Bizzybijtje schreef:Nee, dat is geen standaard mindfulness.
Okee, dank je. Nuttige informatie.
Gesteld, TS zou baat hebben bij een take out van het boeddhisme, dan lijkt mij dit de geschikte beoefening. (Plus uiteraard de voorbereidende oefeningen! !)
Citaat:
Let wel dat mindfulness gericht is op normale emoties. Dat wil zeggen dat het zeker normaal is om je rot te voelen over een verlies, ruzie etc. Het mindfulness gedeelte aan zoiets is dat je de emotie accepteert en niet uit de weg gaat. Dat is namelijk iets wat veel mensen (onbewust) doen. Denk aan niet proberen te huilen, jezelf in je werk storten, "ik moet gewoon doorgaan" etc. Doordat je de emoties bekijkt en voelt komen ze makkelijker tot uiting en gaat je lichaam niet in gevecht om het te onderdrukken. Je kunt je wel voorstellen dat het onderdrukken behoorlijk wat energie kost en vaak is het ook een gevalletje "Denk niet aan een roze olifant".
Tijdens de opleiding kwam er ook een mooi metafoor voorbij, niet dat ik zweverig wil overkomen maar het maakt wel duidelijk wat de instelling is als je mindful bent;
Stel je zit op een kajak in een rivier met sterke stroming. Je gaat uiteraard met de stroom mee, en langs je zie je allemaal bomen, wat dieren, stenen etc. Opeens zie je voor je in de rivier een ontzettend groot rotsblok. De meest logische keus is om er omheen te varen. Je ziet het blok, maar het is vrij nutteloos om er tegenin te zwemmen aangezien het onwijs veel kracht en energie kost, en niets oplevert (dat rotsblok gaat op zich niet opzij). Toch is dit wat veel mensen in het dagelijks leven wel degelijk doen.
Iemand heeft iets naars tegen je gezegd op het werk, je bent er thuis nog steeds boos om waardoor je niet kunt slapen. Kijk dan een eens naar die gedachte; hoe zinvol is het om hier nu mee bezig te zijn? Schiet je er iets mee op? Voel je je er beter door?
Eh - voor mij zit er nogal wat spanning tussen deze twee alinea's.
'Stel, iemand maakt een poedersuiker opmerking op je werk.
Logischerwijze ga je op het werk niet huilen - maar zodra je thuis bent zeg je vol compassie tegen jezelf 'Meis, het IS hartstikke rot!' - en sta jezelf toe om te huilen. Of met kussens te gooien. Of....'
(En ik ga ogenblikkelijk'de oefening van de 5 zintuigen doen. Lekkere wierook aansteken, thee zetten, mijn favoriete trui aantrekken, die cd met harpmuziek opzetten (of juist de Rolling Stones) etc.)
(Wat doorgaans opluchting oplevert.)
Ik ken een vergelijkbaar verhaal van de kajak in de rivier en 'er komt een rotsblok langs'. Wie verstandig vaart, weet van mogelijke rotsblokken. Wie als boeddhist in het leven staat let goed op. Zie je het onding tijdig, kun je er relatief makkelijk langs ('twee peddeltjes extra naar links') zie je het ding pas op korte afstand, dan is het vechten voor je leven. (Al is het in real life zo, dat als het 1 enkel rotsblok is, de stroming er sowieso langs gaat, dus wellicht is vechten niet eens nodig, zelfs niet op korte termijn.)