Ook ik heb denk ik bindingsangst.
Ik ben 19 jaar en heb nog nooit een vriend gehad. Ik heb genoeg contact met jongens, daar ligt het zeker niet aan.
Maar inderdaad, dates blijven uit. Twee jaar geleden heb ik voor het laatst gedate voor lange tijd, was eigenlijk bijna serieus maar ik ging voor 6 maanden naar het buitenland en daarna had ie opeens een vriendin. Dat ik niet afgehaakt ben ligt volgens mij aan dat ik wist dat ik wegging. Na drie weken daar was m'n gevoel helemaal weg voor hem. Toen ik terug kwam voelde ik me wel gekwetst dat hij die Vriendin had, terwijl hij zei dat hij niet snel aan relaties deed. Nu nog steeds is hij samen met die vriendin en nog steeds zou ik wel weer terug willen met hem. Maar de vraag is of als het wederzijds is ik dat nog steeds wil

Er is al ooit om die reden door mij een relatie stuk gegaan en ik heb uiteindelijk nooit wat met die jongen gehad omdat ik het saai vond toen. (Hij is niet vreemdgegaan met mij)
Als ik al date, wat ik super eng vind dus het liefst uit de weg ga, is het voor 1 á 2 keer. Maar meestal spreek ik af en zeg ik vervolgens af.
Ik ben voor m'n gevoel echt klaar met de scharrels, vele vriendinnen hebben een vriend en ik wil dat ook. Maar zodra het serieus wordt haak ik gewoon af.
Ik hou er van om een 'doel' te hebben, dus ik vind het leuk moeite te doen. Wanneer het wederzijds is vind ik het niet meer leuk.
Ik wil ook echt graag een vriend, maar bij mij gaat die knop ook echt om meestal.. ik heb soms (niet arrogant bedoelt) altijd het idee dat ik beter kan krijgen ofzo.