Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-09-16 04:32

Geplaatst: 14-09-16 04:32

Ik vind het prima dat iedereen donor is tenzij anders aangegeven. Hopelijk wordt die ellendig lange wachtlijst een stuk korter en zijn er een boel jonge mensen die weer kunnen gaan genieten van het leven door een 2e hands orgaan.
Ik had op mijn 18e de keus al gemaakt donor te zijn.
Als ik het niet meer nodig heb, en iemand anders kan het prima gebruiken waarom niet. Marktplaats staat er vol mee

Situatie 2: Is de gebeurtenis plotseling, dan weet ik niet hoe ik zou reageren.
Is iemand al langere tijd ziek en heeft duidelijk te kennen gegeven dat die persoon niet meer wil. Aan mij of via het nvve dan zal ik de keuze respecteren.

**Geplaatst**: 14-09-16 07:22

Geplaatst: 14-09-16 07:22

Ik ben al donor, mijn man wilt niet dus dat is gemakkelijk!
Maar het is voor de ontvanger Werkelijk een nieuw leven, als je zelf niets meer aan de organen hebt.....is het toch ook Zonde om het verloren te laten gaan.

Stel min man is hersendood .....dan zou ik het toch niet overwegen, hij wilt het niet .
IS mijn kindje hersendood verklaart....dan zouden we het samen overleggen en ik ben dan wel geneigd om toch ja te zeggen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-16 12:46

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-16 12:46

Ergens wel jammer dat de voorbeelden zo aangepakt worden als reacties. Ik denk dat er talloze andere voorbeelden zijn, waardoor mensen besluiten om wel of niet de wensen van de partner om wat voor reden dan ook wel of niet te honoreren...

**Geplaatst**: 16-09-16 10:28

Geplaatst: 16-09-16 10:28

Wat een interessante discussie.

Wat punt 1 betreft, ik denk niet dat je daar een keuze in hebt. Waar er plek is wordt je heen gebracht of waar de specifieke kennis die in jouw geval nodig is beschikbaar is.

Wat punt 2 betreft. Het is de keuze van mijn partner dat hij een kasplantje wil worden. Of ik dan nog bij hem wil blijven is echter wel mijn keuze... Klinkt hard, maar zo is het wel. Ik ben stapelgek op mijn man, maar een leven als verpleger van een kasplantje, ik weet het niet hoor... In ziekte en gezondheid, maar zou ik dan mijn leven moet opgeven omdat mijn partner dat wil? Nu weet ik gelukkig dat mijn man dit absoluut niet zou willen, dus ik hoef die beslissing ook niet te maken.

Verder ben ik al tijden donor. Van mij mogen ze alles hebben, ik heb er dan toch niks meer aan. Ik vind het ook wel een mooi idee, dat het einde van mijn leven de doorstart van iemand anders zijn leven kan betekenen.

Ik vind het een hele goede ontwikkeling dat iedereen straks donor is, tenzij je bewust een 'nee' laat vastleggen. Nu kun je niet meer laks zijn en denken, 'ik leg het later wel een keertje vast' (wat je vervolgens nooit doet). Nu wordt je verplicht om na te denken over wat je wil en om dit vast te leggen. Het blijft eigen keuze, alleen word je nu meer geprikkeld om die keuze vast te laten leggen.

Wat ik me wel afvraag, stel dat je partner geen donor wil zijn en jij wel. Eigen keuze, maar hoe beslis je samen over het donorschap van je kind, mocht het ooit zo ver komen. Lijkt me best heftig...

**Geplaatst**: 16-09-16 10:30

Geplaatst: 16-09-16 10:30

Ik respecteer de wensen van mijn partner. Net zoals hij die van mij respecteert. Hij heeft vorig jaar nog er voor gezorgd dat ik naar een ziekenhuis gebracht werd dat verder weg lag omdat hij weet dat ik niet naar het ziekenhuis waar ze je hier normaal naar toe brengen wil komen.

Maar daar waren ook goede argumenten voor. (het zou alles bij elkaar geteld, tijd schelen om mij te helpen als ze wat verder reden.). Maar heb je geen of weinig argumenten is het vaak heel moeilijk om ambulance personeel te overtuigen en dan moeten ze vaak ook nog eens bellen naar het ziekenhuis waar ze je heen willen brengen. Die moeten nl. ook toestemming geven. Dus die wens willen respecteren en kunnen respecteren ligt nog best ver uit elkaar.

Ik heb voor hem nog niet dergelijke beslissingen moeten maken maar als dat moest, zou ik die maken zoals hij ze wil.

Het is ZIJN leven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-16 08:05

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-16 08:05

Ik vind het ergens heel logisch dat je die wensen respecteert. Aan de andere kant vraag ik mij toch af of je je niet schuldig zou voelen wetende dat als je zijn wens niet zou respecteren hij dan nog zou leven bv.

**Geplaatst**: 19-09-16 08:20

Re: Wat doe jij, als het erop aankomt?

Geplaatst: 19-09-16 08:20

Ik weet (helaas) dat ik kies voor de wens van de betreffende persoon. En hoe moeilijk ook, ik weet dat ik (samen met mijn stiefvader) gedaan heb wat mijn moeder gewild zou hebben. Daar is zij altijd heel duidelijk over geweest, gelukkig. Er waren geen twijfels over wat zij zou willen. Dat heeft mij het belang van er over praten met je dierbaren echt doen inzien. Ook voor de verwerking.