt zeggen dat hij zo zielig is en het zo zwaar heeft dus dat hij maar lekker moet blijven liggen werkt in de meeste gevallen juist averechts, omdat als je het idee hebt dat je waardeloos bent en niets kunt en vervolgens alleen nog maar in bed blijft liggen, die conclusie ook gewoon waar wordt en dan wordt een suicidale depressie pas echt gevaarlijk.
Natuurlijk kunnen individuele gevallen anders zijn en moeten sommige mensen die depressief zijn juist heel begripsvol behandeld en met rust gelaten worden alsof ze van porselein zijn, maar voor de overgrote meerderheid is het juist beter om ze wel te blijven betrekken en dingetjes te blijven doen, hoe eenvoudig ook.

Ellebel123
Berichten: 224
Geregistreerd: 03-08-16

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:16

Wat naar voor je TS, en ook voor je zoon.

Heb je met je zoon overlegt of hij ook in therapie wil? Ik kan me namelijk voorstellen dat hij zich daar ook niet fijn bij voeld. Vraag of hij hulp wil, inplaats van hem verplichtingen op te leggen zoals pillen of therapieën.

Bied hem afentoe iets aan, gewoon iets simpels, zoals een cola. Dit klinkt misschien als een slecht idee, maar je geeft hem dan ook de gelegenheid om na te denken over het feit dat niet iedereen alles maar van hem wil. Dat kan heel rustgevend werken inplaats van alleen maar negatief te zijn en bevelend, zoals "Ruim nu je kamer op", "Doe de afwas". Leg het meer neer als "Wil je alsjeblieft de afwas even doen?, want ik heb het nogal druk". en geef hem daarna een complimentje of laat hem juist met rust als hij dat fijner vind.

Want ik denk dat hij zich niet begrepen voelt door andere en alleen maar het negatiefe in een mens ziet.
Werk ook aan je eigen houding tegenover hem, dat is moeilijk maar helpt beslist.

Wesco

Berichten: 5080
Geregistreerd: 22-11-03
Woonplaats: In het midden van het land of het zuiden

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:17

Be positive je zoon heeft een aardig "rugzakje" waarbij de stoornissen het extra moeilijk maken om een goede behandeling te krijgen. Maar ik denk wel dat het de tijd is om door te pakken. Want juist autisten varen het best bij een duidelijke structuur. Ik ben bang dat je het zonder hulp niet gaat redden. En dan zal je zoon ver uit zijn comfortzone moeten gaan. Omdat therapie waarschijnlijk dubbel zo moeilijk is voor zijn beperkingen maar daardoor juist misschien wel extra gewenst.

Ik zie hier hele menselijke reacties voorbij komen maar ik denk dat ze op dit moment niet haalbaar zijn. Soms is hulp van buiten af echt nodig.
Laatst bijgewerkt door Wesco op 01-05-17 14:24, in het totaal 2 keer bewerkt

smurffie

Berichten: 11276
Geregistreerd: 07-08-06
Woonplaats: Boskoop

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:18

Als ik het zo lees is je zoon depressief en suïcidaal. Als jou verhaal klopt, icm de erfelijke belasting (vader heeft het ook geprobeerd) is dat zeker een ondergrond voor een gedwongen opnamen omdat hij een gevaar vormt voor zichzelf.
Echter zal de psychiater de risicotaxatie lager inschalen, er zullen dus beschermde factoren zijn die maken dat hij geen gedwongen opname heeft aangevraagd. Ik vermoed dat dit is omdat je zoon geen concrete plannen heeft en er over praat dat hij de gedachtes heeft.
Het "niks weten" en "tot niks komen" dat is nou ziek zijn, dat is nou een depressie. Niet je een beetje rot voelen, maar geen uitgang zien. Geen einde meer zien, geen toekomst. Depressie wordt tegenwoordig gemakkelijk geroepen door mensen helaas, de meeste mensen komen niet verder dan een dip.

Jou zoon is autistisch schrijf je, je weet dat dit een enorm risico voor dit soort problemen is? Daarnaast heeft hij een zwaar verleden, deze jongen is veel te zwaar belast voor zo'n kwetsbare jongen. Opstaan alleen kan dan echt al een weektaak zijn voor iemand.

Ik wil je aanraden om met jou zoon te bespreken dat jij meer informatie en kennis nodig hebt en daarom naar een psycho educatie wil. Wellicht laat je je zoon zo ook zien dat je naast hem wil staan, want dat hij niet aan jou verteld wat in zijn hoofd omgaat laat zien dat er iets is dat hem in contact naar jou meer remt dan naar anderen.
Onthoudt, jou zoon is ziek, heel erg ziek. Dan is het geen kwestie van een draai om de oren, maar van herstel. Dat bereik je helemaal niet door straffen en het hem zo ongemakkelijk mogelijk maken thuis maar door behandeling en begeleiding. En als ik het lees, zou ik inzetten op gezinsgerichte therapie, want moet bij jullie beiden een hoop helderheid en begeleiding komen kom hier samen uit te willen komen.

Be_positive

Berichten: 28
Geregistreerd: 28-11-16

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 01-05-17 14:19

als ik wil dat mijn zoon de keuken opruimt dan gaat dat ook gewoon gebeuren dus hij komt er niet onder uit. het manipuleren komt daarna, dus niet op het moment dat ik het verlang van hem.

Dat er problemen zijn en dat er dingen verkeerd zijn gegaan is wel duidelijk. Is hij het de depressie of weet hij alles zo goed te manipuleren?

Neem van mij aan, als je aan de zijlijn staat is het veel makkelijker dan wanneer het je zelf overkomt en het om je eigen kind gaat.

Tytonidae
Berichten: 960
Geregistreerd: 24-05-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:20

Azmay schreef:
Ik snap dat mensen zo denken, maar eerlijk waar het is een verschrikking zulke mensen als jullie tegen te komen als je daadwerkelijk flink depressief bent Y;(


Dit is echt onzin. Ik ben zelf flink depressief geweest en had me ook niet gestoord aan dit soort opmerkingen. Dat het jou stoort betekent het niet dat het iedere depressieve persoon stoort. Dat je een keuken op moet ruimen als je depressief bent maakt je niet opeens suicidaal. De enige drie dingen die ik waarschijnlijk acht is dat zoon idd schreeuwt om aandacht, aan het manipuleren is omdat hij gewoon niet wil of een andere ziekte dan depressiviteit die zijn zelfmoordneigingen bij het moeten uitvoeren van een simpele taak aanwakkert.
Laatst bijgewerkt door Tytonidae op 01-05-17 14:21, in het totaal 1 keer bewerkt

Wesco

Berichten: 5080
Geregistreerd: 22-11-03
Woonplaats: In het midden van het land of het zuiden

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:20

Wat zou je zelf dan als oplossing zien voor je zoon?

Azmay
Berichten: 18199
Geregistreerd: 01-01-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:20

xyzutu2 schreef:
Azmay schreef:
Ik snap dat mensen zo denken, maar eerlijk waar het is een verschrikking zulke mensen als jullie tegen te komen als je daadwerkelijk flink depressief bent Y;(


En toch is dat waarom opnames werken; je krijgt een dagstructuur aangereikt die heel simpel is, maar je moet hem wel volgen en je mag niet de hele dag op bed blijven liggen. Dat brengt je weer in beweging en zo trek je langzaam maar zeker vanzelf de conclusie dat je toch iets kunt (al is het maar opstaan of ontbijten). Dit moet wel met beleid gebeuren, dus niet zeggen; jij ligt een beetje te niksen, dan kun je net zo goed de keuken dweilen, de boodschappen doen en de wc schoonmaken en dan wel precies hoe ik het altijd doe en even snel en even goed want anders ga ik kritiek hebben. 8-)
Met beleid dus. ;)
Tegen iemand die depressief op bed ligt zeggen dat hij zo zielig is en het zo zwaar heeft dus dat hij maar lekker moet blijven liggen werkt in de meeste gevallen juist averechts, omdat als je het idee hebt dat je waardeloos bent en niets kunt en vervolgens alleen nog maar in bed blijft liggen, die conclusie ook gewoon waar wordt en dan wordt een suicidale depressie pas echt gevaarlijk.
Natuurlijk kunnen individuele gevallen anders zijn en moeten sommige mensen die depressief zijn juist heel begripsvol behandeld en met rust gelaten worden alsof ze van porselein zijn, maar voor de overgrote meerderheid is het juist beter om ze wel te blijven betrekken en dingetjes te blijven doen, hoe eenvoudig ook.


De manier van betrekken is wel een ding waar veel mensen (die vaak gelukkig zelf nooit depressief zijn geweest) moeite mee hebben, maar in jouw post kan ik me prima vinden. :j

Thenexttry

Berichten: 1285
Geregistreerd: 24-08-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:21

Be_positive schreef:
als ik wil dat mijn zoon de keuken opruimt dan gaat dat ook gewoon gebeuren dus hij komt er niet onder uit. het manipuleren komt daarna, dus niet op het moment dat ik het verlang van hem.

Dat er problemen zijn en dat er dingen verkeerd zijn gegaan is wel duidelijk. Is hij het de depressie of weet hij alles zo goed te manipuleren?

Neem van mij aan, als je aan de zijlijn staat is het veel makkelijker dan wanneer het je zelf overkomt en het om je eigen kind gaat.



Of het is beide.

Bij mij is het dan niet mijn kind, maar geloof mij dat ik weet wat zo iemand met je kan doen als persoon. Vandaar dat ik ook waarschuw voor jouzelf. Jij moet ook die hulp zoeken.

Urbanus

Berichten: 45426
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Re: Als je kind niet meer wil leven

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:23

Ik denk dat je zoon gebaat is bij een systeemtherapie of een opname. Want samen komen jullie er niet uit. Naar de huisarts is de eerst stap! Wat zul je je machteloos voelen, heel veel sterkte!

xPabloBokt
Fotograaf

Berichten: 10473
Geregistreerd: 15-06-12
Woonplaats: Helmond

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:23

Damned schreef:
Ik ben heel rustig en compleet relaxed, dankjewel :)

Ik weet heel goed hoe het is om in zo een situatie te zitten. Mijn zus kampt al jaren (van haar 12e tot haar 20ste) met depressies, anorexia, angstoornissen, faalangst etc voortvloeiend uit borderline, en ze heeft al meerdere jaren suicidale gedachten met 1 heel serieuze zelfmoordpoging die enkel door puur toeval niet geslaagd is, en daar heeft ze geen spijt van gehad (ze wil nog steeds dood)
Ik heb dus van heel dichtbij de impact gezien die dat op mijn ouders gehad heeft, de frustraties, de jarenlange therapieën die niet leken te helpen, de verschillende aanpak van mijn ouders die leidde tot onderlinge ruzies etc...

Ik kan het uiteraard verkeerd hebben, maar uit jouw bericht lijkt alsof je hem eigenlijk niet gelooft, en dat is misschien wel het slechtste wat je kan doen. Ik zou de conclusies overlaten aan je psycholoog/psychiater en eventueel samen op gesprek gaan bij een psycholoog, die jou ook individueel kan begeleiden.


Ik krijg eerlijk gezegd die indruk helemaal niet uit de post van TS.

Ik heb zelf ook depressie van dichtbij meegemaakt, bij zowel mijn vriend als mijn moeder, dus ik beschouw mezelf wel een beetje als iemand die het kent.

Uit de post van TS herken ik een zoon die wel degelijk met depressieve klachten kampt, maar ook die manipulatieve kant kent. Als hij daadwerkelijk zo rustig en kalm is als niemand iets van hem verwacht, maar gaat dreigen met suïcidaliteit zodra iemand iets van hem wil (al is het maar de keuken opruimen), dan is dat behoorlijk manipulatief imo. Of hij nou bewust manipuleert of niet.

TS houdt juist terug omdat ze de angst heeft dat haar zoon zichzelf echt van kant gaat maken. Dat geeft imo geen indruk van onbegrip, eerder van onmacht omtrent het gedrag van haar eigen zoon.

TS, ik wil je heel veel kracht toewensen.
Laatst bijgewerkt door xPabloBokt op 01-05-17 14:33, in het totaal 1 keer bewerkt

justkid

Berichten: 11816
Geregistreerd: 09-12-07
Woonplaats: Caitwick

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:29

TS sta je er nu alleen voor met je zoon? en heb je meer kinderen?
Jij moet ook voor jezelf zorgen hoor, ook jij hebt hulp nodig dit is zo zwaar.

Je kind is ook een stukje van jezelf, je zit in een bepaald patroon, wat je in deze relatie enorm moeilijk kunt veranderen. Ik snap je heel goed hoor, je wordt wanhopig van iemand die je gewoon ongelukkig ziet zijn en steeds meer in zichzelf ziet keren.
Het liefst rammel je hem door elkaar; Kijk, ga naar buiten maak er iets van, het leven is een geschenk!

Maar dat gaat niet helpen, een buitenstaander kan hier denk ik beter mee omgaan omdat deze die emotionele band niet heeft. Ik denk dat dat voor je zoon ook gemakkelijker is. Ook als je hem door elkaar rammelt kan hij het idee hebben, zie je wel, ik voldoe niet, ik kan dit niet.
Het niet op willen ruimen van de keuken of een andere bijdrage doen in het gezamenlijk huishouden lijkt ook nog erg op puberaal gedrag, Dit is echt ingewikkeld en ik denk niet dat het "vanzelf" over gaat, alleen medicatie lijkt me ook niet voldoende, jullie hebben veel meer nodig dan dat.
Ik zou daar op aansturen, een "tijdelijke" uithuisplaatsing of opname met begeleiding.
En zeker ook voor jezelf begeleiding want dit is verschrikkelijk.
Heel veel sterkte ik hoop dat je wat hebt aan dit topic :(:)

smurffie

Berichten: 11276
Geregistreerd: 07-08-06
Woonplaats: Boskoop

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:32

Be_positive schreef:
als ik wil dat mijn zoon de keuken opruimt dan gaat dat ook gewoon gebeuren dus hij komt er niet onder uit. het manipuleren komt daarna, dus niet op het moment dat ik het verlang van hem.

Dat er problemen zijn en dat er dingen verkeerd zijn gegaan is wel duidelijk. Is hij het de depressie of weet hij alles zo goed te manipuleren?

Neem van mij aan, als je aan de zijlijn staat is het veel makkelijker dan wanneer het je zelf overkomt en het om je eigen kind gaat.


Uiteraard is het vanaf deze zijlijn heel makkelijk. Of lijkt het in ieder geval makkelijker.
Ik werk dagelijks met depressieve mensen, heb toevallig vorige week twee maal zeer nauw met suicide te maken gehad (waarvan een geslaagd).

Wanneer jij twijfelt of het gedrag of een depressie is is dat een goede om in een familie therapie te bespreken en door de psychiater een diagnose te laten stellen. Wanneer jou zoon daadwerkelijk depressief is is de instelling; als ik iets wil dan komt hij er niet onderuit namelijk best gevaarlijk. Begrijp dat het niet de grote gebeurtenissen zijn die tot foute keuzes lijden.
Is iemand (en zeker niet jij, maar een professional) het gesprek over zijn doodswens aangegaan? Concreet doorgevraagd naar zijn wens, hoe vaak denkt hij er aan, waarom, op welke manier, wat houdt hem nog tegen?
Voor je alles op gedrag gooit bij je zoon, laat hem onderzoeken, laat hem doorgelicht worden.

_Alarm_wlkp

Berichten: 2507
Geregistreerd: 14-04-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:35

Ik word een beetje boos als ik jouw eerste bericht lees TS.
Waarom? Omdat ik ook met stoornissen, trauma's, heel foute gedachtes zit en 2 gescheiden ouders waarvan ze ook zo denken.

Wel ik kan jou heel duidelijk zeggen dat het niet zo simpel is van draai rond de oren en schop onder de kont.
Zo licht doen veel mensen dus over depressies en zelfmoordgedachtes denken.

Ik heb mijn honden en mijn paard waarvoor ik buiten moet komen en dat met alle plezier.
Had ik deze niet dan zat ik ook gewoon altijd achter mijn laptop, at ik ook niet, sliep ik ook heel veel, ...

Ik ben vorige week door een lange nasleep van opeengestapelde problemen op korte tijd ook heel hard ineengestort met de gedachtes van alles achter te laten en de rust vinden in zelfmoord.

Ik krijg ook begeleiding, medicatie en dergelijke. Doch het onbegrip van mijn ouders blijft er erg inhakken, keer op keer.

En ik ben zo goed om het (nog) niet te doen omwille van mijn ouders en dieren.



En mensen die hier zeggen door met zelfmoord te dreigen dat dat een schreeuw om aandacht is vind ik ook niet op z'n plaats.
Het klopt, mensen die niets aan de buitenwereld laten zien doen het in stilte want daar verwacht niemand het van.
Maar er zijn er ook genoeg die het vaker laten vallen, zeker in heel moeilijke situaties en op een bepaald moment ook gewoon gaan doen.

Er zit zoveel variëteit in om het zo even te zeggen.


Ik zou zeggen, probeer te praten, probeer jou zover mogelijk in te leven in alles, in de wereld waar jouw zoon zich in vertoeft, wees niet sceptisch maar probeer mee te ervaren waar jouw zoon voelt, mist en wat erg pijn doet.

Probeer te accepteren dat jouw zoon niet perfect is en niet met een schop onder zijn kont en draai rond zijn oren ineens wel 'normaal' gaat zijn om het ff zo te verwoorden.

Succes TS :)

Schemerdier

Berichten: 5891
Geregistreerd: 18-07-08
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:36

Mijn inziens is manipulatie iets dat bij de depressie hoort, net zoals een alcoholverslaafde dat ook doet. Het heeft geen zin om hij zijn manipulatie te verwijten (niet dat ik zeg dat je helemaal niets moet doen) omdat je iets moet proberen doen aan het onderliggende probleem, de depressie.

Ik zag het zelf hoe kwetsend het was voor mijn zus dat mijn vader haar niet echt geloofde en vond dat ze zich aanstelde.
Zeker als je zoon ook nog autistisch is, heeft hij nog meer moeite om zich te uiten, en zal hij zich nog meer onbegrepen voelen.

Dit kan je niet eventjes alleen oplossen, hiervoor is intensieve professionele begeleiding nodig.

Eunomia

Berichten: 7957
Geregistreerd: 29-09-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-05-17 14:39

Stel je eens voor dat je een ernstige contactstoornis hebt en daarnaast ook nog autistisch bent. Dan laat je vader (die een vertrouwd figuur zou moeten zijn) je in de steek, mishandelt de nieuwe liefde van je moeder je én kom je vervolgens weer in een nieuw gezin terecht waar ook alles niet zo lekker loopt. Zou jij dan niet ontzettend getraumatiseerd raken en in de knoop raken met jezelf? Iemand zonder deze problematiek zal dit al moeten verwerken, laat staan iemand die met deze problematiek te maken heeft.

Ik vind het niet gek dat je zoon dit gedrag vertoont en ik vind dat je je nu als moeder sterk moet maken om ervoor te zorgen dat je zoon de juiste hulp en begeleiding krijgt. Hij heeft er niet voor gekozen om keer op keer in een vervelende situatie terecht te komen. Het doet me pijn om te lezen dat je denkt dat hij de boel manipuleert. Deze jongen schreeuwt om hulp en aandacht, maar door zijn problematiek is het waarschijnlijk lastig voor hem om dit via een directe weg te vragen. Over of hij depressief/suïcidaal is kan niemand hier een uitspraak doen, maar dat hij dringend de juiste hulp en begeleiding nodig heeft is één ding waarover we het allemaal eens moeten zijn.

Dit is geen aandachttrekkerij van een "lastige puber", dit zijn schreeuwen om aandacht die steeds extremer worden omdat de signalen niet opgepikt worden. En nu is het jou beurt om hier iets mee te gaan doen. Jij moet hem veiligheid en geborgenheid bieden, niet een schop onder z'n kont willen geven omdat hij lastig is.