Geplaatst: 08-12-16 11:43 JustFenna schreef:Ik heb enorme faalangst, en het maken van de toetsen zou dit dus verergeren, omdat ik dan zal falen.
Rot voor je!
Als gezegd, en let vooral op de knipoog: "angst is stress en dus
verboden".De 'stemmetjes' die jou 'influisteren' dat je faalt, dienen echter wel met beslistheid te worden tegengesproken!
(Op dit punt heeft rationeel denken zin, we praten over overmacht, botte pech, verder niets. Het is frustrerend
maar het is geen falen, punt.)Naar deze 'stemmetjes' mag
je niet luisteren in de zin van "voor waar aannemen, er gehoor aan geven".(Want je zou je kapot werken, het is nooit genoeg voor deze sadisten.)
Ik snap drommels goed dat dat ook stress oplevert - daar moet je je pijlen op richten!
Citaat:Bovendien zou ik dan het gevoel hebben alsof ik een heel blok heb vergooid, terwijl ik tijdens het blok erg actief ben geweest om alles bij te houden en vast te leren. Uiteindelijk heb ik 1 toets gehaald (7) en de kennistoetsen net niet. Ik heb met mijn SLB afgesproken dat ik dit blok wat rustiger aan doe, en kijk wat ik volgend blok mee kan pakken.
Goede, rationele reactie!
(Nu de rest nog!)
Citaat:Bovendien, zodra ik hoofdpijn krijg, vermoeid raak of andere gewaarwordingen krijg bij het studeren of leren, stop ik gelijk en ga ik even liggen met mijn ogen dicht om te ontspannen. Ik luister daar wel goed naar.
Citaat:rocky_1995 schreef:Nog een tip: neem eens een pen en papier bij de hand en ga eens op jezelf reflecteren. Vaak geeft dat veel meer overzicht en helpt het je om te begrijpen, waarom je bepaalde gevoelens hebt en dat maakt het ook makkelijker voor jezelf om een realistisch beeld te schetsen voor jezelf en realistische doelen te maken en niet te streven naar wat de maatschappij van jou verlangt.
Een voorbeeld vraag kan zijn:
*Wat heb je nodig om te accepteren, dat je situatie nu is, zoals die is?
Ik reflecteer me helemaal los! Ik doe dit vaak om van alles van me af te schrijven, dus vandaar ook dit topic. Maar dit doe ik ook door te kijken welke gevoelens ik heb, wat die gevoelens veroorzaakten en of die gevoelens efficiënt en reëel zijn. Zo ben ik er achter gekomen dat het hebben van de angst dat ik een half jaartje langer over mijn studie doe, compleet onzin is. Dus dat heb ik inmiddels wel kunnen accepteren. Het duurt allemaal wat langer bij mij, dus het komt allemaal uiteindelijk wel. Geduld is een schone zaak
Reflexie kan zin hebben, maar helaas ben je bij een ouderwetse psycholoog.
Angst begint nadrukkelijk niet met denken, punt.
Zoeken in je bewuste brein 'naar waar de angst toch vandaan komt' heeft ongeveer 1 minuut zin. Of drie seconden. Verder niet.
Dingen van je afschijven kan wel zin hebben, het lucht op.
Maar het zou fijner zijn, om "onder" je bewuste brein te gaan en de angst zelf de nek omdraaien.
Angst is geen gedachte, maar een overlevingsinstinct. (Vandaar de term 'onder', angst komt uit de hersenstam en de emotionele hersenen, niet uit de prefrontale cortex. De angstgedachten die je daar aantreft zijn een gevolg.)
En als 'je instinct' te gevoelig staat afgesteld mbt bijvoorbeeld dingen als 'ik mag geen fouten maken', is dat heel naar.
Maar er zijn zat technieken waarmee je dit gedonder 'de nek kunt omdraaien'. Op het erf van de psycholoog is emdr het bekendste. Ook somatic experiencing (van Peter Levine, die ook goede boeken heeft geschreven over wat wel en niet werkt bij angst) en gespecialiseerde kinesiologie (een voortgezettevorm van touch for health) kunnen dit doen.
