Geplaatst 
Ik maak me bijna zorgen als ik geen gebonk hoor, zo normaal is dat geworden. Ik heb de laatste tijd ook behoorlijk last van migraine en op mijn slaapkamer is het nog duidelijker hoorbaar.. Oef... Een maand geleden dus aan de deur geweest met mijn migraine. Dat ik begrijp dat kinderen aan het spelen zijn en dat ik normaal dat geluid geen enkel probleem vind, maar of het misschien wat zachter kon vanmiddag, omdat ik zware migraine had (naar buiten gaan en naar de deur gaan was al een zware strijd.) Ik werd uitgelachen en de deur werd dichtgegooid... Dat was eigenlijk de laatste druppel voor ons. Want ondanks alle meldingen hebben we ons nooit aso naar hun toe gedragen. Altijd hoi en doei. Mijn vader nam zelfs de lege afvalbak voor ze mee terug vaak, als die er nog tot laat stond. Of knipte de heg als hij zijn eigen heg aan het doen was etc. Kwamen in het begin op de koffie. Probeerden met begrip de problemen aan te kaarten, vaak onder het mom van geluidoverlast. Ze nam ook alles wel aan, luisterde etc.. En als ze iets had, dan kwam ze naar ons.
Verder klaagden we weinig over de kinderen, ondanks al het geluidsoverlast. In het begin was de jongste een kind dat grote delen van de nacht met zijn hoofd tegen de wieg aan bonkte. Daar hadden we begrip voor, dat is nu eenmaal iets dat voorkomt bij kinderen. Vervelend, maar bon. In ieder geval begreep ze ons en werd er een matras tussen wieg en muur gezet, zo hadden wij er geen last van. Beide kinderen hebben dan ook nog psychische aandoeningen, dus makkelijk had ze het niet. Het huilen in de ochtend heeft mijn vader 1x aangegeven en toen ging ze er wel telkens uit als een kind schreeuwde en was dat klaar. Fijn, vonden we dat, dat ze er echt iets mee deed en het serieus nam. Dus in het begin hebben we dingen niet gemeld, gezien we wel goed contact hadden als er iets was.
Onze eerste melding bij de politie was over haar eerste vriend, die later ook een straatverbod kreeg en waar ze heel blij was dat we haar hadden geholpen met hem. Wederom was ons contact dus goed.
Pas veel later maakten we meldingen over mishandeling omdat ze constant zelf ook het 'slachtoffer' was van degene met wie ze in een relatie zat en zowel zij als de kinderen er aan onderdoor gingen. Ze heeft een aantal aardige mannen gehad en dan was ze zelf ook aardig... Maar ook een aantal minder fijne mannen en dan ging ze daarin mee. Ik weet zeker dat ze haar kinderen niet bewust kwaad wil doen, maar dat doet ze toch. Dus ondanks onze begrip voor haar situatie, vonden we de kinderen belangrijker daarin en zijn we onze bevindingen gaan melden.
Toch bleef het contact wel redelijk oké eigenlijk.
Maar sinds deze vriend, die net zoals alle andere 9 voorgangers 'papa' genoemd moet worden door de kinderen, is het behoorlijk veranderd. Sowieso zijn onze meldingen sinds hij er is niet meer anoniem, gezien we zijn agressie op de kinderen hebben gezien, en er meer gedaan kon worden met onze melding als de bron niet anoniem was. Nu de buren weten van onze meldingen, is er logischerwijs veel wantrouwen naar ons toe en dat snap ik ook wel. Maar vanaf de zomer is de agressie naar ons toe steeds meer opgelopen. En dus zijn wij eigenlijk het station van 'aardig' ook gepasseerd. Als ze het zo willen spelen, prima. Dus daarom dat we nu ook pas een melding bij Actium hebben gemaakt, wat we eerst niet wilden, ondanks alle overlast, gezien dat niet in het belang van de kinderen was... Maar wij worden het ook goed zat nu.
Elke ochtend, steevast tussen 6 en 8 is er gekrijs, geschreeuw en gebonk. De jongste schreeuwt om mama, die in haar nest ligt te ronken tot het allerlaatste moment dat ze er voor school uit moet. Ze laat het kind gewoon schreeuwen, schreeuw af en toe "Houd je verdomde bek!" terug vanuit haar slaapkamer en dat gaat dus vanaf 6 uur. Oudste doet soms 'gezellig' mee en begint tegen de muur aan te trappen. De muur die ze delen met mijn slaapkamer...
Ik heb dus standaard een ochtendwekker in de vorm van die twee kinderen... Dan met schooltijd is het lekker rustig, behalve als het gelukkige koppel weer ruzie heeft, maar dat is niet zo vaak, 1x in de week ongeveer
... Vanaf de middag zijn de kinderen weer thuis en gaan lekker spelen. Ik weet niet hoe ze spelen, maar in ieder geval allesbehalve stilletjes. Soms schreeuwt mama of papa er tussendoor, met iets. Vooral als papa thuis is van het werk en een rustige middag wil hebben. Dan wil hij dat kabaal ook niet blijkbaar, waar wij elke dag in zitten, en dus treed hij 'streng' op, wat resulteert in nog meer kabaal, ruzie, huilende kinderen, gebonk, nog meer gebonk, schreeuwende kinderen van "Nee, niet doen!" "Sorry sorry sorry!" etc, moeder die tussenbeide komt blijkbaar, of meedoet, geen idee. Rond bedtijd is het wederom een ramp, want rustig naar bed gaan kennen ze niet.. Vervolgens ergens rond middernacht kan het nog eens voorkomen dat 1 kind wakker word en er weer gedoe is...
En de volgende ochtend gaat mijn kinderschreeuw wekker weer vanaf 6 uur.
Maar goed, heb liever dat ze lekker spelen en schreeuwen van plezier nu dan dat er ruzie is. Die overlast neem ik maar voor lief. 
