Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-04-17 10:25

Geplaatst: 14-04-17 10:25

Ik wil niet te ver in details treden met mijn verhaal, ik ben seksueel misbruikt op mijn 8e door een 16-jarige. Het enige wat werkelijk helpt is hulp zoeken. Het voelt prettig je verhaal anoniem kwijt te kunnen, maar echt helpen doet het je niet. Zoek een psycholoog/seksuoloog waar je je bij op je gemak voelt en laat je helpen

EMDR heeft wonderen gedaan bij mij, ik heb het compleet kunnen verwerken terwijl ik er 15 jaar mee heb rondgelopen. Heel veel sterkte en succes, loop er niet te lang mee rond, dat is het niet waard :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 10:31

Geplaatst: 14-04-17 10:31

Jeejtje TS alsof ik een deel zelf geschreven heb!
Alleen heb ik wel in de politie mallemolen gezeten, hier ga ik mij niet verder over uitwijden.
EMDR mij er super over heen heeft geholpen!

En indd aan iedereen je bent niet alleen! Maar praat er wel over!

**Geplaatst**: 14-04-17 11:05

Geplaatst: 14-04-17 11:05

Eight schreef:
Ik wil niet te ver in details treden met mijn verhaal, ik ben seksueel misbruikt op mijn 8e door een 16-jarige. Het enige wat werkelijk helpt is hulp zoeken. Het voelt prettig je verhaal anoniem kwijt te kunnen, maar echt helpen doet het je niet. Zoek een psycholoog/seksuoloog waar je je bij op je gemak voelt en laat je helpen EMDR heeft wonderen gedaan bij mij, ik heb het compleet kunnen verwerken terwijl ik er 15 jaar mee heb rondgelopen. Heel veel sterkte en succes, loop er niet te lang mee rond, dat is het niet waard

Dat is zo persoonlijk.. Ik ben zelf ook 'slachtoffer' (heb een hekel aan dat woord, gadverdamme) en ben oa door falen van mijn huisarts niet in de molen terecht gekomen. Ik heb er wel heel veel over gepraat met iedereen die het wou horen, hoe stom dat ook is. Het gaat absoluut nog niet goed met me (is nog niet zo lang geleden) maar EMDR zou voor mij een stap te ver zijn op dit moment.. En met mij heel veel mensen. EMDR kan heel veel doen voor mensen met traumaklachten maar het kan ook heel veel kwaad doen als iemand er nog net niet helemaal klaar voor is.

**Geplaatst**: 14-04-17 11:51

Geplaatst: 14-04-17 11:51

Emmaa_ schreef:
Eight schreef:
Ik wil niet te ver in details treden met mijn verhaal, ik ben seksueel misbruikt op mijn 8e door een 16-jarige. Het enige wat werkelijk helpt is hulp zoeken. Het voelt prettig je verhaal anoniem kwijt te kunnen, maar echt helpen doet het je niet. Zoek een psycholoog/seksuoloog waar je je bij op je gemak voelt en laat je helpen EMDR heeft wonderen gedaan bij mij, ik heb het compleet kunnen verwerken terwijl ik er 15 jaar mee heb rondgelopen. Heel veel sterkte en succes, loop er niet te lang mee rond, dat is het niet waard

Dat is zo persoonlijk.. Ik ben zelf ook 'slachtoffer' (heb een hekel aan dat woord, gadverdamme) en ben oa door falen van mijn huisarts niet in de molen terecht gekomen. Ik heb er wel heel veel over gepraat met iedereen die het wou horen, hoe stom dat ook is. Het gaat absoluut nog niet goed met me (is nog niet zo lang geleden) maar EMDR zou voor mij een stap te ver zijn op dit moment.. En met mij heel veel mensen. EMDR kan heel veel doen voor mensen met traumaklachten maar het kan ook heel veel kwaad doen als iemand er nog net niet helemaal klaar voor is.

Er over praten is niet altijd verwerken. EMDR is eigenlijk het verplaatsen van de informatie naar een ander deel van de hersenen waardoor er geen lading meer vrij komt als je er aan denkt of er over praat. Eigenlijk ben je er nooit echt klaar voor, veel mensen geven over tijdens de EMDR en voelen zich erna ook nog vreselijk. Vaak heb je ook meerdere malen EMDR nodig voor de pijnscore terugloopt. En bij sommige mensen werkt EMDR helemaal niet.. Toch kan ik het je aanraden, maar de keuze ligt uiteraard altijd bij jezelf

**Geplaatst**: 14-04-17 11:51

Geplaatst: 14-04-17 11:51

Wat erg dat mannen zulke schoften kunnen zijn.Eigenlijk zou iedere vrouw die dit overkomt aangifte moeten doen en zouden die mannen bekend moeten worden zodat andere vrouwen er niet meer intrappen bij hen.Want eerst doen ze vaak aardig en dan krijg je dus dit,een geval van date-raping waarbij je dan als slachtoffer de schuld krijgt ook nog.

**Geplaatst**: 14-04-17 11:59

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 11:59

Ts, sterk geschreven. Je zegt binnenkort hulp te gaan zoeken, daar zal je ook de vraag krijgen of je alsnog aangifte wil doen. Misschien iets om over na te denken want natuurlijk krijg je dan alles weer over je heen maar zoals ik lees hoe je schrijft ben jij een hele sterke vrouw die zeker niet totaal geknakt is. Dikke knuffel en ik hoop dat je steeds beter deze misdaad een plekje kunt geven want dat is het, hoe dronken/zoenend/uitnodigend vrouwen ook zijn, nee is nee, altijd.

**Geplaatst**: 14-04-17 12:00

Geplaatst: 14-04-17 12:00

@Eight: Erover praten is zeker niet altijd verwerken, maar EMDR hoeft ook niet altijd verwerken te betekenen. EMDR krijgt een beetje een heiligstatus als het gaat om seksueel geweld terwijl het ook echt schade aan kan brengen als het niet 100% correct wordt uitgevoerd en de patiënt er niet klaar voor is.

@anjali: als slachtoffer zou ik willen dat het zo kon werken, maar in de praktijk lijkt dat me echt onmogelijk. Date-rape is heel moeilijk te controleren, er zijn vaak geen getuigen en er is vaak geen sprake van direct fysiek geweld. Ik denk dat er heeeel veel vrouwen zijn die wel eens zoiets hebben meegemaakt (afhankelijk van hoe je het afbakent) en aangifte tegen al die mannen is onuitvoerbaar.

**Geplaatst**: 14-04-17 12:06

Geplaatst: 14-04-17 12:06

Lieve TO, jouw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn. Mij is zo goed als hetzelfde overkomen, zelfde manier, zelfde leeftijd, zelfde vakantiecontext en dezelfde freeze response van mij en ook doen alsof er niks gebeurd was tegen mijn beste vriendin en de groep waar ik direct na het gebeurde weer bij kwam. Ik heb het mijn vriendin nooit verteld. Het is tussen ons in komen te staan en de vriendschap is erdoor kapot gegaan. Nog iets wat de verkrachter veroorzaakt heeft.

Maar ik wil je een hart onder de riem steken. Ik ben inmiddels vijfentwintig jaren verder en denk er al heel lang nooit meer aan, het is weg. Het duurde wat jaren voordat ik toe kon geven aan mezelf dat het echt verkrachting was en daarna heb ik EMDR gehad. Dat heeft me goed geholpen. En de tijd. De tijd heeltbecht alle wonden. Sterkte Meis, je hebt nog een weg af te leggen maar weet dat het aan het eind van je weg weer veilig en vrolijk en fijn is. Echt waar.

**Geplaatst**: 14-04-17 12:07

Geplaatst: 14-04-17 12:07

Dikke, dikke knuffel! :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 12:17

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 12:17

Pfff, Die kwam wel even binnen... Wat verschrikkelijk om mee te moeten maken. Heel veel sterkte ts!

**Geplaatst**: 14-04-17 12:21

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 12:21

Wat verschrikkelijk ts, heel erg moedig dat je dit durfde delen. Dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 12:22

Geplaatst: 14-04-17 12:22

pff.die komt wel binnen zeg, diepe respect dat je het zo op kan schrijven!
Dikke knuffel voor jou :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 12:28

Geplaatst: 14-04-17 12:28

Tja, wat kan ik ervan zeggen... Allereerst ook steun van mij. Misschien maakt het verschil dat ik een man ben, en dat ik - wat mijn gebreken ook zijn - heel zeker weet dat ik nooit zo ver zou kunnen gaan. Opdat je aan deze vreselijke ervaring geen hekel aan de halve wereldbevolking overhoudt.

Tijdens het lezen dacht ik eerst nog: misschien wist hij het niet. In het spelletje van de liefde zeg je weleens 'nee' als je eigenlijk wel wilt. Maar die twijfel is snel verdwenen. Je bent uiteindelijk heel duidelijk geweest en hij had maar oog voor één ding.

Ik wil je toch vragen waarom je geen aangifte hebt gedaan, TS. Het is niet moeilijk om een reden te bedenken, maar uiteindelijk kan ik nooit weten wat er in je omgaat; dat moet ik ook niet voor je invullen. In elk geval: ik zou het maar doen.

Anders dan wat hierboven gesuggereerd wordt, is de kans op veroordeling eigenlijk best groot. Het is niet zomaar even ongewenst aan billen of borsten zitten (dat wordt inderdaad vaak niet bestraft wegens gebrek aan bewijs), het is een verkrachting. Je hebt er bovendien fysieke schade bij opgelopen, die de huisarts gezien heeft. Dat is belangrijk bewijsmateriaal, temeer daar je meteen naar de dokter bent geweest (m.a.w.: de datum klopt).

Eigenlijk ben je nog veel te lief voor de dader: je hoopt dat hij iemand vindt met wie hij gelukkig kan worden. Je houdt je haat voor hem privé. Maar zijn misdaad is geen privézaak. De dader loopt nu straffeloos rond en doet het misschien zo weer. Dat gun je niemand. Voordat hij een leven kan opbouwen, kan hij maar beter een paar jaar in de bak zitten.

**Geplaatst**: 14-04-17 13:47

Geplaatst: 14-04-17 13:47

musiqolog schreef:
Tja, wat kan ik ervan zeggen... Allereerst ook steun van mij. Misschien maakt het verschil dat ik een man ben, en dat ik - wat mijn gebreken ook zijn - heel zeker weet dat ik nooit zo ver zou kunnen gaan. Opdat je aan deze vreselijke ervaring geen hekel aan de halve wereldbevolking overhoudt.

Tijdens het lezen dacht ik eerst nog: misschien wist hij het niet. In het spelletje van de liefde zeg je weleens 'nee' als je eigenlijk wel wilt. Maar die twijfel is snel verdwenen. Je bent uiteindelijk heel duidelijk geweest en hij had maar oog voor één ding.

Ik wil je toch vragen waarom je geen aangifte hebt gedaan, TS. Het is niet moeilijk om een reden te bedenken, maar uiteindelijk kan ik nooit weten wat er in je omgaat; dat moet ik ook niet voor je invullen. In elk geval: ik zou het maar doen.

Anders dan wat hierboven gesuggereerd wordt, is de kans op veroordeling eigenlijk best groot. Het is niet zomaar even ongewenst aan billen of borsten zitten (dat wordt inderdaad vaak niet bestraft wegens gebrek aan bewijs), het is een verkrachting. Je hebt er bovendien fysieke schade bij opgelopen, die de huisarts gezien heeft. Dat is belangrijk bewijsmateriaal, temeer daar je meteen naar de dokter bent geweest (m.a.w.: de datum klopt).

Eigenlijk ben je nog veel te lief voor de dader: je hoopt dat hij iemand vindt met wie hij gelukkig kan worden. Je houdt je haat voor hem privé. Maar zijn misdaad is geen privézaak. De dader loopt nu straffeloos rond en doet het misschien zo weer. Dat gun je niemand. Voordat hij een leven kan opbouwen, kan hij maar beter een paar jaar in de bak zitten.

Ik ben blij dat een man dat nu ook eens vindt.Want anders zou ik mijn vertrouwen in de helft van de mensheid wel kwijtraken hoor.

**Geplaatst**: 14-04-17 13:51

Geplaatst: 14-04-17 13:51

Zo hee, mijn eerste reactie was intens medeleven met jou, maar mijn tweede reactie was boosheid. Ik zou deze rotzak en die pleurisvriendinnen van je zo graag eigenhandig in elkaar willen meppen!

Heel veel sterkte. Het is afschuwelijk wat je hebt meegemaakt maar je bent sterk en prachtig en je komt hier doorheen.

**Geplaatst**: 14-04-17 14:03

Geplaatst: 14-04-17 14:03

anjali schreef:
Ik ben blij dat een man dat nu ook eens vindt.Want anders zou ik mijn vertrouwen in de helft van de mensheid wel kwijtraken hoor.

Je kunt er cynisch over doen, maar ik kan me best voorstellen dat zoiets niet vanzelfsprekend is voor iemand die met een verkrachtingstrauma zit.

Er zijn nogal wat mensen die een hekel aan alle moslims krijgen nadat ze iemand zijn verloren bij een aanslag. Overlevenden van de Holocaust hebben vaak hun leven lang alle Duitsers gehaat. Het enige wat daar echt tegen kan helpen, is een goeie tegenkomen: iemand die je kan laten voelen (en niet alleen verstandelijk begrijpen) dat ze niet allemaal zo zijn.

Als je slachtoffer van een verkrachting bent, kun je iets dergelijks gaan voelen jegens alle mannen. TS schrijft in haar openingspost letterlijk "(...) maar met nog meer personen van jouw soort. Jawel, de ‘man’." Als ik haar kan helpen inzien dat 'de' man niet bestaat, haar kan helpen niet alle mannen met dit geweld te associëren... dan haal ik me desnoods graag jouw spot op de hals.

**Geplaatst**: 14-04-17 16:22

Geplaatst: 14-04-17 16:22

Musiqolog,ik bedoelde mijn tekst niet cynisch hoor maar bloedserieus.

**Geplaatst**: 14-04-17 21:08

Geplaatst: 14-04-17 21:08

Lieve TS,
+:)+

Hele dikke knuffels en duimen voor het doorbreken van de stilte!
Schitterend....!

Fijn dat je nu goede vriendinnen om je heen hebt, ipv gedonder met lui die de schaamte versterken...!!!
Schaamte is een nare emotie. Jij hebt niets fout gedaan (...wat dat betreft horen de rotzakken zich de ogen uit hun hoofd te schamen!!!!) het is een normale menselijke reactie op beschadigd worden. Net zoals (helaas) de freeze respons. (Andermaal: jij doet niets fout, maar we hebben dit instinct om de aanval van een katachtige te overleven.)

Ik raad je aan om op jouw tijd naar een psychologe deskundig in seksueel geweld te stappen. Persoonlijk ben ik fan van emdr, ik zou dus zeggen informeer expliciet of zij dit in haar pakket heeft.

Maar: emdr "is niet heilig". Het is een prachtige techniek in de 2e fase van het verwerkingsproces. Dus graag eerst een serie vaardigheden om jezelf te kalmeren, troosten bemoedigen en je leven 'in het hier en nu' in grote lijnen op orde.
Dan goed voorbereid aan de slag. En "als je telkens moet overgeven" hoort die reactie acuut de inzet van de sessie te worden! Op zich is het een normale doch heftige reactie op walging als je er letterlijk van moet kotsen - maar als het iedere keer gebeurt lijkt het mij een 'zenuwreactie' op de sessie zelf. (En dat mag heus een keer gebeuren, een sessie kan heftig zijn - maar het hoeft echt niet loodzwaar te zijn.)

**Geplaatst**: 14-04-17 21:33

Geplaatst: 14-04-17 21:33

Wow.. heel heftig. Respect voor het schrijven van jouw verhaal. Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 14-04-17 21:37

Geplaatst: 14-04-17 21:37

Jeetje TS ik word er helemaal stil van, wat heftig. Ik wil wel even zeggen dat ik het ontzettend knap vind dat je dit zo op durft te schrijven, respect! Heel veel sterkte TS!

**Geplaatst**: 14-04-17 22:05

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst: 14-04-17 22:05

hey TS, hier vandaag mijn eerste sessie gehad, en ja ben uren daarna heel erg misselijk geweest, maar er is ook een nieuwe soort rust over me heen gekomen. Ik wil er allemaal niet teveel op focussen, want misschien is dit ook weer gewoon een nieuw soort verstoppertje spelen van de gebeurtenis. Maar tot nog toe een okay ervaring. als je wil kan ik je een beetje op de hoogte houden over mijn traject, wellicht geeft het goede moed/ motivatie

**Geplaatst**: 16-04-17 12:47

Geplaatst: 16-04-17 12:47

Jeetje TS...verdomme, ik zou willen vloeken om dit soort dingen. Hoe iedereen probeert om je alles mee te geven en dan zo'n rotzak je vervolgens alsnog zoveel verdriet doet. En hoe vriendinnen vervolgens er voor zorgen dat je aan jezelf begint te twijfelen.
Jij bent NIKS schuldig. Alsjeblieft, ik hoop dat je dat diep van binnen nu beseft. HIJ is schuldig, niet jij. HIJ had moeten stoppen toen jij nee zei. Er is geen andere grens nodig dan het woord Nee. Kan hij die niet accepteren, dan is het een verkrachting. Daarvoor hoef jij niet te schoppen, niet te slaan, geen 10x nee te zeggen en ook geen 100x. Nee is nee, klaar.

Ik hoop dat je dit ooit kan verwerken, dat je de hulp kan krijgen die je nodig hebt.

**Geplaatst**: 16-04-17 13:14

Geplaatst: 16-04-17 13:14

musiqolog schreef:
anjali schreef:
Ik ben blij dat een man dat nu ook eens vindt.Want anders zou ik mijn vertrouwen in de helft van de mensheid wel kwijtraken hoor.

Je kunt er cynisch over doen, maar ik kan me best voorstellen dat zoiets niet vanzelfsprekend is voor iemand die met een verkrachtingstrauma zit.

Er zijn nogal wat mensen die een hekel aan alle moslims krijgen nadat ze iemand zijn verloren bij een aanslag. Overlevenden van de Holocaust hebben vaak hun leven lang alle Duitsers gehaat. Het enige wat daar echt tegen kan helpen, is een goeie tegenkomen: iemand die je kan laten voelen (en niet alleen verstandelijk begrijpen) dat ze niet allemaal zo zijn.

Als je slachtoffer van een verkrachting bent, kun je iets dergelijks gaan voelen jegens alle mannen. TS schrijft in haar openingspost letterlijk "(...) maar met nog meer personen van jouw soort. Jawel, de ‘man’." Als ik haar kan helpen inzien dat 'de' man niet bestaat, haar kan helpen niet alle mannen met dit geweld te associëren... dan haal ik me desnoods graag jouw spot op de hals.

Ik ben het helemaal met je eens.
ik heb jaren bij het ggz gelopen, en het uiteindelijk een plek kunnen geven. Voor mannen opzich was ik niet bang maar zodra hun blik maar te lang op mij bleef hangen dan had ik het niet meer.

Na nog de nodige ellende met me ex waar ik verder ook maar niet meer op in ga. Was ik er wel klaar mee. Ow ik kon best van een man houden, maar lichamelijk contact wat verder ging als een onschuldig kusje of knuffeltje daar verstijfd ik van.
Ik ben terug gegaan naar het ggz heb mij huidige partner met heel veel moeite verteld wat er gebeurt is. En dat heeft geholpen. Hij leest mij in alles in wat ik zeg maar ook mijn lichaamshouding en zelfs de blik in mijn ogen. Het zegt hem genoeg. Ik heb heel lang geen nee meer durven zeggen omdat dit op klappen uitdraaide tijdens mij verkrachting. Dat ik geen nee durfde te zeggen zal uiteindelijk een grote rol hebben gespeeld waar het mis ging bij mijn ex. Mijn huidige partner heb ik dit dus ook aangegeven dat ik soms verstijf en geen nee over me lippen kan krijgen. Juist daarom is hij op andere singiale gaan Letten. Als ik verstijfde dan stopte hij meteen stelde me gerust en trooste mij.
Dit heeft mij enorm geholpen. Ik kan met hem nu meer dan ik ooit had durven dromen, en ik kan er zelfs van genieten.
Mijn huidige partner is een geschenk uit de hemel. Maar dat was voor mij ook wel een duidelijke nee niet alle mannen zijn zo. Ik zal altijd voorzichtiger zijn met mannen, maar als ik mijn huidige partner niet was tegen gekomen dan grote kans dat ik altijd had blijven denken dat alle mannen maar op 1 ding uit waren en dat het ze niet uit had gemaakt hoe ze het krijgen.

**Geplaatst**: 16-04-17 15:05

Geplaatst: 16-04-17 15:05

Heel goed van je, dat je je hele verhaal opgeschreven hebt. Verschrikkelijk triest..
Waar ik vooral ontzettend verdrietig van wordt, is het feit dat je je zo groot houdt, en zelfs nog niet je ouders het hebt verteld. Dat je, in feite je verkrachter nog in bescherming neemt, omdat je weet dat je ouders hem wat zouden willen aandoen.
Als moeder van een 15- jarige dochter kan ik wel zeggen, dat als mijn kind dit zou overkomen, en ik zou het te weten komen, natuurlijk is mijn eerste reactie: ik ga hem kapot maken.. Maar daar los je jouw trauma niet mee op.. Dus JIJ moet op de eerste plaats komen. Alsjeblieft, zoek hulp! Je bent zoveel meer waard, dan die imbeciel. Doe aangifte, laat hem maar voor de kosten van de therapie opdraaien.
Ik wil je heel veel sterkte toewensen, en volledig herstel.
Zet hem op!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-04-17 08:38

Re: Een open brief aan mijn verkrachter

Geplaatst door de TopicStarter : 18-04-17 08:38

Lieve allemaal,

De reacties en gekregen steun zijn overweldigend. Ontzettend bedankt!
Het voelt erg goed om mijn verhaal openbaar te maken en het te delen met anderen.

Ik ga zo even op een aantal reacties en op de pbtjes reageren.